Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Człowiek z Marsa" jest pierwszym dziełem literackim Stanisława Lema. Debiut ten jest niczym "Wojna Światów" Wellsa, ukazująca pierwszy kontakt wrogo nastawionej, bardziej rozwiniętej technologicznie rasy obcych z ziemianami. Obcy poddany zostaje przez naukowców różnym inwazyjnym badaniom i właściwie trudno się dziwić w tym przypadku jego agresji. Zamknięty w tajnym laboratorium obiekt doświadczeń, dogłębnie analizowany, torturowany, próbuje się wydostać na powierzchnię, zabijając przy tym kogo się da. Nie jest to oczywiście niewinna istota. Cytując Wellsa z "Wojny Światów", obcego jak i jego pobratymców można określić następującym zdaniem: "A tymczasem poprzez otchłań międzyplanetarnej przestrzeni spoglądały na naszą Ziemię zazdrosnym okiem istoty obdarzane umysłami o tyleż wyższymi od naszych, o ile ludzkie wyższe są od umysłów zagładą zagrożonych zwierząt; o intelekcie szerokim, lecz chłodnym i niechętnym. I powoli, lecz nieuchronnie opracowywały swe plany przeciwka nam". Jak widać, opowiadanie Wellsa wpłynęło bardzo tu fabułę. Główny bohater, narrator, przypadkowy świadek tej dziwnej historii, tak jak i Wellsowski, relacjonuje nam zdarzenia i dzieli się swoimi przemyśleniami i wątpliwościami. I znów mamy tu Lemowski konflikt człowieka z istotą obcą, z czymś nieznanym. Polecam fanom twórczości Stanisława Lema.

"Człowiek z Marsa" jest pierwszym dziełem literackim Stanisława Lema. Debiut ten jest niczym "Wojna Światów" Wellsa, ukazująca pierwszy kontakt wrogo nastawionej, bardziej rozwiniętej technologicznie rasy obcych z ziemianami. Obcy poddany zostaje przez naukowców różnym...

Rozwiń

Zwiń

"Niezwyciężony" to powieść pełna akcji i efektów godnych amerykańskich blockbusterów sci-fi. Mamy tu wojnę maszyn, totalną anihilację, ogień, zniszczenie, tajemniczych obcych, wielkie statki, pola siłowe, lasery i wiele, wiele innych futurystycznych tworów myśli ludzkiej. Jednakże ta efektowna oprawa jest tylko dodatkiem do całości opowiadania. Lem to pisarz wybitny, kładący nacisk w swoich książkach na zagadnienia egzystencjalne, na odwieczne pytania - czym jest człowieczeństwo? Lem stawia człowieka przeciwko maszynie, wszechświatowi, przeciwko nienazwanemu, niepojętemu, innemu. Czy utarte wzorce i ludzkie postawy wpłyną na postrzeganie odmienności innych światów? Czy wpłyną na postrzeganie i akceptację innego, odmiennego życia? Czy kontakt i porozumienie z obcymi są w ogóle możliwe? Takie pytania odnajdziemy również i w tej książce i aby niczego nie zdradzać, zachęcam do przeczytania tej pozycji. Warto.

"Niezwyciężony" to powieść pełna akcji i efektów godnych amerykańskich blockbusterów sci-fi. Mamy tu wojnę maszyn, totalną anihilację, ogień, zniszczenie, tajemniczych obcych, wielkie statki, pola siłowe, lasery i wiele, wiele innych futurystycznych tworów myśli ludzkiej. Jednakż...

