Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Eliza jest dziennikarką i z racji zawodu pociągają ją ludzie. Pochyla się nad ich losem, ogląda ich tragedie, smutki i radości. Sama jednak coraz bardziej pogrąża się w tęsknocie za kimś, kto był jej pierwszą miłością, kto był i przepadł bez wieści. I tylko w miejscach w których bywał zostały jego mikroślady, eteryczne cząstki. Eliza chce je odnaleźć, poczuć przytulić do serca i już tak pozostać. Sama nie wie, co sprowadziło ją na Podlasie w pobliże strefy przygranicznej, gdzie mnożą się ludzkie dramaty po tej i tamtej stronie kolczastego drutu. Czy w tym miejscu czeka na Elizę tak wytęsknione ukojenie? Patrzy nocą w gwiazdy, a gwiazdy patrzą na nią widząc jedynie niewielką ciemną plamkę na tle brunatnej ziemi.
Dawno już nie czytałam tak pięknie napisanej i tak głęboko poruszającej książki. Dawno nie wzruszałam się tak mocno przy lekturze. "Dom Oriona" to znacznie więcej niż słowa wcisnięte między dwie okładki. To cały świat emocji, które uwalniają się z każdym przeczytanym wersem by zaznaczyć trwały ślad w świadomości. Jestem tą ksiązką absolutnie oczarowana i z całego serca Wam polecam!

Eliza jest dziennikarką i z racji zawodu pociągają ją ludzie. Pochyla się nad ich losem, ogląda ich tragedie, smutki i radości. Sama jednak coraz bardziej pogrąża się w tęsknocie za kimś, kto był jej pierwszą miłością, kto był i przepadł bez wieści. I tylko w miejscach w których bywał zost...

Rozwiń Zwiń

Alternatywna rzeczywistoaść w przyszłosci. Świat po kolejnej wojnie uległ podziałom. Na gruzach Uni Europejskiej urosło ultrakatolickie państwo że stolicą w Watykanie. W Polsce rzadzi kościół i będący ponad prawem funkcjonariusze jego służb. Najgorszą opinią wsród społecznosci cieszą się kościelne służby specjalne, w skrócie KSS. To jednostka odpowiedzialna za rozpracowywanie i likwidowanie satanistów, hedonistów i wszelkiego rodzaju innowierców. Tu największy postrach budzi pochodzący z USA agent Thorston zwany Stonką. Wraz ze swym wspólnikiem Maksem Klimkiewiczem stają w obliczu rozmaitych przestępstw i dylematów. Od poszukiwań seryjnego mordercy, po tropienie wampirów. Szybko okazuje się, że w swiętym państwie, pod przykrywką rozmodlenia i miłosierdzia panoszy się nieopisane zło, a ci co ścierają się z nim na pierwszej linii frontu nie mają w sobie nic z aniołów.
"Bóg, horror ojczyzna" to mix fantastyki z horrorem. Raczej zabawny niz straszny. I chyba bardziej by mnie ta książka do siebie przekonała gdyby autor zdecydował się na taką własnie koncepcję. Bo im robiło się poważniej tym szybciej gubiłam wątki. Jednak skłamałabym pisząc że to zła książka. Wprost przeciwnie. A nadanie bohaterom nazwisk innych autorów polskiej grozy ( Paweł Mateja i Mariusz "Orzeł" Wojteczek) to wybieg absolutnie doskonały. Nie mogłam dię nie uśmiechnąć. Jesli więc szukacie do słuchania czegoś nie całkiem ciężkiego lecz jednak z dreszczykiem to audiobook dla Was. Polecam!

Alternatywna rzeczywistoaść w przyszłosci. Świat po kolejnej wojnie uległ podziałom. Na gruzach Uni Europejskiej urosło ultrakatolickie państwo że stolicą w Watykanie. W Polsce rzadzi kościół i będący ponad prawem funkcjonariusze jego służb. Najgorszą opinią wsród społecznosci cieszą się k...

