Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Marta Hennig ma 24 lata i jest trenerem przygotowania motorycznego, trenerem personalnym, instruktorem fitness i instruktorem lekkiej atletyki. Jak pisze na swoim blogu: "Sport od samego początku był jedną z najważniejszych części mojego życia – prawie 12 lat trenowałam lekką atletykę, a teraz sama trenuję innych.
Skończyłam kierunek Sport (specjalizacja: trener przygotowania motorycznego) na Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. W 2017 roku wygrałam konkurs organizowany przez magazyn Women’s Health na Next Fitness Star. (...) Mam tytuł trenera personalnego oraz instruktora fitness (tytuły: Professional Aerobics&Step Instructor, Professional Aerobics Choreography Instructor, Professional TBC Instructor, Professional Stretching Instructor). Mam także tytuł instruktora lekkiej atletyki oraz tytuł trenera przygotowania motorycznego.". Jej popularność rośnie, nic więc dziwnego, że wydała własną książkę.
Jest to mój pierwszy tego typu dietetyczny poradnik przeczytany od A do Z. Sama jestem fanką Ewy Chodakowskiej, dzięki której książce udało mi się schudnąć 7 kilo.
Martę uwielbia moja szkolna przyjaciółka, Natalia (Pozdrawiam Cię Kochanie, jeśli to czytasz xd). Kiedy jest możliwość razem trenujemy. Wspieramy się też w walce o wymarzoną sylwetkę.
Książka ma 15 rozdziałów. Na początku jest wstęp od autorki, a na końcu rady "Jak zacząć myśleć pozytywnie".
Rozdział drugi"Jak zacząć być fit - na miejsca, gotowi, start!" - tu Marta opowiada o przygotowaniach do zmiany swojego trybu życia: niezbędnych badaniach, szkodliwych produktach żywnościowych, sportowych ubraniach, macie do ćwiczeń, regułach bezpiecznego odchudzania oraz motywacji.
Rozdział trzeci jest poświęcony kaloriom.
Rozdział czwarty to rozwinięcie tematu szkodliwych dla organizmu produktów.
Rozdział piąty to opis niezbędnych składników odżywczych.
Rozdział szósty to opis mitów żywieniowych.
Rozdział siódmy to kilka słów o słodyczach, alkoholu i fast foodach.
Rozdział ósmy jest poświęcony planowaniu posiłków.
Rozdział dziewiąty "Przepisy kulinarne" - Marta podrzuca nam po trzy ciekawe przepisy na każde 5 posiłków.
Rozdział dziesiąty opisuje podstawy rozpoczęcia treningów.
Rozdział jedenasty jest poświęcony bieganiu.
Rozdział dwunasty "Trening siłowy" - temu oto treningowi.
Rozdział trzynasty porusza temat znienawidzony - temat tłuszczu.
Rozdział czternasty to plan treningowy. Marta opisuje prawidłowe wykonanie ćwiczeń na zamieszczonej obok fotografii.
Rozdział piętnasty "Jak zacząć myśleć pozytywnie" to przyjemnie zakończenie książki.
Książkę czyta się przyjemnie, trudne pojęcia są opisane szczegółowo. Widać, że Marta jest blogerką, potrafi zmotywować do działania. Szczegółowo opisuje cele siedzące w naszej głowie, podczas gdy my mamy w głowie tylko słowo "schudnąć".
Żeby nie było za dobrze, przejdźmy do zaobserwowanych minusów. Główny to liczne powtórzenia. Zdarza się, że Marta powtarza swoje zdania. Możliwe, że ten zabieg jest celowy, gdyż dzięki niemu jej słowa wbijają nam się w głowę. Z chęcią przeczytam wpisy na blogu i kolejne książki tej autorki.

Marta Hennig ma 24 lata i jest trenerem przygotowania motorycznego, trenerem personalnym, instruktorem fitness i instruktorem lekkiej atletyki. Jak pisze na swoim blogu: "Sport od samego początku był jedną z najważniejszych części mojego życia – prawie 12 lat trenowałam lekką atletykę, a teraz sama trenuję innych.
Skończyłam kierunek Sport (specjalizacja: trener...

Akcja, walka i wola przetrwania. To są motywy przewodnie w trzeciej części "Apokalipsy Z".
Wiktor, Lucía i mecenas płyną ukradzionym z Teneryfy "Krokodylem II" w kierunku w
Wysp Zielonego Przylądka, aż do momentu zetknięcia się z huraganem. Z ciężkiej sytuacji ratuje ich supertankowiec "Itaka" pochodzący z Chrześcijańskiej Republiki Gulfport w Missisipi, rządzonej przez wielebnego Greene'a. Mimo, że załoga ciepło wita ocalałych, a z ich słów wynika, że są gorliwymi chrześcijanami wkrótce objawia się ich mroczna strona. Traktują oni bowiem członków rasy innej niż biała jako niewolników. Uciekinierzy otrzymują dom, mecenas pracę w głównym budynku miejskim, Ratuszu, ale mimo to Lucía nie może patrzeć bezczynnie na to jak sprawująca porządek w Gulfport Zielona Gwardia traktuje niewolników. Sama wzrusza do oddzielnego od Gulfport ośrodka dla helotów Bluefront. Dowiedziawszy się o tym Wiktor idzie do Bluefront, tymczasem adwokat trafia do laboratorium w Ratuszu, gdzie wynaleziono cladoxpan, lek powstrzymujący symptomy TSJ. Po kryjomu heloci z pomocą Sprawiedliwych, ludzi rasy białej przeciwnych niewolnictwu ukrywających się w Gulfport, planują powstanie. Dodatkowo ropę miasteczka chcą przejąć Koreańczycy, którzy jako jedyni zdołali uchronić cały swój naród przed zarazą. Wszystkie działania trzech stron prowadzą do zbrojnej konfrontacji, a miejscem tego zdarzenia będzie Gulfport.
Jest to ostatni tom, zatem tu przedstawione jest zakończenie przygód Wiktora, Lucíi, mecenasa i jego kota. Uchylę rąbka tajemnicy, nie dla wszystkich starcie w Gulfport zakończy się happy end'em. Na samym końcu dowiemy się jak sytuacja bohaterów ukształtowała się sześć lat po starciu w Gulfport oraz poznamy ukrywane dotąd imię mecenasa. Przyznam, że jego tożsamość wcale mnie nie zaskoczyła.
