Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdyby nie moja ulubiona forma recenzji, czyli krótkie, uroczo chaotyczne rolki u @panikarczewska, to pewnie nigdy nie dotarlabym do tej pozycji: 🫁OPOWIEŚĆ SIEWCY ZARAZY🫁 powieść, która jak sam autor wspomina dojrzewała w nim przez lata, zanim ujrzała światło dzienne. Gdy już jest dostępna, to z pewnością, Gesualdo Bufalino spokojnie i dumnie może stać obok uznanych klasyków. Serwowana przez autora literatura ma w sobie coś na kształt uniwersalnej i trudnej do uchwycenia słowem fascynacji życiem. 📝FABUŁA 📝 Lato 1946 roku, podpalmermitańskim domu dla chorych na gruźlicę przyjmuje w swoje progi bezimienną postać weterana wojennego. Bohater Bufaliniego jest piewcą życia. Poruszając się przez puste miesiące po „Skale” - jak nazywają ośrodek jego mieszkańcy - stara uchwycić się coś, co wyziera sponad zwykłego oczekiwania na śmierć . Nieoczywiste sytuacje, urwane w pół rozmowy, obsesje nagłe niczym napady kaszlu, anegdoty beznadziejnych stanów chorobowych składają się na niepisany testament ostatnich dni lokatorów sanatorium. Mimo ubogiego repertuaru zajęć chorych, każdy ich dzień zdaje się być przedstawieniem teatralnym. Styl artystyczny, barokowy, momentami patetyczny, do tego kreacja bohaterów nawiązujących do klasyków literatury, postaci z mitologii, muzyki, filozofii... sprawia, że czytelnik ma do czynienia z dziełem intertekstualnym, a także metaforycznym na wielu poziomach. Soczysty sposób narracji oraz całą gama przywołań kulturowych tworzą dzieło niesamowicie pięknym, ale także i wymagającym. 🙋🏻‍♀️DLA KOGO?🙋🏼 Szukającym literatury wymagającej, ale bardzo satysfakcjonującej. Na pewno literaturoznawcy bawią się przy tej książce przednio. Magda🦙