Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno nie czytałam tak dobrej i jednocześnie tak skomplikowanej fabularnie książki. Zwykle nie nam problemu z natłokiem postaci i wątków w powieści, ale w tym przypadku małe przestoje w czytaniu działały na moją dezorientację. Ta powieść wymaga skupienia. Na szczęście autor stosuje mini przypomnienia poprzez głównego bohatera i da się wrócić do fabuły.

Aiden ma osiem dni na odkrycie, kto jest mordercą Evelyn. Każdego dnia obudzi się w ciele innej osoby, co oznacza że przeżyje jeden dzień z różnych perspektyw. Ma to mu ułatwić znalezienie winnego i wydostać się z pętli. Nie jest to jednak tak prosta sprawa, jak się początkowo wydaje… przeszkód i zagrożeń jest mnóstwo, niewiadomych i intryg jeszcze więcej, a główny bohater nie pamięta kim jest.

Stuart Turton wrzuca czytelnika w sam środek akcji. Nie daje mu odetchnąć, poprzez dużą ilość wątków, barwne postaci i zachowanie głównego bohatera. Niby ciagle odtwarzany jest jeden dzień, ale w ogóle się tego nie odczuwa. Jest to bardzo zgrabnie wymyślone i napisane. Nie ma nudy, jest ciągłe podkręcanie tempa… w końcu, o co tu chodzi?

Finał mnie jednak lekko zawiódł. Miałam nadzieję na jakieś wielkie „wow”. A wyszło nudno, mało przekonująco, jakby autorowi skończyły się pomysły. Mimo to książkę warto przeczytać. :)

Dawno nie czytałam tak dobrej i jednocześnie tak skomplikowanej fabularnie książki. Zwykle nie nam problemu z natłokiem postaci i wątków w powieści, ale w tym przypadku małe przestoje w czytaniu działały na moją dezorientację. Ta powieść wymaga skupienia. Na szczęście autor stosuje mini pr...

Rozwiń Zwiń

Pamiętacie te sceny w filmach, gdy bohaterowie przygotowują się do ważnego zadania lub misji? Wtedy dobrana jest odpowiednio motywująca muzyka, montaż przyśpiesza, determinacja rośnie, a to wszystko po to, by pokazać jak postacie przygotowują się do czekających ich trudności. Z tym właśnie kojarzy mi się fabuła „Legend i Latte”.

Nie ma tu klasycznych punktów akcji, jest za to jeden pomysł i jego realizacja od podstaw… oczywiście nie pomijając trudności. Bo napięcie i rozwój bohaterów muszą być. ;)
To jeden wycinek z życia Viv, która postanowiła spełnić swoje marzenie.

„Legendy i latte” to ciepła, lekka i przyjemna opowieść o otwarciu kawiarni, gdzie duży nacisk kładzie się bardziej na relacje bohaterów i pozytywne zakończenie. Historyjka obyczajowa w świecie fantasy. Tylko bez map (wielka szkoda!) i heroicznych czynów. Za to główną bohaterką jest orczyca - to takie trochę odczarowanie tej rasy, bo jak wiadomo, Orkowie w powieściach fantasy mają zwykle złą reputację.

Pełno w tej książce spokoju, rozmów, zapachu kawy i cynamonu. W sam raz na jesienny lub zimowy wieczór.

Pamiętacie te sceny w filmach, gdy bohaterowie przygotowują się do ważnego zadania lub misji? Wtedy dobrana jest odpowiednio motywująca muzyka, montaż przyśpiesza, determinacja rośnie, a to wszystko po to, by pokazać jak postacie przygotowują się do czekających ich trudności. Z tym właśnie...

Rozwiń Zwiń

Za mną kolejne przygody Antoniny.
Ta powieść ma całkowicie inny wydźwięk niż poprzednia część - jest trudniejsza tematyka. Ale nadal dobrze się czyta.

Tym razem przenosimy się do ekskluzywnego hotelu w Sopocie. Antonia dostała tam propozycję pracy, po tym jak przespała się z jego właścicielem w poprzedniej części.
To miała być ciekawa i dobrze płatna praca, dzięki której Antonina nabierze doświadczenia i spełni swoje marzenia w temacie hotelarstwa. Tymczasem wpada w najgorszą sieć intryg i rodzinnych dramatów, jaką można sobie wyobrazić. I nic nie idzie zgodnie z planem, zaczynając od jej stanowiska pracy…

Antonia ma naprawdę pod górkę w tej powieści. Doświadcza wielu, bardzo trudnych sytuacji, łącznie ze śmiercią i szpitalem. Miałam ochotę powiedzieć dość, zabrać ją stamtąd i przenieść w lepsze miejsce.

Jest tu ogromna liczba bohaterów, mnóstwo wątków i oddzielnych linii fabularnych. Dzieje się naprawdę dużo…głównie między postaciami. To ich zachowanie i rozmowy pchają akcję do przodu. I niestety można się czasem zgubić.

Poza tym nie wiem do tej pory, o co chodziło z Ritą i Markiem - nie jest to sprecyzowane. Co prowadziło Alicję do takiego finału? I dlaczego zachowanie Magdy tak jakoś nie ma trochę sensu? Jak ja nie lubię takich braków. ;)

W tej powieści jest dużo emocji, skupianiu się na przeróżnych relacjach międzyludzkich, traumach, życiowych rozterkach i doświadczania magicznych przeżyć.
Dość dużo jak na fabułę, ale w życiu jest czasem bardzo podobnie.
To zdecydowanie pozycja dla osób, które lubią wymagającą lekturę. ;)

Za mną kolejne przygody Antoniny.
Ta powieść ma całkowicie inny wydźwięk niż poprzednia część - jest trudniejsza tematyka. Ale nadal dobrze się czyta.

Tym razem przenosimy się do ekskluzywnego hotelu w Sopocie. Antonia dostała tam propozycję pracy, po tym jak przespała się z jego właścici...

Rozwiń Zwiń

Życie Violette” to dobra książka, ale…
… nie wciągnęła mnie bez reszty.
… nie sprawiła, że cały czas o niej myślałam.
… nie zostanie ze mną na długo.
A szkoda, bo miała potencjał.

Rzadko pisze się książki obyczajowe, których akcja ściśle związana jest z cmentarzem, w dodatku w pozytywnym aspekcie. Historia Violette jest ciekawa, choć czasami bardzo nudna. Pierwsza połowa jest w miarę równa, czytelnik wyłapuje z opowieści głównej bohaterki elementy przeszłości. Ale od kiedy Violette idzie na cmentarz dziecięcy, cała narracja się zmienia… historia robi się chaotyczna, bo pojawiają się wspomnienia innych postaci, w różnych odstępach czasowych. Tempo stało się nierówne, miałam wrażenie, że kilka wątków nie miało ważnego sensu dla całości lub zostały słabo wyjaśnione. Tylko finał mnie zaskoczył, choć i tak był bardzo rozwlekły. Po raz pierwszy czułam ulgę, że skończyłam książkę i nie muszę do niej wracać.

Valérie Perrin ma dobry warsztat pisarski. Pomysł na fabułę też jest bardzo ciekawy. Ale całość jest zdecydowanie za długa.

Życie Violette” to dobra książka, ale…
… nie wciągnęła mnie bez reszty.
… nie sprawiła, że cały czas o niej myślałam.
… nie zostanie ze mną na długo.
A szkoda, bo miała potencjał.

Rzadko pisze się książki obyczajowe, których akcja ściśle związana jest z cmentarzem, w dodatku w pozytywnym...

Rozwiń Zwiń