Historia złych uczynków

Splątana historia kilku rodzin w kilku pokoleniach. Barwnie i sprawnie opowiedziana, trzymająca w napięciu, pełna niespodziewanych zakrętów losu. Dawno nie czytałem tak dobrze napisanej, niebanalnej książki. Brawo !

Splątana historia kilku rodzin w kilku pokoleniach. Barwnie i sprawnie opowiedziana, trzymająca w napięciu, pełna niespodziewanych zakrętów losu. Dawno nie czytałem tak dobrze napisanej, niebanalnej książki. Brawo !

Katarzyna Zyskowska to jedna z moich ulubionych polskich autorek. W "szklanych ptakach" jestem po dziś dzień zakochana... A "historia złych uczynków " jest tylko potwierdzeniem jej wspaniałego talentu. Pomimo że książkę można przeczytać w 2-3dni ja oddawałam się jej przez 2 tygodnie. I to nie ze względu na to, że nie dało rady tego czytać... najzwyczajniej w świecie porcjowałam sobie tą gęstą od krwi historię.
Jedyny minus tej książki to dość spora ilość bohaterów, przez co można w pewnym momencie się pogubić... kto z kim... co, jak i kiedy. Ale ogólnie bardzo polecam.

Katarzyna Zyskowska to jedna z moich ulubionych polskich autorek. W "szklanych ptakach" jestem po dziś dzień zakochana... A "historia złych uczynków " jest tylko potwierdzeniem jej wspaniałego talentu. Pomimo że książkę można przeczytać w 2-3dni ja oddawałam się jej przez 2 tygodnie. I to nie ze względu na to, że nie dało rady tego czytać... najzwyczajniej w świecie...

Dobra. Mroczna. Tajemnicza. Mocna.

Dobra. Mroczna. Tajemnicza. Mocna.

Mroczna, tajemnicza, poplątana. Wciąga, nawet pochłania. Trudno ją odłożyć i przestać o niej myśleć. Ilość zbiegów okoliczności, powiązań, powtórzeń, w ogóle zdarzeń - nierealna, logika już na początku książki krzyczy, że to nie ma szans się udać. I pomimo tego nadal nie sposób przestać czytać tę książkę xD Obsesja głównej bohaterki na punkcie Miłosza jest irytująca, do tego stopnia, że zaczęłam czuć większą sympatię do niego niż do niej.
Sposób w jaki jest napisana, jest genialny. Każdy rozdział składa powolutku całość ze zdarzeń z pozoru niepołączonych (nawet czasem). Motyw sowy podkreśla fenomenalnie nastroju. Zostawia wiele niedopowiedziane, tak że po jej przeczytaniu zaczynają się w głowie składać wątki, które wcześniej wydawały się niepowiązane, nie zwróciło się na nie uwagi, pominęło. Mam wrażenie, że po jej zakończeniu przeżywa się ją w głowie po raz drugi, ale bardziej. Ma tyle wątków, że czuję potrzebę przedyskutowania tego z kimś, ale nikt z moich znajomych nie zdecydował się jej przeczytać xD

Mroczna, tajemnicza, poplątana. Wciąga, nawet pochłania. Trudno ją odłożyć i przestać o niej myśleć. Ilość zbiegów okoliczności, powiązań, powtórzeń, w ogóle zdarzeń - nierealna, logika już na początku książki krzyczy, że to nie ma szans się udać. I pomimo tego nadal nie sposób przestać czytać tę książkę xD Obsesja głównej bohaterki na punkcie Miłosza jest irytująca, do...

To moje drugie spotkanie z ta autorka i musze przyznac ze pisze swietnie , swietne tworzy historie.

To moje drugie spotkanie z ta autorka i musze przyznac ze pisze swietnie , swietne tworzy historie.

W pewnym momencie trochę pogubiłam się w tych wszystkich koligacjach, bo nie spodziewałam się takich połączeń. Mimo wszystko książkę czyta się dość dobrze.

W pewnym momencie trochę pogubiłam się w tych wszystkich koligacjach, bo nie spodziewałam się takich połączeń. Mimo wszystko książkę czyta się dość dobrze.

Uwielbiam ten styl pisania. Wyraziści bohaterowie, mrok, tajemnice.
Polecam, książka do przeczytania w 2 dni

Uwielbiam ten styl pisania. Wyraziści bohaterowie, mrok, tajemnice.
Polecam, książka do przeczytania w 2 dni

Dziwna i ponura historia.

Dziwna i ponura historia.

To moja druga książka Pani Zyskowskiej i nie ukrywam, że pierwsza pozycja postawiła poprzeczkę bardzo wysoko. Tu, niestety, odnoszę wrażenie, że Pani Katarzyna miała jakiś zamysł, ale przedobrzyła. Współczesny wątek czytało mi się dość ciężko, obsesja Niny na punkcie Miłosza była nie do zniesienia. Wisienką na torcie były wyznania gangstera na ławce w parku. A na deser matki na łożu śmierci. Po prostu nie. Wszystko za szybko, podane na tacy. Historie pokrywają się bardzo na siłę. Na plus zdecydowanie wątki z przeszłości. Tą część książki czytałam z zapartym tchem.

To moja druga książka Pani Zyskowskiej i nie ukrywam, że pierwsza pozycja postawiła poprzeczkę bardzo wysoko. Tu, niestety, odnoszę wrażenie, że Pani Katarzyna miała jakiś zamysł, ale przedobrzyła. Współczesny wątek czytało mi się dość ciężko, obsesja Niny na punkcie Miłosza była nie do zniesienia. Wisienką na torcie były wyznania gangstera na ławce w parku. A na deser...

K. Zyskowska to moje największe odkrycie literackie ostatnich lat. Wielu lat. "Historia..." jest znakomita, dałbym nawet 9/10, ale jednak zakończenie lekko mnie rozczarowało. Mimo wszystko i tak zakupię pozostałe książki autorki.

K. Zyskowska to moje największe odkrycie literackie ostatnich lat. Wielu lat. "Historia..." jest znakomita, dałbym nawet 9/10, ale jednak zakończenie lekko mnie rozczarowało. Mimo wszystko i tak zakupię pozostałe książki autorki.