Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka się wyróżnia. To widać na pierwszy rzut oka - interesująca okładka, ujmujący tytuł... Na dziale dla młodzieży niewiele znajdziemy podobnych utworów. Po prostu pośród typowych science-fiction, fantasy wygrzebałam ową książkę i postanowiłam spróbować, mimo, że nie spodziewałam się niczego wielkiego. I nie myliłam się.
Książka jest nieprzeciętna w swojej nieprzeciętności.
16letnia Emma jak najszybciej chce przebrnąć przez szkołę, by móc wyprowadzić się z domu wujostwa. W szkole Emma niewiele się odzywa - skupia się na nauce, nie podnosi wzroku znad książek.
Lecz jakimś dziwnym trafem żyje w cieniu swojej przyjaciółki - najpopularniejszej i najładniejszej dziewczyny w szkole! Plus oczywiście jeden z najprzystojniejszych chłopaków w szkole również chce tylko niej, bo zakochał się bez pamięci choć wiesza się na nim mnóstwo innych dziewczyn ! Boże jak ja mam dość wyidealizowanych chłopców w książkach !!!
Opisy tortur zadanych Emmie przez ciotkę Carol są...intrygujące. Cała postać ciotki wydaje się taka nierealna. Carol jest szanowaną mężatką z dwójką naprawdę szczęśliwych, kochających dzieci. Dlaczego dokonuje aktów przemocy na Emmie? Może nie jestem specjalistą w tej kwestii, ale moim zdaniem każdy ma jakiś motyw. A Emma jest wyjątkowo posłuszna - pilnie się uczy, jest najlepszą uczennicą w szkole i najpewniej również najlepszą sportsmenką. Uczęszcza na mnóstwo kółek zainteresowań i dostaje propozycje od wielu uczelni - ma zapewnioną świetlaną przyszłość. Emma wykonuje wszystkie obowiązki domowe bez słowa sprzeciwu, a po domu porusza się tak, aby nikt jej nie zauważał i mimo swojej niedoli nigdy nie narzeka.
Jednym zdaniem przynosi chwałę rodzinie.
Ale ciotka tego nie bierze pd uwagę. Uważa, że Emma jest tylko utrapieniem i że zniszczyła całej rodzinie życie przekraczając próg domu. Z zachowania Carol można wywnioskować, że jest wariatką, co nie może być prawdą - jak osoba pokazująca tyle uczuć wobec dzieci i męża może być jednocześni tak okrutna wobec osoby, która nie wyrządziła jej tak naprawdę żadnej szkody? Moim zdaniem trochę bez pomysłu.
A sama Emma?
Jest stale torturowana i poniżana przez ciotkę. Moim zdaniem każda normalna osoba na jej miejscu wybuchła by prędzej ze złości, nienawiści i żądzy zemsty - puściłaby farbę. Bądź chociaż w przypadku naprawdę silnych i szlachetnych osób (których jest niedużo), w przypływie ataku złości zagroziłaby, że zgłosi wszystko na policję.
Ale Emma nie.
Bez słowa protestu daje się bić i poniżać - nie odbije piłeczki.
A robi to tylko dla Leyli i Jacka, by nie zniszczyć tym dzieciom życia.
Ja osobiście bym wybuchła.
To z powodu poczucia sztuczności nie mogłam się cieszyć czytaniem, książka nie wzbudziła we mnie żadnych emocji jak to jest w większości przypadków.
Postacie są wzięte jakby z innego wymiaru - to nie są zachowania normalnych ludzi.
Mimo, że jest to młodzieżowa książka, nie wzbudziła emocji w moim 14letnim sercu.
Szczerze nie polecam...

Książka się wyróżnia. To widać na pierwszy rzut oka - interesująca okładka, ujmujący tytuł... Na dziale dla młodzieży niewiele znajdziemy podobnych utworów. Po prostu pośród typowych science-fiction, fantasy wygrzebałam ową książkę i postanowiłam spróbować, mimo, że nie spodziewałam się niczego wielkiego. I nie myliłam się.
Książka jest nieprzeciętna w swojej...