Rozwiń Zwiń

Dominika, mimo że pochodzi znikąt to jednak potrafiła pokierować swym życiem tak, by stworzyć swoje własne imperium. Jej hotel, klub nocny i agencja towarzyska goszczą w swych progach przedstawicieli biznesu, polityki a nawet koscioła. Każdy kto wkroczy do stworzonego przez Dominikę świata może być pewien że wszystkie jego wszelkie potrzeby zostaną zaspokojine, i spełnią się wszystkie, nawet najbardziej wyuzdane fantazje. Dominika jest nie tylko bizneswoman. Spełnia się także w roli matki czterech dorastających córek. Dziewczęta są dla niej najważniejsze na świecie i w momencie gdy jedna z nich zostaje brutalnie skrzywdzona przez wpływowego gościa klubu, Dominika planuje krwawą zemstę.
I na tym własciwie mogłoby się zakończyć, gdyby to był zwykły thriller. Ale to nie jest zwykły thriller. Ja nazwałabym "Złą" opowieścią erotyczno- filozoficzną, bo prócz obfitych opisów uciech cielesnych wszelkiej maści znajdziemy także rozważania na tematy poważne. Od bezsensownosci wojen do hipotetycznego drugiego przyjścia mesjasza. A wszystko w oparach absurdu. "Zła" jest jak album kapeli The Tiger Lilies. Każdy wątek z innej po parafii, w innym rytmie. Rzewne tango przeplatane cygańskim czardaszem i okraszone wesołą polką. Czy ten gulasz da się zjeść? Czy jest smaczny? Zdecydowanie tak. "Zła" to książka zdecydowanie wyjątkowa. W dodatku zakończenie, które przyniosło zupełnie zaskakujące wyjaśnienie totalnie wystrzeliło mnie z butów. Polecam!!!

Dominika, mimo że pochodzi znikąt to jednak potrafiła pokierować swym życiem tak, by stworzyć swoje własne imperium. Jej hotel, klub nocny i agencja towarzyska goszczą w swych progach przedstawicieli biznesu, polityki a nawet koscioła. Każdy kto wkroczy do stworzonego przez Dominikę świata...

Rozwiń Zwiń

Główny bohater "Konfidenta" to młody chłopak z dobrej rodziny, z marzeniem o studiach prawniczych i pasją do sportów walki. Wkrótce zaczyna się też interesować piłką nożną, a fani piłki nożnej w szczególności w wykonaniu Łódzkiego Widzewa, zaczynają interesować się nim. Młody, ambitny i umiejący nieźle dać w mordę przydałby się w kibolskich szeregach. Pewnego dnia niestety nasz bohater zalicza konkretny przypał z policją i pada ofiarą szantażu. Funkcjonariusze, którzy od dawna pragną rozpracować i zlikwidować szefa widzewskiej nabojki stawiają go w roli konfidenta. Chłopak ma za zadanie zbliżyć się do tajemniczego i charyzmatycznego Demona by zdobyć na niego twarde dowody. Od początku wiadomo, że nie będzie łatwo, ale im dłużej nasz bohater przebywa w tym brutalnym świecie, im więcej na na koncie przestępstw, ustawek i złamanych nosów przeciwników tym większym szacunkiem zaczyna go darzyć towarzystwo. A wkrótce i sam Demon spogląda nań łaskawym okiem. Jednak, jak to w takich bajkach bywa nic co dobre nie trwa wiecznie.

Krzysztof Domaradzki na kartach swej powieści przedstawił brutalny świat kiboli i mechanizmy jakie tym światem rządzą. Jak wszystkie tego typu historie i ta naładowana jest po brzegi brutalną przemocą, adrenaliną i strachem. Tu rządzi testosteron, a największym kozakiem ten co najwięcej wyciśnie na klatę.
Książka ma wiele zalet, a największymi z nich są zaskakujące zwroty akcji i niesłabnące napięcie. Żaluję jedynie, że już od pierwszych stron przeczuwałam jakie będzie zakończenie i to przeczucie okazało się trafne.

