Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka trafiła w moje ręce właściwie przypadkiem, ale czy żałuję? Nie.
"Córka rzeki" to autobiografia napisana bardzo zgrabnie i przyjemnie się ją czyta. Co prawda raczej nie interesuję się Chinami, właściwie nic o tym kraju nie wiem, a tym bardziej już o czasach Mao i "Czerwonej książeczki", więc tym bardziej z przyjemnością zanurzyłam się w lekturę i dziwi mnie tak niska ocena i mała popularność.

Hong Ying opowiada o swoim dzieciństwie w chińskich slumsach nad rzeką Jangcy, z ogromną dokładnością opisując rodzinne zwyczaje, uciążliwe warunki. Nie szczędzi przy tym opisów o wypróżnianiu się, fizyczności, głodzie; o różnicy w jakości życia ludności ze slumsów i tych, którzy żyli w miastach.
Wydawałoby się, że Hong Ying będzie prowadziła takie samo życie, jak jej rodzice, na granicy głodu, z wieloma potomkami, nieszczęśliwie. Jednak poznaje nauczyciela historii, który diametralnie zmienia jej postrzeganie świata.

Autorka bardzo dobrze ukazała czasy Mao Tse-Tunga, o których wcześniej nie miałam pojęcia i bardzo jej za to dziękuję, bo dobrze jest poznawać świat, nawet w słowach.
Książkę mogę polecić wszystkim, nawet tym niezbyt lubiącym autobiografie, zwłaszcza, że ma niecałe 300 stron i czyta się ją szybko. :)

Książka trafiła w moje ręce właściwie przypadkiem, ale czy żałuję? Nie.
"Córka rzeki" to autobiografia napisana bardzo zgrabnie i przyjemnie się ją czyta. Co prawda raczej nie interesuję się Chinami, właściwie nic o tym kraju nie wiem, a tym bardziej już o czasach Mao i "Czerwonej książeczki", więc tym bardziej z przyjemnością zanurzyłam się w lekturę i dziwi mnie tak...