Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fantastyka bardzo wiele zawdzięcza średniowiecznej twórczości. Wizerunki jednorożców wymyślonych w starożytności stały się istotami obecnymi na gobelinach, pojawiały się w legendach były uosobieniem czysta, piękna i dobra oraz w pewien sposób bezinteresowności. Czasami pokazywano je jako dzikie zwierzęta, które nie mogą nad sobą panować. Tylko dziewice mogły na nie wpływać. W popkulturze owe wizerunki są kontynuowane. Postacie te często przynosiły wybawienie, leczyły. Czasami wizerunki tych magicznych istot traktowano z lekkim przymrużeniem oka i ironią. Właśnie z takim podejściem mamy do czynienia w serii komiksów Dany Simpson „Fibi i Jednorożec”.
Pierwsze scenki trafiły do czytelników dziesięć lat temu w postaci komiksu internetowego, aby następnie pojawiać się w różnorodnych czasopismach. Istniejący na początku w postaci pasków komiks z czasem przerodził się w tomy o określonej tematyce i luźno powiązanej akcji, którą otwiera przygoda 9-letniej Fibi, która przypadkowo uderza jednorożca zapatrzonego w swoje odbicie. Jednorożec jest tu uosobieniem mitycznego Narcyza. Fantastyczny zwierzak o imieniu Marigold Heavenly Nostrils (czyli Marigold Niebiańskie Chrapy) uwolniony z pułapki niemożności oderwania wzroku od własnego odbicia postanawia nagrodzić wyzwolicielkę. Zadanie jednak okaże się bardzo trudne, bo wymaga zaangażowania jednorożca. Rezolutna bohaterka życzy sobie, aby Marigold stała się jej przyjaciółką. Od tej pory stają się niemal nierozłączne. Dzięki temu możemy dowiedzieć się o tych istotach, poznać ich magiczne umiejętności Dzięki nim jest w stanie dokonywać takich wyczynów, jak odwracanie lub przekierowywanie deszczu, wysyłanie wiadomości tekstowych i nadawanie hotspotu Wi-Fi przez klakson. Jednak jej najczęściej używanym zaklęciem jest „Tarcza nudy”, która powoduje, że ludzie postrzegają ją jako nic niezwykłego i pozwala jej na codzienne interakcje. Z każdym tomem relacje dziewczynki i jednorożca się rozwija. W otoczeniu bohaterów pojawia się też coraz więcej istot z legend. Dzięki temu poznamy smoki, gobliny i wiele innych.
Tytułowa bohaterka jest rezolutną, ale nieco samotną dziewczynką. Przyjaźń z jednorożcem daje jej możliwość wchodzenia w interakcje, nawiązywanie więzi. Nawet jeśli Marigold jest próżna, zapatrzona w siebie i wydaje się uosobieniem Narcyza. Do tego traktuje wszystkich z góry oraz jest cyniczna. Kiedy przypomnimy sobie inspirację wydaje się to dość dziwne, ale z drugiej strony, co my wiemy o tych istotach, ich charakterach? Poza całą masą negatywnych cech wynikających z przerysowania skupienia się na sobie mamy też sporo pozytywnych. Marigold jest przyjazna, chętnie pomaga, bo to pozwala jej podbudować własne ego, co sprzyja tworzeniu żartów. Bohaterki doskonale do siebie pasują, uzupełniają i przeżywają różnorodne przygody. Każdy tom niesie ze sobą różnorodne wyzwania. W większości pojawia się motyw przebierania się, przygotowywania do niezwykłych wydarzeń, ale też pokazują inne spojrzenie przyjaciółek na świat. Sporo tu też scenek związanych ze szkołą, różnymi doświadczeniami, zaangażowaniem w naukę, a także doświadczeniami związanymi z mediami społecznościowymi.
Dziesiąty tom zatytułowany „Szepty i rżenia” otwierają przygotowania do szkoły. Fibi cieszy się nową wyprawką. Jeśli myślicie, że to z powodu uwielbienia do instytucji edukacyjnej to się mylicie. Bardziej chodzi o zachwyt nowymi rzeczami. Z podróżą do szkoły i przebywaniem w niej bywa różnie. Dziewczyna zdecydowanie nie lubi podróży autobusem. Na szczęście może wędrować na Marigold. Do tego w klasie ma niemiłą koleżankę, która stara się jej dokuczać. Zobaczymy jak Fibi radzi sobie z problemem odrzucenia. Wyzwaniem bywa też konieczność skupienia się i odrabiania lekcji, ale od czego ma się jednorożca, który może rzucić odpowiedni czar? W tomie nie zabraknie też problemu tworzenia wizerunku, korzystania z mediów społecznościowych, samooceny, przełamywania stereotypów, samoświadomości, zamiłowania do baśni, akceptowania swoich wad. Pojawią się też motywy związane z różnorodnymi świętami.
Z każdym tomem widać zacieśniającą się więź między bohaterkami. Do tego uświadomimy sobie, że nie tylko Fibi ma taką niezwykłą przyjaciółkę. Można wręcz pokusić się o stwierdzenie, że niezwykłe dzieci mają cudownych kompanów zabaw. I to sprawia, że lepiej się rozumieją. Do tego osobiści cudowni przyjaciele odzwierciedlają naturę ludzi, z którymi wchodzą w relację.
Każdy tom to wycinki z codzienności. Obserwujemy jakieś pół roku z życia dziewczynki i jej przyjaciółki, wchodzimy w obszary problemów, z jakimi spotykają się młodzi ludzie, poszukiwania akceptacji, podążaniem za modami, poczucia własnej wartości, szpanowania i pytania o sens wielu działań społecznych.
Bohaterzy są tu bardzo różnorodni. Jedni troszkę fajtłapowaci, inni są takimi miłośnikami technologii, że nawet, kiedy są obok kogoś to wolą do niego pisać niż z nim rozmawiać. Znajdziemy tu postacie popisujące się bogactwem, ale są też oczytane, zaangażowane w zdobywanie wiedzy tak bardzo, że nie dają sobie czasu na wypoczynek nawet w wakacje. Fibi jest zdolną i pilną uczennicą, dzięki czemu zyskała miano kujonki, ale i ona ma słabsze dni, kiedy nie odrobi zadania domowego, bo zew przygody wzywa. A ten wymaga robienia wielu nieprzewidywalnych rzeczy, udawania się na wielkie wyprawy lub zabawy z domowymi zwierzakami. To podsuwa pytania o wolność i zależność od technologii, granice dbania o prywatność. Nie obca jest jej też prokrastynacja.
„Fibi i jednorożec” to bardzo ciepła seria zawierająca sporą dawkę humoru. Prosta kreska, pastelowe kolory, akcja dostosowana do chwili (czasami mknie, a czasami po prostu musimy się zatrzymać z bohaterami). Autorka wprowadza nas w świat szerokiej gamy emocji: od radości po smutek i tęsknotę.
Bardzo spodobało mi się pokazanie świata dorosłych zajętych sobą i od czasu do czasu wchodzących w interakcję z własnym dzieckiem. Widzimy dziecko mające dużą przestrzeń do rozwijania własnej wyobraźni, oddawania się aktywnościom, które lubi, rozwijania swoich umiejętności.
Komiksy to ten rodzaj lektury, po którą sięgną nawet najbardziej oporni czytelnicy, dlatego polecam każdemu uczniowi. Może dzięki nim odkryją jaką magią jest czytanie i że wcale nie trzeba spędzać całego dnia w telefonie, aby przeżyć niezwykłą przygodę.

Fantastyka bardzo wiele zawdzięcza średniowiecznej twórczości. Wizerunki jednorożców wymyślonych w starożytności stały się istotami obecnymi na gobelinach, pojawiały się w legendach były uosobieniem czysta, piękna i dobra oraz w pewien sposób bezinteresowności. Czasami pokazywano je jako d...

