Znaki zodiaku

Maciej Marcisz chciał napisać wakacyjną książkę. Jak tak wyglądają wakacyjne książki… to cieszę się, że żyję w tej samej erze co autor. Naprawdę. Jak widać można napisać coś bez nadęcia, patetycznego klimatu, coś, co czyta się lekko, a zarazem niesie przesłanie, stawia pytania. Nie robi z mózgu papki. Bardzo fajnie wyważona, tylko szkoda, że tak krótka. Nie mogę się doczekać aż dostaniemy coś dłuższego.

Maciej Marcisz chciał napisać wakacyjną książkę. Jak tak wyglądają wakacyjne książki… to cieszę się, że żyję w tej samej erze co autor. Naprawdę. Jak widać można napisać coś bez nadęcia, patetycznego klimatu, coś, co czyta się lekko, a zarazem niesie przesłanie, stawia pytania. Nie robi z mózgu papki. Bardzo fajnie wyważona, tylko szkoda, że tak krótka. Nie mogę się...

Audiobook

Na pewno pierwsze co przyciąga uwagę w tej książce to okładka! No jest przepiękna, karty tarota poloczone w taki sposób! No i dla mnie to chyba na tyle.

Nie było źle, ale było trochę o niczym. Toskania pięknie opisana, powieść była lekka taka na jeden wieczór, ale mnie nie porwała. Była totalnie bez szału, ale też nie była zła. Zapomnę o niej szybko.

Audiobook

Na pewno pierwsze co przyciąga uwagę w tej książce to okładka! No jest przepiękna, karty tarota poloczone w taki sposób! No i dla mnie to chyba na tyle.

Nie było źle, ale było trochę o niczym. Toskania pięknie opisana, powieść była lekka taka na jeden wieczór, ale mnie nie porwała. Była totalnie bez szału, ale też nie była zła. Zapomnę o niej szybko.

Bardzo przeciętna powieść. Studium charakterów. Dość krótka. To jest na plus. Nie sięgnęłabym po nią drugi raz.

Bardzo przeciętna powieść. Studium charakterów. Dość krótka. To jest na plus. Nie sięgnęłabym po nią drugi raz.

Poprzednie książki Marcisza były super. Z tą jest podobnie idealna na kilka letnich wieczorów!

Poprzednie książki Marcisza były super. Z tą jest podobnie idealna na kilka letnich wieczorów!

Jak żyć w dzisiejszych czasach ? Obnażać prawdę o sobie czy ją koloryzować? Zdecydowanie okładka to sztos, a wnętrze raz szybuje wysoko i unosi czytelnika by obniżyć loty aż do skrótu - jakby zabrakło pomysłu na dobry koniec.

Jak żyć w dzisiejszych czasach ? Obnażać prawdę o sobie czy ją koloryzować? Zdecydowanie okładka to sztos, a wnętrze raz szybuje wysoko i unosi czytelnika by obniżyć loty aż do skrótu - jakby zabrakło pomysłu na dobry koniec.

Maks jest pisarzem, sławę przyniosła mu autobiograficzna trylogia, w której przedstawił swoje trudne dzieciństwo. Jest tylko jeden problem - ktoś twierdzi, że ta ckliwa historia społecznego awansu została kompletnie zmyślona. Pewnego ranka jego przyjaciółka Ida zostawia w łóżku swojego partnera, wychodzi z domu i błąka się po mieście bez celu, aż zgłasza się do szpitala psychiatrycznego. Wychodzi z półrocznym zwolnieniem lekarskim. Uleczyć ich troski ma wyjazd do Toskanii. Wyjazd okaże się punktem zwrotnym w ich życiu.

„Znaki zodiaku” to pełna emocji i wzruszeń lektura o przyjaźni, poszukiwaniu swojego miejsca i nadziei na lepsze życie. To obraz samotności i bólu przykryty płaszczykiem pozornie pozytywnych odczuć. Nie brakuje w niej lęku, osamotnienia i tęsknoty. Historia daje nam niecodzienną lekcję życia, czasami dosadnego i trudnego. Znajdziemy w niej tajemnice i niedopowiedzenia, pewne informacje są stopniowo dozowane, aby wzmóc w nas jeszcze większą ciekawość i chęć poznania losów bohaterów.

Zatraciłam się w tej historii bez reszty, przeżywając z bohaterami ich perypetie, licząc na to, że w końcu osiągną swój życiowy cel. Z pewnością ta książka odpręża, dodaje otuchy i poprawia dobrostan psychiczny. Cieszę się, że mogłam po nią sięgnąć. Polecam!

Maks jest pisarzem, sławę przyniosła mu autobiograficzna trylogia, w której przedstawił swoje trudne dzieciństwo. Jest tylko jeden problem - ktoś twierdzi, że ta ckliwa historia społecznego awansu została kompletnie zmyślona. Pewnego ranka jego przyjaciółka Ida zostawia w łóżku swojego partnera, wychodzi z domu i błąka się po mieście bez celu, aż zgłasza się do szpitala...

„Znaki zodiaku” autorstwa Macieja Marcisza to książka, która z całą pewnością podzieli czytelników, ale nikt nie przejdzie obok niej obojętnie.

