Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co tu dużo mówić - jadę tam. Muszę zobaczyć Bukareszt na własne oczy.

Co tu dużo mówić - jadę tam. Muszę zobaczyć Bukareszt na własne oczy.

Bardzo mi przykro, bo pierwsza i druga część były moim zdaniem rewelacyjne, a ta to już niestety tylko odgrzewany kotlet.

Bardzo mi przykro, bo pierwsza i druga część były moim zdaniem rewelacyjne, a ta to już niestety tylko odgrzewany kotlet.

Gdyby tę książkę skrócić do opowiadania, to zapewne powiedziałabym, że jest niezła, ale do świetnej powieści sporo Zatopionym miastom brakuje. Po Bacigalupim spodziewałam się czegoś więcej - dostałam tylko powieść młodzieżową. Mistrz olimpski poleca z okładki, a ja sprzed ekranu komputera nie polecam. ;)

Gdyby tę książkę skrócić do opowiadania, to zapewne powiedziałabym, że jest niezła, ale do świetnej powieści sporo Zatopionym miastom brakuje. Po Bacigalupim spodziewałam się czegoś więcej - dostałam tylko powieść młodzieżową. Mistrz olimpski poleca z okładki, a ja sprzed ekranu komputera nie polecam. ;)

Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Blog niech lepiej pozostanie blogiem, bo książka powinna być czymś więcej.
Temat moim zdaniem potraktowany jest dosyć powierzchownie. Poza tym to nie wiem, czy Paniom podobała się podróż. Odniosłam wrażenie, że nie za bardzo, bo ciągle na coś narzekały.

Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Blog niech lepiej pozostanie blogiem, bo książka powinna być czymś więcej.
Temat moim zdaniem potraktowany jest dosyć powierzchownie. Poza tym to nie wiem, czy Paniom podobała się podróż. Odniosłam wrażenie, że nie za bardzo, bo ciągle na coś narzekały.

Mam dosyć ambiwalentne uczucia wobec tej książki. Z jednej strony trafne spostrzeżenia Autora powodujące uśmiech (śmiech nawet czasami), z drugiej wydaje mi się, że ten nasz stół, przy którym zasiadamy, został potraktowany trochę za ostro.

Mam dosyć ambiwalentne uczucia wobec tej książki. Z jednej strony trafne spostrzeżenia Autora powodujące uśmiech (śmiech nawet czasami), z drugiej wydaje mi się, że ten nasz stół, przy którym zasiadamy, został potraktowany trochę za ostro.

Moim zdaniem to nie książka nie fascynuje, ale jej bohaterowie. Świat stworzony przez Aldissa jest intrygujący i wciągający, postacie już niekoniecznie. Ale może to było zamierzone? Jeden duży rok na Helikonii trwa 1800 małych lat. Ile mogłoby to być pokoleń ludzi? Może czytelnik po prostu nie ma sę identyfikować z bohaterami? Niemniej wątki związane z teoriami ewolucji, religią, sposobem postrzegania tego, co dzieje się na Helikonii przez Avernusian i Ziemian, czy tym jak w pamięci ówczesnych zachowały się wydarzenia z wiosny są bardzo ciekawe, tylko trzeba je wyłowić z większej całości (warto). Nie można zapominać, że powieść pisana była prawie 30 lat temu (wstyd się przyznać, ale mamy tyle samo lat). Od tego czasu wiele w literaturze się zmieniło. Chociaż muszę przyznać, że Wiosna bardziej mi się podobała.

Moim zdaniem to nie książka nie fascynuje, ale jej bohaterowie. Świat stworzony przez Aldissa jest intrygujący i wciągający, postacie już niekoniecznie. Ale może to było zamierzone? Jeden duży rok na Helikonii trwa 1800 małych lat. Ile mogłoby to być pokoleń ludzi? Może czytelnik po prostu nie ma sę identyfikować z bohaterami? Niemniej wątki związane z teoriami ewolucji,...

Pierwszy tom przeczytałam jednym tchem, tutaj było już trochę gorzej. Dlaczego relacje damsko-męskie są tak spłycone, a wszystko tak oczywiste? Najchętniej ominęłabym te wątki, bo mnie tylko zirytowały. ;)

Pierwszy tom przeczytałam jednym tchem, tutaj było już trochę gorzej. Dlaczego relacje damsko-męskie są tak spłycone, a wszystko tak oczywiste? Najchętniej ominęłabym te wątki, bo mnie tylko zirytowały. ;)

zastanawialam sie przed przeczytaniem, czy glowny bohater bedzie mnie irytowal (tzn. czy bedzie taki zajefajny, ze bedzie gralo mi to na nerwach), ale tak sie nie stalo. przeczytalam jednym tchem i juz czytam drugi tom.

zastanawialam sie przed przeczytaniem, czy glowny bohater bedzie mnie irytowal (tzn. czy bedzie taki zajefajny, ze bedzie gralo mi to na nerwach), ale tak sie nie stalo. przeczytalam jednym tchem i juz czytam drugi tom.

Przeczytałam najpierw Erynie, a teraz Głowę Minotaura. Takich książek nie czyta się chyba jedna po drugiej, bo mam już dość tego brudu, juchy, wstrętnych, obleśnych Minotaurów i niewiele lepszych głównych bohaterów...
Hmm.. to chyba znaczy, że jest to kawałek dobrej literatury(?). ;)
Jeżeli ktoś lubi ten sort, to polecam.

Przeczytałam najpierw Erynie, a teraz Głowę Minotaura. Takich książek nie czyta się chyba jedna po drugiej, bo mam już dość tego brudu, juchy, wstrętnych, obleśnych Minotaurów i niewiele lepszych głównych bohaterów...
Hmm.. to chyba znaczy, że jest to kawałek dobrej literatury(?). ;)
Jeżeli ktoś lubi ten sort, to polecam.

miłe, lekkie i przyjemne, ale nic więcej.

miłe, lekkie i przyjemne, ale nic więcej.

Ja również liczyłam na jakieś rozstrzygnięcie. Nie doczekałam się. Akcja wartka, no ale co z tego?
Aha, irytują mnie dialogi.

Ja również liczyłam na jakieś rozstrzygnięcie. Nie doczekałam się. Akcja wartka, no ale co z tego?
Aha, irytują mnie dialogi.

klasyk, to trzeba przeczytać.

klasyk, to trzeba przeczytać.

ciekawie, zaskakująco.

ciekawie, zaskakująco.