Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój osobisty koszmarek mijającego miesiąca.
Chaos, jeden wielki chaos. I nie chodzi o brak chronologii. Z tym jestem na luzie, w końcu to częsty zabieg. Ale chaos świata przedstawionego - tego nie zdzierżę.
Jak można napisać powieść fantastyczną i nie poświęcić w niej trochę miejsca na właściwy opis? Zostały tylko rzucone skrawki - płomienie, wieczna ciemność, Raj, tawerna, w której spotykają się różne demony (bo demon demonowi nie równy, ale na jakiej zasadzie do tej pory nie wiem). Czytałam i czytałam i w żaden sposób nie zostałam wciągnięta w ten inny świat. Autorka sięgnęła tylko po wszystkim znane motywy i weź się człowieku domyślaj.
Do tego wkurzająca bohaterka, wyidealizowany Lucyfer i zbyt duża liczba postaci, których nie sposób spamiętać. Nawet kot mi tam przeszkadzał.
Nie polecam i z radością usuwam.

Mój osobisty koszmarek mijającego miesiąca.
Chaos, jeden wielki chaos. I nie chodzi o brak chronologii. Z tym jestem na luzie, w końcu to częsty zabieg. Ale chaos świata przedstawionego - tego nie zdzierżę.
Jak można napisać powieść fantastyczną i nie poświęcić w niej trochę miejsca na właściwy opis? Zostały tylko rzucone skrawki - płomienie, wieczna ciemność, Raj, tawerna,...

Zdecydowanie więcej tu obyczajówki niż thrillera, ale była to ciekawa odskocznia od innych kryminałów. Nie polecam jednak tym, którzy chcą akcji, rzezi, powtarzających się mordów, zawiłej zagadki. Ważniejsze jest powolne budowanie fabuły, przybliżenie psychologii postaci, naprowadzanie i podsuwanie fałszywych tropów. Zastanawianie się "a może to było tak?". Nie przeszkadza mi końcówka, ba, wręcz podobało mi się tak szybkie i sprawne rozwiązanie. I nie ukrywam - po skończeniu miałam przemyślenia o ludzkich charakterach, o życiu etc. Nie zdarza się to często przy powieściach sensacyjnych. Ale, jak już wszyscy o tym wspominali, to bardziej powieść obyczajowa.
Żeby jednak nie było zbyt kolorowo - zgadzam się z zarzutami, że trochę za dużo tu wulgarnych seksualnych uniesień bohaterów (nie tyle za dużo scen, co niepotrzebne wulgarne opisy). Ale na pewno sięgnę po kolejne (a raczej poprzednie) powieści Pana Chmielarza.

Zdecydowanie więcej tu obyczajówki niż thrillera, ale była to ciekawa odskocznia od innych kryminałów. Nie polecam jednak tym, którzy chcą akcji, rzezi, powtarzających się mordów, zawiłej zagadki. Ważniejsze jest powolne budowanie fabuły, przybliżenie psychologii postaci, naprowadzanie i podsuwanie fałszywych tropów. Zastanawianie się "a może to było tak?". Nie...

Druga gwiazdka za okładkę

Druga gwiazdka za okładkę