Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem zła na autorkę, że postanowiła wydać to "coś", jestem zła na tych, którzy to "coś" zachwalaja i jestem zła na siebie, że dałam się nabrać na kupienie tego "czegos". Ni to ksiazka podróżnicza, bo autorka w sumie nie opisuje tego co widzi po drodze (A raczej są to znikome opisy),jedynie publikuje rozmowy telefoniczne które prowadzi w trakcie, kogoś tam spotyka po drodze i prowadzi osobiste rozmówki, zjeżdża gdzieś żeby coś zjeść, no i oczywiście temat roweru, zmieniła oponę, postawiła rower i usiadła, wziela rower i pojechała itd. Tak nudnej książki już dawno nie czytalam:( pięć zdjęć na krzyż (bialo-czarnych) na jednym autorka przy drogowskazie, na drugim autorka reperuje rower itd. Dla fanów roweru raczej też nic ciekawego, bo ksiazka naprawdę nic nie wnosi i wręcz jestem zdziwiona pozytywnymi komentarzami. Nie liczyłam na książkę typowo podróżnicza ale obkrazyc swiat i nie potrafić tego pięknego doświadczenia w fajny sposób opisać hmm...Poza tym to skakanie z tematu na temat...jedzie, jedzie i za chwilę pisze coś o dzieciństwie, nie wiem...Dla mnie powiało totalną nudą, a jeśli się pisać nie umie to nie powinno się za to zabierać. Jeśli chodzi o pokonywanie słabości i motywowanie to...nie trudno osobie, która ma wsparcie finansowe od przyjaciół i psychiczne od nawet obcych osób, zdecydować się na taki krok, autorka nawet rower miała pożyczony więc...nie była taka całkiem sama, mimo że nie wątpię że los ja doświadczył. Mimo to zawalczyła o swoje życie, tylko tak jak napisałam, nie była ani w swoim pomyślę sama ani w trakcie podróży...w wielu krajach miala znajomych, przyjaciol czy rodzine i u nich nocowala. Podziw dla tych, którzy całkowicie sami musza sobie radzić i pokonywać przeciwności.