Hmmm, zaczęĺam czytać z myślą o lekkiej i przyjemnej lekturze i .... jestem w konsternacji.
Zaskoczyła mnie, bo skończyłam ją czytać niemal płacząc i rozważając psychologiczne mechanizmy rządzące ludzkimi zachowaniami....
Wbrew pozorom to dobra książka i ma w sobie drugie dno.
Ósma gwiazdka jest za wnikliwą analizę osobowości Adeli.
Dobrze było tą książkę przeczytać.
Dziękuję.

Hmmm, zaczęĺam czytać z myślą o lekkiej i przyjemnej lekturze i .... jestem w konsternacji.
Zaskoczyła mnie, bo skończyłam ją czytać niemal płacząc i rozważając psychologiczne mechanizmy rządzące ludzkimi zachowaniami....
Wbrew pozorom to dobra książka i ma w sobie drugie dno.
Ósma gwiazdka jest za wnikliwą analizę osobowości Adeli.
Dobrze było tą książkę...

Pomimo , że Kużnia na rozdrozu zakończyła się happy endem jest ciąg dalszy. I dopiero teraz pojawia się proza życia i dylematy. Niemniej akcja wartka , problemy ważkie. Tylko gdzie znależć takiego idealnie zakochanego faceta? Raczej takich nie ma , ale pomarzyć dobra rzecz.

Pomimo , że Kużnia na rozdrozu zakończyła się happy endem jest ciąg dalszy. I dopiero teraz pojawia się proza życia i dylematy. Niemniej akcja wartka , problemy ważkie. Tylko gdzie znależć takiego idealnie zakochanego faceta? Raczej takich nie ma , ale pomarzyć dobra rzecz.

Pośmiać się i uwierzyć w siebie. Właśnie po to piszę się takie książki i my- czytelniczki je uwielbiamy . Bohaterką jest młoda kobieta, która nie zgadza się z powszechnie znanym powiedzeniem " bo tak już musi być" Dziewczyna obudziła się z letargu i nie zgadza się by być tylko panią domu na posyłki. Małżeństwo jest po to by kochać i czuć się kochanym. Nie po to by czekać z obiadem na wiecznie niezadowolonego męża. Życie mamy tylko jedno i każdy ma prawo być w nim szczęśliwym. Droga do owego szczęścia nie jest bynajmniej usłana różami. Próbować jednak warto. Obie części "Kuźnia na rozdrożu i "Kunia Głupców" szczerze polecam na wakacje i nie tylko.

Pośmiać się i uwierzyć w siebie. Właśnie po to piszę się takie książki i my- czytelniczki je uwielbiamy . Bohaterką jest młoda kobieta, która nie zgadza się z powszechnie znanym powiedzeniem " bo tak już musi być" Dziewczyna obudziła się z letargu i nie zgadza się by być tylko panią domu na posyłki. Małżeństwo jest po to by kochać i czuć się kochanym. Nie po to by czekać z...

Niektórzy ludzie mają ogromne szczęście - gdy wiążą się z kimś, to z wewnętrznego przekonania, że to ta właściwa osoba. I zwykle się nie mylą. Jest ich jednak niewielu, tych szczęściarzy... a może tylko ja niewielu ich znam. Częściej spotykam się z ludźmi, którzy chociaż są w jakiś związkach, to nie do końca są pewni swojego w nich miejsca.

Może to życie codzienne zabija tę pewnosc? Może wciąż poznawane nowe osoby podsycają w nas tęsknotę za czymś odmiennym, odległym, jeszcze nie poznanym. A może to właśnie intuicja, wewnętrzny głos podpowiada, że tkwimy w nieodpowiednim zwiazku (nawet gdy pozornie udanym),że nasze szczęście jest zupełnie gdzieś indziej. Może...

Adela to przesympatyczna bohaterka drugiej części powiesci "Kuźnia na rozdrożu". W pierwszej części, po licznych perypetiach, wahaniach, rozterkach, pomocy odrobiny magii i przyjaciół, w końcu decyduje się ona odejśc od męża. Rozumie, że dotychczas żyli tylko obok siebie, a nie razem, że niewiele ich łączyło, że czuła się niespełniona, stłamszona i niedoceniona. Odejśc było o tyle łatwiej, że bezpiecznie schroniła się pod skrzydłami Gabriela - nowego partnera, przy którym odnalazła prawdziwą namietnośc, zrozumienie i szacunek.

O czym zatem może byc druga cześć wydawałoby się zakończonej 'happy endem' powieści? O tym jak trudno zerwac z przeszłości, nawet gdy teoretycznie człowiek chce się od niej odciąc. O rodzinnych tajemnicach, które odkryte po latach dają nowe światło na aktualną sytuację. O braku wiary w samego siebie i w drugiego człowieka, ale też w szczęście na które każdy zasługuje. O ogormniej roli namiętności i pożądania w każdym związku.

"Kuźnia głupców" jest znacznie lepsza niż pierwsza cześc historii. Autorka wnikliwie analizuje wewnętrzne odczucia kobiety szukającej swojego miejsca, kobiety targanej sprzecznymi emocjami. Wiele trafnych spostrzeżeń, dobry język, ciepło bijące z każdej strony, to wszystko powoduje, że książkę czyta się jednym tchem. Polecam, ArtMagda.
http://subiektywnieoliteraturze.blogspot.com/

Niektórzy ludzie mają ogromne szczęście - gdy wiążą się z kimś, to z wewnętrznego przekonania, że to ta właściwa osoba. I zwykle się nie mylą. Jest ich jednak niewielu, tych szczęściarzy... a może tylko ja niewielu ich znam. Częściej spotykam się z ludźmi, którzy chociaż są w jakiś związkach, to nie do końca są pewni swojego w nich miejsca.