Styl pisania książki nie zmienił się. Autor nie odpuszcza szczegółowych opisów. Czyta się nieprzyjemnie, ale po dwóch poprzednich częściach zdążyłam się już do tego przyzwyczaić. Bohaterów polubiłam, ale do żadnego się nie przywiązałam. Myślałam, że trzecią część będzie irytująco podobna do drugiej, w końcu w obu przypadkach trafiają do licznej grupy ocalałych, tymczasem historia została wzbogacona w nowe szczegóły, ponieważ pojawił się cladoxpan. Brutalne i krwawe sceny ulepszyły fabułę, a akcji i wątków nie brakowało. Jest to najlepsza część z całej trylogii. Mimo chwalonej przeze mnie akcji i ciekawej historii czytało się okropnie. Większość czytelników pewnie nie dotrwałoby do końca, chyba, że postanowią pominąć większą część opisów. Mimo dominacji minusów serii, jako pasjonat filmów i książek o zombie nie żałuję, że ją przeczytałam.
Pod koniec wstawię obiecaną listę bohaterów:
Tom 1:
- narrator - trzydziestoletni prawnik, obywatel Galicji. Od dwóch lat owdowiały. Ma (lub miał) 25 letnią siostrę, również prawniczkę. Jego rodzice mieszkali w Cotobade w pobliżu Pontevedry. Ma też perskiego kota, Lukullusa.
- Roger - chłopak siostry prawnika, mieszkał z nią w Barcelonie w czasie wybuchu epidemii.
- Rober - doradca księgowy w firmie importowej, przyjaciel z dzieciństwa narratora, od dwóch lat żonaty, ma kilkumiesięczną córkę.
- Miguel - sąsiad narratora, ostatni z ocalałych na ulicy narratora. Prowadzi firmę handlującą sprzętem medycznym. Jest rozwiedziony i mieszka z psem. Ma pięciometrową łudź.
- Alfred - sąsiad narratora pracujący w firmie budowlanej.
- Laurita - najmłodsza kuzynka narratora. Zostawiony przez nią miś odwrócił uwagę Nieumarłych pod domem narratora.
- Igor Uszakow - ukrainiec, kapitan statku towarowego "Zaren Kibish".
- Aleksander Grigoriewicz Kricyniew - ukrainiec, pierwszy oficer "Zaren Kibish". Razem z Pritczenkiem i czterema marynarzami wyruszył z narratorem do biura lokalnej firmy kurierskiej VNT po przesyłkę dla Uszakowa.
- Wiktor Nikołajewicz Pritczenko - Ukrainiec pochodzący z ukraińskiej wioski Zaproszpoje. Jako 17-latek wstąpił do Armii Czerwonej, po przeszkoleniu skierowano go do eskadry śmigłowców transportowych. Później żołnierz Armii Rosyjskiej. Po roku znajomości ożenił się z Iriną. Rok później urodził mu się syn, Pasza. Ukrainiec opuścił armię, po trzech miesiącach pracował dla firmy transportowej, a następnie przyleciał do Hiszpanii gdzie pracował dla Siunty, czyli Autonomicznego rządu Galicji jako pilot straży leśnej. Po wybuchu epidemii jego rodzina trafiła do Bezpiecznej Strefy w Düsseldorfie i kontakt się urwał. Razem z narratorem po ucieczce przed załogą "Zaren Kibish" zostali przyjaciółmi.
- Lucía - siedemnastolatka z Bayonie, w poszukiwaniu rodziców samotnie wyruszyła z Bezpiecznej Strefy do szpitala Meixoeiro.
- siostra Cecilia Iglesias - pochodzi z prowincji Ávila, misjonarka. Ukrywała się z Lucíą w piwnicy szpitala Meixoeiro do czasu przybycia narratora z Pritczenkiem.
Tom 2:
- Katalonka Paula "Pauli" María i Argentyńczyk Marcelo - uratowali trójkę głównych bohaterów na lotnisku Arrecife na wyspie Lanzarote, monarchiści.
- Komendant Alicia Pons - dowodzi korpusem medycznym, służbami przyjmowania przybywających, tranzytu i imigracji na Teneryfie
- doktor Jorge Alonso - jeden z lekarzy przyjmujących znalezionych ocalałych do kwarantanny na statku Galicia.
- Basilio Irisarri - czterdziesto pięcio letni marynarz i pijak. Przed epidemią był członkiem załogi tankowca Marynarki Wojennej Hiszpanii "Marqués de la Ensenada". Na Teneryfie pracował jako strażnik na "Galicii", statku zmienionym w oddział kwarantanny. Ciężko pobił siostrę Cecilię, a wina spadła na Pritczenkę. Próbował też zabić Lucíę, ale zmarł od ugryzienia Nieumarłego w laboratorium.
- Lucius Vien - na Teneryfie szef administracyjny grupy operacyjnej. Przed apokalipsą należał do kadry zarządzającej firmy Inditex jako kierownik ośrodka dystrybucji odzieży w Saragossie.
- pani Rosario - na Teneryfie sprawowała kontrolę nad zespołem budynków, gdzie mieszkali ocaleli z Hiszpanii, donosicielka.
- Kurt Tank - niemiec, oficer dowodzący w misji w szpitalu La Paz. Przed apokalipsą był oficerem armii niemieckiej. Człowiek stanowczy i twardy. Zginął z rąk monarchistów.
- David Broto - kataloński informatyk. Przed epidemią siedział w więzieniu.
- Maite - kochliwa przyjaciółka Lucí, na Teneryfie pracowały razem w szpitalu.
- Eric Desauss - Belg o osobowości schizoidalnej, dawny znajomy Basilia, któremu pomagał w zamordowaniu siostry Cecilii.
- Jonás Fernándes - sierżant weteran Trzeciego Pułku imienia Juana de Austrii, który uczestniczył w wyprawie po leki do Madrytu, gdzie został postrzelony przez Marcelo.
Tom 3:
- Birmley - kapitan supertankowca "Itaka".
- Gunnar Strangärd - Szwed, pierwszy oficer supertankowca "Itaka" należący do Sprawiedliwych.
Enzo - kelner na "Itace" posługujący się włoskim językiem.
- wielebny Josiah Greene - przywódca Chrześcijańskiej Republiki Gulfport w Missisipi. W 1974 w Waynesbro w stanie Wirginio uszkodził kolano i odtąd przed krwawymi wydarzeniami czuł ból w kolanie. Nie nawidzi ras ludzkich innych niż biała.