Rozwiń

Zwiń

Fantastyka bardzo wiele zawdzięcza średniowiecznej twórczości. Wizerunki jednorożców wymyślonych w starożytności stały się istotami obecnymi na gobelinach, pojawiały się w legendach były uosobieniem czysta, piękna i dobra oraz w pewien sposób bezinteresowności. Czasami pokazywano je jako dzikie zwierzęta, które nie mogą nad sobą panować. Tylko dziewice mogły na nie wpływać. W popkulturze owe wizerunki są kontynuowane. Postacie te często przynosiły wybawienie, leczyły. Czasami wizerunki tych magicznych istot traktowano z lekkim przymrużeniem oka i ironią. Właśnie z takim podejściem mamy do czynienia w serii komiksów Dany Simpson „Fibi i Jednorożec”.
Pierwsze scenki trafiły do czytelników dziesięć lat temu w postaci komiksu internetowego, aby następnie pojawiać się w różnorodnych czasopismach. Istniejący na początku w postaci pasków komiks z czasem przerodził się w tomy o określonej tematyce i luźno powiązanej akcji, którą otwiera przygoda 9-letniej Fibi, która przypadkowo uderza jednorożca zapatrzonego w swoje odbicie. Jednorożec jest tu uosobieniem mitycznego Narcyza. Fantastyczny zwierzak o imieniu Marigold Heavenly Nostrils (czyli Marigold Niebiańskie Chrapy) uwolniony z pułapki niemożności oderwania wzroku od własnego odbicia postanawia nagrodzić wyzwolicielkę. Zadanie jednak okaże się bardzo trudne, bo wymaga zaangażowania jednorożca. Rezolutna bohaterka życzy sobie, aby Marigold stała się jej przyjaciółką. Od tej pory stają się niemal nierozłączne. Dzięki temu możemy dowiedzieć się o tych istotach, poznać ich magiczne umiejętności Dzięki nim jest w stanie dokonywać takich wyczynów, jak odwracanie lub przekierowywanie deszczu, wysyłanie wiadomości tekstowych i nadawanie hotspotu Wi-Fi przez klakson. Jednak jej najczęściej używanym zaklęciem jest „Tarcza nudy”, która powoduje, że ludzie postrzegają ją jako nic niezwykłego i pozwala jej na codzienne interakcje. Z każdym tomem relacje dziewczynki i jednorożca się rozwija. W otoczeniu bohaterów pojawia się też coraz więcej istot z legend. Dzięki temu poznamy smoki, gobliny i wiele innych.
Tytułowa bohaterka jest rezolutną, ale nieco samotną dziewczynką. Przyjaźń z jednorożcem daje jej możliwość wchodzenia w interakcje, nawiązywanie więzi. Nawet jeśli Marigold jest próżna, zapatrzona w siebie i wydaje się uosobieniem Narcyza. Do tego traktuje wszystkich z góry oraz jest cyniczna. Kiedy przypomnimy sobie inspirację wydaje się to dość dziwne, ale z drugiej strony, co my wiemy o tych istotach, ich charakterach? Poza całą masą negatywnych cech wynikających z przerysowania skupienia się na sobie mamy też sporo pozytywnych. Marigold jest przyjazna, chętnie pomaga, bo to pozwala jej podbudować własne ego, co sprzyja tworzeniu żartów. Bohaterki doskonale do siebie pasują, uzupełniają i przeżywają różnorodne przygody. Każdy tom niesie ze sobą różnorodne wyzwania. W większości pojawia się motyw przebierania się, przygotowywania do niezwykłych wydarzeń, ale też pokazują inne spojrzenie przyjaciółek na świat. Sporo tu też scenek związanych ze szkołą, różnymi doświadczeniami, zaangażowaniem w naukę, a także doświadczeniami związanymi z mediami społecznościowymi.
Dziesiąty tom zatytułowany „Szepty i rżenia” otwierają przygotowania do szkoły. Fibi cieszy się nową wyprawką. Jeśli myślicie, że to z powodu uwielbienia do instytucji edukacyjnej to się mylicie. Bardziej chodzi o zachwyt nowymi rzeczami. Z podróżą do szkoły i przebywaniem w niej bywa różnie. Dziewczyna zdecydowanie nie lubi podróży autobusem. Na szczęście może wędrować na Marigold. Do tego w klasie ma niemiłą koleżankę, która stara się jej dokuczać. Zobaczymy jak Fibi radzi sobie z problemem odrzucenia. Wyzwaniem bywa też konieczność skupienia się i odrabiania lekcji, ale od czego ma się jednorożca, który może rzucić odpowiedni czar? W tomie nie zabraknie też problemu tworzenia wizerunku, korzystania z mediów społecznościowych, samooceny, przełamywania stereotypów, samoświadomości, zamiłowania do baśni, akceptowania swoich wad. Pojawią się też motywy związane z różnorodnymi świętami.
Z każdym tomem widać zacieśniającą się więź między bohaterkami. Do tego uświadomimy sobie, że nie tylko Fibi ma taką niezwykłą przyjaciółkę. Można wręcz pokusić się o stwierdzenie, że niezwykłe dzieci mają cudownych kompanów zabaw. I to sprawia, że lepiej się rozumieją. Do tego osobiści cudowni przyjaciele odzwierciedlają naturę ludzi, z którymi wchodzą w relację.
Każdy tom to wycinki z codzienności. Obserwujemy jakieś pół roku z życia dziewczynki i jej przyjaciółki, wchodzimy w obszary problemów, z jakimi spotykają się młodzi ludzie, poszukiwania akceptacji, podążaniem za modami, poczucia własnej wartości, szpanowania i pytania o sens wielu działań społecznych.
Bohaterzy są tu bardzo różnorodni. Jedni troszkę fajtłapowaci, inni są takimi miłośnikami technologii, że nawet, kiedy są obok kogoś to wolą do niego pisać niż z nim rozmawiać. Znajdziemy tu postacie popisujące się bogactwem, ale są też oczytane, zaangażowane w zdobywanie wiedzy tak bardzo, że nie dają sobie czasu na wypoczynek nawet w wakacje. Fibi jest zdolną i pilną uczennicą, dzięki czemu zyskała miano kujonki, ale i ona ma słabsze dni, kiedy nie odrobi zadania domowego, bo zew przygody wzywa. A ten wymaga robienia wielu nieprzewidywalnych rzeczy, udawania się na wielkie wyprawy lub zabawy z domowymi zwierzakami. To podsuwa pytania o wolność i zależność od technologii, granice dbania o prywatność. Nie obca jest jej też prokrastynacja.
„Fibi i jednorożec” to bardzo ciepła seria zawierająca sporą dawkę humoru. Prosta kreska, pastelowe kolory, akcja dostosowana do chwili (czasami mknie, a czasami po prostu musimy się zatrzymać z bohaterami). Autorka wprowadza nas w świat szerokiej gamy emocji: od radości po smutek i tęsknotę.
Bardzo spodobało mi się pokazanie świata dorosłych zajętych sobą i od czasu do czasu wchodzących w interakcję z własnym dzieckiem. Widzimy dziecko mające dużą przestrzeń do rozwijania własnej wyobraźni, oddawania się aktywnościom, które lubi, rozwijania swoich umiejętności.
Komiksy to ten rodzaj lektury, po którą sięgną nawet najbardziej oporni czytelnicy, dlatego polecam każdemu uczniowi. Może dzięki nim odkryją jaką magią jest czytanie i że wcale nie trzeba spędzać całego dnia w telefonie, aby przeżyć niezwykłą przygodę.

Fantastyka bardzo wiele zawdzięcza średniowiecznej twórczości. Wizerunki jednorożców wymyślonych w starożytności stały się istotami obecnymi na gobelinach, pojawiały się w legendach były uosobieniem czysta, piękna i dobra oraz w pewien sposób bezinteresowności. Czasami pokazywano je jako d...

