Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszy tom tej miniserii miał potencjał na lekką historię przygodową. Niestety w pewnym momencie za bardzo zwolnił i zrobiło się trochę nużąco. Czy drugi tom kończący opowieść nie popełni tego samego błędu? Barka, na której przebywają Jean i Francois zostaje zarekwirowana przez okupanckie wojska. Bohaterowie mogą na niej przebywać, ale płynie razem z nimi żołnierz wroga. Jean musi uważać, żeby nie zdradzić swojej tożsamości. Pomysł z wprowadzeniem żołnierza na barkę jest naprawdę świetnie zrealizowany. Postać ta na początku wydaje się dosyć prostym żołdakiem jedynie wykonującym rozkazy, ale wraz z rozwojem fabuły coraz bardziej zaskakuje czytelnika. Bardzo dobrze poprowadzony czarny charakter. Również pozostałe postacie okazują się bardzo wielowymiarowe. Nie wszyscy okazują się altruistami, bo muszą też dbać siebie i swoich najbliższych. Jeszcze inni z kolei są bardziej pozytywni niż mogło się wydawać. Niektórzy skrywają też pewne mroczne sekrety. Najsłabiej moim zdaniem wypada paradoksalnie główny wątek czyli zakończenie poszukiwań siostry Jean. W ogóle nie czułem tu żadnych emocji i był to dla mnie dosyć nużący fragment. Za to zakończenie wątku Francoisa potrafi nawet wzruszyć. Wydaje mi się też, że technika rysunków trochę się poprawiła. Postacie mają bogatszą mimikę twarzy, ale w dalszym ciągu jest dla mnie za mało dynamicznie. Ogólnie jednak są przyjemne dla oka. Drugi tom jest moim zdaniem lepszy od pierwszego. Postacie są tu lepiej napisane i fabuła bardziej wciąga. Niestety nie wszystkie wątki zostają rozwiązane w satysfakcjonujący sposób. Być może „Le Sursis” czyli miniseria opowiadająca o wydarzeniach poprzedzających „Lot kruka” sprawia, że pewne sceny mogą wywrzeć większe wrażenie.