- Jung Moon Koh - porucznik przydzielony do podsłuchu na stacji nasłuchowej Hangeul 9 w Wonsan w Korei Północnej, syn zamożnego urzędnika średniego szczebla
- Park - porucznik przydzielony do podsłuchu na stacji nasłuchowej Hangeul 9 w Wonsan w Korei Północnej pochodzący z ubogiej rodziny robotników rolnych z zachodniej części Korei Północnej .
- Hong Jae-Chol - pułkownik północnokoreańskiej kadry oficerskiej służący Ministerstwu Obrony Narodowej.
- Kim Tea-Pak - zaufany porucznik Honga.
- Malachiasz Grapes - prawa ręka wielebnego, dawny członek Aryan Nation, dowódca Gwardii Zielonych.
- Seth Fretzen - prawa ręka Grapes'a, członek Gwardii Zielonych, dawny członek AN.
- Carlos "Kot" Mendoza - meksykanin, przywódca powstania w Bluefront.
- Fernando "Chińczyk" Cevallos - spędził z Mendozą ponad rok na misji w Stanach Zjednoczonych. Na ochotnika zaciągnął się dn jednej z lotnych brygad wojska meksykańskiego.
- Alejandra - meksykanka z Bluefront, później przyjaciółka Lucíi.
- Susan Compton - sekretarka wielebnego Green'a, zginęła w jego gabinecie z rąk Malachiasza.
- Anne Sue - siostrzenica pani Campton, sekretarka mecenasa podczas jego krótkiej pracy w sekcji hispańskojęzycznych helotów w Ratuszu Miejskim w Gulfport.
- dr. Ballarini - Włoch, przywódcą zespołu sanitariuszy w banku połączonym z Ratuszem Miejskim, którzy opracowali cladoxpan opóźniający symptomy zarażenia TSJ. Przybył do miasta dwa tygodnie po powstaniu muru.
- profesor Banksted - przed apokalipsą był wykładowcą na Midwest University. Przeciwnik powstania w Bluefront.

Akcja, walka i wola przetrwania. To są motywy przewodnie w trzeciej części "Apokalipsy Z".
Wiktor, Lucía i mecenas płyną ukradzionym z Teneryfy "Krokodylem II" w kierunku w
Wysp Zielonego Przylądka, aż do momentu zetknięcia się z huraganem. Z ciężkiej sytuacji ratuje ich supertankowiec "Itaka" pochodzący z Chrześcijańskiej Republiki Gulfport w Missisipi, rządzonej przez...

"Mroczne dni" to drugi tom cyklu "Apokalipsa Z". Jest on lepszy od jedynki, ale do przeciętnej książki jeszcze dużo mu brakuje.
Pierwsza część była napisana w formie dziennika, tu natomiast jest podobnie, lecz bez podania dat oraz godzin, a jedynie z uwzględnieniem miejsc pobytu.
Akcja toczy się od zakończenia poprzedniej części, aż do lipca 2009 roku. Przygody opisywane przez mecenasa i Lucíę miały miejsce głównie na Teneryfie i w Madrycie. Twórca napisał ciekawy wstęp, związany ze śmigłowcem i jaszczurką. Nawet na początku autor nie zlitował się nad czytelnikami i przyładował na wstępie bezkresne morze opisów. Dalej nie było lepiej, co się wciągnęłam w sytuację, pojawiały się długie opisy, które odpędzały moje zaciekawienie.
Mecenas, Wiktor Pritczenko, Lucía i siostra Cecilia w drodze na Wyspy Kanadyjskie, zostali zmuszeni do lądowania na lotnisku Arrecife na wyspie Lanzarote. Tam niespodziewanie ratuje ich Katalonka Paula María oraz Argentyńczyk Marcelo. Dwójka uzbrojonych wojskowych wywozi ocalałych na Teneryfę, jednego z ostatnich miejsc na Ziemi. Tam zostają poddani kwarantannie. Mecenas poznaje komendant Alicię Pons, która dogłębnie tłumaczy mu przyczyny wybuchu epidemii. Za wszystko odpowiedzialny był wirus TSJ-Dagestan, do którego stworzenia podstawą był zmutowany wirus ebola. Tak jak ebola, przenosi się on przez kontakt z krwią, śliną, nasieniem lub potem. TSJ ożywa nosiciela w ciągu od 3 do 20 minut oraz stale utrzymuje zmarłe ciało zarażonego w stanie ruchliwości. Kapitan wyjaśniła również zachowanie władz oraz poinformowała o stanie zapasów jedzenia i środków medycznych na wyspie. Kobieta bez dyskusyjne zamierza przydzielić prawnika i Pritczenkę do pracy poza terenem wyspy. Mężczyźni są zmuszeni wyruszyć razem z wyszkolonymi legionistami na niełatwą misję po lekarstwa do szpitala w Madrycie. Lucía zostaje w ich mieszkaniu w hotelu z Lukullusem. Pracuje w szpitalu i czuwa nad pogrążoną w śpiączce siostrą Cecilią. Dowiaduje się też o wojnie domowej na Wyspach pomiędzy zwolennikami syna królowej Eleny I, Froilana, a obrońcami pozornie demokratycznej Trzeciej Republiki. Oba ugrupowania pooddzielały się. Gran Canaria pozostała w rękach momonarchistów, a Teneryfa wybrała prezydenta i rząd jako Terytorium Hiszpańskiej Trzeciej Republiki. Do pokoju niestety im daleko, wciąż zdarzają się ataki na apteki i demaskowanie szpiegów. Podczas gdy Pritczenko i prawnik walczą z nieumarłymi, Lucía ma problemy z żywymi.
Książka zaskoczyła ciekawym początkiem, krótką opowieścią zombie Jamie'go i przykuwajacym uwagę zakończeniem. Czytało się okropnie, trudne, specjalistyczne słownictwo i masa opisów działają na sen jak światło na komary. Historia i pomysł na nią jest fajny, ale styl pisania po prostu paskudny. Autor w dodatku najprawdopodobniej ma obsesję na punkcie środków transportu, głównie łodzi i helikopterów. Pewnie to jakiś mechanik.
Dodatkowo między siedemnastolatką Lucíą, a trzydziestoletnim prawnikiem narodziło się uczucie. Nie jest jednak one przesadzone, a Lucía jest zaskakująco sprytna i dorosła jak na siedemnastolatkę.
W porównaniu do pierwszej części liczba poznanych bohaterów wzrosła, ale ich analizę napiszę w recenzji "Gniewu sprawiedliwych". Mimo, że książka była ciut lepsza od pierwszej części, nikomu nie polecam tego cyklu. Przeczytam część trzecią, aby w końcu uznać ten cykl za zakończony.