Główny bohater "Konfidenta" to młody chłopak z dobrej rodziny, z marzeniem o studiach prawniczych i pasją do sportów walki. Wkrótce zaczyna się też interesować piłką nożną, a fani piłki nożnej w szczególności w wykonaniu Łódzkiego Widzewa, zaczynają interesować się nim. Młody, am...

Rozwiń Zwiń

Dziewczyna siedzi przy oknie w przedziale kolejowym. Spogląda na przesuwający się jej przed oczami, siny zimowy krajobraz. Koła składu stukocą w znajomym rytmie. Zwyczajny obrazek. Normalny. Ale ta normalność pęka jak bańka mydlana, gdy na arenę wkraczają słowa Gubernia, Partia, przepustka, wojna, ruiny. Gdy po zakurzonej zasłonce wspina się mozolnie szara ćma, której nie powinno tu być, a jednak jest.

„|Ćmy i ludzie” to książka absolutnie niezwykła. Na pozór osadzona w realnym świecie, nie całkiem odległym od naszego, choć dużo bardziej zszarzałym, zbrutalizowanym. Pod jego powierzchnią jednak drga coś obcego, niewyjaśnionego. Coś co w pewnym stopniu definiuje świat realny i jego mieszkańców. Ta historia z jednej strony wzrusza, z drugiej mocno niepokoi. Wydarzenia uderzają w czytelnika z naślinieniem i jaskrawością stroboskopu potęgując wrażenie niepewności i niepokoju, a jednocześnie niczego nie ukazując wyraźnie. Pozostaje więc duże pole do domysłów i interpretacji własnych.

„Ćmy i ludzie” to z pewnością książka, którą każdy odbierze inaczej. Dla mnie była przede wszystkim okrutnie niepokojąca. Może nawet nie tyle z powodu nawiązań do czasów wojny i komuny, lecz bardziej z braku stałego, fabularnego gruntu. Za każdym razem, gdy wydarzenia zdawały się układać w jakaś całość następował epizod, który zupełnie mnie dezorientował. I jeśli w zamyśle autora ten zabieg miał wywoływać lęk i dyskomfort to zdecydowanie się udało.

„Ćmy i ludzie” to dziwny twór. Do jego czytania potrzebna jest pewnego rodzaju wrażliwość. Jeśli jednak znajdziecie odwagę wkroczyć w ten mroczny świat, pełen smutku i szumu owadzich skrzydełek to zaręczam, że Wam się spodoba!

Dziewczyna siedzi przy oknie w przedziale kolejowym. Spogląda na przesuwający się jej przed oczami, siny zimowy krajobraz. Koła składu stukocą w znajomym rytmie. Zwyczajny obrazek. Normalny. Ale ta normalność pęka jak bańka mydlana, gdy na arenę wkraczają słowa Gubernia, Partia, przepustka...

Rozwiń Zwiń

Kiedy znany pisarz K. wyrusza na spotkanie autorskie do Warszawy nie podejrzewa nawet, że jest to początek niezwykłej, emocjonalnej podróży. Już w pociągu spotyka Pana B, który zdaje się być dla niego kimś w rodzaju dobrego ducha. Zjawia się w odpowiedniej chwili przynosząc odpowiednie odpowiedzi na pytania, które K. nie ma odwagi zadać. Tak dzieje się też w chwili gdy pisarz otrzymuje zaproszenie od czytelniczki Anny i waha się czy ja przyjąć.
W Pilichowicach, w domu pięćdziesięcioletniej kobiety K. Odnajduje cząstki tego, czego mu brakowało. Ciepło, opiekę, spokój. Anna, tak jak on jest samotna i te dwie samotności orbitują wokół siebie, dryfują w przestrzeni między filiżankami wypitej herbaty i zagiętymi stronami czytanych książek. Ścierają się dążąc do konfrontacji, wywołują napięcie i pragnienie spełnienia, lecz wciąż dzieli je bariera nie do przełamania. Anna jest jak pudełko pełne starych rzeczy, K. jak pudełko rzeczy które dopiero mają się wydarzyć. Trudno tu o konsensus.
O czym jest "Anna i Pan B" ? Odpowiedzi jest wiele. O samotności, o pustce i ludzkich staraniach by ją wypełnić. O poszukiwaniu spełnienia i szczęścia które to spełnienie niesie, a które jest tak bardzo ulotne. O radościach płynacych z małych rzeczy i pięknie, które można dostrzec tam, gdzie wogóle się go nie spodziewamy. Ta historia jest jak świeży powiew. Choć sporo w niej smutku to jednak ma w sobie pewien pozytywny ładunek. Niesie otuchę i pokrzepienie. Nie mogę nie wspomnieć, że język jakim "Anna i Pan B" została napisana oddaje w pełni poetyckość tej opowieści. Opowieści, która jest po prostu piękna.

