Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta historia była piękna i jednocześnie trochę dziwna i niepokojąca. Takie właśnie uczucie miałam przez całą tę książkę. Pojawiły się nawet łzy…
Jane to niesamowicie silna kobieta, która od małego potrafiła walczyć o swoje. Która mimo wielu przeciwnościom i niesprawiedliwościom zaznała w końcu szczęścia i spokoju.
Po bardzo średnim dzieciństwie poznała na swojej drodze dobre osoby, które ukształtowały jej charakter. Walczyła o siebie do końca.
Czy spodziewałam się zakończenia, tak. Czy mi to przeszkadzało? Absolutnie nie.
Ta historia daje wiarę w to, że prawdziwa miłość przetrwa wszystko.

Ta historia była piękna i jednocześnie trochę dziwna i niepokojąca. Takie właśnie uczucie miałam przez całą tę książkę. Pojawiły się nawet łzy…
Jane to niesamowicie silna kobieta, która od małego potrafiła walczyć o swoje. Która mimo wielu przeciwnościom i niesprawiedliwościom zaznała w ko...

Rozwiń

Zwiń

Chyba nie takiej książki się spodziewałam… tzn sama nie wiem czego się spodziewałam, ale no nie tego 😊
Ta historia to taki ciepły kocyk. Czułam spokój czytając te książkę. Niesamowicie mądra i pouczająca. Odpowiada na wiele pytań, które każdy na jakimś etapie swojego życia sobie zadaje. Na pewno daje też do myślenia i może niektórych nakłoni do zmian w podejściu do wielu rzeczy.
Mnich i robot to niespotykane połączenie, ale tutaj pasują do siebie idealnie. Chcę więcej!

Chyba nie takiej książki się spodziewałam… tzn sama nie wiem czego się spodziewałam, ale no nie tego 😊
Ta historia to taki ciepły kocyk. Czułam spokój czytając te książkę. Niesamowicie mądra i pouczająca. Odpowiada na wiele pytań, które każdy na jakimś etapie swojego życia sobie zadaje. N...

Rozwiń

Zwiń

4,5
Powiem tak, ta książka wzbudzała we mnie takie emocje, że czułam strach czytając ją na noc… a przecież to nie horror! Dawkowałam sobie tę historię, bo zwyczajnie się bałam 🙈😁
Jednej nocy nie mogłam nawet zasnąć!🙈
W ciągu dnia mocno mnie wciągała, miałam kilka rozwiązań w głowie na zakończenie tej historii, ale tego się nie spodziewałam… może dlatego, że mało było wiadomo o przeszłości Emmy… może dlatego, że ona mało pamiętała. Tak czy inaczej, do samego końca niczego się nie domyśliłam, a to w książkach lubię najbardziej 😊
Końcówka dynamiczna i konkretna, tak też lubię.
Główna bohaterka wpada w pewnego rodzaju paranoję związaną z ukończeniem 40 roku życia. Jej matka właśnie wtedy zaczęła mieć problemy psychiczne i martwi się, że ją spotka to samo. Zarywa noce, po kilka razy sprawdza te same rzeczy, zagląda do pokoi dzieci i zasypia na kilka godzin nad ranem. Jej małżeństwo zaczyna się sypać, kariera również, dzieci się od niej odwracają i do tego wraca jej siostra z którą bardzo długo nie miała kontaktu.
Czy to w jej głowie coś się dzieje, czy ktoś kreuje rzeczywistość tak, żeby ona się nad tym zastanawiała i wpadała w jeszcze większy obłęd? Sprawdźcie 😊

I teraz się zastanawiam czy bezsenność naprawdę może wywołać aż takie rzeczy? Ma aż taki wpływ na naszą świadomość? Chyba zacznę przykładać większą wagę do snu 🙈😁

4,5
Powiem tak, ta książka wzbudzała we mnie takie emocje, że czułam strach czytając ją na noc… a przecież to nie horror! Dawkowałam sobie tę historię, bo zwyczajnie się bałam 🙈😁
Jednej nocy nie mogłam nawet zasnąć!🙈
W ciągu dnia mocno mnie wciągała, miałam kilka rozwiązań w głowie na zako...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo fajna, nietypowa historia.
Nietypowa, bo w bajkach księżniczki zwykle są piękne i dobre, a rycerze odważni i przystojni.
Mamy Ropuszkę, która należy do mniej urodziwych bagiennych magicznych postaci. I mamy też Halina - tchórzliwego rycerza, który nie uważa się za przystojnego mężczyznę.
Oboje mają natomiast przepiękne serca.
Możemy zobaczyć świat magii z tej drugiej, mniej przyjaznej strony, a sama akcja toczy się w błotnistej scenerii. Mimo to mnie ta historia wciągnęła 😊
Ciekawy retelling Śpiącej Królewny!