Rozwiń

Zwiń

"Namibia" to pięciozeszytowa, prawie nie powiązania fabularnie, kontynuacja serii "Kenia". Główna bohaterka obu serii Kathy Austin z MI5 znów rusza w dziki Afrykański świat aby rozwiązać kolejną zagadkę. Co różni te pięć komiksów od "Kenii", "Betelgezy", "Antares" i całej reszty? Otóż tej serii już nie rysuje LEO! TAK, NARESZCIE! Mam tu na myśli przede wszystkim twarze, głównie kobiece, które wychodziły LEO strasznie, szczególnie te śmiejące się lub płaczące (no niestety, prawda bywa straszna). Oprawą graficzną zajął się tu Bertrand Marchal, który zachował idealnie styl LEO ale jeszcze go estetycznie podrasował. Całość wygląda idealnie! LEO, wraz z Rodolphe'm Daniele'm Jacquette'm stworzyli świetny scenariusz. Fabuła wciąga już od samego początku a tajemnica rodzi kolejną tajemnicę. Z niecierpliwością czekam na serię "Amazonia". Polecam bardzo.

"Namibia" to pięciozeszytowa, prawie nie powiązania fabularnie, kontynuacja serii "Kenia". Główna bohaterka obu serii Kathy Austin z MI5 znów rusza w dziki Afrykański świat aby rozwiązać kolejną zagadkę. Co różni te pięć komiksów od "Kenii", "Betelgezy&qu...

Rozwiń

Zwiń

"Witeź w tygrysiej skórze" to średniowieczny gruziński utwór, epos narodowy Szoty Rustawelego. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego dla przeciętnego czytelnika jakim jestem gdyby nie przekład Igora Sikiryckiego, będący adaptacją utworu na podstawie rosyjskiego wydania z 1950 roku. Igor Sikirycki - tłumacz kultowego "Konika Garbuska", z ilustracjami Jana Marcina Szancera, stworzył kolejny, pięknie wierszowany przekład tej średniowiecznej epopei. Książeczkę czyta się wspaniale. Jest jak "Baśnie z tysiąca i jednej nocy". Pomijam tu znaczenie historyczne i literackie tego dzieła, którego to tej pory nie znałem - skupiam się wyłącznie na wartościach estetyczno-rozrywkowych, gdyż tak podszedłem do tej książeczki, odnalezionej gdzieś w zakamarkach biblioteczki moich rodziców. Kto czytał, ba znał na pamięć całe fragmenty "Konika Garbuska" ten będzie wiedział co mam na myśli. Polecam bardzo.

"Witeź w tygrysiej skórze" to średniowieczny gruziński utwór, epos narodowy Szoty Rustawelego. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego dla przeciętnego czytelnika jakim jestem gdyby nie przekład Igora Sikiryckiego, będący adaptacją utworu na podstawie rosyjskiego wydania z 1950 roku....

Rozwiń

Zwiń

Przygodowe powieści marynistyczne XIXw., szczególnie gloryfikujące dokonania wielkich handlowych i militarnych imperiów, miały jedną podstawową funkcję: wybielić, usprawiedliwić i ukazać w glorii i chwale dane państwo - w tym wypadku Królestwo Brytyjskie. Dlaczego wybielić i przed czym usprawiedliwić? Przede wszystkim przed hegemonią, okazywaną w stosunku do niewolnictwa, przejmowania kolejnych kolonii i dominacji militarnej nad resztą świata. Handel czarnymi niewolnikami, panowanie na morzach i oceanach, nowe odkrycia geograficzne, poprzedzone niezliczonymi wyprawami - to wszystko budowało prestiż lidera, generowało olbrzymie koszty ale też i olbrzymie zyski. Propaganda jest stara jak świat, a w tym wypadku była jedną z głównych gałęzi sukcesu i zapisania się w historii chwalebnymi zgłoskami. Główny bohater, kapitan statku, prowadząc dziennik pokładowy, beztrosko opisuje swoje dokonania handlowe, w tym zakup 350 czarnych niewolników po korzystnej cenie w jednym porcie, kilkudziesięciu w innym itd. Na kuriozum zakrawa fakt, że kilka stron dalej pisze z wyraźną ulgą jak to ocalił angielski statek przed piratami a angielską załogę wybawił od niewoli "lub jeszcze czegoś gorszego". W kolejnym fragmencie przedstawia nasz bohater sposób zachowania porządku wśród tubylców atakujących fort jednego z gubernatorów angielskich, polegający na powieszeniu kilkudziesięciu "czarnych" wzdłuż fortecznych murów. Cóż - życie.... Nie znajdziemy tu opisów grozy i przerażenia, opisów piekła na ziemi rodem z "Jądra Ciemności" Josepha Conrada. Ot handel niewolnikami i mordowanie nieposłusznych plemion jest tu czymś naturalnym w obliczu potęgi i cywilizacji rozwiniętych krajów europejskich. Książeczka taka sobie, może się podobać wielbicielom powieści marynistycznych i przygodowych, z piratami w tle, jak choćby "Wyspa Skarbów" Stevensona.

