Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znakomite! Wszystkie trzy kryminały przeczytałem jednym tchem i świetnym pomysłem było zebranie ich w jednym tomie. Najbardziej podobało mi się Ziarno Prawdy - sceneria, motyw zbrodni, sama postać prokuratora Szackiego, no i zakończenie świetne. Miłoszewski po raz kolejny udowodnił, że jest jednym z najlepszych pisarzy młodego pokolenia. Niestety w tej beczce miodu muszę umieścić łyżkę dziegciu - mocno rozczarowało mnie zakończenie Gniewu. Bardzo naciągane, przekombinowane i pisane jakby na siłę.

Znakomite! Wszystkie trzy kryminały przeczytałem jednym tchem i świetnym pomysłem było zebranie ich w jednym tomie. Najbardziej podobało mi się Ziarno Prawdy - sceneria, motyw zbrodni, sama postać prokuratora Szackiego, no i zakończenie świetne. Miłoszewski po raz kolejny udowodnił, że jest jednym z najlepszych pisarzy młodego pokolenia. Niestety w tej beczce miodu muszę...

Chyba najlepszy, obok 'Walery Wątróbka ma głos' tomik przedwojennych opowiadań Wiecha. Gwara warszawska i typowe dla autora poczucie humoru to doprawdy wyjątkowa mieszanka.

Chyba najlepszy, obok 'Walery Wątróbka ma głos' tomik przedwojennych opowiadań Wiecha. Gwara warszawska i typowe dla autora poczucie humoru to doprawdy wyjątkowa mieszanka.

Szewach Weiss to z pewnością postać nietuzinkowa. Jest najbardziej znanym Ambasadorem Izraela w RP oraz, co zgodnie podkreślają politycy wszystkich opcji, jednym z architektów stosunków polsko-żydowskich, dbającym o dobry wizerunek Polski w Izraelu. Ponadto jego życiorys jest doprawdy fascynujący - uratowany z Zagłady przez polską rodzinę, wyemigrował do Izraela zaraz po II Wojnie Światowej i w późniejszych latach stał się znaczącym politykiem Partii Pracy. Warto zapoznać się z jego opiniami o dzisiejszym świecie i o wspólnej historii Polaków i Żydów.

Szewach Weiss to z pewnością postać nietuzinkowa. Jest najbardziej znanym Ambasadorem Izraela w RP oraz, co zgodnie podkreślają politycy wszystkich opcji, jednym z architektów stosunków polsko-żydowskich, dbającym o dobry wizerunek Polski w Izraelu. Ponadto jego życiorys jest doprawdy fascynujący - uratowany z Zagłady przez polską rodzinę, wyemigrował do Izraela zaraz po II...

Bez wątpienia najlepsza powieść Zafona. Pamiętam, jak bez mała 12 lat temu sięgnąłem po Cień Wiatru i dałem się zaczarować (pracowałem pół roku w Barcelonie, sentyment do tego miejsca pozostał). Następna była Gra Anioła, którą przeczytałem jednym tchem. Więzień Nieba już mnie nie zachwycił, ale Labirynt Duchów to prawdziwy majstersztyk.
O sprawie, której dotyczy główny wątek, słyszałem już dawno. Dlatego też szczególnie cieszę się, że Zafón podjął się tego tematu. Poza tym jest tu wszystko, co w poprzednich częściach.
Co mnie uderzyło, to znacznie więcej komizmu, niż w I, II i III tomie. Może dlatego, że znaczna część książki to świat widziany z perspektywy Fermina, który sam w sobie jest główną postacią komiczną. No i epilog... aż żal było dotrzeć do ostatniej strony i zdać sobie sprawę, że to naprawdę koniec.

Bez wątpienia najlepsza powieść Zafona. Pamiętam, jak bez mała 12 lat temu sięgnąłem po Cień Wiatru i dałem się zaczarować (pracowałem pół roku w Barcelonie, sentyment do tego miejsca pozostał). Następna była Gra Anioła, którą przeczytałem jednym tchem. Więzień Nieba już mnie nie zachwycił, ale Labirynt Duchów to prawdziwy majstersztyk.
O sprawie, której dotyczy główny...

Michael Schudrich to z pewnością osoba, obok której nie można przejść obojętnie. Dlatego też z chęcią sięgnąłem po wywiad-rzekę z Naczelnym Rabinem RP.
Pozytywnie zaskoczyło mnie połączenie biografii (skądinąd fascynującej) z osobistymi przemyśleniami na tematy filozoficzno - religijne, ale również opiniami na temat współczesnej Polski i Polaków. Każdy pasjonat kultury żydowskiej powinien tę książkę przeczytać.