"Mroczne dni" to drugi tom cyklu "Apokalipsa Z". Jest on lepszy od jedynki, ale do przeciętnej książki jeszcze dużo mu brakuje.
Pierwsza część była napisana w formie dziennika, tu natomiast jest podobnie, lecz bez podania dat oraz godzin, a jedynie z uwzględnieniem miejsc pobytu.
Akcja toczy się od zakończenia poprzedniej części, aż do lipca 2009 roku. Przygody opisywane...

(przeczytano 20.08.2017)
Najmniejszy z grupy chłopiec nazywany Małym Samem, został złapany przez dorosłych dowodzonych przez matkę w różowym dresie, czyli Zombie, podczas zabawy figurkami na parkingu za supermarketem Waitrose. Dorośli osaczyli go w rogu parkingu i kiedy dotarła odsiecz w postaci Maxie, Calluma i Josha, dorośli uciekli przez mur z chłopcem w worku. Maxie, zastępczyni szefa grupy miała wyrzuty sumienia przez to wydarzenie. Szefem grupy został Arran, wysoki, dobrze zbudowany blondyn, dawny kapitan drużyny piłkarskiej w William Ellis. Teraz wyruszył z grupą szperaczy w poszukiwaniu jedzenia. Na Holloway Road, Ląg, chłopiec z tlenionymi włosami usłyszał psy. Najlepiej z ekipy walczył Achilles. Chłopcy ustawili się w pozycji obronnej. David zwany Dziwo z siekierą i Lang z młotem byli najlepszymi kumplami, przed kataklizmem uzbroili się w farby w sprayu, a ich znakiem rozpoznawczym stał się napis "Dziwo-Ląg". Ollie był najbystrzejszy, mało mówił, a jak już przemówił, zawsze wysłuchano go z uwagą. Z obozu wychodzili zwykle w czwórkę. Prowadził zwiadowca, dwóch pilnowało boków, a ostatnie zabezpieczało tyły. Najgorsze, co mogło się zdarzyć, to zostać otoczonym przez dorosłych. Arran rozkazał zabić przywódcę psów, więc Ollie trafił go stalowym pociskiem między oczy. Reszta psów uciekła, po tym jak Achilles jednego przebił, wypatroszył i przerzucił przez ramię Arranowi, ponieważ potraktują go jako pożywienie. Arran planował dojść Highgate Road do szpitala Whittington po leki i po drodze na basen. Achilles nie chciał, lecz został przegłosowany. Weszli tam z latarkami LEDowymi, Dziwo i Lag prowadzili przez hol do automatów, lecz zniknęły. Dziwo znalazł automat zanurzony w wodzie. Kiedy wszedł do wody, z basenu zaczęli wyłaniać się dorośli. Ollie walczył z nimi w poczekalni, a Ląg zanurkował za przyjacielem. Arron kazał Achillesowi zająć się Dziwem i Lągiem, a on sam pomógł Olliemu. 3 dołączyła do walczących w poczekalni. Ląg kaszlał, a Dziwo zgubił siekierę. Ląg zemdlał. Arrana ugryzła matka z pięknymi oczyma podczas walki. Ollie ciągnął Arrana w stronę wyjścia i rozkazał Dziwo uciekać. Dziwo patrzył bezradnie, jak dorośli wciągli Ląga pod wodę. Callum na zmiane z Joshem patrolują okolicę. Teraz sedział na dachu obserwując, tak zwanym bocianim gnieździe. Wypatrywał Arrana ze szperaczami. Ollie zastanawiał się, dlaczego Arran nagle zamarł podczas walki. Ollie i Achilles darzyli się niechętnym szacunkiem. Ollie był doceniany za inteligencję, a Achilles za siłę. Oboje nie chcieli przejąć przywództwa. Ollie wspominał podróż samochodem z rodzicami i 3 braćmi. Był podobny do ojca, cichy, zdystantowany i zawsze pogrążony w myślach. Ojciec był jedną z pierwszych ofiar choroby, nawet gazety o nim pisały. Spanikowana matka chciała wyjechać do cioci Susan, ale zachorowała zanim wyjechała. Następnie zachorował 17 letni Dan, potem 15 letni Will. Najmłodszy brat, Luke zmarł ponad rok temu podczas zamieszek niedaleko Finsbury Park. Na Holloway Roam szeptacze ujrzeli dzieci z tańszego supermarketu w centrum handlowym Nags Head. Rozmawiał z Arranem o psach i dorosłych muskularny murzyn zwany Niebieskim, przywódca ekipy z Morrisons. Josh powiadomił Maxie o przybyciu szperaczy. Otworzyli ufortyfikowaną bramę żeby ich wpuścić. Na początku Bramę zbudowali emo dzieci, czarnowłosi i na czarno ubrani Bernie i Ben. Interesują się technikom, wprowadzili za bramą telefony tubowe. Teraz odpowiadają za otwieranie i zamykanie bramy. Arran nie wiedział, że Maxie jest w nim zakochana. Opowiedzieli sobie nawzajem o Małym Samie i Lągu. Umali się do piętra pod sklepem, gdzie znajdował się magazyn, biura, stołówka, wejście na dach oraz ambulatorium. Raną szefa zajęła się Maeve, lekarz i pielęgniarka w jednym, najlepsza z zakresu pierwszej pomocy w całym sklepie. Wieczorem odbyła się narada na patio. W kącie płakała Ella, siostra Małego Sama, obejmowana przez Maeve. W drugim kącie Dziwo milczał, nic nie powiedział od czasu przybycia. Josh zakomunikował, że coś się dzieje za bramą. Ktoś wzywał pomocy. Arran rozkazał Callumowi wejść na dach, Ollie miał dobrać pomocnika i strzelać z balkonu procą, a Achilles miał zebrać oddział bojowy. Dywersją Arran chciał oszukać dorosłych. Dziwo zaczął machać włócznią na oślep. Nagle pojawił się Niebieski ze swoją drużyną, ponieważ jakiś dzieciak wzywał pomocy przed ich supermarketem. Callum zrzucił z dachu bombę ze sztucznych ogni skonstrułowaną przez emo dzieci. W końcu znaleźli się za bramą. Przybłęda miał coś do zakomunikowania. Dwóch swoich ludzi Niebieski posłał po swoją zastępczynię, Whitney. Ollie przejął dyskusję, a Arran wspominał inteligentną kobietę zombie z basenu. Dzieciaki chwile podyskutowały o tym co 14 lat temu spowodowało chorobę. Przybłęda nazwany Gałgankiem twierdzi, że przybywa z pałacu Buckinghan, gdzie mają jezioro i ogród otoczony wielkim murem z kolcami na górze. 