Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pieśń ziemi" to nie jest powieść łatwa, to jest podróż w głąb siebie. Nie mówię, że nie ma historii, związków przyczynowo- skutkowych. Zachowania bohaterów, ich nieświadome relacje a zwłaszcza ich wewnętrzne przemiany powodują, że Pieśń nie powinno się traktować lekko. Nawet się nie da. Tragedia jednostki, wewnętrzne demony i tajemna moc, która krąży wokół, przenika wszystkich i wszystko. Zwłaszcza jedno miejsce się wybija, w ciszy gdy niedaleko ziemia pochłania wioskę życia doczesnego. Zamek Hebronu, Niebiański Dom, Klasztor Cheonsam. Miejsce oczekiwania. Trudno mi wyrazić konkretną opinię, bo czuję się laikem tematu jakikolwiek on by był. Ta powieść spowodowała u mnie przemyślenia różnego rodzaju i nie mogę przejść obok tej opowieści obojętnie, przejść do życia codziennego. To dobrze świadczy o książce, skoro wywiera taki wpływ na swoich czytelników. Nie zmienia to faktu, że na tę konkretną lekturę trzeba mieć specyficzny dzień i nastawienie. Ja taki miałam.