Kiedy znany pisarz K. wyrusza na spotkanie autorskie do Warszawy nie podejrzewa nawet, że jest to początek niezwykłej, emocjonalnej podróży. Już w pociągu spotyka Pana B, który zdaje się być dla niego kimś w rodzaju dobrego ducha. Zjawia się w odpowiedniej chwili przynosząc odpowiednie odp...

Rozwiń Zwiń

Teodor Rudzki wraca do Chicago po trzech latach nieobecności. Tym razem trudni się przemytem kanadyjskiej whisky. Jeśli mu się uda,ten proceder przyniesie mu spore zyski i ważne znajomości w półświadku. Miasto niewiele się zmieniło. Stock jardy śmierdzą tak samo jak kiedyś a w polskich dzielnicach bieda aż piszczy. Teo chce odnaleźć przyjaciela, byłego księdza Romana Ogorzałka, lecz w miejscu jego zamieszkania zastaje jedynie właścicielkę mieszkania wyrzucająca jego rzeczy na bruk. Okazuje się, że Roman znikną kilka tygodni wcześniej. Ponoć wyjechał, ale Teo nie ma złudzeń, że spotkało go coś strasznego. Podejrzewa, że przyjaciel padł ofiarą morzyciela. Szaleńca, który zamykał ludzi w piwnicy i trzymał tam tak długo bez jedzenia i wody, aż Ci wyzioneli ducha. Pierwszy trop prowadzi do pustelnika, który ponoć ze spotkania z morzycielem wyszedł cało. Ale czy to możliwie by mordercą był biedak mieszkający w ziemiance nad rzeką?
Oprócz sprawy Romana,Teo ma też inne kłopoty. Jednym z nich są porachunki z gangsterem Johnnym Torrio. Rudzkiemu nie raz i nie dwa przyjdzie stanać do Walka a jego kastet połamie wiele nosów i zębów.

"Gangway" to kontynuacja świetnej powieści "Żadnych bogów, żadnych panów". Podobnie jak w tamtej nie brak tu gangsterskiego klimatu i genialnie napisanych scen mordobicia. Autor zadbał o każdy szczegół by doskonale oddać klimat polskich dzielnic Chicago z początku dwudziestego wieku. Nie zabrakło nawet wyrażeń slangowych. Jeśli więc szukacie książek w gangsterskim klimacie to powieści Grzegorza Dziedzica z pewnością spełnią wasze oczekiwania. Ja polecam!

Teodor Rudzki wraca do Chicago po trzech latach nieobecności. Tym razem trudni się przemytem kanadyjskiej whisky. Jeśli mu się uda,ten proceder przyniesie mu spore zyski i ważne znajomości w półświadku. Miasto niewiele się zmieniło. Stock jardy śmierdzą tak samo jak kiedyś a w polskich dzi...

