Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Terror to fabularyzowana historia zaginięcia dwóch statków Królewskiej Marynarki Wojennej: Erebusa i Terroru, poszukujących Przejścia Północno-Zachodniego poprzez arktyczny archipelag. Przejścia mającego skrócić drogę handlową między Azją a Europą. Przejście było praktycznie niemożliwe do odnalezienia przy ówczesnej ubogiej technologii, nie mającej szans w starciu z klimatem Bieguna Północnego. Upiornie niskie temperatury, przemieszczający się lodowiec, ścierający na pył wszystko co znajdzie się na swej drodze, fatalne warunki sanitarne, żywieniowe, medyczne i wiele innych - wszystko to sprawiało, że to białe piekło zbierało swoje krwawe żniwo wśród odkrywców. A jednak nie brakowało śmiałków stawiających czoła temu szaleństwu. Fabularyzowana opowieść o takich właśnie ludziach, bazująca na odnalezionych zapiskach i zeznaniach świadków, wplata jednocześnie elementy fantastyczne, zaczerpnięte z kultury Inuitów. Ukazuje małość człowieka w starciu z ogromem i bezwzględnością natury, ukazuje powolne zstępowanie do kolejnych kręgów piekielnych. Głód, choroby, strach, depresja i beznadziejne położenie sprawiają, że kiedy rozum śpi, budzą się demony. Polecam.

Terror to fabularyzowana historia zaginięcia dwóch statków Królewskiej Marynarki Wojennej: Erebusa i Terroru, poszukujących Przejścia Północno-Zachodniego poprzez arktyczny archipelag. Przejścia mającego skrócić drogę handlową między Azją a Europą. Przejście było praktycznie niemożliwe do ...

Rozwiń

Zwiń

Ostatnia część "Azymutu" - patrz mój opis w części pierwszej. Cała seria jest zachwycająca, jednakże zakończenie całości jest według mnie za mało efektowne, rozmywa się, nie jest w pełni zdefiniowane. Mimo wszystko bardzo polecam.

Ostatnia część "Azymutu" - patrz mój opis w części pierwszej. Cała seria jest zachwycająca, jednakże zakończenie całości jest według mnie za mało efektowne, rozmywa się, nie jest w pełni zdefiniowane. Mimo wszystko bardzo polecam.

Kolejna część "Azymutu" - patrz mój opis w części pierwszej. Cała seria jest zachwycająca. Bardzo polecam.

Kolejna część "Azymutu" - patrz mój opis w części pierwszej. Cała seria jest zachwycająca. Bardzo polecam.

Kolejna część "Azymutu" - patrz mój opis w części pierwszej. Cała seria jest zachwycająca. Bardzo polecam.

Kolejna część "Azymutu" - patrz mój opis w części pierwszej. Cała seria jest zachwycająca. Bardzo polecam.

Kolejna część "Azymutu" - patrz mój opis w części pierwszej. Cała seria jest zachwycająca. Bardzo polecam.

Kolejna część "Azymutu" - patrz mój opis w części pierwszej. Cała seria jest zachwycająca. Bardzo polecam.

Jeżeli połączymy "Alicję w Krainie Czarów", "Czarownika z Krainy Oz" oraz pokazy Cirque du Soleil, otrzymamy "Azymut". Ten komiks to fantastyczne dzieło sztuki. Cudowne, czarodziejskie, zachwycające kreską i kolorem ilustracje, magiczna fabuła i różnorodność świata i postaci w nim występujących - to wszystko sprawiło, że sięgnąłem od razu po wszystkie pięć zeszytów. Tu każda ilustracja to akwarelowy obraz, który chciałoby się mieć na tapecie ekranu. Mocne, soczyste kolory, światłocienie, ładny rysunek. "Azymut" to godny przedstawiciel francuskiego komiksu. Fabularnie, "Azymut" to świat starców, to historia o poszukiwaniu wiecznej młodości, o walce z upływającym czasem. Mamy tu kilku bohaterów dążących do swoich różnych celów, jednakże nie mamy tu bohatera głównego, z którym moglibyśmy się utożsamiać a zakończenie, moim zdaniem, niezbyt pasuje do "żywiołowości" całej historii ale i to i tak nie obniża przyjemności z obcowania z tym dziełem. Wszystkim bardzo polecam.

Jeżeli połączymy "Alicję w Krainie Czarów", "Czarownika z Krainy Oz" oraz pokazy Cirque du Soleil, otrzymamy "Azymut". Ten komiks to fantastyczne dzieło sztuki. Cudowne, czarodziejskie, zachwycające kreską i kolorem ilustracje, magiczna fabuła i różnorodność ś...

Rozwiń

Zwiń

Kontynuacja dzieła wybitnego to bardzo trudne zadanie, obarczone wieloma czynnikami takimi jak oczekiwania fanów, świeżość, klimat, styl i tempo opowiadanej historii. Niewielu się to udaje a sequele bardzo często nie dorównują pierwowzorom. Tak jest i w tym przypadku. "Wieczna wolność" to, w skrócie, historia kilkunastu dziadków, którzy postanawiają uciec z planety. Tyle. Kropka. Brak tu wszystkiego co sprawiło, że "Wieczna wojna" jest komiksem wybitnym. Realizm pierwowzoru opierał się na rzeczywistych zapiskach szeregowca Haldemana z wojny wietnamskiej, ukazujących bezduszną, głupią, uzbrojoną po zęby machinę wojenną, będącą tworem ślepego systemu. Historia ta, przeniesiona w realia science-fiction, stworzyła powalający klimat odhumanizowania, bezradności i małości człowieka w dobie ultranowoczesnej technologii wojennej. Główny bohater jest tu tylko nic nie znaczącym pionkiem gdyż ramy opowiadania są tak szerokie, jak szeroki jest kosmos. Za to kocham pierwowzór. Część druga to jakieś nieporozumienie. Historia skupia się na grupce ocalałych z części pierwszej żołnierzy, teraz już dziadków i ich niedopasowania do współczesnego modelu życia. Niestety nie jest nam dane poznać "współczesnych ludzi" gdyż fabuła skupia się prawie wyłącznie na naszych geriatrycznych bohaterach i ich perypetiach. Zakończenie całej serii jest tragiczne. Jest obrazą dla części pierwszej. Rysunki, pomimo że bardzo ładne, również nie są w klimacie "Wiecznej wojny", choć wyszły spod ręki tego samego rysownika. Jedyne co można uznać za plus to sceny w kosmosie - malutkie statki na tle olbrzymich krążowników ukazujące jak mikroskopijny jest człowiek w skali wszechświata. Ogólnie, fanom zdecydowanie nie polecam.

Kontynuacja dzieła wybitnego to bardzo trudne zadanie, obarczone wieloma czynnikami takimi jak oczekiwania fanów, świeżość, klimat, styl i tempo opowiadanej historii. Niewielu się to udaje a sequele bardzo często nie dorównują pierwowzorom. Tak jest i w tym przypadku. "Wieczna wolność...

Rozwiń

Zwiń