Penelope Douglas

Zaczęłam czytać tę książkę z ciekawości, ponieważ bardzo wiele o niej słyszałam. Nie były to koniecznie dobre słowa na jej temat, ale jednak ciekawość wzięła górą. Mimo, że od czasu do czasu lubię sobie sięgnąć po jakieś mocniejsze romanse, to tutaj chyba trochę przesadziłam. Nie mówię, że ta książka była zła czy coś, nie chodzi mi o te przybrane więzy rodzinne, dla mnie było TEGO po prostu za dużo. Kiedy już do czegoś doszło pomiędzy główną bohaterką a mężczyznami, z którymi mieszkała, to później miałam wrażenie, że czytałam co chwilę sceny erotyczne. Gdyby były one chociaż co jakiś czas, co kilka rozdziałów, to myślę, że byłoby o wiele lepiej, ale nie co parę stron. Jak już pominiemy te sceny erotyczne, bardzo podobał mi się ten klimat mieszkania w “dziczy”. Opisy natury czy to, jak musieli przeżywać zimę z dala od cywilizacji oraz sceny, w których musieli polować na zwierzynę w lecie, aby przeżyć i nie umrzeć z głodu. Rozumiem, co chciała przekazać autorka, ale ja po prostu nie lubię czytać o zabijaniu zwierząt. Nie lubię, nie umiem i nie chcę o tym czytać czy nawet słuchać. Jestem bardzo zdziwiona tym, że na swój sposób ta książka nie była zła i nie będzie mi się również jakoś źle kojarzyć. Uważam, że ta książka była w jakiś sposób nawet dobra. Na pewno nie będzie na liście moich ulubionych książek, ale nie żałuję, że ostatecznie zdecydowałam się po nią sięgnąć.