Rozwiń Zwiń

Kasia własnie ma zacząć nowa pracę w charakterze pielęgniarki. Od pierwszych chwil personel świdnickiego szpitala nie jest dla niej zbyt przyjaźnie nastawiony. Portier zaczepia ja robiąc dwuznaczne aluzje o charakterze seksualnym, a przełożona pielęgniarek z oddziału onkologicznego od razu wysyła Kasi sygnał, że nie jest ona tu mile widziana. Mimo wszelkim przeciwnościom dziewczyna jest zdeterminowana, by zachować posadę. Ma tu coś do załatwienia. Z biegiem czasu szpital zaczyna odsłaniać swe mroczne oblicze. Nocne hałasy niewiadomego pochodzenia, nagle zapadanie w śpiączkę w miarę zdrowych pacjentów i niewyjaśnione samobójstwa pielęgniarek sprawiają , że Kasia zaczyna drążyć. Poszukiwania prowadzą do podziemi, a to co dziewczyna tam znajduje przekracza jej dotychczasowe wyobrażenia. Zło żyje w gmachu szpitala. Pełza po korytarzach, wspina się po ścianach, zwisa festonami z mrugających pod sufitem jarzeniówek. Czy młodej pielęgniarce uda się je powstrzymać?

"Nigdy nie śnią" to świetnie napisany, klasyczny horror, w którym każdy z bohaterów ma swe mroczne tajemnice. Umiejscowienie fabuły w gmachu szpitala już samo w sobie jest upiorne i przyprawia o ciarki. Dodajmy do tego pielęgniarki bawiące się w boga i nieświętego księdza i wrażenie niepokoju jeszcze się pogłębia. Autor umieścił w tekście mnóstwo upiornych scen, które wyskakują jak diabeł z pudełka i naprawdę mogą przestraszyć. Świetnym pomysłem było też nawiązanie do poprzedniej książki "Mieszkamy obok raju", którą także polecam.
Jeśli więc szukacie fajnych horrorów które naprawdę napędzą Wam strach to czytajcie książki . Naprawdę warto!!

Kasia własnie ma zacząć nowa pracę w charakterze pielęgniarki. Od pierwszych chwil personel świdnickiego szpitala nie jest dla niej zbyt przyjaźnie nastawiony. Portier zaczepia ja robiąc dwuznaczne aluzje o charakterze seksualnym, a przełożona pielęgniarek z oddziału onkologicznego od razu...

Rozwiń Zwiń

Anastazja Łabendowicz ma dwadzieścia lat. Ma też dwadzieścia kasztanów na biurku i zdjęcie z gór w ramce. A oprócz tego dar patrzenia na życie z optymizmem i umiejętność czerpania radości z małych rzeczy takich jak spacer, czy gorąca czekolada. Anastazja Łabendowicz urodziła się z porażeniem mózgowym, choć woli nazywać to porożem. Całe dnie spędza przy oknie spoglądając na świat i wiecznie zabieganych ludzi, którzy nie wiedzą ile mają szczęścia, że mogą tak po prostu sobie iść. Anastazja mieszka z tatą. Kiedyś mieszkała z nią starsza siostra, Łucja ale się wyprowadziła. Tata za dnia opiekuje się Anastazją najlepiej jak potrafi, ale nocami ucieka. Od rzeczywistości, od wspomnień od bólu. Łucja tańczy w balecie. Jest szaleńczo ambitna, niepowstrzymanie skupiona na celu. Taniec jest jej pasją. Ocala ja i niszczy jednocześnie. Ta rodzina przeszła wiele, a każdy jej członek próbuje na swój sposób poradzić sobie ze wspomnieniami.
"Święto ognia" to wspaniała i poruszająca opowieść o poswięceniu i pasji. Wzruszający portret rodziny naznaczonej tragedią, która mimo wszystko musi znaleźć sposób by obłaskawić przeszłość i trwać. Autor w swym niepodrabialnym łagodnym stylu zawarł na kartach powieści tyle emocji, że trudno je wręcz udźwignać. Bardziej wrażliwi czytelnicy z pewnoscią uronią łzę, tak jak to było w moim przypadku. Jestem pewna, że i Wam "Święto ognia" przypadnie do gustu. Serdecznie polecam!!

Anastazja Łabendowicz ma dwadzieścia lat. Ma też dwadzieścia kasztanów na biurku i zdjęcie z gór w ramce. A oprócz tego dar patrzenia na życie z optymizmem i umiejętność czerpania radości z małych rzeczy takich jak spacer, czy gorąca czekolada. Anastazja Łabendowicz urodziła się z porażeni...

Rozwiń Zwiń