5 wyruszyło w poszukiwaniu innych dzieci, Alfi zmarł ostatni, a Gałganek przetrwał i pragnie ich tam sprowadzić. Zwą go Błaznem bądź Magikiem. Pokazał im zdjęcia polaroidów pałacu i dzieciaków na placu apelowym, jedzących lunch przy wiekim stole, pracujących w ogrodzie, pływających w jeziorze, a także grających w piłkę. Wzruszony zdjęciami Arran przypomniał sobie, że kobieta z basenu była jego matką. Przy ostatniej dyskusji Arran zrezygnował z propozycji Maeve wyprawy na wieś, ale teraz chciał wyruszyć. Maeve proponuje zjednoczyć się z ekipą z Morrisons. Z głosowania wyszło, że wyruszą do pałacu. Niebieski zadecydował, że jego ekipa idzie z nimi. Mały Sam zemdlał w worku, ale obudził się wkrótce. 10 minut zajęła dorosłym podróż. Słyszał, jak pożywiają się kimś innym. Wspominał, jak gdy miał 9 lat jego matka kazała mu się zająć siostrą, uściskała go na pożegnanie i wyjechała z ojcem. Jeanette, samotna matka z piętra wyżej zabiła dzieci, Jacka i Kelsie, a sama skoczyła z okna. Wydostał się z worka. W pomieszczeniu dojrzał 7 rodziców. Matce przypominającej Jeanette wziął srebrną spinkę z ozdobnym motylem uznając ją za broń. Znajdował się w loży VIP-ów na stadionie Arsenalu Londyn. Ujrzał na trawie w dole boiska grubego zombie w białej koszulce z czerwonym krzyżem świętego Jerzego. Czołgając się znalazł zapalniczkę i dotarł do drzwi. Po wielkiej pobudce dorosłych chłopca zapał dorosły w długim płaszczu. Mały Sam sięgnął po zapalniczkę i podpalił mu brodę. Wkrótce płomienie objęły okolicę i kilku dorosłych. Chłopiec zaczął uciekać. Callum uparł się, że zostaje w sklepie. Nikt inny nie chciał z nim zostać. 6 latek z Morrisons, Joel, trzymał szczeniaka o imieniu Godzilla. Maxie zagadała do małego chłopca z modeliną. Niebieski zdradził jej, że chłopiec nie mówi od śmierci rodziców. Nazywają go Bill Plastuś, bo jedyne co mu sprawia przyjemność to modelina. Niebieski przedstawił jej Lewisa. Ella chciała zostać i czekać na brata, ale Arran ją przekonał. Nocą Mały Sam schronił się w pustym zbiorniku na wodę na poddaszu domu w okolicy Finsbury Park. Uważnie rozejrzał się i zszedł z dachu. Wziął oparty o rząd śmietniczek w ogródku rower i pojechał w stronę Waitrose. Dotarł do bramy i nawoływał swoich, przez co zauważyli go dorośli. Callum czuł się dobrze w swoim towarzystwie. Mały Sam przeszedł przez szczelinę w barykadzie. Arran porozmawiał chwilę z Dziwem i Błaznem, ale zaczął bredzić. Maxie i Niebieski również zauważyli w jakim szef grupy z Waitrose jest stanie. Sam po uzyskaniu informacji od Calluma o celu podróży grupy wyjechał z Waitrose. Ollie usłyszał, że coś się zbliża. Josh nawoływał do zachowania czujności, a Lewis też coś usłyszał i popędził resztę. Z grzbietu wzniesienia pojawiła się armia dorosłych. Dzieci pomyślnie zorganizowały się. Niebieski nawet uruchomił BMW rozjeżdżając dorosłych. Błazen ukrył się między maluchami. W walce Arrana ktoś postrzelił srebrną strzałą. Mały Sam uciekał rowerem przed dorosłymi. Kiedy przednie koło wpadło w dziurę. Zaczął biec w stronę metra. Przelazł przez bramkę biletową, zszedł na perony oświetlając drogę latarką z Waitrose. W ciemności uciekał peronem, pełzał pod pociągiem i wspinał się po drabince. Arrana postrzeliła przypadkowo dziewczyna przybyła z 5 innymi dziewczynami i 7 chłopcami.Sprawczyni miała na imię Sophie. Niebieski chciał ją wziąć ze sobą, mimo to, że Maxie była temu przeciwna. Niebieski pokłócił się z nią o dowodzenie, a stan Arrana obeniła Maeve. Nie można było wyciągnąć strzały, ponieważ chłopak dostałby krwotoku wewnętrznego. Schorowany wspominał matkę. Zabandażowano mu ranę. Maxie siedziała przy nim kilka godzin. Chłopak uśmiechnął się, powiedział "Kocham Cię, mamo" i zmarł w ramionach Maxie. Owinęli jego oraz inne martwe ciała w prześcieradła i umieścili na stosie. Dziwo namalował wiadomość na pobliskim murze: Tutaj poległ Arran Harper. Nie znamy dnia ani daty, ale nigdy go nie zapomnimy. Był najodważniejszy z nas wszystkich. Whitney i Josh podyktowali mu imiona innych dzieci. Dzieło zakończył podpisem: Dziwo-Ląg. Po przemowie Dziwa Maxie podpaliła stos i wzięła pałkę Arrana. Whitney przekazała dziewczynie wyrazy współczucia i wsparła na duchu. Achilles twierdzi, że Ląg i Arran nie żyją z powodu Dziwa. Błazen uważa, że Niebieski powinien objąć dowodzenie, a Maxie zająć się dzieciakami. Dotarli do Regent's Parku, gdzie było zoo. Obawiali się zwierząt. Coś było na drzewach. Wkrótce z drzew zaczęły spadać chore szympansy. Joel zmarł na trawie trafiony kamieniem w głowę. Mały Sam szedł tunelem i doszedł do stacji Euston. W okolicy King's Cross złapał go mówiący dorosły. Po przebudzeniu Maxie powiadomiła Niebieskiego o śmierci Josha. Wbrew Niebieskiemu Maxie chciała wrócić po zaginionych, ale Ollie jej to odradził. Doszli do Oxford Circus, serca West Endu, gdzie mieściło się centrum handlowe. Postanowili wymienić stare ubrania na nowe, skoro idą do pałacu królewskiego. Lewis, Achilles, Ollie, Sophie i Duży Mick poszli na