Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszą połowę książki czyta się jak jakieś słabe fan fiction, natomiast później jest lepiej. Moim zdaniem tłumaczka średnio poradziła sobie z zadaniem, co jakiś czas używa kolokwializmów, które całkiem wybijają czytelnika z rytmu, zostawiając go z takim "że co proszę?" w głowie. Zadziałałyby w dialogach, ale w opisach wyglądają słabo.

Pierwszą połowę książki czyta się jak jakieś słabe fan fiction, natomiast później jest lepiej. Moim zdaniem tłumaczka średnio poradziła sobie z zadaniem, co jakiś czas używa kolokwializmów, które całkiem wybijają czytelnika z rytmu, zostawiając go z takim "że co proszę?" w głowie. Zadziałałyby w dialogach, ale w opisach wyglądają słabo.

Nareszcie, po prawie roku zdołałem przebrnąć przez opowiadania o Conanie Barbarzyńcy. Lektura napisana momentami tak topornie, że wywoływała płacz i zgrzytanie zębów. Pełna niepotrzebnych przysłówków, przymiotników oraz porównań przyprawiających o ból głowy, czy też zdań, które nadawały się jedynie do totalnego przekonstruowania. Po tych opowiadaniach "stalowe muskuły Conana", "jego gorejące błękitem oczy, kryjące w sobie jakąś prymitywną siłę dziczy", czy też podkreślana wielokrotnie jego "zwinność pantery" oraz te wszystkie kobiety, które w pewnym momencie zawsze mówiły "ach, Conanie!" a on brał je pod rękę jak worek kartofli i biegł gdzieś, mordując po drodze wszelkiej maści złoczyńców o jastrzębich twarzach itd. na długo pozostaną w mej pamięci. Testosteron i krew wiadrami wylewały się z każdej strony, a całość momentami przybierała tak groteskową formę, że nie sposób było powstrzymać śmiechu. Niemniej była to fajna przygoda, jak wspinaczka w górach, która wkurza, ale po wejściu na szczyt widok jest na tyle ładny, że zapomina się o trudach.

Nareszcie, po prawie roku zdołałem przebrnąć przez opowiadania o Conanie Barbarzyńcy. Lektura napisana momentami tak topornie, że wywoływała płacz i zgrzytanie zębów. Pełna niepotrzebnych przysłówków, przymiotników oraz porównań przyprawiających o ból głowy, czy też zdań, które nadawały się jedynie do totalnego przekonstruowania. Po tych opowiadaniach "stalowe muskuły...

Bardzo ciekawa książka, po części ze względu na umiejętnie wplecione retrospekcje, ale też przez historię głównej bohaterki, Róży, której przeżycia z dzieciństwa odbijają się na całym jej życiu i związkach z ludźmi. Historia poruszająca i smutna, ale jednocześnie ludzka. Cóż, życie.

Bardzo ciekawa książka, po części ze względu na umiejętnie wplecione retrospekcje, ale też przez historię głównej bohaterki, Róży, której przeżycia z dzieciństwa odbijają się na całym jej życiu i związkach z ludźmi. Historia poruszająca i smutna, ale jednocześnie ludzka. Cóż, życie.