Fabuła książki dzieje się w malowniczej Toskanii i opowiada o życiu. Mówi o ludziach zagubionych, szukających swojego miejsca na świecie i własnej tożsamości. Autor zagłębia się w zagadnienie wpływu astrologii na drogi, którymi podążamy, i zadaje fundamentalne pytania, które momentami odnosiłam wrażenie, jakby były wyjęte żywcem z mojej głowy. Niektórzy mogą odnieść wrażenie, jakoby autor miał prześmiewczy styl w stosunku do millenialsów i ich problemów, jednak według mnie nic z tych rzeczy. On tak naprawdę pokazuje obecne problemy, z jakimi zmaga się ogromna ilość osób mojego pokolenia.

Narracja jest lekka i sprawia, że przez książkę się płynie. Postacie zostały natomiast bardzo dobrze skonstruowane. Czasami ciężko je lubić, innym razem wręcz się ich nienawidzi, ale jeszcze innymi można w nich dostrzec siebie. Dlatego z jednej strony łatwo się w nich wczuć i zrozumieć rozterki, z którymi się borykają, ale z drugiej sami zastanawiamy się, jak byśmy się zachowali w danej sytuacji.

„Znaki zodiaku” to pozycja dość krótka, ale poruszająca w czytelniku najczulsze struny i zmuszająca go do refleksji. Autor pozwala się przy niej zrelaksować, momentami pośmiać i przede wszystkim uświadomić sobie, że to, z czym się zmagamy, może być bardziej powszechne, niż nam się wydaje. Serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

„Znaki zodiaku” autorstwa Macieja Marcisza to książka, która z całą pewnością podzieli czytelników, ale nikt nie przejdzie obok niej obojętnie.

Fabuła książki dzieje się w malowniczej Toskanii i opowiada o życiu. Mówi o ludziach zagubionych, szukających swojego miejsca na świecie i własnej tożsamości. Autor zagłębia się w zagadnienie wpływu astrologii na drogi, którymi...

Marcisz w Znakach zodiaku krytukuje milenialskie przywary i słabości. Książka która na pewno podzieli czytelników ale nikt nie przejdzie obok niej obojętnie

Marcisz w Znakach zodiaku krytukuje milenialskie przywary i słabości. Książka która na pewno podzieli czytelników ale nikt nie przejdzie obok niej obojętnie

Nie czytałem „Taśm rodzinnych” i „Książki o przyjaźni”, więc "Znaki zodiaku" były moim pierwszym spotkaniem z Maciejem Marciszem. Na tyle intrygującym, że autor trafia na listę "do doczytania".
Maks jest pisarzem, który odniósł sukces dzięki autobiograficznej trylogii. Przeżywa teraz co prawda kryzys twórczy, ale na horyzoncie pojawia się ważna nagroda, która ma dostać jesienią, co poprawia mu nastrój. Chwilowo, bo na "spotkaniu z wybitnym absolwentem" na uczelni pojawia się student, który twierdzi, że pisał pracę o jego książkach. Przeprowadził prywatne śledztwo i odkrył, że zbudowana na micie awansu społecznego autobiografia pisarza jest fałszywa.
Ida, przyjaciółka Maksa (jeszcze z czasów studenckich) właśnie się zaręczyła. Przechodzi jednak kolejny kryzys emocjonalny i ląduje w szpitalu psychiatrycznym, a następnie na półrocznym zwolnieniu lekarskim.
Aby uciec przed kłopotami, oboje przyjmują zaproszenie od drugiej przyjaciółki Maksa -Poli na wakacje w domu w Toskanii. Poznają tam Juliana, który obiecuje opracować ich kosmogramy, a potem wróży im z kart tarota...
Czy wakacje "w tak pięknych okolicznościach przyrody" pozwolą Maksowi i Idzie odnaleźć równowagę wewnętrzną i rozwiązać problemy, czy też wręcz przeciwnie, pogrążą ich? W rozleniwiającej atmosferze towarzyszymy bohaterom w podróży po literackich inspiracjach i nawiązaniach, których listę umieścił autor na końcu.
Ciekawa opowieść, bardzo dobrze napisana. Jeśli szukacie wakacyjnej lektury, to być może właśnie ją znaleźliście 🙃
Zapraszam na profil Sczytalim na Instagramie!

Nie czytałem „Taśm rodzinnych” i „Książki o przyjaźni”, więc "Znaki zodiaku" były moim pierwszym spotkaniem z Maciejem Marciszem. Na tyle intrygującym, że autor trafia na listę "do doczytania".
Maks jest pisarzem, który odniósł sukces dzięki autobiograficznej trylogii. Przeżywa teraz co prawda kryzys twórczy, ale na horyzoncie pojawia się ważna nagroda, która ma dostać...

Pozycja bardzo niejednoznaczna i specyficzna w odbiorze. Bohaterowie, których nie da się polubić, ale brnie się dalej w ciekawą fabułę. Znaki zodiaku są lekkie, idealne na lato - do odpoczynku, ale również i do przemyśleń, refleksji. Główny bohater, Maks, jest jak polski Edouard Louis z twistem - dobry pomysł i zabawny komentarz do mody na literaturę autobiograficzną.

Pozycja bardzo niejednoznaczna i specyficzna w odbiorze. Bohaterowie, których nie da się polubić, ale brnie się dalej w ciekawą fabułę. Znaki zodiaku są lekkie, idealne na lato - do odpoczynku, ale również i do przemyśleń, refleksji. Główny bohater, Maks, jest jak polski Edouard Louis z twistem - dobry pomysł i zabawny komentarz do mody na literaturę autobiograficzną.