Książka była dobra. Ale jeśli mam być szczera, to się zawiodłam. Miłość bohaterów wydaje mi się sztuczna. Nie jest to prawdziwa, głęboka miłość jakiej możemy się spodziewać, tylko nadzwyczajnie zwyczajne uczucie jakie żywi do siebie dwójka nastolatków. Nie polubiłam bohaterów, a to również wpływa na moje zdanie na temat książki.
Nie podpisałabym się pod tą książką.

Książka była dobra. Ale jeśli mam być szczera, to się zawiodłam. Miłość bohaterów wydaje mi się sztuczna. Nie jest to prawdziwa, głęboka miłość jakiej możemy się spodziewać, tylko nadzwyczajnie zwyczajne uczucie jakie żywi do siebie dwójka nastolatków. Nie polubiłam bohaterów, a to również wpływa na moje zdanie na temat książki.
Nie podpisałabym się pod tą książką.

Jeśli mam być szczera to uważam, że książka została napisana od niechcenia. Tak jakby autor zmęczony pisaniem serii o przygodach Percy'ego za wszelką cenę chciał już zakończyć trudy pisania. Mimo końcówki, która mi nie przypadła do gustu (sama walka z Gają została ujęta na ok.3 stronach, co z pewnością nie jest w stylu wujka Ricka!) uważam, że jak wszystkie dzieła Ricka Riordana książka jest bardzo wciągająca ♥

Jeśli mam być szczera to uważam, że książka została napisana od niechcenia. Tak jakby autor zmęczony pisaniem serii o przygodach Percy'ego za wszelką cenę chciał już zakończyć trudy pisania. Mimo końcówki, która mi nie przypadła do gustu (sama walka z Gają została ujęta na ok.3 stronach, co z pewnością nie jest w stylu wujka Ricka!) uważam, że jak wszystkie dzieła Ricka...

Bezkonkurencyjnie najlepsza książka Ricka Riordana. Akcja, toczy się bardzo szybko, więc pomimo ilości stron, pochłonęłam książkę jednego dnia, a kończyłam ją ze łzami w oczach i napadami szaleńczego śmiechu xD Jeszcze chyba nigdy nie czytałam książki, która wzbudziłaby we mnie takie emocje! Podobało mi się również to, że akcja wyodrębniona była na dwie części. Na zmianę pojawiały się relacje Annabeth i Percy'ego z Tartatu i opis przygód przeżywanych przez resztę bohaterów zmierzających w stronę Domu Hadesa. Wspaniała!
Polecam ;*

Bezkonkurencyjnie najlepsza książka Ricka Riordana. Akcja, toczy się bardzo szybko, więc pomimo ilości stron, pochłonęłam książkę jednego dnia, a kończyłam ją ze łzami w oczach i napadami szaleńczego śmiechu xD Jeszcze chyba nigdy nie czytałam książki, która wzbudziłaby we mnie takie emocje! Podobało mi się również to, że akcja wyodrębniona była na dwie części. Na zmianę...

Ostatnim razem czytałam tę książkę 2 lata temu i bardzo dobrze ją wspominam. Podobały mi się szkolne kłamstewka i intrygi głównych bohaterów. Chociaż denerwowało mnie troszkę zachowanie uczniów szkoły Devon - dziewczyny nosiły mocny makijaż, chodziły w szpilkach i minispódniczkach, co jednak nie jest typową cechą 13-latek.
Polecam dziewczynom w wieku 10 - 13 lat :)

Ostatnim razem czytałam tę książkę 2 lata temu i bardzo dobrze ją wspominam. Podobały mi się szkolne kłamstewka i intrygi głównych bohaterów. Chociaż denerwowało mnie troszkę zachowanie uczniów szkoły Devon - dziewczyny nosiły mocny makijaż, chodziły w szpilkach i minispódniczkach, co jednak nie jest typową cechą 13-latek.
Polecam dziewczynom w wieku 10 - 13 lat :)

