Jerzy Kirszak

Bardzo dobra książka, uderza bardzo obszerny materiał źródłowy i to co ja najbardziej lubię dużo przypisów, gdzie umieszczane są dodatkowe informacje. Wykonana iście benedyktyńska praca. Pomimo natłoku (bardzo duże ilości) informacji książka jest napisana bardzo dobrym językiem, czyta się łatwo i aż wręcz chce się przewrócić kolejną kartę albo nie odkładać książki na półkę (a tu trzeba iść spać lub wrócić do innych obowiązków). Wielka szkoda, że przepadły wspomnienia Pana Generała, które pisał na emigracji. Temat do dalszego zgłębienia, ale jako dowódca 2 BSK bardzo krytycznie wypowiadał się o planie bitwy Korpusu o MC, więc chyba warto pociągnąć dalej w badaniach ten wątek. Na plus: [+] Przekrój przez całą współczesną historię Polski. Wykorzystując życiorys gen. Szymańskiego jesteśmy prowadzeni przez wszystkie ważne wydarzenia oraz postaci II RP oraz Polskich Sił Zbrojnych, jak i powojennej emigracji niepodległościowej (chociaż te nadawane sobie awanse po wojnie jakoś mnie nie przekonują),[+] Widać zafascynowanie autora swoich bohaterem – jakaś taka więź emocjonalna, [+] Bardzo klarownie pokazana sytuacja z podejmowaniem decyzji przez gen. Andersa w sprawie udziału 2. KP pod Monte Cassino, [+] potwierdzenie przez autora (jego opinia) faktów dotyczących naciągania faktów lub ich przemilczania, gdy były dla autorów emigracyjnych niewygodne. Pierwszy o tym pisał Maciej Szczurowski w swojej monografii artylerii Polskich Sił Zbrojnych, Na minus: [-] brak map obrazujących przygody wojenne bohatera oraz garnizony pokojowe gdzie nasz bohater żył i pracował. Jeżeli chodzi o mapy to byłyby one świetnym uzupełnieniem książki. Szczególnie dla jego służby w Legionach, szczególnie walki I Brygady nie doczekały się dotychczas monografii książkowej (w przeciwieństwie do II i III). Tak samo jak zobrazowanie walk 39. Pp SL, którym dowodził w 1939 r. byłoby fajne oraz jego droga powrotna spod Lwowa do Jarosławia. Sprawdziłem i mapy są dostępne w internecie (Wikipedia). W sieci dostępne są też mapy do działań 2. KP we Włoszech. W zakresie map można też było wykorzystać te z monografii Korpusu (t. I) wydanej w Londynie. Bardzo trafnym rozwiązaniem byłoby pokazanie odysei naszego bohatera w DWS, [-] nasz bohater nie był zdobywcą Monte Cassino, tytuł deczko na wyrost. Faktycznie jego Brygada i bataliony ją tworzące weszły do klasztoru, ale przypominam, że tam jako pierwszy pojawił się patrol 12 Pułku Ułanów Podolskich z por. Gurbielem; pomijam odwieczną dyskusję, czy 2. KP zdobył czy zajął Klasztor MC, [-] używanie takich trochę już anachronicznych sformułowań (które w ówczesnych realiach były normą i stosowane na co dzień) jak: inżynierostwo, majorostwo, pułkownikostwo, [-] gdzieś w fragmencie tekstu opisującego życie rodzinne naszego bohatera, a szczególnie zabawy i rozrywki jego synów jako małych chłopców jest stwierdzenie, że chłopcy potrafili zająć sobie czas pomimo braku telefonów i komputerów. Raz, że takie stwierdzenie w ogóle nie powinno paść w tego typu książce, a dwa co ma „piernik do wiatrak”. Wtedy był określony poziom rozwoju cywilizacyjnego, były określone rozwiązania techniczne i były określone zabawy wśród dzieci i młodzieży. To jest jak negowanie postępu i rozwoju społeczeństw. Bo wtedy było inaczej. To jak powiedzieć, że kiedyś było fajniej to takie teksty pisało się ręcznie lub na maszynie a błędy poprawiało się korektorem. Jeszcze raz podkreślę, że tego typu sformułowania nie powinny padać w tego typu książkach monografiach. [-] brak dokładnej oceny stylu dowodzenia i przyjętych rozwiązań taktycznych w dowodzeniu 2. Brygadą, [-] zabrakło mi krótkiej informacji o potomkach Pana Generała, którzy żyją obecnie. Ilość minusów jest moim zestawem subiektywnym i nie umniejsza wystawionej ocenie.