Może to życie codzienne zabija...

Bardzo wciągnęłam się w perypetie Adeli. Pierwszy raz bardzo życzyłam bohaterce dobrego zakończenia :D. Szybka, lekka, przyjemna. Jak poprzednia. Rozwinięcie wątku rodzinnego sprawiło, że książka stała się troszkę ciekawsza niż pierwsza cześć :).
7/10

Bardzo wciągnęłam się w perypetie Adeli. Pierwszy raz bardzo życzyłam bohaterce dobrego zakończenia :D. Szybka, lekka, przyjemna. Jak poprzednia. Rozwinięcie wątku rodzinnego sprawiło, że książka stała się troszkę ciekawsza niż pierwsza cześć :).
7/10

Super książka. Super są obie, pierwsza część jak i druga dają efekt lekkiej lektury, przyjemnej do czytania. Życie teraźniejsze, problemy wielu młodych par... Rozród też jest realny:) I szczęśliwe życie po nim, również. Zachęcam.

Super książka. Super są obie, pierwsza część jak i druga dają efekt lekkiej lektury, przyjemnej do czytania. Życie teraźniejsze, problemy wielu młodych par... Rozród też jest realny:) I szczęśliwe życie po nim, również. Zachęcam.

" kuźnia na rozdrożu" to jedna z lepszych " lekkich" książek jakie czytałam. Kiedy więc zobaczyłam w bibliotece " kuźnię głupców", zaczęłam ją czytać od razu po powrocie do domu. Moja opinia? Cóż, druga część jest dużo gorsza, brakowało mi w niej tego " czegoś", ale dla samej przyjemności ponownego spotkania bohaterów " kuźni na rozdrożu" warto przeczytać :)

" kuźnia na rozdrożu" to jedna z lepszych " lekkich" książek jakie czytałam. Kiedy więc zobaczyłam w bibliotece " kuźnię głupców", zaczęłam ją czytać od razu po powrocie do domu. Moja opinia? Cóż, druga część jest dużo gorsza, brakowało mi w niej tego " czegoś", ale dla samej przyjemności ponownego spotkania bohaterów " kuźni na rozdrożu" warto przeczytać :)

Nie mogłam się zdecydować czy zaznaczyć opinię "dobra" czy "bardzo dobra".
Jednak "dobra". Zapowiadała się lepsza.
Ciekawe wątki, ciekawe pomysły. Miałam jednak wrażenie, że całość się pisana na szybko, bez konsekwencji. Końcówka była jak dla mnie przekombinowana. Do tego główna bohaterka, Adela, doprowadzała mnie do białej gorączki.
Zdecydowanie bardziej podobała mi się "Kuźnia na Rozdrożu".

Nie mogłam się zdecydować czy zaznaczyć opinię "dobra" czy "bardzo dobra".
Jednak "dobra". Zapowiadała się lepsza.
Ciekawe wątki, ciekawe pomysły. Miałam jednak wrażenie, że całość się pisana na szybko, bez konsekwencji. Końcówka była jak dla mnie przekombinowana. Do tego główna bohaterka, Adela, doprowadzała mnie do białej gorączki.
Zdecydowanie bardziej podobała mi się...

Kto powiedział, że nie można od czasu do czasu przeczytać czegoś lekkiego, niezobowiązującego? No kto? Nie można? Jasne, że można!!! Nie trzeba, i nie każdy lubi, zapychać głowę wiecznymi rozważaniami, mądrościami, literaturą tzw. "ambitną".
W życiu codziennym chwilami możemy sobie ambicje wsadzić... między drzwi a futrynę. Ot co. Chwilami jesteśmy jak Adela - główna bohaterka powieści.
Powiem tak - potrzebowałam takiej lektury akurat teraz. Przesilenie wiosenne, chociaż wiosna gdzieś na wagarach. Gorączka przedświąteczna, udzielająca się mimo woli. Szara, niezachęcająca proza życia.
A tu proszę, chwytam "Kuźnię głupców" i śmieję się jak norka! A od tego śmiechu mózg mi się odświeżył. :) (a może odśnieżył?)
Pomijając fakt, ze główna bohaterka jest chwilami tak denerwująca, że klękajcie narody, a jej historia jakaś taka trochę "fantasy", przynajmniej jak dla mnie, to książkę czyta się z przyjemnością i jednym tchem.
I te mongolskie dialogi, cięte riposty. :) Melodia dla moich uszu. :)
Polecam. :)

Kto powiedział, że nie można od czasu do czasu przeczytać czegoś lekkiego, niezobowiązującego? No kto? Nie można? Jasne, że można!!! Nie trzeba, i nie każdy lubi, zapychać głowę wiecznymi rozważaniami, mądrościami, literaturą tzw. "ambitną".
W życiu codziennym chwilami możemy sobie ambicje wsadzić... między drzwi a futrynę. Ot co. Chwilami jesteśmy jak Adela - główna...

Przeczytanie historii Adeli i tego co ja spotkało daje sporo do myślenia , podnosi na duchu i dodaje sił a także nadzieje. każdy z nas zawsze ma wybór i od nas zależy na co się zdecydujemy

Przeczytanie historii Adeli i tego co ja spotkało daje sporo do myślenia , podnosi na duchu i dodaje sił a także nadzieje. każdy z nas zawsze ma wybór i od nas zależy na co się zdecydujemy