Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czuję się oszukana. Nastawiłam się na wciągający kryminał z wątkiem romansowym w tle. Dostałam (słaby) romans z nutką (nieudanej) sensacji.
Ale do rzeczy. Już sam prolog nie zachwyca - opis przyjaźni Wery i Michała mi nie podszedł. Wiem, że na tak małej ilości stron trudno to przedstawić, ale nie widziałam chemii, głębi relacji, oddania. A to by się przydało, żeby odczuwać ból wraz z bohaterką.
Dalej nie było tak źle - Weronika okazuje się twardą babką, z ciętym językiem i (jaka nowość!) problemami z alkoholem. Gdy dostaje zadanie ochrony znanego aktora, Przemysława Reja nie jest tym faktem zachwycona, a przede wszystkim nie omdlewa na jego widok. To jest niespodziewaną odmianą dla Remka (pieszczotliwe zdrobnienie nadane Przemkowi przez Werę). I w tym momencie kończy się mój pozytywny odbiór powieści.
Przede wszystkim sposób ochraniania Przemka to jakiś żart - gdyby tak to miało wyglądać (samowolne łażenie aktora, picie na służbie itp.) to mafiosi już dawno załatwiliby niewygodnego świadka. Po drugie czas ochrony - niby to trwało jakiś miesiąc, ale autorka tak się spieszyła, żeby przejść do sedna (?) swojej intrygi, że opisała to po łebkach. A na tym traci relacja Wera-Remek. Nie jestem w stanie uwierzyć w jakąkolwiek miłość między tą dwójką, bo nie nakreślono żadnych realnych zdarzeń, które na to uczucie wpłynęło. A gdy już się ta miłość pojawiła... Rany, aż mnie mdliło.
Wątek sensacyjny był tu zdecydowanie tylko tłem. Wszystko kulało. Motywy, zawiłości, powiązania. A chyba najbardziej powalił mnie ojciec Przemka i nieudolna próba przedstawienia go jako "diabła wcielonego". Może autorka chciała napisać parodię? W każdym razie na pewno coś nie wyszło.
PS: Alkoholizm to poważny problem, z którym trudno sobie poradzić. Do tego potrzeba silnej woli i pomocy najbliższych oraz psychologa. U naszej bohaterki ten problem pojawia się i znika. Bez kłopotu odstawia alkohol, bez żadnych konsekwencji ponownie go spożywa. Zdecydowanie jest to wątek, którego nie byłam w stanie zdzierżyć.

Czuję się oszukana. Nastawiłam się na wciągający kryminał z wątkiem romansowym w tle. Dostałam (słaby) romans z nutką (nieudanej) sensacji.
Ale do rzeczy. Już sam prolog nie zachwyca - opis przyjaźni Wery i Michała mi nie podszedł. Wiem, że na tak małej ilości stron trudno to przedstawić, ale nie widziałam chemii, głębi relacji, oddania. A to by się przydało, żeby odczuwać...