Rozwiń

Zwiń

Czasami wydaje nam się, że półśrodki są dobrymi rozwiązaniami. Rozczarowani wcześniejszymi doświadczeniami próbujemy budować życie na nowo na innych zasadach. One jednak nie zawsze są dobre. Może okazać się, że otwarcie nowego rozdziału będzie towarzyszyło uczucie porażki, rozczarowania i tęsknoty za niespełnionymi pragnieniami. Jeśli w otoczeniu pojawi się coś, co pozwoli ukoić nam złamane serce będzie łatwiej. Oczywiście do czasu straty obiektu zastępczego. Wówczas możemy stać się motorem napędzającym przemoc. I tak właśnie jest w książce Jolanty Bartoś „Krzyk ciszy”.
Opowieść zaczyna się dość mrocznie. Po latach walki Barbarze Trzebińskiej udaje się odzyskać mieszczący się w Jaraczewie dworek, który należał do jej przodków. Lata zaniedbania sprawiły, że w jej ręce wróciła ruina. Czytając o otoczeniu mamy poczucie, że zaraz wyłoni się z tych zapuszczonych pomieszczeń jakaś mara czy złowrogi stwór, który będzie prześladował nowych mieszkańców. Pisarka jednak poprowadziła akcję nieco inaczej, bardziej realistycznie, ale to nie znaczy, że elementów grozy nie będzie. Zobaczymy jak nowa właścicielka z jednej strony poświęca się pracy, a z drugiej dba o odnowę odzyskanego mienia. Obecność ekipy remontowej, zakradanie się do ogrodu dzieciaków staną się pretekstem do nawiązania ciekawych znajomości. Wybitną transplantolog przyciąga siedmioletni Marek Jaczyński należący do biednej rodziny mieszkającej w sąsiedztwie. Właśnie z powodu niezamożności i jednoczesnym predyspozycjom do nauki sprawia, że lekarka chce wspierać edukację chłopca, który bardzo się z nią z żył i przez to stał się częstym gościem dworku.
Kolejna jej wizyta w posiadłości jest tuż przed rozpoczęciem roku szkolnego. Barbara przygotowała dla chłopca z tej okazji prezent. Nim mu wręczy chłopak pędzi dostarczyć ojcu pracującemu na polu wodę i ślad po nim ginie. Poszukiwania nie przynoszą rezultatów. Matka chłopca podejrzewa Barbarę o uprowadzenie syna. Zrozpaczona kobieta jest gotowa do zlinczowania zarządcy terenu oraz zadbania o ukaranie lekarki. W sieć swoich intryg wciąga kilka osób. Zobaczymy tu mechanizmy działania małych społeczności i szybkich ocen. Rozwikłaniu zagadki nie pomaga tryb pracy lekarki oraz jej wyjazd do Stanów Zjednoczonych, gdzie ma okazję odbyć staż w jednej z najlepszych klinik. Po zakończeniu pięcioletniego pobytu wraca do Polski. Razem z nią do Jaraczewa przyjeżdża dwunastoletni Karol, który jest łudząco podobny do zaginionego chłopca, przez co matka Marka będzie w stanie zrobić wiele, aby odzyskać syna. Jaka jest prawda? Co kryje się za zaginięciem? Co łączy chłopców? Jakie tajemnice sprzed lat uda się odkryć?
„Krzyk ciszy” to historia z przestrogą. Prowincja wydaje nam się miejscem wyjątkowo bezpiecznym i sielskim dla dzieci. Odkryjemy, że zagrożenia mogą czyhać wszędzie. Do tego młodzi mieszkańcy narażeni są na przemoc, zaganiani do ciężkiej pracy oraz zaniedbywani. Wystarczy chwila nieuwagi, aby mogło dojść do tragedii, która wywróci życie bohaterów do góry nogami. Fabuła jest prosta, ale wciągająca. Jolanta Bartoś wykorzystała motyw zjawisk paranormalnych oraz nakładających się na nie działań ludzi. Szybko okazuje się, że nie tylko z duchem przyjdzie bohaterce się zmierzyć. Będzie musiała być bardzo czujna, bo zło może kryć się wszędzie, a wrogów i przyjaciół nie tak łatwo rozpoznać. Odczuje jak wielkim zagrożeniem mogą być plotki. Do tego dostajemy historie, w której bohaterzy muszą podjąć trudne wybory, przez które tracą ukochane osoby lub są po prostu zwodzeni, co kończy się złamanym sercem oraz utratą reputacji. O ostracyzm na prowincji nie jest trudno. Zobaczymy, że czasami pozornie złe decyzje mogą przyczynić się do tego, że jednak będziemy mieli w swoim otoczeniu kogoś bliskiego, a kompromisy doprowadzą do różnych tragedii.
Dużym plusem są tu krótkie rozdziały urywające się w chwili narastającego napięcia, dzięki czemu książkę czyta się bardzo szybko. Akcja toczy się bardzo dynamicznie, problemy napiętrzają się, ale też stopniowo wychodzą na jaw kolejne ciekawostki. Do tego mamy tu wiele smaczków pozwalających wczuć się w klimat wielkopolskiej prowincji, układów panujących w małych miejscowościach i życia toczącego się zgodnie z porami roku i dniami tygodnia.
W „Krzyku ciszy” – podobnie jak w innych książkach pisarki – mamy połączenie horroru z powieścią psychologiczną, kryminalną i obyczajową. Z jednej strony pojawia się zwyczajna codzienność, w której sporo wyzwań i związanych z nimi emocji, a z drugiej nie zabraknie tajemniczego ducha oraz zagrożeń, jakie czekają na bohaterów ze strony ludzi. Akcja toczy się wokół zaginięcia Marka i prowadzonego wokół tego śledztwa oraz dążenia matki do odzyskania dziecka. Widzimy kobietę, której rozpacz doprowadza do absurdalnych zachowań. Mamy tu paranoidalny klimat. Budowane napięcie jest tu dobre, ale nie przesadzone. Można powiedzieć, że horror w lekkiej wersji: jest napięcie, ale bez przesady, są sceny grozy, ale są umiejętnie wplecione w zwyczajną codzienność, jest wrażenia zagrożenia i przez to mi się podoba. Nie cierpię przesadzonego osaczania złem bohaterów. Autorka przemyca też wiele ciekawostek o prowincji. Mamy tu także przemycaną wiedzę z historii (konsekwencje przemian ustrojowych). Do tego nie zabraknie trudnych tematów jak zdrada, choroba, niepełnosprawność, bieda, walka o życie, pedofilia, samosąd, wypadki spowodowane lekkomyślnością, dawanie szansy tym, którzy stoczyli się na dno. Jolanta Bartoś w powieści wykorzystała też bardzo ważne zagadnienie: zagrożenie ze strony bliskich, znanego otoczenia.
Główna bohaterka, Barbara Trzebińska, to postać silna i oddana wykonywanemu przez siebie zajęciu. Jej życie podporządkowane jest potrzebom pacjentów, dla których musi porzucić inne plany. Do tego ciągle dąży do poszerzania wiedzy, pogłębiania własnych umiejętności i chętnie dzieli się doświadczeniem z innymi lekarzami. Jej zaangażowanie w ratowanie życia jest tak duże, że jest w stanie zapłacić naprawdę wysoką cenę.
„Krzyk ciszy” Jolanty Bartoś to świetna, wciągająca powieść. Zdecydowanie polecam.

Czasami wydaje nam się, że półśrodki są dobrymi rozwiązaniami. Rozczarowani wcześniejszymi doświadczeniami próbujemy budować życie na nowo na innych zasadach. One jednak nie zawsze są dobre. Może okazać się, że otwarcie nowego rozdziału będzie towarzyszyło uczucie porażki, rozczarowania i ...

Rozwiń

Zwiń

Często wydaje nam się, że podejmujemy samodzielne decyzje, działamy dążąc do realizacji własnych celów, by w końcu odkryć, że jesteśmy tylko pionkiem w dużej grze. Przeciwstawienie się i poniesienie konsekwencji wcześniejszych wyborów będzie dużym wyzwaniem i takie bardzo często spotyka bohaterów książek Alexandry Bracken, która pod niezwykłych wydarzeń poruszają wiele ważnych społecznie problemów. I tak jest też w cyklu „Srebro w kościach”, których bohaterzy mają niezwykłe umiejętności, mogą wędrować między światami, dostrzegać to, co dla osób bez niezwykłych zdolności nie jest widoczne. Wszystko, co się dzieje dookoła związane jest z innym funkcjonowaniem mózgu. Mamy tu widoczną fascynację neurologią i kruchością tego, kim jesteśmy. Historie są wciągające i zawierają sporą dawkę prawdopodobieństwa wymieszanego z fantastyką. Nadludzkie umiejętności bohaterów mają swoje źródła w filozofii początków XX wieku. Wówczas stworzono też wielu niezwykłych bohaterów, którzy początkowo byli złoczyńcami. Jednak dojście do władzy faszystów i nazistów oraz ich narracje o nadludziach sprawiły, że obrano inną drogę. Widać, że pisarka świetnie wykorzystuje wszystkie te motywy i buduje wokół nich fantastyczne światy. Do tego pojawiają się tu motywy z legend arturiańskich.
„Srebro w kościach” to jednocześnie pierwszy tom nowego cyklu o tym samym tytule. Pisarka snuje fantastyczną fabułę osadzoną we współczesności, na którą mają wpływ legendarne postaci i przedmioty. Bohaterzy ruszą na poszukiwania ważnych artefaktów, będą musieli stawić czoła legendarnym postaciom. Do tego są podzieleni na tych, którzy posiadają umiejętność widzenia i tych, którzy są zwyczajni, czyli po raz kolejny powraca motyw wyjątkowych mocy.
Opowieść otwiera wyprawa po sztylet króla Artura. Nash i Cabell należą do Poszukiwaczy obdarzonych możliwością dostrzegania magicznych pułapek, widzenia świata, który dla Tamsin pozbawionej Wspólnej Wizji jest ukryty. Z tego powodu dziewczyna nie została włączona w akcję poszukiwawczą. Jest jednak uparta i potrafi dodatkowymi narzędziami nadrabiać naturalne braki. Dzięki temu może pomóc bratu i opiekunowi. Następnego poranka po udanej akcji okazuje się, że osoba, która ich przygarnęła i przez wiele lat opiekowała się nimi zniknęła bez śladu. Nastolatki zdezorientowane pozostały same w lesie.
Po latach Tamsin Lark zajmująca się razem z obdarzonym mocami bratem poszukiwaniem magicznych artefaktów odkryje, że Nash pożyczył od jednego z poszukiwaczy ważny pierścień. Zniknął wówczas z nim i sztyletem należącym do króla Artura. Do tego przedmioty te w pewien sposób okazują się powiązane z Nagrodą Sługi, na której zależy zarówno Gildii jak i poszczególnym jej członkom. Do tego okazuje się, że tajemniczy przedmiot może zdjąć klątwę z jej brata. Tamsin gotowa jest na wielkie wyzwanie i stawianie czoła niebezpieczeństwom. W czasie poszukiwań będzie musiała rywalizować z bardziej doświadczonymi osobami, których dużym atutem jest posiadanie Wspólnej Wizji polegającej na dostrzeganiu tego, co dla zwykłych śmiertelników jest ukryte. Nie zrazi jej nawet niechęć brata do wyruszenia na niebezpieczne poszukiwania, w których pojawi się Emrysem będący jej największym rywalem i ostatnią osobą, z którą chciałaby współpracować. Zobaczymy jak relacja między bohaterami się rozwija, jak wiele są w stanie zrobić oraz otworzyć się przed sobą. Współpraca stanie się pretekstem do poznania ich tajemnic oraz pragnień.
„Srebro w kościach” to fantastyczna opowieść inspirowana legendami arturiańskimi. Mamy tu wiele zadziwiających wydarzeń, pojawiające się gildie wtajemniczonych i uzdolnionych magicznymi mocami. Zobaczymy społeczność, która działa równolegle w zwyczajnym świecie i jednocześnie magicznym. Tajemnicze przejścia, tajemna wiedza, niezwykłe bitwy, zdrady, kłamstwa, klątwy, romanse – to wszystko napędza akcję pierwszego tomu, w którym nie zabraknie ważnych tematów społecznych. Do tego pisarka tradycyjnie porusza problemy genetyki i neurologii, rodzenia się z określonymi zdolnościami i wprowadzania umysłu w określone stany.
Alexandra Bracken odkurzyła stare opowieści i przeniosła opowieści z nich w nowe realia, a wszystko za sprawą przedmiotów, które łączą przeszłość z teraźniejszością. W fabule znajdziemy czasami dramatyczne, a czasami humorystyczne zwroty akcji, którą będzie napędzało zachowanie upartej i próbującej udowodnić swoje zdolności Tamsin. Bohaterka jest postacią silną i udowadniającą, że brak wrodzonych zdolności można nadrobić. Wystarczy spryt, wiedza i gotowość na poświęcenie oraz niebezpieczne eksperymenty. Do tego większość akcji osadzona jest w mitycznym, przeklętym mieście, w którym mogą natknąć się na niebezpieczne stworzenia, co nadaje opowieści mroczny klimat. Pierwszy tom zapowiada ciekawy cykl. Na pewno sięgnę po kolejne tomy.
„Srebro w kościach” Alexandry Braxen powinno spodobać się miłośnikom fantasy oraz przerobionych wątków z legend.

