Jesteśmy społecznością, która kocha książki

De sade.. Ile ja o nim słyszałem.. Podobno jeden z największych antychrystów i dewiantów.. Sadyzm, rozpusta, zbrodnia.. Nie będę owijać w bawełnę - gdy dorwałem książkę jego autorstwa byłem ciekawy. Ciekawy tego, czy szaleniec naprawdę był szaleńcem, czy książka naprawdę wzbudza obrzydzenie.. A chyba najważniejsze - czy wzbudzi je we mnie. Pierwsze dwie części dotyczące perwersji czysto seksualnych może nie powodowały odruchu wymiotnego, ale silne zniesmaczenie, czasem politowanie. Przed przeczytaniem zastanawiałem się co zostanie umieszczone w trzecim akcie "namiętnościach zbrodniczych", które miały pokazać zbrodnie przeciw naturze i religii. Nie chcę zdradzać szczegółów, ale nie zawiodłem się. Powiedzmy, że "nauczyłem się czegoś nowego". Do czwartej części "namiętności morderczych" podchodziłem z dystansem.. Tortury? Meh. Jednak szczerze mówiąc to właśnie one - mimo tego, że trzecia część jest znakomita - moim skromnym zdaniem są powodem, dla którego warto sięgnąć po "Sto dwadzieścia dni Sodomy" de Sade. Tortury są bardzo wymyślne, a trup ściele się gęsto. Przyznam się do czegoś.. W pewnym momencie odłożyłem książkę na parę godzin - na wypadek, gdyby mój żołądek miał nie wytrzymać. Ale nie porzygałem się, na co z początku skrycie liczyłem.

De sade.. Ile ja o nim słyszałem.. Podobno jeden z największych antychrystów i dewiantów.. Sadyzm, rozpusta, zbrodnia.. Nie będę owijać w bawełnę - gdy dorwałem książkę jego autorstwa byłem ciekawy. Ciekawy tego, czy szaleniec naprawdę był szaleńcem, czy książka naprawdę wzbudza obrzydzenie.. A chyba najważniejsze - czy wzbudzi je we mnie. Pierwsze dwie części dotyczące...

Początek obiecujący, autor kreślił tło z rozmachem. Opisuje okolice, przedstawia bohaterów, sugeruje, że interesuje go detal. Widać oddech. Świat i zamieszkujący go bohaterowie czekają na coś interesującego. Tylko szkoda, że reszta opowieści to banał.

Początek obiecujący, autor kreślił tło z rozmachem. Opisuje okolice, przedstawia bohaterów, sugeruje, że interesuje go detal. Widać oddech. Świat i zamieszkujący go bohaterowie czekają na coś interesującego. Tylko szkoda, że reszta opowieści to banał.