Bardzo fajna, nietypowa historia.
Nietypowa, bo w bajkach księżniczki zwykle są piękne i dobre, a rycerze odważni i przystojni.
Mamy Ropuszkę, która należy do mniej urodziwych bagiennych magicznych postaci. I mamy też Halina - tchórzliwego rycerza, który nie uważa się za przystojnego mężc...

Rozwiń

Zwiń

Cieszę się, że ta książka i historia 3 silnych kobiet trafiła w moje ręce.
Nie spodziewałam się tego jak wiele wniesie w moje życie i jak często będę o niej myśleć. Nie spodziewałam się, że przemyślenia Laury wezmę tak bardzo personalnie. Nie spodziewałam się też, że czytając książkę, która nie dotyczy mnie pojawią się łzy.
Niby nic specjalnego, 3 kobiety, problemy w małżeństwie - wydaje się, że to historia jakich wiele… nic bardziej mylnego. To powieść o kobietach, które miały na tyle odwagi by wziąć życie w swoje ręce i zawalczyć o siebie. By to siebie postawić na pierwszym miejscu i poczuć szczęście, a później móc się nim dzielić z innymi.

Cieszę się, że ta książka i historia 3 silnych kobiet trafiła w moje ręce.
Nie spodziewałam się tego jak wiele wniesie w moje życie i jak często będę o niej myśleć. Nie spodziewałam się, że przemyślenia Laury wezmę tak bardzo personalnie. Nie spodziewałam się też, że czytając książkę, kt...

Rozwiń

Zwiń

Hmm muszę przyznać, że nie wiem czego spodziewałam się po tej książce, ale na pewno nie tego!
Chciałam jakąś lekką historię, a dostałam taki rollercoaster uczuć, że głowa mała.
Złość, radość, uśmiech, łzy, współczucie, rozczarowanie… wszystko to przewijało się na stronach tej historii.
Nie zagrało też pikantnych momentów 🥵🙈
Ale przede wszystkim ta „luźna” historia to podróż w głąb siebie, zrozumienie, akceptacja, uporanie się z przeszłością i uczuciami.
Nate - kapitan drużyny hokeja. Przystojny i pewny siebie, a w tym wszystkim waleczny i uczuciowy.
Anastasia - łyżwiarka ze sztywnymi zasadami i organizerem, bez którego nie potrafi funkcjonować. Skupiona na swojej karierze uważa, że związki nie są dla niej.
Czy połączenie tych dwóch osób to dobry pomysł? Ja uważam, że tak. Czy chciałabym zobaczyć Nate’a w legginsach na lodzie? Oczywiście, że tak. Czy im kibicowałam? Najmocniej na świecie!
Czy chodzi po tym świecie więcej takich Nate’ów? Jeśli tak to proszę, żeby się do mnie zgłosili!😁

Hmm muszę przyznać, że nie wiem czego spodziewałam się po tej książce, ale na pewno nie tego!
Chciałam jakąś lekką historię, a dostałam taki rollercoaster uczuć, że głowa mała.
Złość, radość, uśmiech, łzy, współczucie, rozczarowanie… wszystko to przewijało się na stronach tej historii.
...

Rozwiń

Zwiń

Chciałabym kiedyś poznać Honoriusza. Chociaż chwilę z nim porozmawiać i móc zobaczyć skąd i jak w jego głowie łączą się te wszystkie kropki. Jaki to musi być inteligentny człowiek.
Kolejna część i kolejny raz jestem pełna podziwu przebiegłości Monda. Panie Czornyj, jak Pan to robi?😁
Jak wszystkie książki, mnie trzymała w napięciu i dosłownie przez nią przepłynęłam. Kolejny raz zostałam zaskoczona, mimo, że teoretycznie było wiadomo kto morduje.
Koniec zaskoczył i zaciekawił.
W tej części pojawia się też rozwinięcie wątku z poprzedniej książki dotyczącej historii Honoriusza i spotykamy słynną Kuzynkę.
Co będzie dalej? Ja chcę wiedzieć.

