Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wincenty Kadłubek był niewątpliwie dla polskiego średniowiecza autorem wyjątkowym. W swoim dziele chciał on wprowadzić historię Polski w schemat dziejów powszechnych świata grecko-rzymskiego, tworząc przy okazji bardzo oryginalne pod względem struktury retorycznej dzieło. Niniejsza książka jest właśnie próbą analizy niektórych aspektów sztuki narracyjnej Kadłubka. Zaznaczmy to od razu: niektórych. Autor analizuje wykorzystanie opowiadania i exemplum, wykorzystanie wstawek poetyckich, użycie terminologii politycznej oraz neologizmów. Są to bardzo ciekawe rozważania, w odniesieniu do poezji Pawłowski dochodzi np. do wniosku, że Kadłubek cytował autorów antycznych nie z florilegiów, a z całych dzieł. Jeśli miałbym wskazać na jakieś minusy, to brakuje w tej książce analizy porównawczej i umieszczenia kroniki Kadłubka na tle innych ówczesnych dzieł historiograficznych. Niewątpliwie jednak jest to praca, która sporo wnosi do stanu naszej wiedzy o drugim z polskich kronikarzy. Tomasz Babnis