Michael Schudrich to z pewnością osoba, obok której nie można przejść obojętnie. Dlatego też z chęcią sięgnąłem po wywiad-rzekę z Naczelnym Rabinem RP.
Pozytywnie zaskoczyło mnie połączenie biografii (skądinąd fascynującej) z osobistymi przemyśleniami na tematy filozoficzno - religijne, ale również opiniami na temat współczesnej Polski i Polaków. Każdy pasjonat kultury...

Mój ulubiony zbiór przedwojennych opowiadań Wiecha. Pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika Warszawy i gwary warszawskiej - która niestety praktycznie całkowicie już zanikła.

Mój ulubiony zbiór przedwojennych opowiadań Wiecha. Pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika Warszawy i gwary warszawskiej - która niestety praktycznie całkowicie już zanikła.

Kocham Mazury - za cudowną przyrodę, magiczne zakątki i niesamowitą historię. Po reportaż Wańkowicza sięgnąłem dopiero w tym roku i byłem zachwycony! Autor po mistrzowsku relacjonuje swoją podróż po tym wielokulturowym regionie, który niestety na skutek ostatniej wojny i epoki komunizmu stał się krainą niemalże monoetniczną. Daje się jednak wyczuć, że polsko - niemieckie spory, opisywane przez Wańkowicza, staną się wkrótce zarzewiem większego konfliktu, na znacznie szerszą skalę.
Gdy zagłębiam się w reporterskie dzieła Melchiora Wańkowicza, odnoszę wrażenie, że autor ten został w ostatnich latach zapomniany, a z pewnością jest on mocno niedoceniany. W szkole omawia się 'Szkice spod Monte Cassino', niekiedy 'Ziele na kraterze'... i to wszystko. Tymczasem warto zagłębić się w inne pozycje autora, ponieważ bardzo poszerzają horyzonty i są wspaniałym bodźcem do podróży w nieznane.

Kocham Mazury - za cudowną przyrodę, magiczne zakątki i niesamowitą historię. Po reportaż Wańkowicza sięgnąłem dopiero w tym roku i byłem zachwycony! Autor po mistrzowsku relacjonuje swoją podróż po tym wielokulturowym regionie, który niestety na skutek ostatniej wojny i epoki komunizmu stał się krainą niemalże monoetniczną. Daje się jednak wyczuć, że polsko - niemieckie...

Jedna z bardziej szokujących powieści, jakie czytałem w życiu. Opowieść o wykluczeniu, nędzy, cierpieniu, ale również o ludzkiej solidarności, poczuciu wspólnoty i rodzinie. Przeczytałem 'Grona Gniewu' jednym tchem; Czytelnik może być przerażony, że jeszcze na początku XX w. w najstarszej demokracji świata panowały obyczaje jak najdalsze od standardów cywilizowanego świata. Uważam, że to lektura dla każdego - uczy bowiem empatii i wrażliwości na krzywdę drugiego człowieka, a odnoszę wrażenie, że są to jednak wartości ponadczasowe.
Oprócz bezpardonowej krytyce dzikiego kapitalizmu mamy tutaj też do czynienia z pewnego rodzaju załamaniem archetypu kobiety i mężczyzny. To matka w wielu sytuacjach przejmuje rolę głowy rodziny. Jest zdecydowanie silną osobowością i często to jej upór i zdeterminowanie decyduje o trwałości rodziny.

Jedna z bardziej szokujących powieści, jakie czytałem w życiu. Opowieść o wykluczeniu, nędzy, cierpieniu, ale również o ludzkiej solidarności, poczuciu wspólnoty i rodzinie. Przeczytałem 'Grona Gniewu' jednym tchem; Czytelnik może być przerażony, że jeszcze na początku XX w. w najstarszej demokracji świata panowały obyczaje jak najdalsze od standardów cywilizowanego świata....

Lektura obowiązkowa dla wszystich miłośników historii, ale nie tylko. Przejmująca, wstrząsająca opowieść, która tylko potwierdza, że w życiu nic nie jest czarno-białe.

Lektura obowiązkowa dla wszystich miłośników historii, ale nie tylko. Przejmująca, wstrząsająca opowieść, która tylko potwierdza, że w życiu nic nie jest czarno-białe.