zwiady do największego domu towarowego w Londynie, Selfridges. Mężczyzna z latarką, Nick, zaniósł chłopca do wagonu przy stacji Bank, gdzie czekała na nich kobieta, Rachel. Państwo nakarmili go, a on usnął. W sklepie Sophie próbowała porozmawiać z Maxie, lecz ta była wredna. Nagle Sophie napięła łuk w stronę Maxie. Wystrzeliła trafiatąc w dorosłego. Nick i Rachel mają plany wobec Małego Sama. Po ruchomych schodach zeszło 15 dorosłych, ale nie byli zbyt inteligentni, więc Achilles i Mick wywiesili jednego za balustradę balkonu, a potem zrzucili. Niebieski polecił puścić ich i iść dalej. Callum obserwował napływających od strony Camden dorosłych i poczuł się samotny. Małpka, Ella i Bill Plastuś przygarnęli Godzillę. Kiedy Bill wziął Godzillę na ręcę, zaczął z nim przeprowadzać rozmowę w myślach. Uważa, że Godzilla jest taki jak on, ponieważ oboje nie mówią. Chłopiec nie chce już nic mówić, ponieważ czuje się bezpieczniejszy, kiedy nikt nie słyszy jego myśli. Według niego Maxie była miła, Maeve przyjazna, natomiast bał się Achillesa i Whitney. Ella chciała potrzymać psa, a Bill nie chciał jej go oddać. Whitney wzieła Ellę na barana. Ella tęskni za bratem, a Maxie ją pociesza. Ollie był życzliwy dla Sophie. Ollie twierdzi, że przed pałacem czeka ich jeszcze jakaś walka. Założyli się o puszkę marchewek Sophie i herbatniki Olliego. Wygrał przed Berkeley Square, gdzie Achilles i Duży Mick wrócili ze zwiadów. Nieumarli walczyli z 5 obcymi dziećmi. Dzieci z Waitrose podzieliły się na drużyny i pokonali nadchodzcych nieumarłych. Z nieznanych dzieci przetrwała tylko dziewczynka. Wzieli ze sobą dziewczynkę i poszli do pałacu. Magika i drużynę powitał Dawid, tutejszy szef. Oprowadził ich po ogrodach, gdzie uprawiano pożywienie. Poznali główną ogrodniczkę, Franny. Maeve opowidziała Maxie o tutejszej klinice i izbie chorych, gdzie niejaka Rose przekazała jej informacje farmaceutyczne. Ollie postanowił mieć się na baczności, ponieważ od początku nie ufał Błaznowi, a teraz nie ufał też Davidowi. David zorganizował dla przybyszów wystawny posiłek w królewskiej jadalni. David wyznał, że przed epidemią chodził do szkoły z internatem. David uważał się za Króla, co niepodobało się Niebieskiemu. Błazen wyjaśnił, że to David ich zorganizował kiedy panował Chaos. Ollie podążając za zapachami dotarł do kuchni, gdzie grupa około 20 dzieci haruje, je rzadką zupę i skarżą się na głód. Ella zastanawiała się gdzie trafił jej brat i pomodliła się za niego. Sam obudził się w innym wagonie zakuty w kajdanki. Była tam słoma, wiadro jako toaleta i 3 innych dzieci, gruba dziewczynka, Rhiannon i bliźnięta. Rhiannon była tu od 3 tygodni. Twierdzi, że dodano mu czegoś do zupy, żeby go uśpić. Kiedy tu trafiła był tu Mark Watkins. Karmili go z puszki i ciasteczkami dla psów. Pewnego dnia chłopak zniknął. Rachel i Nick opychają się mięsem. Choć temu zaprzeczają, Rachel uważa że są kanibalami. Ona z kolei żyje, bo sprawdzają, czy jej infekcja oddechowa to coś poważnego. Inną, ciągle wymiotującą dziewczynę gdzieś zabrali. O 10:00 najstarsze dzieci z Holloway zaprowadzono do komnaty Zielony Salon. Nowo przybyli spędzili noc w śpiworach na łóżkach sali balowej. Pod z blond pasemkami oprowadzgł Maxie, Olliego, Achillesa, Niebieskiego, Whitney i Lewisa po pałcu. W sali tronowej na tronie siedziała 7 osobowa niegroźna rodzina królewska zamieniona w Zombie. David planuje okłamać społeczeństwo, że rodzina królewska przeżyła i pokazać ich na balkonie. Wierzy, że udając spełnianie woli książąt zapanuje nad Londynem. David, widząc wyraźną niechęć, zaproponował Niebieskiemu pozycję Generała, żeby zapanował nad zbuntowanymi dziećmi od parku Świętego Jakuba do Trafalgar Square. Whitney stanowczo nie chce walczyć z innymi dziećmi, a Achilles z wielką chęcią. Małego Sama obudził płacz Jasona. Przyszedł Nick, żeby ich nakarmić. Mały Sam zapytał Nicka, czemu ich więzi, lecz ten uważa, że to dla ich bezpieczeństwa, ponieważ muszą wyzdrowieć, a potem okaże się co się z nimi stanie. Po wyjściu porywacza coś zaczęło szurać. W oknie Sam zobaczył ciemną twarz, lecz uznał to za sen. Grupy z Waitrose i Morrisons odbyły naradę. Postanowili przyjrzeć się zbuntowanym dzieciakom. Callum skończył jogging i przed snem wszedł na bocianie gniazdo, by podziwiać zachód słońca i spojrzeć na dorosłych za bramą. Od kiedy pojawił się ojciec w koszulce reprezentcji Anglii z krzyżem Świętego Jerzego i z pałką zaczął organizować Zombie. Spojrzał Callumowi w oczy i się uśmiechnął. Błazen opowiedział Niebieskiemu, że goście w mundurach chodzili do tej samej szkole z internatem w Surrey, gdzie David był przewodniczącym samorządu szkolnego. Na pomniku Victnria Memorial Dziwo zrobił dzieło na cześć zmarłego przywódcy. Na żółto pomalował oczy królowej i wielki uśmiech, a pod spodem napis: ARRAN ŻYJE DZIWO-LĄG. Błazen opowiada Achillesowi, że kilka miesięcy temu pojawiły się zbuntowane dzieci, włóczyły się po Londynie, zerwali i zjedli im sadzonki, nowych nie pozwalają im zasadzić, a sami nie umieją. Ich przywódca nazywa się John, stanął przed swoimi ludźmi z grubym kijem zakończonym trzema norzami i starszym