Często wydaje nam się, że podejmujemy samodzielne decyzje, działamy dążąc do realizacji własnych celów, by w końcu odkryć, że jesteśmy tylko pionkiem w dużej grze. Przeciwstawienie się i poniesienie konsekwencji wcześniejszych wyborów będzie dużym wyzwaniem i takie bardzo często spotyka bo...

Rozwiń

Zwiń

Bajki dla dorosłych mają to do siebie, że umieszcza się je w bliżej nieokreślonym świecie, ale gdzieś w USA i wśród ludzi zamożnych. Ewentualnie mogą być miasta Europy byle bohaterzy byli bogaci albo przynajmniej takimi się wydawali. Odpada wówczas troska o pieniądze i pracę. Pozostają tylko dylematy związane z relacjami międzyludzkimi i doświadczeniami. Do tego dojdzie bagaż w postaci różnorodnej przeszłości i cała gama nałogów. Taka pozornie wydaje się książka Victorii Kå „Superpowerless”.
Fabuła toczy się wokół scenek pokazujących grupkę przyjaciół w różnych kontekstach. Opowieść wciąga od pierwszej strony, bo zostajemy wrzuceni w wir wydarzeń i dziwnych relacji między przyjaciółmi skupionymi wokół Cece i Philipa będących bardzo dziwnym małżeństwem. Oboje akceptują swoje romanse, żyją jakby obok siebie, każde realizuje swój pomysł na życie. Całą sprawę komplikuje to, że najlepszy przyjaciel Philipa jest kochankiem Cece z kolei jej najlepsza przyjaciółka (i jednocześnie siostra męża) kocha się w jej kochanku, czyli mamy coś w rodzaju miłosnego czworokąta. Brzmi pokręcono? To dopiero początek. Później jest coraz bardziej skomplikowanie. Bohaterzy są bezsilni wobec tego jak toczą się ich osobiste losy. Próbują kierować się logiką, a nie emocjami, ale na dłuższą metę okazuje się, że w ten sposób nie da się żyć. Układy potrafią wyniszczać. Prędzej czy później tajemnica Cece i Philipa wstrząśnie otoczeniem. A wszystko zacznie się od tego, że w ich otoczeniu pojawi się nowa osoba, która na relacje przyjaciół będzie patrzyła z boku i przez pryzmat własnego doświadczenia.
„Superpowerless” to opowieść poszczątkowana i niesamowicie wielowątkowa. Każda scenka jest jak kolejny puzzel w większym obrazie. Głównych bohaterów mamy siedmiu i każdy z nich ma za sobą dość zawiłą historię oraz skomplikowane relacje, w których nie brakuje przełamywania schematów pozwalających na poruszenie ważnych tematów. Z ważniejszych wątków pojawia się tu molestowanie, narcystycznego prześladowcę, różnego rodzaju uzależnienia, homoseksualizm, samotne rodzicielstwo i wiele innych. Relacje między bohaterami są grą pozorów, a wszystko przez to, że są przekonani, że gdyby odkryli swoją prawdziwą twarz i intencje to straciliby bliskich.
Victoria Kå wykreowała bardzo różnorodne postaci: każdy ma inna osobowość, inne pochodzenie i doświadczenia oraz zainteresowania. Do tego dostajemy fabułę toczącą się wielotorowo i podsuwającą kolejne szczegóły z życia postaci, ich dziwne zachowania, które na początku trudno zrozumieć. Uzyskują sens dopiero w kontekście całości. Akcja umieszczona w Bristolu w luksusowym apartamencie, drogim mieszkaniu, pięknej posiadłości i biurowcu pozwala nam na zobaczenie bohaterów w różnych kontekstach. Szczególnie ważnym tematem jest tu problem ucieczki przed problemami w używki, co przeradza się w uzależnienie. Pisarka uświadamia jak niebezpieczne jest igranie z substancjami uzależniającymi i jak bardzo wiąże się to z różnorodnymi kłamstwami oraz oszukiwaniem siebie.
„Superpowerless” to historia ludzi mających wrażenie, że nie mają wpływu na własne życie, bezsilnych i zdesperowanych. Niby udało im się osiągnąć wiele, ale ciągle są przytłoczeni koniecznością odgrywania różnych ról, co przytłacza ich i zaburza więź, sprawia, że przyjaźń jest tylko pozorami. Czy da się uratować relacje między nimi? Jak będą wyglądały ich losy po ujawnieniu sekretów skrywanych przez każdego z nich? Czy odważą się opowiedzieć o wszystkich tajemnicach?
„Superpowerless” to opowieść o przyjaźni, jej sile, bezwarunkowości, miłości i jej braku, pogodni za emocjami i umiejętności cieszenia się z szans oraz wsparcia, które dają nam inni. Do tego zobaczymy, że miłość i przyjaźń mogą mieć różne oblicza.

Bajki dla dorosłych mają to do siebie, że umieszcza się je w bliżej nieokreślonym świecie, ale gdzieś w USA i wśród ludzi zamożnych. Ewentualnie mogą być miasta Europy byle bohaterzy byli bogaci albo przynajmniej takimi się wydawali. Odpada wówczas troska o pieniądze i pracę. Pozostają tyl...

Rozwiń

Zwiń

Constantine w przeciwieństwie do innych superbohaterów to postać stosunkowo młoda, bo powstała pół wieku po pojawieniu się pierwszych postaci komiksowych z nadludzkimi umiejętnościami. Do tego stworzone przez Alana Moore’a, Steve’a Bissette i Johna Totlebena uniwersum zawarte w „Hellblazerze” bazuje na ludowych wierzeniach, w których magia jest czymś realnym. John Constantine pojawił się po raz pierwszy w serii komiksowej „Saga o potworze z bagien” i od początku zdobył popularność, przez co kontynuatorzy serii często sięgali po jego postać. Akcja „Hellblazera” toczy się w uniwersum przypominającym współczesność (głównie w Anglii, ale nie zabraknie też podróży po innych krajach). Fabułę wzbogacono elementami magii, horroru i tajemnicy. Większość wątków toczy się wokół zwyczajnych ludzi i ich problemów oraz napotykaniu zjawisk paranormalnych, za którymi często stoi John Constantine, postać niejednoznaczna moralnie. Jest on zarozumiałym blondynem w średnim wieku i nałogowym palaczem, który także chętnie sięga po alkohol i potrafi czarować. Z powodu swojej lekkomyślności często robi sobie wrogów.
W odsłonie jaka podsuwa nam Kami Garcia i Isaac Goodhart mamy młodych bohaterów, czyli po raz kolejny scenarzystka zastanawia się jak mogło wyglądać życie młodzieńca, który mógł być przystojny i otaczać się wieloma przyjaciółmi, łatwo zawierającego znajomości i lubiącego imprezy.
Historię otwierają sceny przywodzące na myśl uchwycenia postaci przypominającej Jamesa Deana i Elvisa Presley’a. Jest to nasz nastoletni bohater w czasie tworzenia kolejnych piosenek. Widzimy, że nie idzie mu zbyt dobrze. Jakby tego było mało dzwoni jego ojciec, który od lat się nim nie interesował i nie kontaktował. Chce się spotkać z synem w barze. Chłopak nie ufa ojcu i jednocześnie nie potrafi też zaufać nowemu mężowi mamy. Kiedy opowiadają mu o planach wysłania go do USA, aby pod okiem utalentowanej czarodziejki mógł się wszystkiego nauczyć buntuje się. Do wyjazdu udaje się przekonać dzięki przyjaciółce, Veronice próbującej swoich sił w zespole muzycznym. Przyprawione odrobiną magii występy zaczynają podobać się odbiorcom. Jednak, kiedy chłopak sięga po bardziej zaawansowaną magię zaczynają się problemy. Na kogo będzie mógł liczyć? Przekonajcie się sięgając po komiks.
„Constantine. Zdradliwe iluzje” to historia o pierwszych samodzielnych krokach młodego, zbuntowanego czarodzieja. Widzimy tu nastolatka mającego talent do magii, ale jednocześnie niechętnego do uczenia się pod okiem doświadczonych. Jest przekonany, że same zdolności wystarczą do korzystania z daru. Przekonuje się jednak, że brak wiedzy może ściągnąć na niego poważne problemy. Do tego dostaniemy historię o prawdziwej przyjaźni, wsparciu oraz niezwykłej miłości.
Kami Garcia i Isaac Goodhart świetnie kreują postacie, tworzą ciekawą fabułę, wplatają zwyczajne wydarzenia i pokazują bohatera z różnych perspektyw. Z jednej strony mamy osobę wrażliwą, komponującą muzykę, potrafiącą pomóc matce dwójki rozwrzeszczanych brzdąców w metrze, a z drugiej młodego buntownika, który uważa, że bliscy traktują go jak dziecko i chcą niańczyć. Do tego nie zabraknie tu odkrywania tajemnic i ucieczce przed zagrożeniem oraz stawiania czoła potężnym demonom. Kami Garcia snuje lekką i bardzo szybką opowieść o budzących się emocjach. Podsuwane urywki dialogów podkreślają tempo zmian następujących w życiu bohaterów. Dialogi dopełniają rysunki Isaaca Goodharta, w których kładzie nacisk na emocje bohaterów. Z tego powodu tło nie zawsze się pojawia. Na początku scen mamy ogólne spojrzenie na otoczenie, a później ono zanika i rysownik skupia się na tym, w jaki sposób reagują bohaterzy, jak wyglądają między nimi interakcje, dzięki czemu mamy wrażenie intensywniejszego obserwowania uczuć. Do tego zastosowano tu ciekawą kolorystykę, której zapowiedź znajdziemy na okładce.

