Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudna, wymagająca, przekombinowana. Może miała być właśnie taka "artystyczna". Czytanie tej książki było pewnego rodzaju wyzwaniem. Ciężko było przebrnąć do końca. Nie umiem powiedzieć, czy to dobra książka czy nie. Historia sama w sobie jest ciekawa, język, klimat są atutem, ale sposób pisania jest bardzo chaotyczny. Tu nie chodzi tylko o to, że fabuła przebiega nielinearnie, że co chwilę jest zmiana czasu akcji. Brakuje mi tu warsztatu, dobrego spięcia pomysłu na przedstawienie tej historii. Często można się pogubić, gdzie jesteśmy, kto do kogo mówi, o co w ogóle chodzi.

Ta powieść, to zbiór luźnych myśli, ciekawie napisanych owszem, niekiedy plastycznych, poetyckich i błyskotliwych, ale brakuje mi tu logiki, to się słabo łączy w całość. Książka przypominała mi opis snu czy pijackich, narkotycznych omamów. Trzeba bardzo się skupić, by nadążyć za autorką, a w sumie i tak pozostałam z jakimś rozdrażnieniem po koniec czytania.

Czy warto po nią chwycić? W ramach treningu umysłu i dla języka owszem, ale nie jest to czytadło lekkie, miłe i przyjemnie.

Trudna, wymagająca, przekombinowana. Może miała być właśnie taka "artystyczna". Czytanie tej książki było pewnego rodzaju wyzwaniem. Ciężko było przebrnąć do końca. Nie umiem powiedzieć, czy to dobra książka czy nie. Historia sama w sobie jest ciekawa, język, klimat są atutem, ale sposób pisania jest bardzo chaotyczny. Tu nie chodzi tylko o to, że fabuła przebiega...

Gdyby była druga część, to od razu bym czytała. Tu wszystko pasuje, jest przemyślane, dopięte, sprawdzone - język, fabuła, postacie. Niby XVII wiek, wieś, szlachta, historyczne tło, opisy życia, natury, a dobrze się to czyta, tak jakby to było życie obok, tyle, że wcześniej. Akcja sunie powoli, wolno się rozkręca, ale tyle tu wątków i ludzkich losów, emocji, intrygi i zawroty pod koniec. Jeśli historia to w takim wydaniu - zwykłym, w sensie prostym, a zarazem nie nużącym. Poza tym jedna z piękniejszych książek na mojej półce, przepięknie wydana, cieszy oko i dłonie.

W ten styl trzeba się wgryźć. Ciągle mam wrażenie, że to taka prosta opowieść, niepozorna, normalne życie, a jednak wsiąkasz i stopniowo już tam jesteś i chce się czytać jeszcze...

Gdyby była druga część, to od razu bym czytała. Tu wszystko pasuje, jest przemyślane, dopięte, sprawdzone - język, fabuła, postacie. Niby XVII wiek, wieś, szlachta, historyczne tło, opisy życia, natury, a dobrze się to czyta, tak jakby to było życie obok, tyle, że wcześniej. Akcja sunie powoli, wolno się rozkręca, ale tyle tu wątków i ludzkich losów, emocji, intrygi i...

Książka bardzo nieoczywista. I trochę nie wiadomo czy pisać coś za czy przeciw. Po pierwsze tytuł. Kogo udusić za takie zepsucie książki? Może i jest chwytliwy i ma być kontrowersyjny, ale gdyby bardziej zbliżyć gi do oryginału "a reunion of ghosts", to oddawałoby to dużo bardziej o co tak naprawdę w tej książce chodzi. Początkowo powieść średnia, historia jakby wymyślona na siłę, na szczęście potem jest lepiej. Chwilami miałam mieszane uczucia, ale sama jestem zaskoczona, ile ciekawych spostrzeżeń o naszym życiu koniec końców jest w tej książce.

Książka na pewno nie jest zła, ale na ile dobra? Trochę drażni to pomieszanie narracji, wątków, przegadanie znowu tego samego. Alterówny też drażnią. A na koniec wspołczułam im, że nie umiały żyć inaczej i stały mi się bardzo ludzkie. Ciekawa książka, dająca do myślenia. Tak naprawdę ta powieść jest dobrze przemyślana, tylko trzeba dobrze połączyć ze sobą myśl przewodnią, fakty, osoby, słowa ukryte gdzieś między wierszami. Całość łączy się ze sobą, choć mogłoby być mniej chaotycznie.

Książka bardzo nieoczywista. I trochę nie wiadomo czy pisać coś za czy przeciw. Po pierwsze tytuł. Kogo udusić za takie zepsucie książki? Może i jest chwytliwy i ma być kontrowersyjny, ale gdyby bardziej zbliżyć gi do oryginału "a reunion of ghosts", to oddawałoby to dużo bardziej o co tak naprawdę w tej książce chodzi. Początkowo powieść średnia, historia jakby wymyślona...