chłopcem, Carolem z maczetą. Podczas rozmowy dwaj chłopcy zachowywali się arogancko. Nie lubili Davida, bo się uważał za władcę Londynu. Achilles uderzył Johna, a Carl prowokował go do walki. Dziwo siedział na schodach Victoria Memorial i rozmyślał o sytuacji ze zbuntowanymi dziećmi. Po błyskawicy ruszył biegiem. Achilles zaczął walkę z Carlem. Pod również natarł ze swoim oddziałem. Maxie na nic, prosiła o spokój. Dziwo staranował dziecko wychodze z kawiarnii i pędził dalej. Niebieski również chciał zatrzymać walki, uratował dziewczynki z zapadającej się chatki. Maxie wzięła pałkę Arrana, podczas poszukiwania Johna uderzył ją osobnik z kijem bejsbolowym. Uratował ją dziwo, który ich staranował, wziął kij i zaczął nim uderzać. John przebił go dzidą z trzema ostrzami. Maxie wybiła mu ją z rąk i rozkazała mu powstrzymać swoich ludzi. Odmówił, ale Maxie zmiażdżyła nos pałką. Dziewczyna groziła, że go zabije. Carl z obawy posłusznie kazał swoim ludziom rzucić broń. Pod znalazł pod ruinami szopy Niebieskiego, który stracił przytomność od uderzenia belką. Dziwo zapytał o Ląga i zmarł na rękach Maxie. Dziewczyna postawiła twarde warunki, bierze ze sobą Johna do pałacu, a do wieczora jego grupa ma się zastanowić co robią: przybywają do pałacu, zawierają pokój i zabierają Johna lub nie przychodzą i przygotowują się na rzeź. Mały Sam rozmawiał z Rhiannon o życiu sprzed apokalipsy. Pokilku uderzeniach w oknie pojawiła się oświetlona tektura z napisem: siedźeć ciho pszyszedłem pomuc. Pwntem w oknie pojawiła się twarz, rzekomo ze snu Sama. Przestraszył się jej, ponieważ wtedy wisiała do góry nogami. Chłopiec za pomocą czarnej taśmy przykleił koc do okna, żeby nie było widać światła i przeciął scyzorykiem nylonowe linki Małego Sama i Rhiannon, która ledwo chodzi. Zbawca to Knypek Cudotwórca. Bliźniaki, Jason i Clarie chcą zostać, gdyż wierzą, że Nick i Rachel ich uleczą. Poszli zatem we trójkę wagonami. W jednym wagonie były konserwy, w innym poodcinane kończyny. Na otwartej przestrzeni wydał ich kot, Orion, przez co Nick ich zauważył. Maeve opatrzyła posiniaczoną dłoń Maxie. Ollie oznajmił, że Niebieski jest w izbie chorych z uratowaną koło Green Parku dziewczynką. Koło sterty odpadów Rachel znalazła ukrywające się dzieci. Dzieci na zmianę rzuciły się na kobietę. Najpierw Sam, potem Knypek i na końcu Rhiannon. Mały Sam zadrapał w szyję i wbił w rękę kobiety spinkę. Nick postrzelił Rhiannon. Dziewczynka kazała towarzyszom uciekać, a Nicka złapała za nogi i sturlała na dół. Nick złapał Małego Sama pod pomnikiem mężczyzny na koniu. Knypek się rzucił w jego kierunku, doszło do wystrzału broni Nicka. Mężczyzna zamachnął się na Sama kilka razy, a chłopiec wytrwale wykonywał uniki. Próbował nawet wyciągnąć Małego Sama spod samochodu. Kiedy mężczyzna w końcu go dopadł, pożałował, że wyszedł na słońce, ponieważ na jego skórze pojawiła się wysypka i napuchnięte bąble. Jeden palec mu pękł i wypłynęła z niego ropa, skóra pękała doszczętnie. Carl razem z 9 najbardziej agresywnych osadników i mniejszymi dziećmi przybyli o zachodzie słońca do pałacu. Zaprowadzono ich do sali tronowej. John zapewnił, że jeśli w uczciwej walce Achilles go pokona, jego grupa pomoże im przy uprawach i wesprze w czasie ataku. David i Achilles zgodzili się. Mały Sam i Knypek siedzieli na dnie wieżowca przypominającego Korniszona. Błazen podarował Achillesowi tarczę ceremonialną. Opowiadał osiłkowi, że mieszkał w Notting Hill, po katakliźmie trafił do wielkiego domu, w tamtejszej okolicy było ich pełno. Z początku był z kumplami, z czasem dzieci przybywalo, aż dotarli tam dorośli. Pierwsza zginęła siostra Persefony. Dziewczynka wycieła z ulubionej wyjściowej sukienki jej siostry łatkę i przyszyła ku pamięci na narzutę. Nauczyła tego Magika. Powtarzała ten rytułał, kiedy umierało dziecko. Po jej śmierci przyszył jej łatkę i zachował narzutę. Opuścił Notting Hill m.inn. z Rose i 2 innymi dziećmi z pałacu. Kiedy dotarli do Buckingham, przerobił narzutę na płaszcz. Jest na nim 44 łaty, w tym Dziwa i Arrana. Błazen wierzy, że Achilles nadawałby się na przywódce i mogliby wspólnie rządzić. Ten z kolei jest przekonany, że tą samą rozmowę odbył z Johnem. Przed walką Sophie pożegnała Maxie i zakomunikowała, że odchodzi ze swoją ekipą, ponieważ nie lubią Davida. Lewis podał Achillesowi włócznię. On i Duży Mick dodali mu otuchy. John miał własną, zakończoną trzema ostrzami. Przez większą część pojedynku okaleczony Achilles udawał oszołomionego, dzięki czemu zwyciężył oraz darował Johnowi życie. Na pałacowym balkonie Maxie oznajmiła Davidowi, że odchodzi ze swoimi dziećmi. Achilles wyznał Rose, że jego mama chorowała na stwardnienie rozsiane. Dziewczyna zamierza przyszyć mu odpadające ucho. Dwóch strażników przyprowadziło młodego Patricka, który chciał się uczyć od Achillesa i zostać jego giermkiem. Słuchając Abby wspominał chorą na depresję matkę. Wie o jej chorobie od jej przyjaciółki, Marion. Udusił matkę poduszką kiedy spała. Ojciec w koszulce z krzyżem Świętego Jerzego i inteligentne Zombie mijali rzucane przez niego przedmioty i bomby. Wkrótce dostali się za bramę i go