Constantine w przeciwieństwie do innych superbohaterów to postać stosunkowo młoda, bo powstała pół wieku po pojawieniu się pierwszych postaci komiksowych z nadludzkimi umiejętnościami. Do tego stworzone przez Alana Moore’a, Steve’a Bissette i Johna Totlebena uniwersum zawarte w „Hellblazer...

Rozwiń

Zwiń

Są dwa typy publikacji, obok których nie możemy przejść obojętnie: książki popularnonaukowe z pytaniami i odpowiedziami i komiksy popularyzujące wiedzę. Jestem wielką miłośniczką łączenia lekkiej formy i naukowych treści. W ten sposób zachęcamy młodych odbiorców do zainteresowania się wiedzą, pomagamy w podtrzymaniu zainteresowania światem, dajemy odpowiedzi na nurtujące dzieci i młodzież pytania bez zanudzania ich, czyli bez zniechęcania. Bardzo cieszy mnie, że do przemycania wiedzy coraz częściej autorzy sięgają po komiks, informacje o świecie przeplatają trzymającą w napięciu akcją. I tak jest w serii wydawanej przez Wydawnictwo Egmont „Nauka z komiksem” zawierająca trzy cykle: „Era dinozaurów”, „Galaktyki i planety” oraz „Genetyka i ewolucja”. Każdy z nich zabiera nas do świata innych bohaterów animowanych. Odpowiednio dobrani bohaterzy, bardzo dobrze skonstruowana akcja sprawią, że przemycanie wiedzy jest tak przy okazji. Mamy tu tak solidną dawkę informacji, że zdecydowanie mamy podstawowe informacje z każdego zakresu. Z tego powodu te komiksy w edukacji domowej i jako uzupełnienie tej szkolnej będą świetną pomocą i punktem wyjścia do poszerzania wiedzy. Wszystkie mają na grzbietach numerki z określonym kolorem, co sugeruje, że są to pierwsze tomy cyklu w danym temacie. I tak właśnie jest. Na stronie wydawnictwa zobaczycie, że już ruszyła przedsprzedaż kolejnych tomów z tych trzech kategorii. A ja dziś Wam opowiem o tym, co znajdziecie w pierwszych zeszytach. Każdy z nich jest autonomiczny, stanowi inną opowieść i jednocześnie pięknie się dopełniają, uzupełniają, tematy nakładają, dlatego warto sięgnąć po wszystkie. My lekturę zaczęłyśmy od dinozaurów, później zgłębiłyśmy temat genetyki, a na końcu wszechświata. Czytać można w dowolnej kolejności, a później wracać do tomów, porównywać wspólne tematy. Jeśli mielibyśmy czytać je wg kolejności formułowania się znanego nam świata powinniśmy przeczytać je w takiej kolejności w jakiej opisałam, ale zdecydowanie nie jest to konieczne. Młody czytelnik sam powinien zdecydować, od jakiego tematu chce rozpocząć przygodę z nauką. Po przeczytaniu pierwszych tomów wypatrywałyśmy kolejnych. Kontynuacje historii, w które wpleciono sporą dawkę wiedzy okazały się fantastycznymi lekturami.
Pierwszy tom „Galaktyk i planet” to „Początek wszystkiego”. Razem z wielką szóstką zobaczymy tu w jaki sposób powstają galaktyki, układy planetarne, czym był Wielki Wybuch, jak powstają i giną gwiazdy, od czego zależy długość ich istnienia i jaki wpływ ma ich masa na układy, które tworzą. Nie zabraknie też tematu grawitacji. Zrozumiemy czym jest masa i ciężar. Pojawia się tu sporo informacji o galaktykach, ciemnej materii, Drodze Mlecznej, rozrastaniu się galaktyk, łączeniu. Sporo miejsca poświęcono też względności czasu, wpływowi grawitacji na upływ czasu.
W drugim tomie zatytułowanym „Nasz dom: Układ słoneczny” dokładniej przyjrzymy się najbliższemu otoczeniu naszej części wszechświata. Akcja zaczyna się od wizji zagrożenia życia na Ziemi. Z planetą ma się zderzyć duży obiekt. Młodzi naukowcy i superbohaterzy muszą zapobiec katastrofie i jednocześnie przeciwstawić się poważnemu autorytetowi. Poza sporą dawką wiedzy poruszono tu ważny temat tworzenia interesownych autorytetów, którzy dla sławy i pieniędzy są w stanie zrobić wszystko. Przyjrzymy się też różnym planetom, zobaczymy jakie warunki one nam oferują i dlaczego nasze położenie w Układzie Słonecznym jest idealne. Do tego pojawi się temat stref czasowych, pór roku, zaćmień i wszystkiego, co wiąże się z konsekwencją kulistości oraz ruchami Ziemi (obrotowym i obiegowym). Kolejne dawki wiedzy przeplatane akcją trzymającą w napięciu.
„Genetyka i ewolucja” z pierwszym tomem zatytułowanym „Życie” wprowadza nas do początków życia na ziemi. Poznajemy teorię na temat narodzin życia. Dokładnie rozrysowany schemat pozwalający na przyjrzenie się eksperymentowi Stanleya Millera pozwala zrozumieć, w jaki sposób powstała hipoteza wyłaniania się życia z kwasów. Są tu też informacje o tym, w jaki sposób powstają skamieniałości, czym jest DNA, w jaki sposób powstaje. Przyjrzymy się komórkom roślinnym i zwierzęcym, organizmom pierwotnym replikacji, rozmnażaniu tych bardziej skomplikowanych, czyli mamy przyglądanie się kwiatom i jajom. Przy okazji poznawania pierwszych organizmów odwiedzimy różne okresy, zobaczymy, w jaki sposób różne organizmy przystosowywały się do życia na ziemi. Nie zabraknie też budowy organizmów wielokomórkowych, komunikowania się komórek między sobą, drzewa genealogicznego różnych roślin i zwierząt oraz tematu ewolucji. Płynnie przechodzimy do tematu dinozaurów. Drugi tom pojawi się we wrześniu.
Pierwszy tom „Ery dinozaurów” zatytułowano „Straszne jaszczury, czyli dinozaury triasu”. W podróż po historii udajemy się z Bonnie i jej zabawkami. Cała opowieść zaczyna się od wyprawy do biblioteki. Mała bohaterka razem z mamą idzie na wykład o dinozaurach. Stanie się on pretekstem do zgłębiania przeszłości, poznawania er i okresów. W tym czasie zabawkowi bohaterzy na własną rękę będą poszerzać wiedzę o swoich pierwowzorach. Sięgną po książki opowiadające o prehistorycznych gadach i geologii. Pojawi się tu temat wędrówek kontynentów, odmiennego klimatu niż obecnie, zmian wywoływanych przez erupcje wulkanów, zróżnicowaniu wśród dinozaurów, zdobywania wiedzy o przeszłości. Przyjrzymy się nie tylko ogólnej budowie dinozaurów, ale też różnej budowie szkieletów, zmianom, które pozwalały na lepsze wykorzystanie ciała. Do tego przyjrzymy się ich powiązaniom ze współczesnymi zwierzętami. Przewędrujemy przez różne środowiska: lądy, powietrze i wody, aby przyjrzeć się, w jaki sposób przystosowały się do warunków, w których żyły. Nie zabraknie tu też z jednej strony przyglądania się ich pokryciu ciała i dzięki temu zobaczymy, czym różnią się zwierzęta stałocieplne od zmiennocieplnych. Przy okazji zaglądania w paszczę pojawi się temat żywienia. Poza tym zobaczymy jak powstają skamieniałości.
W drugim tomie zatytułowanym „Czas gigantów, czyli dinozaury jury” razem z bohaterami będziemy przemierzać biblioteczne półki i czytać kolejne publikacje o prehistorycznych zwierzętach. Przy okazji zobaczymy jak przez wieki zmieniał się klimat, a żyjące na Ziemi organizmy musiały się do nowych warunków albo przyzwyczaić albo wyginąć. Pojawi się też temat przemieszczania się płyt tektonicznych, rozpadu olbrzymich lądów na mniejsze. Przyjrzymy się także źródłom wiedzy na temat przeszłości, poznamy najpopularniejszych badaczy i zadziwiające walki między nimi. Poruszony jest też temat różnorodnych teorii dotyczących wyglądu dinozaurów.
Na początku każdego komiksu otwierającego cykl najpierw poznajemy bohaterów, z którymi ruszymy na wyprawę. Później stopniowo wchodzimy w przygodę, w której rośnie napięcie, pojawiają się wyzwania oraz problemy do rozwiązania. W zależności od bohaterów za każdym razem będzie inne ciekawe przygody, w które wpleciono solidną dawkę wiedzy. Po przeczytaniu kolejnych tomów wypatrujemy kontynuacji, bo to naprawdę wciągające lektury.