Przygodowe powieści marynistyczne XIXw., szczególnie gloryfikujące dokonania wielkich handlowych i militarnych imperiów, miały jedną podstawową funkcję: wybielić, usprawiedliwić i ukazać w glorii i chwale dane państwo - w tym wypadku Królestwo Brytyjskie. Dlaczego wybielić i przed czym usp...

Rozwiń

Zwiń

"Kenia" LEO jest jak tajemnicza, niezwykła bajka. Zagadkowe zdarzenia, istoty, intrygi... a wszystko to zawarte w klimatycznych ilustracjach, żywych kolorach i wartkiej akcji.
Nie jest to może "Betelgeza" czy "Antares", nie ma tu aż takiego efektu wow!, do którego przyzwyczaił nas autor,
ale komiks trzyma poziom i wciąga z każdym zeszytem coraz bardziej. Wydanie zbiorcze do polecenia wszystkim. Fajnie się czytało czekając na ciepłe wiosenne dni.

"Kenia" LEO jest jak tajemnicza, niezwykła bajka. Zagadkowe zdarzenia, istoty, intrygi... a wszystko to zawarte w klimatycznych ilustracjach, żywych kolorach i wartkiej akcji.
Nie jest to może "Betelgeza" czy "Antares", nie ma tu aż takiego efektu wow!, do kt...

Rozwiń

Zwiń

"Golem" Gustava Meyrinka nie jest o Golemie. Nie czytając recenzji książki ani nie zapoznając się z twórczością tego pisarza można się nieźle zdziwić. Jednakże już sama postać autora zapowiada powieść niezwykłą. Gustav Meyrink był buddystą, znawcą kabały, mistykiem, okultystą, awanturnikiem wtrącanym do aresztu, twórcą fantastyki grozy jak mój ukochany H.P. Lovecraft. Jednym słowem kto jak nie On mógł napisać powieść, która prawie od razu stała się kultową powieścią egzystencjalistyczną. "Golem" jest trudny w czytaniu a sprawy nie ułatwia tłumaczenie Jerzego Łozińskiego, podkręcającego nastrój archaizującą budową zdań, co jest charakterystyczną manierą tego tłumacza. Tajemnicza, mistyczna wręcz historia prowadzi czytelników poprzez mroczne uliczki i zapadłe kamienice praskiej dzielnicy żydowskiej. Autor buduje klaustrofobiczny nastrój wszechogarniającego zniszczenia i rozpadu. Wszystko tu jest zmurszałe, stare, pokryte kurzem i zapomniane. Powieść grozy odwołuje się do kabały, żydowskich wierzeń i legend. Przywoływana jest tu często postać Golema jako łącznika między snem a jawą, między życiem a nieżyciem, jako przerażającego wysłannika dokonującego zemsty. Czy polecam tą książkę? Tak, z dopiskiem, że książka jest bardzo trudna, zawiła a intryga i cała historia nie każdemu przypadnie do gustu.

"Golem" Gustava Meyrinka nie jest o Golemie. Nie czytając recenzji książki ani nie zapoznając się z twórczością tego pisarza można się nieźle zdziwić. Jednakże już sama postać autora zapowiada powieść niezwykłą. Gustav Meyrink był buddystą, znawcą kabały, mistykiem, okultystą, aw...

Rozwiń

Zwiń