Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy ma z pewnością swój pogląd na zachowanie bohaterki. Dla mnie jej postępowanie było beznadziejne i nie mogłam się pozbyć niechęci do niej od samego początku jej znajomości z Michałem. Przez chwilę miałam nadzieję, że oprzytomnieje, a ta historia rozwiąże się inaczej, ale nic z tego, rozczarowałam się. Końcówka była nie tylko niesatysfakcjonująca, ale też “szybka” i niezrozumiała. Uświadomiła mnie w przekonaniu, że ta bohaterka z pewnością nie będzie moją ulubioną. Mamy odmienne poczucie przyzwoitości . :-) Podsumowując, moim subiektywnym zdaniem to książka bez zakończenia, a bohaterka okazała się egoistką, która oszukiwała obu mężczyzn. Ostatecznie podejmuje decyzję, w której brak empatii, a człowiek na którego, mówiąc kolokwialnie, się decyduje, być może nigdy nie dowie się, że związał się z kobietą, która go oszukiwała i postanowiła zbudować swoje szczęście na czyimś nieszczęściu. Słabo.

Każdy ma z pewnością swój pogląd na zachowanie bohaterki. Dla mnie jej postępowanie było beznadziejne i nie mogłam się pozbyć niechęci do niej od samego początku jej znajomości z Michałem. Przez chwilę miałam nadzieję, że oprzytomnieje, a ta historia rozwiąże się inaczej, ale nic z tego, rozczarowałam się. Końcówka była nie tylko niesatysfakcjonująca, ale też “szybka” i...

I jedna i druga książka to krótkie opowieści, bajki, do granic możliwości przewidywalne. W pierwszej historii nieco nudzi historia bohaterki, która odrzuca wciąż faceta, za którym szaleją wszystkie kobiety, a on zakochany nie widzi świata poza nią. Bardzo cierpliwy, oczywiście nieziemsko przystojny reżyser filmowy i niesamowicie piękna aktorka. Ta historia musiała się skończyć tak, a nie inaczej.
Druga historia to książka, która mogłaby być lepsza, gdyby nie to, że jest jakimś streszczeniem historii.
Na kilkudziesięciu stronach po jednej (jednej z dwóch w całej książce) wspólnej nocy spodziewa się dziecka, są zaręczeni pomimo braku jakiejkolwiek innej bliskości między nimi.
Bez ładu i składu. Nie polecam - chyba, że ktoś lubi krótkie, przewidywalne opowiastki o idealnej miłości. :)

I jedna i druga książka to krótkie opowieści, bajki, do granic możliwości przewidywalne. W pierwszej historii nieco nudzi historia bohaterki, która odrzuca wciąż faceta, za którym szaleją wszystkie kobiety, a on zakochany nie widzi świata poza nią. Bardzo cierpliwy, oczywiście nieziemsko przystojny reżyser filmowy i niesamowicie piękna aktorka. Ta historia musiała się...

Swoją opinię zamieszczam jako czytelnik, który przeczytał "od deski do deski" całą serię arabską i dwa dotychczas wydane tomy serii azjatyckiej.
Książka, jak to już przystało na wydania T. Valko, wciąga od pierwszych stron. Czyta się ją świetnie, szybko i pochłania do reszty. Z żalem odkładałam ją późną nocą, żeby z samego rana po otwarciu oczu znów po nią sięgnąć. Mam jednak kilka zastrzeżeń, przez które książce nie przyznałam statusu wybitnej lub arcydzieła.
Bohaterowie na początku powieści przechodzą jakąś totalną metamorfozę. Dorota, która była dobrą matką, żoną wyjeżdża na Bali, ciesząc się urokami rajskiej wyspy, zapomina o całym świecie i wciąż pakuje się w kłopoty. Zostawia w Dżakarcie Adasia, który mieszka z Łukaszem i fatalnie znosi rozstanie rodziców i z kochanego dziecka staje się rozpuszczonym, sprawiającym kłopoty wychowawcze nastolatkiem.
Marysia? Cóż, nagle z szczęśliwego, zakochanego człowieka staje się sfrustrowaną młodą kobietą, która, odwiedzając matkę na wyspie, nie ma skrupułów zdradzić swojego męża z atrakcyjnym, przypadkowo poznanym Arabem. Karim, z na zabój zakochanego, idealnego męża staje się - w zasadzie bez przyczyny - obojętny wobec swojej żony, nieobecny i niezaangażowany w rodzinne życie.
Zastanawiam się, czy teraz tak samo jak kiedyś chciałabym poznać bohaterki Miłości na Bali, ale nie. W moich oczach, które pamiętają tych bohaterów z poprzednich części, obecnie są złymi do szpiku kości ludźmi. Sfrustrowaną rodziną, której członkowie myślą tylko o swoich własnych przyjemnościach, nie dbający o siebie nawzajem. Ludzie się zmieniają, ale nie aż tak...
Sceny śmierci po raz kolejny przedstawione tak "bezpardonowo". Najpierw pośrednio z winy Doroty umiera Magda, później DJ Sowa. Ileż ci bohaterowie mają biednych dusz na sumieniu... :) Nie wiem czy zwykły śmiertelnik, patrząc realnie, zdołałby żyć z takim bagażem tragicznych doświadczeń.
Dział o studentach z Polski, moim zdaniem, totalnie niepotrzebny. Znów wszystko kończy się wielkim nieszczęściem, kolejną śmiercią i związanymi z nią następstwami. Zupełnie nie potrafię zrozumieć dlaczego autorka tak upodobała sobie uśmiercanie bohaterów, a mam wrażenie, że zaczęło się to od "Arabskiej krwi". Wątek śmierci zarówno w tomach arabskich, jak i azjatyckich przejawia się z olbrzymią częstotliwością. Dlaczego Karo nie mogła wziąć uroczego ślubu na Bali tylko też musiała zginąć? Te straszne wydarzenia nie podtrzymują już napięcia powieści. Już stają się przewidywalne - zaczynając czytać rozdział o studentach wiedziałam, że stanie się coś strasznego, nie pomyliłam się.

Książka ogólnie jest niesamowita. Pozwala poczuć klimat Bali, przenieść się na jedną chwilę na tę rajską wyspę. Cała magia hinduizmu wtrąca do niej niesamowitą aurę, dzięki której czytelnikowi łatwo wyobrazić sobie, że jest jednym z turystów przechadzających się po Bali. Szkoda, że, jak już wspominałam, przesycona jest śmiercią i nieszczęściem. Nie mogę doczekać się kolejnej części, choć mam nadzieję, że mniej w niej będzie dramaturgii, a więcej pozytywnych wydarzeń...

Swoją opinię zamieszczam jako czytelnik, który przeczytał "od deski do deski" całą serię arabską i dwa dotychczas wydane tomy serii azjatyckiej.
Książka, jak to już przystało na wydania T. Valko, wciąga od pierwszych stron. Czyta się ją świetnie, szybko i pochłania do reszty. Z żalem odkładałam ją późną nocą, żeby z samego rana po otwarciu oczu znów po nią sięgnąć. Mam...