Chciałabym kiedyś poznać Honoriusza. Chociaż chwilę z nim porozmawiać i móc zobaczyć skąd i jak w jego głowie łączą się te wszystkie kropki. Jaki to musi być inteligentny człowiek.
Kolejna część i kolejny raz jestem pełna podziwu przebiegłości Monda. Panie Czornyj, jak Pan to robi?😁
Jak w...

Rozwiń

Zwiń

Muszę przyznać, że Mortalista mnie zaintrygował, Spirytystka tylko to podkręciła, a Inkarnator zaskoczył.
Jak za każdym razem zachwycam się, że akcja dzieje się w Krakowie i mogę wyobrazić sobie gdzie dokładnie wszystko się rozgrywa. A tym razem dostaję Kubę Rozpruwacza w moim ukochanym polskim mieście. Może ten zachwyt brzmi dziwnie, ale na moją wyobraźnię zadziałało ☺️
Zdecydowanie trzyma w napięciu, a do tego kilku podejrzanych kompletnie nie pozwala domyślić się kto ostatecznie jest wszystkiemu winny. Genialna współpraca Honoriusza z Allegrą to tylko wisienka na torcie. No i ten smaczek o którym nie mogę wspomnieć, sprawia, że kontynuacji jestem ciekawa jeszcze bardziej niż wcześniej 😁

Muszę przyznać, że Mortalista mnie zaintrygował, Spirytystka tylko to podkręciła, a Inkarnator zaskoczył.
Jak za każdym razem zachwycam się, że akcja dzieje się w Krakowie i mogę wyobrazić sobie gdzie dokładnie wszystko się rozgrywa. A tym razem dostaję Kubę Rozpruwacza w moim ukochanym p...

Rozwiń

Zwiń

To jedna z tych książek, która buduje napięcie, miesza w głowie, nie pozwala domyślić się zakończenia, a ostatnimi stronami sprawia, że nie wiesz kiedy zniknęło 100 stron.
Cyrus to psycholog z ciężką przeszłością, którą postawia przekuć na plusy w swoim zawodzie.
Evie to wycofana nastolatka, którą ktoś kiedyś mocno skrzywdził. Nikt nie zna jej przeszłości, nie wie ile ma lat i jak naprawdę się nazywa. A do tego na niesamowity dar - potrafi rozpoznać kłamstwo.
Kiedy ta dwójka się spotyka wiadomo, że powstanie z tego coś niezwykłego. I tak właśnie się dzieje.
Przez całą historię staramy się poznać ich dwoje, wejść w ich głowy, próbujemy zrozumieć i rozpracować. Nie jest to wcale łatwe, ale do końca nie jesteśmy w stanie się poddać.
Z drugiej strony Cyrus zajmuje się właśnie rozwikłaniem zagadki morderstwa młodej łyżwiarki. W pewnym momencie Evie pomaga mu dostrzec prawdę, a to kto okazuje się być winny nawet przez moment nie przeszło mi przez myśl.

To jedna z tych książek, która buduje napięcie, miesza w głowie, nie pozwala domyślić się zakończenia, a ostatnimi stronami sprawia, że nie wiesz kiedy zniknęło 100 stron.
Cyrus to psycholog z ciężką przeszłością, którą postawia przekuć na plusy w swoim zawodzie.
Evie to wycofana nastola...

Rozwiń

Zwiń

Kolejna część Diuny za mną i wciągnęła mnie tak samo jak poprzednia. Chociaż brakowało mi akcji.
Paul zasiadania tronie, ma władzę, którą odebrali jego ojcowi, a nawet większą. Po zwycięstwie nad Harkonnenami i obaleniu Imperatora może się wydawać, że to koniec i już wszystko ma. I tu na drodze staje mu Bene Gesserit i Gildia Kosmiczna, która wchodzi w spisek z fremeńskim kapłanem. Dostaje „prezent” jakiego nikt się nie spodziewał, prezent, który ma pomóc im go zniszczyć.
To co dzieje się w głowie i wizjach Paula jest lekko przerażające, ale robi to co „musi”. Zostaje odchodząc.

Kolejna część Diuny za mną i wciągnęła mnie tak samo jak poprzednia. Chociaż brakowało mi akcji.
Paul zasiadania tronie, ma władzę, którą odebrali jego ojcowi, a nawet większą. Po zwycięstwie nad Harkonnenami i obaleniu Imperatora może się wydawać, że to koniec i już wszystko ma. I tu na ...

Rozwiń

Zwiń