Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ten tom był ciekawszy niż pierwszy i chyba dałabym siedem gwiazdek, gdyby nie to, że pewna postać straszliwie mnie irytowała, do tego stopnia, że gdy tylko widziałam imię "Regin", miałam ochotę cisnąć książką o ścianę. Podobał mi się za to wątek Dannyla i Tayenda. Ale najbardziej zainteresował mnie Akkarin. Bardzo tajemnicza i fascynująca osobistość. Mam nadzieję, że w następnym tomie będzie o nim więcej, tak jak obiecuje tytuł.

Ten tom był ciekawszy niż pierwszy i chyba dałabym siedem gwiazdek, gdyby nie to, że pewna postać straszliwie mnie irytowała, do tego stopnia, że gdy tylko widziałam imię "Regin", miałam ochotę cisnąć książką o ścianę. Podobał mi się za to wątek Dannyla i Tayenda. Ale najbardziej...

Rozwiń Zwiń

Pierwsza połowa książki trochę monotonna i nużąca pod względem fabuły, natomiast w drugiej robi się naprawdę ciekawie. Przyjemny, lekki styl, sympatyczni bohaterowie (oprócz Ferguna oczywiście). Najbardziej polubiłam Dannyla i Rothena. Zakończenie obiecujące i zachęcające do przeczytania drugiego tomu.

Pierwsza połowa książki trochę monotonna i nużąca pod względem fabuły, natomiast w drugiej robi się naprawdę ciekawie. Przyjemny, lekki styl, sympatyczni bohaterowie (oprócz Ferguna oczywiście). Najbardziej polubiłam Dannyla i Rothena. Zakończenie obiecujące i zachęcające do przeczytania d...

Rozwiń Zwiń

Ostatnio mam pecha trafiać na książki, które zaczynają się zachęcająco, ale im dalej w las, tym gorzej. Kiepskie romansidło ukryte za maską fantasy. Gdybym zwróciła uwagę na wydawnictwo, nie kupiłabym tego dzieła. Mam nauczkę, żeby na drugi raz na to uważać.

Ostatnio mam pecha trafiać na książki, które zaczynają się zachęcająco, ale im dalej w las, tym gorzej. Kiepskie romansidło ukryte za maską fantasy. Gdybym zwróciła uwagę na wydawnictwo, nie kupiłabym tego dzieła. Mam nauczkę, żeby na drugi raz na to uważać.

Poddaję się. Do końca zostało mi tylko kilkadziesiąt stron, ale nie dam rady. Początek był całkiem obiecujący, nasunął mi skojarzenia z "Mistrzem i Małgorzatą". Niestety im dalej, tym było gorzej. Główny bohater nieciekawy, pozostali ledwie zarysowani. Chaos fabularny i stylistyczny. Podejrzewam, że coś nie tak było z tłumaczeniem, bo niektórych zdań zwyczajnie nie rozumiałam. Odpadłam przy scenie w teatrze. Znów przypomniał mi się "Mistrz i Małgorzata" i pamiętna scena z "Variete", ale przepaść dzieląca umiejętności pisarskie Bułhakowa i Aaronovitcha okazała się zbyt wielka do przebycia jak dla mnie.

Poddaję się. Do końca zostało mi tylko kilkadziesiąt stron, ale nie dam rady. Początek był całkiem obiecujący, nasunął mi skojarzenia z "Mistrzem i Małgorzatą". Niestety im dalej, tym było gorzej. Główny bohater nieciekawy, pozostali ledwie zarysowani. Chaos fabularny i stylistyc...

Rozwiń Zwiń