Są dwa typy publikacji, obok których nie możemy przejść obojętnie: książki popularnonaukowe z pytaniami i odpowiedziami i komiksy popularyzujące wiedzę. Jestem wielką miłośniczką łączenia lekkiej formy i naukowych treści. W ten sposób zachęcamy młodych odbiorców do zainteresowania się wied...

Rozwiń

Zwiń

Są dwa typy publikacji, obok których nie możemy przejść obojętnie: książki popularnonaukowe z pytaniami i odpowiedziami i komiksy popularyzujące wiedzę. Jestem wielką miłośniczką łączenia lekkiej formy i naukowych treści. W ten sposób zachęcamy młodych odbiorców do zainteresowania się wiedzą, pomagamy w podtrzymaniu zainteresowania światem, dajemy odpowiedzi na nurtujące dzieci i młodzież pytania bez zanudzania ich, czyli bez zniechęcania. Bardzo cieszy mnie, że do przemycania wiedzy coraz częściej autorzy sięgają po komiks, informacje o świecie przeplatają trzymającą w napięciu akcją. I tak jest w serii wydawanej przez Wydawnictwo Egmont „Nauka z komiksem” zawierająca trzy cykle: „Era dinozaurów”, „Galaktyki i planety” oraz „Genetyka i ewolucja”. Każdy z nich zabiera nas do świata innych bohaterów animowanych. Odpowiednio dobrani bohaterzy, bardzo dobrze skonstruowana akcja sprawią, że przemycanie wiedzy jest tak przy okazji. Mamy tu tak solidną dawkę informacji, że zdecydowanie mamy podstawowe informacje z każdego zakresu. Z tego powodu te komiksy w edukacji domowej i jako uzupełnienie tej szkolnej będą świetną pomocą i punktem wyjścia do poszerzania wiedzy. Wszystkie mają na grzbietach numerki z określonym kolorem, co sugeruje, że są to pierwsze tomy cyklu w danym temacie. I tak właśnie jest. Na stronie wydawnictwa zobaczycie, że już ruszyła przedsprzedaż kolejnych tomów z tych trzech kategorii. A ja dziś Wam opowiem o tym, co znajdziecie w pierwszych zeszytach. Każdy z nich jest autonomiczny, stanowi inną opowieść i jednocześnie pięknie się dopełniają, uzupełniają, tematy nakładają, dlatego warto sięgnąć po wszystkie. My lekturę zaczęłyśmy od dinozaurów, później zgłębiłyśmy temat genetyki, a na końcu wszechświata. Czytać można w dowolnej kolejności, a później wracać do tomów, porównywać wspólne tematy. Jeśli mielibyśmy czytać je wg kolejności formułowania się znanego nam świata powinniśmy przeczytać je w takiej kolejności w jakiej opisałam, ale zdecydowanie nie jest to konieczne. Młody czytelnik sam powinien zdecydować, od jakiego tematu chce rozpocząć przygodę z nauką. Po przeczytaniu pierwszych tomów wypatrywałyśmy kolejnych. Kontynuacje historii, w które wpleciono sporą dawkę wiedzy okazały się fantastycznymi lekturami.
Pierwszy tom „Galaktyk i planet” to „Początek wszystkiego”. Razem z wielką szóstką zobaczymy tu w jaki sposób powstają galaktyki, układy planetarne, czym był Wielki Wybuch, jak powstają i giną gwiazdy, od czego zależy długość ich istnienia i jaki wpływ ma ich masa na układy, które tworzą. Nie zabraknie też tematu grawitacji. Zrozumiemy czym jest masa i ciężar. Pojawia się tu sporo informacji o galaktykach, ciemnej materii, Drodze Mlecznej, rozrastaniu się galaktyk, łączeniu. Sporo miejsca poświęcono też względności czasu, wpływowi grawitacji na upływ czasu.
W drugim tomie zatytułowanym „Nasz dom: Układ słoneczny” dokładniej przyjrzymy się najbliższemu otoczeniu naszej części wszechświata. Akcja zaczyna się od wizji zagrożenia życia na Ziemi. Z planetą ma się zderzyć duży obiekt. Młodzi naukowcy i superbohaterzy muszą zapobiec katastrofie i jednocześnie przeciwstawić się poważnemu autorytetowi. Poza sporą dawką wiedzy poruszono tu ważny temat tworzenia interesownych autorytetów, którzy dla sławy i pieniędzy są w stanie zrobić wszystko. Przyjrzymy się też różnym planetom, zobaczymy jakie warunki one nam oferują i dlaczego nasze położenie w Układzie Słonecznym jest idealne. Do tego pojawi się temat stref czasowych, pór roku, zaćmień i wszystkiego, co wiąże się z konsekwencją kulistości oraz ruchami Ziemi (obrotowym i obiegowym). Kolejne dawki wiedzy przeplatane akcją trzymającą w napięciu.
„Genetyka i ewolucja” z pierwszym tomem zatytułowanym „Życie” wprowadza nas do początków życia na ziemi. Poznajemy teorię na temat narodzin życia. Dokładnie rozrysowany schemat pozwalający na przyjrzenie się eksperymentowi Stanleya Millera pozwala zrozumieć, w jaki sposób powstała hipoteza wyłaniania się życia z kwasów. Są tu też informacje o tym, w jaki sposób powstają skamieniałości, czym jest DNA, w jaki sposób powstaje. Przyjrzymy się komórkom roślinnym i zwierzęcym, organizmom pierwotnym replikacji, rozmnażaniu tych bardziej skomplikowanych, czyli mamy przyglądanie się kwiatom i jajom. Przy okazji poznawania pierwszych organizmów odwiedzimy różne okresy, zobaczymy, w jaki sposób różne organizmy przystosowywały się do życia na ziemi. Nie zabraknie też budowy organizmów wielokomórkowych, komunikowania się komórek między sobą, drzewa genealogicznego różnych roślin i zwierząt oraz tematu ewolucji. Płynnie przechodzimy do tematu dinozaurów. Drugi tom pojawi się we wrześniu.
Pierwszy tom „Ery dinozaurów” zatytułowano „Straszne jaszczury, czyli dinozaury triasu”. W podróż po historii udajemy się z Bonnie i jej zabawkami. Cała opowieść zaczyna się od wyprawy do biblioteki. Mała bohaterka razem z mamą idzie na wykład o dinozaurach. Stanie się on pretekstem do zgłębiania przeszłości, poznawania er i okresów. W tym czasie zabawkowi bohaterzy na własną rękę będą poszerzać wiedzę o swoich pierwowzorach. Sięgną po książki opowiadające o prehistorycznych gadach i geologii. Pojawi się tu temat wędrówek kontynentów, odmiennego klimatu niż obecnie, zmian wywoływanych przez erupcje wulkanów, zróżnicowaniu wśród dinozaurów, zdobywania wiedzy o przeszłości. Przyjrzymy się nie tylko ogólnej budowie dinozaurów, ale też różnej budowie szkieletów, zmianom, które pozwalały na lepsze wykorzystanie ciała. Do tego przyjrzymy się ich powiązaniom ze współczesnymi zwierzętami. Przewędrujemy przez różne środowiska: lądy, powietrze i wody, aby przyjrzeć się, w jaki sposób przystosowały się do warunków, w których żyły. Nie zabraknie tu też z jednej strony przyglądania się ich pokryciu ciała i dzięki temu zobaczymy, czym różnią się zwierzęta stałocieplne od zmiennocieplnych. Przy okazji zaglądania w paszczę pojawi się temat żywienia. Poza tym zobaczymy jak powstają skamieniałości.
W drugim tomie zatytułowanym „Czas gigantów, czyli dinozaury jury” razem z bohaterami będziemy przemierzać biblioteczne półki i czytać kolejne publikacje o prehistorycznych zwierzętach. Przy okazji zobaczymy jak przez wieki zmieniał się klimat, a żyjące na Ziemi organizmy musiały się do nowych warunków albo przyzwyczaić albo wyginąć. Pojawi się też temat przemieszczania się płyt tektonicznych, rozpadu olbrzymich lądów na mniejsze. Przyjrzymy się także źródłom wiedzy na temat przeszłości, poznamy najpopularniejszych badaczy i zadziwiające walki między nimi. Poruszony jest też temat różnorodnych teorii dotyczących wyglądu dinozaurów.
Na początku każdego komiksu otwierającego cykl najpierw poznajemy bohaterów, z którymi ruszymy na wyprawę. Później stopniowo wchodzimy w przygodę, w której rośnie napięcie, pojawiają się wyzwania oraz problemy do rozwiązania. W zależności od bohaterów za każdym razem będzie inne ciekawe przygody, w które wpleciono solidną dawkę wiedzy. Po przeczytaniu kolejnych tomów wypatrujemy kontynuacji, bo to naprawdę wciągające lektury.

