Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Robimy krok, a po nim następny. Podnosimy oczy na grymas i uśmiech świata. Myślimy. Działamy. Czujemy.(...) Bo dopóki los czeka, żyjemy dalej.

Robimy krok, a po nim następny. Podnosimy oczy na grymas i uśmiech świata. Myślimy. Działamy. Czujemy.(...) Bo dopóki los czeka, żyjemy dale...

Jeśli pech wie kim jesteś, stań się kimś innym.

Jeśli pech wie kim jesteś, stań się kimś innym.

-Twoja matka opuściła mnie, nim zostałem wysłany na front. To ja byłem głupcem, bo zrozumiałem to dopiero po powrocie. Takie jest życie, Davidzie. Prędzej czy później wszyscy cię opuszczą.

-Twoja matka opuściła mnie, nim zostałem wysłany na front. To ja byłem głupcem, bo zrozumiałem to dopiero po powrocie. Takie jest życie, Dav...

-Nie mogę jeszcze umrzeć, doktorze. Jeszcze nie teraz. Mam coś do zrobienia. Później będę miał całe życie na to, żeby umierać.

-Nie mogę jeszcze umrzeć, doktorze. Jeszcze nie teraz. Mam coś do zrobienia. Później będę miał całe życie na to, żeby umierać.

-Chce pan żyć? Zabrakło mi słów, by odpowiedzieć. Poczułem ścisk w gardle, a oczy zaszły mi łzami. Dopiero teraz zrozumiałem, jak bardzo pragnę nadal oddychać, otwierać oczy codziennie rano, wychodzić na ulicę, czuć pod nogami ziemię, patrzeć w niebo, a przede wszystkim nadal pamiętać.

-Chce pan żyć? Zabrakło mi słów, by odpowiedzieć. Poczułem ścisk w gardle, a oczy zaszły mi łzami. Dopiero teraz zrozumiałem, jak bardzo pra...

-Bardzo chciałbym, żeby ojciec dożył chwili, kiedy mógłby zobaczyć moje imię i nazwisko na okładce książki, nawet gdyby nie mógł jej ojciec przeczytać. Chciałbym, żeby ojciec był tu ze mną i zobaczył, jak jego syn odnosi sukces i stać go na rzeczy, na które ojciec nie mógł sobie pozwolić. Chciałbym dobrze poznać ojca i chciałbym, żeby ojciec poznał mnie. Zrobiłem z ojca obcego człowieka, żeby łatwiej zapomnieć, a teraz okazuje się, że tym obcym jestem ja.

-Bardzo chciałbym, żeby ojciec dożył chwili, kiedy mógłby zobaczyć moje imię i nazwisko na okładce książki, nawet gdyby nie mógł jej ojciec ...

Ciało zawsze goi się najszybciej. A niepamięć mu w tym pomaga.

Ciało zawsze goi się najszybciej. A niepamięć mu w tym pomaga.

Odkąd przybyłam do Przemyśla, wiele się nauczyłam. Zrozumiałam, że podziały między ludźmi biorą się z nazw. Żyd. Katolik. Niemiec. Polak. Ale to były niewłaściwe podziały. Istniały inne słowa. Dobroć. Okrucieństwo. Miłość. Nienawiść. To te podziały się liczyły.

Odkąd przybyłam do Przemyśla, wiele się nauczyłam. Zrozumiałam, że podziały między ludźmi biorą się z nazw. Żyd. Katolik. Niemiec. Polak. Al...

Świetlistość,źródło wszystkiego, przybiera więcej postaci, niż jest gwiazd na niebie- to pewne. By się rozjarzyć, wystarczy jej jedna dobra myśl. Ale jeden błąd może spalić w twoim sercu cały las, ukryć wszystkie gwiazdy na wszystkich niebach. I dopóki jego ogień płonie,dopóty zdradzona miłość czy utracona wiara może ci podsunąć myśl, że już po tobie, że nie możesz dalej żyć. Ale to nieprawda. To nigdy nie jest prawda. Bez względu na to, co robisz, bez względu na to, gdzie się zgubiłeś, ta świetlistość nigdy cię nie opuszcza. A dobro, które w tobie umiera, może się odrodzić, jeśli bardzo tego chcesz. Serce nie potrafi się poddać, bo nie potrafi kłamać. Odrywasz wzrok od przeczytanej strony, napotykasz uśmiech kogoś zupełnie obcego, i poszukiwanie zaczyna się od nowa. Nie jest tak, jak było. Nigdy. Zawsze jest inaczej. Ale nowy las, który odrośnie w okaleczonym sercu, czasem okazuje się dzikszy i silniejszy niż tamten sprzed pożaru. A jeśli tam pozostaniesz, w tym blasku swojego wnętrza, w tym nowym miejscu na świetlistość, wybaczając wszystko i nigdy się nie poddając, wcześniej czy później zawsze znajdziesz się tam, gdzie miłość i piękność stworzyły świat, i to będzie początek. Początek. Początek.

Świetlistość,źródło wszystkiego, przybiera więcej postaci, niż jest gwiazd na niebie- to pewne. By się rozjarzyć, wystarczy jej jedna dobra ...