Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Właściwie większość z tego, co chciałabym napisać, napisała już @babaodpolskiego :)

Sięgnęłam po książkę z ciekawości, bo o wattpadzie słyszałam jedynie z opowieści moich córek i byłam ciekawa, czy w gąszczu oklepanych historii pisanych o swoich idolach przez rozmarzone nastolatki udało się tam wyłowić jakąś literacką perełkę.
Niestety jest to raczej lektura językowo na poziomie Harlequinów, poziom fabuły mniej-więcej jak w amerykańskich serialach dla nastolatków + tanich filmach sensacyjnych. Bohaterowie stereotypowi i totalnie odrealnieni. Na początku zastanawiałam się, czy Hailie jest w tak głębokiej traumie po śmierci mamy i babci, że nie ogarnia rzeczywistości, czy cierpi na syndrom sztokholmski notorycznie usprawiedliwiając swoich braci. Przecież oni od samego początku prezentowali się jak włoska mafia: super przystojni, szarmanccy i bezwzględnie okrutni (dla wszystkich poza rodziną oczywiście!) - każda normalnie myśląca osoba miałaby ochotę stamtąd zwiać!

W trakcie lektury przestałam się jednak zastanawiać i analizować zachowania bohaterów... to nie jest książka, przy której należy myśleć!
Owszem, mogłaby to być po prostu lekka lektura typowo do odmóżdżenia (wątek kryminalny nawet trochę mnie wciągnął :) ), gdyby nie gloryfikowanie przemocy oraz wypaczone spojrzenie na ważne tematy takie jak anoreksja, żałoba czy relacje damsko-męskie.

Jako osoba dorosła, mogę przeczytać książkę i o niej zapomnieć. Ale czy młodzi czytelnicy będą potrafili podejść do niej z należytym dystansem?

Właściwie większość z tego, co chciałabym napisać, napisała już @babaodpolskiego :)

Sięgnęłam po książkę z ciekawości, bo o wattpadzie słyszałam jedynie z opowieści moich córek i byłam ciekawa, czy w gąszczu oklepanych historii pisanych o swoich idolach przez rozmarzone nastolatki udało s...

Rozwiń Zwiń