Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Umysł zaś potrzebuje książek, podobnie jak miecz potrzebuje kamienia do ostrzenia, jeśli ma oczywiście zachować ostrość.

Umysł zaś potrzebuje książek, podobnie jak miecz potrzebuje kamienia do ostrzenia, jeśli ma oczywiście zachować ostrość.

Strach tnie głębiej niż miecze.

Strach tnie głębiej niż miecze.

Ten, kto boi się przegrać, już przegrał.

Ten, kto boi się przegrać, już przegrał.

Miłość ludzka była trochę nieobliczalna, nie rządziła się wyraźnymi regułami - czasem dostawałam ją za nic, tak jak od Jamiego, czasem musiałam na nią ciężko zapracować, tak jak u Iana, a czasem była po prostu nieosiągalna i łamała mi serce, tak jak moje uczucie do Jareda. A może po prostu pod jakimś względem była lepsza? Skoro ludzie potrafili tak zapalczywie nienawidzić, widocznie umieli też kochać mocniej, żywiej, płomienniej? Nie rozumiałam, czemu tak rozpaczliwie pragnę tej miłości. Wiedziałam tylko, że była warta całego ryzyka i wszystkich cierpień, jakimi ją okupiłam. Była jeszcze wspanialsza, niż myślałam. Była wszystkim.

Miłość ludzka była trochę nieobliczalna, nie rządziła się wyraźnymi regułami - czasem dostawałam ją za nic, tak jak od Jamiego, czasem musia...

A kim to jesteś, rzekł dumny lord, że muszę ci się kłaniać? Jedynie kotem innej maści, takiego jestem zdania. W płaszczu czerwonym albo złotym, lew zawsze ma pazury. Lecz moje równie ostre są i sięgną twojej skóry. Tak gadał ten lord Castamere tęgiego zgrywając zucha, Dziś w jego zamku płacze deszcz którego nikt nie słucha. Dziś w jego zamku płacze deszcz i nie ma kto go słuchać.

A kim to jesteś, rzekł dumny lord, że muszę ci się kłaniać? Jedynie kotem innej maści, takiego jestem zdania. W płaszczu czerwonym albo złot...

Kiedy słońce zajdzie, nie zastąpi go świeca.

Kiedy słońce zajdzie, nie zastąpi go świeca.

Sekret szczęścia polega na przebaczaniu i zapominaniu.

Sekret szczęścia polega na przebaczaniu i zapominaniu.

Jestem pewien, że książę Bran słyszał tę opowieść już ze sto razy. – Nie – zaprzeczył. – Nie słyszałem. A nawet gdybym słyszał, to nic nie szkodzi. Stara Niania często opowiadała nam historie, które już znaliśmy, ale jeśli były dobre, wcale nam to nie przeszkadzało. Zawsze mawiała, że stare opowieści są jak dawni przyjaciele, których trzeba od czasu do czasu odwiedzać.

Jestem pewien, że książę Bran słyszał tę opowieść już ze sto razy. – Nie – zaprzeczył. – Nie słyszałem. A nawet gdybym słyszał, to nic nie s...

I to wszystko przeszło!... I dziś w tym salonie - chłodno, ciemno i pusto... Jest tylko ona i niewidzialny pająk smutku, który zawsze zasnuwa szarą siecią te miejsca, gdzie byliśmy szczęśliwi i skąd szczęście uciekło. Już uciekło!...

I to wszystko przeszło!... I dziś w tym salonie - chłodno, ciemno i pusto... Jest tylko ona i niewidzialny pająk smutku, który zawsze zasnuw...