Czytałam to bardzo dawno, ale pamiętam, że wciągnęło mnie to xD

Czytałam to bardzo dawno, ale pamiętam, że wciągnęło mnie to xD

Dobra książka, ale jeśli mam być szczera nie wciągnęła mnie xD

Dobra książka, ale jeśli mam być szczera nie wciągnęła mnie xD

Bardzo dobra książka dla nastolatek - wciąga i trzyma w napięciu do samego końca ♥ Takie tajemnicze klimaty xD

Bardzo dobra książka dla nastolatek - wciąga i trzyma w napięciu do samego końca ♥ Takie tajemnicze klimaty xD

Bardzo dobra książka dla nastolatek - wciąga i trzyma w napięciu do samego końca ♥

Bardzo dobra książka dla nastolatek - wciąga i trzyma w napięciu do samego końca ♥

Bardzo dobra książka dla nastolatek. Wciąga i trzyma w napięciu do samego końca ♥

Bardzo dobra książka dla nastolatek. Wciąga i trzyma w napięciu do samego końca ♥

Moja ukochana część♥♥♥

Moja ukochana część♥♥♥

♥

♥

Uwielbiam tą serię! Aktualnie czytam 4 część (Dom Hadesa) i nie wyobrażam sobie, że mogłabym choć na chwilę przestać, by poczytać coś innego <3

Uwielbiam tą serię! Aktualnie czytam 4 część (Dom Hadesa) i nie wyobrażam sobie, że mogłabym choć na chwilę przestać, by poczytać coś innego <3

Gorąco polecam fanom Igrzysk Śmierci!
Ciekawa książka dla nastolatków, science fiction, kraj leżący w gruzach Ameryki, 5 frakcji : Prawość,Erudycja, Serdeczność, Altruizm i Nieustraszoność. 16letnia Bratrice Prior decyduje się opuścić rodzinną frakcję i rozpocząć samodzielne życie w Nieustraszoności.

Gorąco polecam fanom Igrzysk Śmierci!
Ciekawa książka dla nastolatków, science fiction, kraj leżący w gruzach Ameryki, 5 frakcji : Prawość,Erudycja, Serdeczność, Altruizm i Nieustraszoność. 16letnia Bratrice Prior decyduje się opuścić rodzinną frakcję i rozpocząć samodzielne życie w Nieustraszoności.

Przyznam szczerze, że pierwszy tom (Delirium) był dużo lepszy. "Pandemonium" ciągnęło mi się w nieskończoność, aż w końcu wkurzyłam się i przestałam czytać. Denerwował mnie podział rozdziałów na "teraz" i "wtedy", ponieważ nie było do końca wiadomo o co chodzi. Ale najbardziej wkurzyło mnie pojawienie się w życiu Leny Juliana;
Lecz po jakimś czasie znowu wyciągnęłam z półki tę książkę. Zaczęłam wszystko od nowa. Nie była to jakaś pasjonująca lektura, ale przyznam, że pod koniec nawet mnie zainteresowała.
Nie wiem, czy sięgnę po następny tom.

Przyznam szczerze, że pierwszy tom (Delirium) był dużo lepszy. "Pandemonium" ciągnęło mi się w nieskończoność, aż w końcu wkurzyłam się i przestałam czytać. Denerwował mnie podział rozdziałów na "teraz" i "wtedy", ponieważ nie było do końca wiadomo o co chodzi. Ale najbardziej wkurzyło mnie pojawienie się w życiu Leny Juliana;
Lecz po jakimś czasie znowu wyciągnęłam z...

Bardzo ciekawy pomysł na książkę, naprawdę, ciekawie opisany kraj, ustrój polityczny i te całe eliminacje... Jednak bardzo denerwuje mnie główna bohaterka;

Bardzo ciekawy pomysł na książkę, naprawdę, ciekawie opisany kraj, ustrój polityczny i te całe eliminacje... Jednak bardzo denerwuje mnie główna bohaterka;

Najlepszy tom serii ☺

Najlepszy tom serii ☺

Kocham ♥

Kocham ♥

Zakochałam się po raz kolejny ♥ Nie mogę rozstać się z tą książką ^^

Zakochałam się po raz kolejny ♥ Nie mogę rozstać się z tą książką ^^

Zakochałam się ♥

Zakochałam się ♥