Są dwa typy publikacji, obok których nie możemy przejść obojętnie: książki popularnonaukowe z pytaniami i odpowiedziami i komiksy popularyzujące wiedzę. Jestem wielką miłośniczką łączenia lekkiej formy i naukowych treści. W ten sposób zachęcamy młodych odbiorców do zainteresowania się wied...

Rozwiń

Zwiń

Są dwa typy publikacji, obok których nie możemy przejść obojętnie: książki popularnonaukowe z pytaniami i odpowiedziami i komiksy popularyzujące wiedzę. Jestem wielką miłośniczką łączenia lekkiej formy i naukowych treści. W ten sposób zachęcamy młodych odbiorców do zainteresowania się wiedzą, pomagamy w podtrzymaniu zainteresowania światem, dajemy odpowiedzi na nurtujące dzieci i młodzież pytania bez zanudzania ich, czyli bez zniechęcania. Bardzo cieszy mnie, że do przemycania wiedzy coraz częściej autorzy sięgają po komiks, informacje o świecie przeplatają trzymającą w napięciu akcją. I tak jest w serii wydawanej przez Wydawnictwo Egmont „Nauka z komiksem” zawierająca trzy cykle: „Era dinozaurów”, „Galaktyki i planety” oraz „Genetyka i ewolucja”. Każdy z nich zabiera nas do świata innych bohaterów animowanych. Odpowiednio dobrani bohaterzy, bardzo dobrze skonstruowana akcja sprawią, że przemycanie wiedzy jest tak przy okazji. Mamy tu tak solidną dawkę informacji, że zdecydowanie mamy podstawowe informacje z każdego zakresu. Z tego powodu te komiksy w edukacji domowej i jako uzupełnienie tej szkolnej będą świetną pomocą i punktem wyjścia do poszerzania wiedzy. Wszystkie mają na grzbietach numerki z określonym kolorem, co sugeruje, że są to pierwsze tomy cyklu w danym temacie. I tak właśnie jest. Na stronie wydawnictwa zobaczycie, że już ruszyła przedsprzedaż kolejnych tomów z tych trzech kategorii. A ja dziś Wam opowiem o tym, co znajdziecie w pierwszych zeszytach. Każdy z nich jest autonomiczny, stanowi inną opowieść i jednocześnie pięknie się dopełniają, uzupełniają, tematy nakładają, dlatego warto sięgnąć po wszystkie. My lekturę zaczęłyśmy od dinozaurów, później zgłębiłyśmy temat genetyki, a na końcu wszechświata. Czytać można w dowolnej kolejności, a później wracać do tomów, porównywać wspólne tematy. Jeśli mielibyśmy czytać je wg kolejności formułowania się znanego nam świata powinniśmy przeczytać je w takiej kolejności w jakiej opisałam, ale zdecydowanie nie jest to konieczne. Młody czytelnik sam powinien zdecydować, od jakiego tematu chce rozpocząć przygodę z nauką. Po przeczytaniu pierwszych tomów wypatrywałyśmy kolejnych. Kontynuacje historii, w które wpleciono sporą dawkę wiedzy okazały się fantastycznymi lekturami.
Pierwszy tom „Galaktyk i planet” to „Początek wszystkiego”. Razem z wielką szóstką zobaczymy tu w jaki sposób powstają galaktyki, układy planetarne, czym był Wielki Wybuch, jak powstają i giną gwiazdy, od czego zależy długość ich istnienia i jaki wpływ ma ich masa na układy, które tworzą. Nie zabraknie też tematu grawitacji. Zrozumiemy czym jest masa i ciężar. Pojawia się tu sporo informacji o galaktykach, ciemnej materii, Drodze Mlecznej, rozrastaniu się galaktyk, łączeniu. Sporo miejsca poświęcono też względności czasu, wpływowi grawitacji na upływ czasu.
W drugim tomie zatytułowanym „Nasz dom: Układ słoneczny” dokładniej przyjrzymy się najbliższemu otoczeniu naszej części wszechświata. Akcja zaczyna się od wizji zagrożenia życia na Ziemi. Z planetą ma się zderzyć duży obiekt. Młodzi naukowcy i superbohaterzy muszą zapobiec katastrofie i jednocześnie przeciwstawić się poważnemu autorytetowi. Poza sporą dawką wiedzy poruszono tu ważny temat tworzenia interesownych autorytetów, którzy dla sławy i pieniędzy są w stanie zrobić wszystko. Przyjrzymy się też różnym planetom, zobaczymy jakie warunki one nam oferują i dlaczego nasze położenie w Układzie Słonecznym jest idealne. Do tego pojawi się temat stref czasowych, pór roku, zaćmień i wszystkiego, co wiąże się z konsekwencją kulistości oraz ruchami Ziemi (obrotowym i obiegowym). Kolejne dawki wiedzy przeplatane akcją trzymającą w napięciu.
„Genetyka i ewolucja” z pierwszym tomem zatytułowanym „Życie” wprowadza nas do początków życia na ziemi. Poznajemy teorię na temat narodzin życia. Dokładnie rozrysowany schemat pozwalający na przyjrzenie się eksperymentowi Stanleya Millera pozwala zrozumieć, w jaki sposób powstała hipoteza wyłaniania się życia z kwasów. Są tu też informacje o tym, w jaki sposób powstają skamieniałości, czym jest DNA, w jaki sposób powstaje. Przyjrzymy się komórkom roślinnym i zwierzęcym, organizmom pierwotnym replikacji, rozmnażaniu tych bardziej skomplikowanych, czyli mamy przyglądanie się kwiatom i jajom. Przy okazji poznawania pierwszych organizmów odwiedzimy różne okresy, zobaczymy, w jaki sposób różne organizmy przystosowywały się do życia na ziemi. Nie zabraknie też budowy organizmów wielokomórkowych, komunikowania się komórek między sobą, drzewa genealogicznego różnych roślin i zwierząt oraz tematu ewolucji. Płynnie przechodzimy do tematu dinozaurów. Drugi tom pojawi się we wrześniu.
Pierwszy tom „Ery dinozaurów” zatytułowano „Straszne jaszczury, czyli dinozaury triasu”. W podróż po historii udajemy się z Bonnie i jej zabawkami. Cała opowieść zaczyna się od wyprawy do biblioteki. Mała bohaterka razem z mamą idzie na wykład o dinozaurach. Stanie się on pretekstem do zgłębiania przeszłości, poznawania er i okresów. W tym czasie zabawkowi bohaterzy na własną rękę będą poszerzać wiedzę o swoich pierwowzorach. Sięgną po książki opowiadające o prehistorycznych gadach i geologii. Pojawi się tu temat wędrówek kontynentów, odmiennego klimatu niż obecnie, zmian wywoływanych przez erupcje wulkanów, zróżnicowaniu wśród dinozaurów, zdobywania wiedzy o przeszłości. Przyjrzymy się nie tylko ogólnej budowie dinozaurów, ale też różnej budowie szkieletów, zmianom, które pozwalały na lepsze wykorzystanie ciała. Do tego przyjrzymy się ich powiązaniom ze współczesnymi zwierzętami. Przewędrujemy przez różne środowiska: lądy, powietrze i wody, aby przyjrzeć się, w jaki sposób przystosowały się do warunków, w których żyły. Nie zabraknie tu też z jednej strony przyglądania się ich pokryciu ciała i dzięki temu zobaczymy, czym różnią się zwierzęta stałocieplne od zmiennocieplnych. Przy okazji zaglądania w paszczę pojawi się temat żywienia. Poza tym zobaczymy jak powstają skamieniałości.
W drugim tomie zatytułowanym „Czas gigantów, czyli dinozaury jury” razem z bohaterami będziemy przemierzać biblioteczne półki i czytać kolejne publikacje o prehistorycznych zwierzętach. Przy okazji zobaczymy jak przez wieki zmieniał się klimat, a żyjące na Ziemi organizmy musiały się do nowych warunków albo przyzwyczaić albo wyginąć. Pojawi się też temat przemieszczania się płyt tektonicznych, rozpadu olbrzymich lądów na mniejsze. Przyjrzymy się także źródłom wiedzy na temat przeszłości, poznamy najpopularniejszych badaczy i zadziwiające walki między nimi. Poruszony jest też temat różnorodnych teorii dotyczących wyglądu dinozaurów.
Na początku każdego komiksu otwierającego cykl najpierw poznajemy bohaterów, z którymi ruszymy na wyprawę. Później stopniowo wchodzimy w przygodę, w której rośnie napięcie, pojawiają się wyzwania oraz problemy do rozwiązania. W zależności od bohaterów za każdym razem będzie inne ciekawe przygody, w które wpleciono solidną dawkę wiedzy. Po przeczytaniu kolejnych tomów wypatrujemy kontynuacji, bo to naprawdę wciągające lektury.

