Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Co jest najśmieszniejsze w ludziach: Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli.

Co jest najśmieszniejsze w ludziach: Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umi...

(...) mam los w swoich rękach, w moich rękach jest reszta mojego życia, jakkolwiek bym w to wątpiła, do mnie należy wybór, do mnie decyzje, moje będą błędy i radości. Obym dostała powtórną szansę na ich podjęcie i ich popełnienie…

(...) mam los w swoich rękach, w moich rękach jest reszta mojego życia, jakkolwiek bym w to wątpiła, do mnie należy wybór, do mnie decyzje, moje będą błędy i radości. Obym dostała powtórną szansę na ich podjęcie i ich popełnienie…

Prawda jest jasna i prosta; dom jest w nas. Owszem, to wymarzone miejsce na ziemi, do którego tęsknimy całe życie, które nas przyzywa i jeśli mamy odwagę, to podążamy ku temu wyzwaniu, ale dom - niesiemy ze sobą. Dopiero z tym miejscem - naszą odrobiną wszechświata - łączymy się w całośc. Tworzymy dopełnienie. My, istoty zamieszkujące to miejsce, nasycając je emocjami, całym wachlarzem emocji, od miłości do gniewu i on - mały, biały dom. Mój dom.

Prawda jest jasna i prosta; dom jest w nas. Owszem, to wymarzone miejsce na ziemi, do którego tęsknimy całe życie, które nas przyzywa i jeśli mamy odwagę, to podążamy ku temu wyzwaniu, ale dom - niesiemy ze sobą. Dopiero z tym miejscem - naszą odrobiną wszechświata - łączymy się w całośc. Tworzymy dopełnienie. My, istoty zamieszkujące to miejsce, nasycając je emocjami, całym w...

To, co wiem, równa się temu czym jestem. A tego nie mogę Ci powiedzieć. Sam się musisz w tym zorientować. Jestem książką, którą musisz przeczytać. Książka sam się nie przeczyta, ona nawet sama nie wie, o czym jest. I ja nie wiem, czym jestem. Ty mógłbyś wiedzieć kim i czym jestem. Mógłbyś gdybyś chciał, jeśli Ci zależy.

To, co wiem, równa się temu czym jestem. A tego nie mogę Ci powiedzieć. Sam się musisz w tym zorientować. Jestem książką, którą musisz przeczytać. Książka sam się nie przeczyta, ona nawet sama nie wie, o czym jest. I ja nie wiem, czym jestem. Ty mógłbyś wiedzieć kim i czym jestem. Mógłbyś gdybyś chciał, jeśli Ci zależy.

Zobaczyłem Lenkę*. Zobaczyłem jak śpi, budzi się, przeciąga, otwiera oczka niebieskie, kwili, ssie mleczko mamy - żyje. Żyje życiem, którego w części, gdyby nie ja, toby nie było. uświadomienie sobie czegoś takiego jest największym fenomenem, którego w życiu doświadczyłem... i dożyłem." *kilkudniowa wnuczka, którą J.S. zobaczył po raz pierwszy.

Zobaczyłem Lenkę*. Zobaczyłem jak śpi, budzi się, przeciąga, otwiera oczka niebieskie, kwili, ssie mleczko mamy - żyje. Żyje życiem, którego w części, gdyby nie ja, toby nie było. uświadomienie sobie czegoś takiego jest największym fenomenem, którego w życiu doświadczyłem... i dożyłem." *kilkudniowa wnuczka, którą J.S. zobaczył po raz pierwszy.

Nikt nie jest dziełem wyłącznie samego siebie. Na to kim jesteśmy i czegośmy dokonali, składa się suma świateł i suma cieni, którymi obdarowali nas wszyscy ludzie, przesuwający się przez naszą drogę.. Napisałam tu jednak tylko o światłach. Wiem, że nie dałabym sobie rady ze swym zadaniem - z życiem, gdyby nie pomoc tych ludzi lub choćby ich obecność [...]. Czy kiedykolwiek zdołam spłacić mój wielki dług.... Czym to się właściwie spłaca?"

Nikt nie jest dziełem wyłącznie samego siebie. Na to kim jesteśmy i czegośmy dokonali, składa się suma świateł i suma cieni, którymi obdarowali nas wszyscy ludzie, przesuwający się przez naszą drogę.. Napisałam tu jednak tylko o światłach. Wiem, że nie dałabym sobie rady ze swym zadaniem - z życiem, gdyby nie pomoc tych ludzi lub choćby ich obecność [...]. Czy kiedykolwiek zdoł...

Wiara to nie pewnośc. Wiara to akt woli, który trzeba nieustannie ponawiac".

Wiara to nie pewnośc. Wiara to akt woli, który trzeba nieustannie ponawiac".

Pośród tego morza cierpienia Richard Morgan zmartwychwstał i zrozumiał, że ból innych jest trudniejszy do zniesienia niż własny.

Pośród tego morza cierpienia Richard Morgan zmartwychwstał i zrozumiał, że ból innych jest trudniejszy do zniesienia niż własny.

O przeżywaniu żałoby po utracie ukochanej osoby.... "Tamtego wiosennego popołudnia, z powodów, których nie rozumiałam ani wtedy ani teraz, wspomnienia przestały nagle byc bolesne i stały się radosne. Jakby ktoś pstryknął przełącznikiem w mojej emocjonalnej skrzynce z bezpiecznikami. R. odeszła i nie mogłam jej odzyskac, co było smutne, kiedyś jednak żyła, i nikt nie mógł wymazac pamięci o Niej, co było wspaniałe. Upływający czas odebrał mi młodośc, a dał męża, dziecko, „karierę” recepcjonistki czy sprzedawczyni antyków – ale nikt i nic nie zdoła mi odebrac chwil, które spędziłam z R. Należały do wieczności. Nie wiem dlaczego wcześniej nie przyszło mi to do głowy, może po prostu musiałam dorosną, a może tak działa żałoba... al siedząc tam poczułam jak smutek staje się lżejszy.... Wróciwszy do domu zaproponowałam H., żebyśmy sprzedali mieszkanie i przenieśli się do domu Rose. Od tamtego dnia wspomnienia o R. już nigdy nie były smutne. Zbierałam zapamiętane wydarzenia, lecz zamiast,jak wcześniej, upychac je każde po kolei w pudełku, żeby oszczędzi sobie bólu zrodzonego ze świadomości, że Jej już nie ma, rozwieszałam je w głowie jak bożenarodzeniowe światełka, żeby w mroczniejsze dni móc je wszystkie zapalac i w ten sposób czuc przy sobie jej obecnośc".

O przeżywaniu żałoby po utracie ukochanej osoby.... "Tamtego wiosennego popołudnia, z powodów, których nie rozumiałam ani wtedy ani teraz, wspomnienia przestały nagle byc bolesne i stały się radosne. Jakby ktoś pstryknął przełącznikiem w mojej emocjonalnej skrzynce z bezpiecznikami. R. odeszła i nie mogłam jej odzyskac, co było smutne, kiedyś jednak żyła, i nikt nie mógł wyma...