Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pani Katarzyna Bonda – mistrzyni rwanych wątków, nieopowiedzianych historii i papierowych, płaskich bohaterów. Określenia te zbierały się we mnie od pierwszej części tetralogii Cztery żywioły, ale ostatecznie czara goryczy przelała się podczas lektury Lampionów. Mniej więcej od strony 100 zadawałam sobie pytanie po co czytam tę książkę? Ani to ciekawe, ani rozrywkowe, a tym bardziej kompletnie nic nie wnoszące do mojego życia – zdecydowanie strata czasu, a już na pewno pieniędzy. Dla mnie Bonda to wydmuszka, która nie ma nic sensownego do powiedzenia. Od drugiej części, czyli Okularnika, jej bohaterowie notorycznie zapadają w stupor, zaś w trzeciej potęga stuporu jest tak wielka, że zapada w niego również czytelnik, a może zapadała również sama autorka! Najlepsze w całej książce są podziękowania, które jeśli przeczyta się na początku lektury, niosą potencjał. Dla mnie jednak zdecydowanie potencjał ten został zmarnowany. NALEŻY TRZYMAĆ SIĘ Z DALA.

Pani Katarzyna Bonda – mistrzyni rwanych wątków, nieopowiedzianych historii i papierowych, płaskich bohaterów. Określenia te zbierały się we mnie od pierwszej części tetralogii Cztery żywioły, ale ostatecznie czara goryczy przelała się podczas lektury Lampionów. Mniej więcej od strony 100 zadawałam sobie pytanie po co czytam tę książkę? Ani to ciekawe, ani rozrywkowe, a tym...