Są dwa typy publikacji, obok których nie możemy przejść obojętnie: książki popularnonaukowe z pytaniami i odpowiedziami i komiksy popularyzujące wiedzę. Jestem wielką miłośniczką łączenia lekkiej formy i naukowych treści. W ten sposób zachęcamy młodych odbiorców do zainteresowania się wied...

Rozwiń

Zwiń

Są dwa typy publikacji, obok których nie możemy przejść obojętnie: książki popularnonaukowe z pytaniami i odpowiedziami i komiksy popularyzujące wiedzę. Jestem wielką miłośniczką łączenia lekkiej formy i naukowych treści. W ten sposób zachęcamy młodych odbiorców do zainteresowania się wiedzą, pomagamy w podtrzymaniu zainteresowania światem, dajemy odpowiedzi na nurtujące dzieci i młodzież pytania bez zanudzania ich, czyli bez zniechęcania. Bardzo cieszy mnie, że do przemycania wiedzy coraz częściej autorzy sięgają po komiks, informacje o świecie przeplatają trzymającą w napięciu akcją. I tak jest w serii wydawanej przez Wydawnictwo Egmont „Nauka z komiksem” zawierająca trzy cykle: „Era dinozaurów”, „Galaktyki i planety” oraz „Genetyka i ewolucja”. Każdy z nich zabiera nas do świata innych bohaterów animowanych. Odpowiednio dobrani bohaterzy, bardzo dobrze skonstruowana akcja sprawią, że przemycanie wiedzy jest tak przy okazji. Mamy tu tak solidną dawkę informacji, że zdecydowanie mamy podstawowe informacje z każdego zakresu. Z tego powodu te komiksy w edukacji domowej i jako uzupełnienie tej szkolnej będą świetną pomocą i punktem wyjścia do poszerzania wiedzy. Wszystkie mają na grzbietach numerki z określonym kolorem, co sugeruje, że są to pierwsze tomy cyklu w danym temacie. I tak właśnie jest. Na stronie wydawnictwa zobaczycie, że już ruszyła przedsprzedaż kolejnych tomów z tych trzech kategorii. A ja dziś Wam opowiem o tym, co znajdziecie w pierwszych zeszytach. Każdy z nich jest autonomiczny, stanowi inną opowieść i jednocześnie pięknie się dopełniają, uzupełniają, tematy nakładają, dlatego warto sięgnąć po wszystkie. My lekturę zaczęłyśmy od dinozaurów, później zgłębiłyśmy temat genetyki, a na końcu wszechświata. Czytać można w dowolnej kolejności, a później wracać do tomów, porównywać wspólne tematy. Jeśli mielibyśmy czytać je wg kolejności formułowania się znanego nam świata powinniśmy przeczytać je w takiej kolejności w jakiej opisałam, ale zdecydowanie nie jest to konieczne. Młody czytelnik sam powinien zdecydować, od jakiego tematu chce rozpocząć przygodę z nauką. Po przeczytaniu pierwszych tomów wypatrywałyśmy kolejnych. Kontynuacje historii, w które wpleciono sporą dawkę wiedzy okazały się fantastycznymi lekturami.
Pierwszy tom „Galaktyk i planet” to „Początek wszystkiego”. Razem z wielką szóstką zobaczymy tu w jaki sposób powstają galaktyki, układy planetarne, czym był Wielki Wybuch, jak powstają i giną gwiazdy, od czego zależy długość ich istnienia i jaki wpływ ma ich masa na układy, które tworzą. Nie zabraknie też tematu grawitacji. Zrozumiemy czym jest masa i ciężar. Pojawia się tu sporo informacji o galaktykach, ciemnej materii, Drodze Mlecznej, rozrastaniu się galaktyk, łączeniu. Sporo miejsca poświęcono też względności czasu, wpływowi grawitacji na upływ czasu.
W drugim tomie zatytułowanym „Nasz dom: Układ słoneczny” dokładniej przyjrzymy się najbliższemu otoczeniu naszej części wszechświata. Akcja zaczyna się od wizji zagrożenia życia na Ziemi. Z planetą ma się zderzyć duży obiekt. Młodzi naukowcy i superbohaterzy muszą zapobiec katastrofie i jednocześnie przeciwstawić się poważnemu autorytetowi. Poza sporą dawką wiedzy poruszono tu ważny temat tworzenia interesownych autorytetów, którzy dla sławy i pieniędzy są w stanie zrobić wszystko. Przyjrzymy się też różnym planetom, zobaczymy jakie warunki one nam oferują i dlaczego nasze położenie w Układzie Słonecznym jest idealne. Do tego pojawi się temat stref czasowych, pór roku, zaćmień i wszystkiego, co wiąże się z konsekwencją kulistości oraz ruchami Ziemi (obrotowym i obiegowym). Kolejne dawki wiedzy przeplatane akcją trzymającą w napięciu.
„Genetyka i ewolucja” z pierwszym tomem zatytułowanym „Życie” wprowadza nas do początków życia na ziemi. Poznajemy teorię na temat narodzin życia. Dokładnie rozrysowany schemat pozwalający na przyjrzenie się eksperymentowi Stanleya Millera pozwala zrozumieć, w jaki sposób powstała hipoteza wyłaniania się życia z kwasów. Są tu też informacje o tym, w jaki sposób powstają skamieniałości, czym jest DNA, w jaki sposób powstaje. Przyjrzymy się komórkom roślinnym i zwierzęcym, organizmom pierwotnym replikacji, rozmnażaniu tych bardziej skomplikowanych, czyli mamy przyglądanie się kwiatom i jajom. Przy okazji poznawania pierwszych organizmów odwiedzimy różne okresy, zobaczymy, w jaki sposób różne organizmy przystosowywały się do życia na ziemi. Nie zabraknie też budowy organizmów wielokomórkowych, komunikowania się komórek między sobą, drzewa genealogicznego różnych roślin i zwierząt oraz tematu ewolucji. Płynnie przechodzimy do tematu dinozaurów. Drugi tom pojawi się we wrześniu.
Pierwszy tom „Ery dinozaurów” zatytułowano „Straszne jaszczury, czyli dinozaury triasu”. W podróż po historii udajemy się z Bonnie i jej zabawkami. Cała opowieść zaczyna się od wyprawy do biblioteki. Mała bohaterka razem z mamą idzie na wykład o dinozaurach. Stanie się on pretekstem do zgłębiania przeszłości, poznawania er i okresów. W tym czasie zabawkowi bohaterzy na własną rękę będą poszerzać wiedzę o swoich pierwowzorach. Sięgną po książki opowiadające o prehistorycznych gadach i geologii. Pojawi się tu temat wędrówek kontynentów, odmiennego klimatu niż obecnie, zmian wywoływanych przez erupcje wulkanów, zróżnicowaniu wśród dinozaurów, zdobywania wiedzy o przeszłości. Przyjrzymy się nie tylko ogólnej budowie dinozaurów, ale też różnej budowie szkieletów, zmianom, które pozwalały na lepsze wykorzystanie ciała. Do tego przyjrzymy się ich powiązaniom ze współczesnymi zwierzętami. Przewędrujemy przez różne środowiska: lądy, powietrze i wody, aby przyjrzeć się, w jaki sposób przystosowały się do warunków, w których żyły. Nie zabraknie tu też z jednej strony przyglądania się ich pokryciu ciała i dzięki temu zobaczymy, czym różnią się zwierzęta stałocieplne od zmiennocieplnych. Przy okazji zaglądania w paszczę pojawi się temat żywienia. Poza tym zobaczymy jak powstają skamieniałości.
W drugim tomie zatytułowanym „Czas gigantów, czyli dinozaury jury” razem z bohaterami będziemy przemierzać biblioteczne półki i czytać kolejne publikacje o prehistorycznych zwierzętach. Przy okazji zobaczymy jak przez wieki zmieniał się klimat, a żyjące na Ziemi organizmy musiały się do nowych warunków albo przyzwyczaić albo wyginąć. Pojawi się też temat przemieszczania się płyt tektonicznych, rozpadu olbrzymich lądów na mniejsze. Przyjrzymy się także źródłom wiedzy na temat przeszłości, poznamy najpopularniejszych badaczy i zadziwiające walki między nimi. Poruszony jest też temat różnorodnych teorii dotyczących wyglądu dinozaurów.
Na początku każdego komiksu otwierającego cykl najpierw poznajemy bohaterów, z którymi ruszymy na wyprawę. Później stopniowo wchodzimy w przygodę, w której rośnie napięcie, pojawiają się wyzwania oraz problemy do rozwiązania. W zależności od bohaterów za każdym razem będzie inne ciekawe przygody, w które wpleciono solidną dawkę wiedzy. Po przeczytaniu kolejnych tomów wypatrujemy kontynuacji, bo to naprawdę wciągające lektury.

Są dwa typy publikacji, obok których nie możemy przejść obojętnie: książki popularnonaukowe z pytaniami i odpowiedziami i komiksy popularyzujące wiedzę. Jestem wielką miłośniczką łączenia lekkiej formy i naukowych treści. W ten sposób zachęcamy młodych odbiorców do zainteresowania się wied...

Rozwiń

Zwiń