Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Okres Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dla coraz większej liczby osób jest nieznany, gdyż albo były one zbyt młode, aby zapamiętać wydarzenia z tego czasu lub urodziły się już w III Rzeczypospolitej Polskiej. Wizja kolejek, kartek na towary, walki z „prywatnymi inicjatywami” są dla nich abstrakcją, którą wspominają rodzice lub starsi koledzy. Na tym tle książka Jerzego Tuszyńskiego „Wspomnienia z PRLu” jest pozycją oddającą w żywy i dynamiczny sposób realia tego okresu. Jak sam autor pisze: „Celem książki, w której zapisałem to, co ważnego utrwaliło się w mojej pamięci z okresu przeżytego w PRL-u, jest pokazanie, w jakiej rzeczywistości żyliśmy. Jej absurdów, czasem wręcz surrealizmu i zbiorowej schizofrenii.” W powieści Jerzego Tuszyńskiego śledzimy losy Konrada – młodego człowieka, którego okres młodości i wczesnej dorosłości przypada na czas pomiędzy realiami PRL-u, a zmianami związanymi z wydarzeniami 1989 roku. Z każdym rozdziałem, niczym w kalejdoskopie, widzimy urywki jego życia. Począwszy od wydarzeń na kąpielisku w Lubaszy, pracę w biurze projektowym w Katowicach, poprzez młodzieńczą miłość, ślub z Karoliną, Warszawę, a skończywszy na wyjeździe do NRD, a później RFN. W tę nić czasu wplecione są konkretne wydarzenia, które w jaskrawy sposób pokazują absurdy życia w komunistycznej Polsce oraz sposoby, w jaki przeciętni ludzie starali się radzić sobie z problemami codziennej egzystencji, w której do rangi cudu urastał zakup lodówki, czy telewizora. Konrad również próbuje ułożyć sobie życie w tym „zwariowanym” świecie. Jako młodzieniec dorabia w różny sposób m.in. na zbieraniu zleceń na uszczelnianie okien taśmą szwedzką, czy rozprowadzaniu „markowej” odzieży. Po ślubie stara się zapewnić odpowiedni byt swojej rodzinie podejmując jednocześnie kilka prac, co owocuje brakiem czasu dla najbliższych. Jednakże jego największym marzeniem pozostaje wyjazd na Zachód. Pomimo wielu przeciwności losu starał się on nie poddawać i swoją ufność znajdować w Bogu i w rozmowie z Nim. Mimo zapewnienia, iż jakiekolwiek podobieństwo i zbieżność osób, miejsc, zdarzeń i dat są przypadkowe oraz niezamierzone, Czytelnik odnosi wrażenia spotkania z człowiekiem z krwi i kości, który żył w tym czasie i był świadkiem lub aktywnym uczestnikiem opisanych wydarzeń. Należy tutaj zwrócić uwagę, iż autor skupia się przede wszystkim na pewnej retrospekcji surrealizmu komunistycznej Polski, a postać Konrada służy do zarysowania indywidualnego kontekstu egzystencji jednostek w świecie absurdów. Skupienie się również przez Jerzego Tuszyńskiego na najważniejszych wycinkach z życia Konrada pogłębia u czytelnika wrażenie wspominkowości, snucia opowieści o minionych wydarzeniach. Przy czym autor zestawia je pod koniec książki z wyrywkowymi wydarzeniami z okresu postkomunistycznego i współczesnego. Sprawia to wrażenie przemilczenia w losach Konrada kilku istotnych wątków związanych z rodziną i życiem osobistym. Przede wszystkim wpływu, jaki rozłąka wywarła na rozpad jego rodziny. Jednakże książka kończy się zapewnieniem, iż ciąg dalszy nastąpi. Pełna recenzja książki: http://moznaprzeczytac.pl/wspomnienia-z-prlu-jerzy-tuszynski/