Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zasrane moje szczęście, biednaż ja niewiasta. Zdarza się.

Zasrane moje szczęście, biednaż ja niewiasta. Zdarza się.

Przybyłam, zobaczyłam, nie zrozumiałam.





Warto poczytać, ale osobiście nie umiem ocenić.

Przybyłam, zobaczyłam, nie zrozumiałam.





Warto poczytać, ale osobiście nie umiem ocenić.

Cała seria jest dla mnie osobistym arcydziełem, bardzo nostalgicznym i cieplutkim.

Cała seria jest dla mnie osobistym arcydziełem, bardzo nostalgicznym i cieplutkim.

Bardzo nierówna pozycja. Lekturę można przeczytać, ot z ciekawości, lecz nieznajomość jej w niczym nie przeszkadza.
Dodatkowo: porównanie na okładce do "Milczenia owiec" - strzał w kolano.

Bardzo nierówna pozycja. Lekturę można przeczytać, ot z ciekawości, lecz nieznajomość jej w niczym nie przeszkadza.
Dodatkowo: porównanie na okładce do "Milczenia owiec" - strzał w kolano.

Napisana bardzo przejrzyście. Wiele zaburzeń zostało wyjaśnione w naprawdę wciągający sposób, niektóre omówione zostały bardzo krótko, lakonicznie, inne nie zostały omówione wcale. Jednak mimo wszystko znalazłam najbardziej interesujące mnie jednostki chorobowe. Pozycja bardzo dobra, polecam.

Napisana bardzo przejrzyście. Wiele zaburzeń zostało wyjaśnione w naprawdę wciągający sposób, niektóre omówione zostały bardzo krótko, lakonicznie, inne nie zostały omówione wcale. Jednak mimo wszystko znalazłam najbardziej interesujące mnie jednostki chorobowe. Pozycja bardzo dobra, polecam.

Po pewnym czasie zaczyna nudzić, miałam wrażenie, że ciągle opisywane jest to samo, lecz innymi słowami. Nie jest za długa, za to dłużąca. Mimo wszystko warto poczytać.

Po pewnym czasie zaczyna nudzić, miałam wrażenie, że ciągle opisywane jest to samo, lecz innymi słowami. Nie jest za długa, za to dłużąca. Mimo wszystko warto poczytać.

Pisana prostym, łatwym do zrozumienia językiem. Bardzo wygodnie się po niej porusza. Niestety, uboga w treść. Zaburzenia osobowości zostały potraktowane naprawdę lakonicznie, niektóre nie zostały nawet omówione. Pozycja zdecydowanie średnia, raczej na odświeżenie pamięci.

Pisana prostym, łatwym do zrozumienia językiem. Bardzo wygodnie się po niej porusza. Niestety, uboga w treść. Zaburzenia osobowości zostały potraktowane naprawdę lakonicznie, niektóre nie zostały nawet omówione. Pozycja zdecydowanie średnia, raczej na odświeżenie pamięci.

Część "Lato Zepsucia" z opowiadaniem "Zdolny uczeń" była bardzo dobra. Pozostałe opowiadania nieco gorsze, jednak wciąż miały to coś.

Część "Lato Zepsucia" z opowiadaniem "Zdolny uczeń" była bardzo dobra. Pozostałe opowiadania nieco gorsze, jednak wciąż miały to coś.

Jedna z pierwszych powieści grozy, które dano było mi czytać. Okazała się bardzo słaba. Ot, książeczka na pięć minut. Napisane bardzo prosto, klimatu jako takiego nie ma. W pewnym momencie zachowanie głównej bohaterki wywołało u mnie uśmiech politowania na twarzy; być może potraktowałam ją iście stereotypowo: "głupia Amerykanka, nic więcej, czytaj dalej". Spodobały mi się indiański wątek oraz opisy poczynań tytułowego potwora, które w niektórych momentach faktycznie oddziaływały na wyobraźnię.

Jedna z pierwszych powieści grozy, które dano było mi czytać. Okazała się bardzo słaba. Ot, książeczka na pięć minut. Napisane bardzo prosto, klimatu jako takiego nie ma. W pewnym momencie zachowanie głównej bohaterki wywołało u mnie uśmiech politowania na twarzy; być może potraktowałam ją iście stereotypowo: "głupia Amerykanka, nic więcej, czytaj dalej". Spodobały mi...

"Dotrzeć do przygłupich nastolatków, którzy zapewnią mi sukces".

"Dotrzeć do przygłupich nastolatków, którzy zapewnią mi sukces".