dopadli. Po śmierci matki Achillesem zaopiekował się ojciec, który w wieku 12 lat wyjechał z Cypru do Anglii, a interesował się brytyjską służą zdrowia, stąd Achilles wiedział, że dostał szczepionkę przeciwtężcową. Irlandzki giermek Paddy przyniósł mu herbatę, jedzenie i torbę dziwa ze szczoteczką do zębów, ubraniami, latarką i 3 puszkami farby w sprayu. Na początek Achilles chcego nauczyć czujności. Chłopiec w obozie czuł się źle, a John nie chciał im pozwolić mieszkać w domach, bo ponoć są niezwykli jak Cyganie. Maxie zapytała, czy Achilles chce odejść razem z nią, lecz ten chce zostać i walczyć. Błazen zaprowadził Maxie do Niebieskiego. Dołączył do nich Ollie. Niebieski marzy o walce o władzy z rąk Davida, a Maxie przede wszystkim o jego obaleniu. Doszli do wniosku, że najlepszym rozwiązaniem będzie ucieczka. Ollie z kolei szanuje Davida za to, co zbudował i chce tu zostać. David pojawił się z dwoma strażnikami i zamknął dwójkę, Olliego wypuścił. Rose wezwała go sygnałem płomienia śwecy z okna. Mały Sam i Knypek błądzą między wieżowcami City, próbując dotrzeć nad rzekę. Knypek dojrzał pochodnie wzdłuż muru. Był to zamek nad Tamizą o nazwie Tower of London, zbudowany przez Normanów po bitwie pod Hastins, gdzie Mały Sam był na wycieczce 4 klasie. Przed nimi pojawiło się 4 chłopców w średniowiecznych strojach z tarczą i mieczem. Knypek tak jak Mały Sam ma 9 lat, mieszkał w Spitalfields, potem trafił do tuneli. W Tower of London mieszka 67 dzieci w różnym wieku. Chłopcy zgodzili się ich zabrać ze sobą, przez co się wzruszyli. Zamiast oglądać pojedynek Ben i Bernie majstrowali przy generatorze na benzynę, ponieważ chcieli zainteresować Davida swoimi pomysłami technicznymi. Zdawali sobie sprawę, że jedzenie jest coraz gorsze, a uczta na ich cześć była tylko pokazem. Wieczorem zjedli gotowane ziemniaki z kapustą, a na deser brzoskwinie z puszki. Achilles kazał im o 11:00 zjawić się w sypialni, czyli sali balowej. Niebieski wyznał Maxie, że przed apokalipsą był grubym kujonem o ksywie Książek. Miał 2 braci i 2 siostry. Najstarszy brat Akim lubił się bić, Felix uwielbiał sport, starsza siostra Lulu znała się na modzie, a Sissy latała za chłopakami. Kiedy wybuchła epidemia pierwsi zginęli twardziele, mordując się nawzajem w świecie bez reguł. Przetrwałe gangi ruszyły na dorosłych, Niebieski obserwował i się uczył, zmężniał więc po apokalipsie. Niebieski wyznał jej to, bo ją polubiał. Nagle odezwała się dziewczynka uratowana w Green Parku. Mieszka w Muzeum Historii Naturalnej gdzie jest więcej jedzenia z okolicy i własnej uprawy mieszkańców. David nie chciał, żeby się dowiedzieli o muzeum, więc trzymał ją jako więźnia, a ona przestała się oddzywać i słuchała. Dzieci są ponoć porozrzucane po całym Londynie i zorganizowane w grupy. Dzieci z Muzeum chciały połączyć siły i dzielić się wszystkim, ale David odmówił. Zaatakowana ekipa w Green Parku chciała odnaleźć przyjaciół dziewczyny, z którymi straciła kontakt w zeszłym roku. Po godzinie trafili na polujących dorosłych. Ocalała zaprowadzi ich do muzeum, jeśli pomogą jej się wydostać. Po przybyciu do Tower of London Sam i Knypek zjedli ciepły posiłek, napili się czystej wody i poszli spać w wielkich łóżkach. Po drugiej stronie miasta Mały Sam z Knypkiem stali na murze obronnym londyńskiej Tower obserwując Tamizę. Zapytał Knypka, czy pójdzie z nim do pałacu odnaleść Ellę, a kompan się zgodził. Alice i Ella bawiły się na łóżku z Godzillą, a Bill Plastuś leżąc na łóżku obok obserwował liczących 48 dzieci i szeptających Whitney i Olliego. Brakowało Maxie, Niebieskiego, Lewisa i Achillesa. Chłopiec zorientował się, że coś jest na rzeczy. Rodzinę królewską ktoś wypuścił. Jeden ze strażników stojących od 5 h przed izbą chorych narzekali na nudną robotę. Drugi ma nadzieję, że po zdobyciu Londynu David podzieli ziemię i majątek między swoich ulubionych książąt i baronów. Pod powiadomił tych strażników o uciecymce królewskiej pary. Zrzęda został na warcie, a drugi poszedł pomóc. Ella opowiadała Godzilli o Samie. Pies wyrwał się jej i podbiegł do Whitney. Dziewczyna przekazała Elli psa. Podszedł do niej i Maeve Pod z 2 strażnikami i prośbą o pomoc w znalezieniu pary królewskiej. Whitney zamierza wyprowadzić dzieci na plac apelowy, ponieważ pod nieobecność Niebieskiego i Maxie ona przejmuje dowodzenie. Pobiła Poda, który kazał jej zamknąć dzieci w sali. Duży Dick z kolegami z Morrisns zabrali strzelby strażnikom. David rozkazał 3 królewskim zombie się zatrzymać.Strażnik w to wątpił i zastrzelił markiza Tavistocka. Atakującą Hrabinę David odepchnął na ścianę. Błazen i Rose uważa, że ktoś wyłamał niepilnowane drzwi. David rozkazał Magikowi znaleść i ukarać sprawcę oraz razem poszli do sali balowej za Podem. Strażnik przed izbą chorych przysypiał i śnił o wakacjach na Florydzie. Po przebudzeniu ujrzał Achillesa i Lewisa, którzy kazali mu pójść pomóc odnaleść parę królewską. Ten nie chciał, więc Lewis odebrał mu broń. Uwolnili 2 swoich ludzi i dziewczynę z muzeum. Strażnik chciał dołączyć do nich, ponieważ David by go ukarał. 5 minut później przybyli na plac apelowy, gdzie dzieci z Holloway przygotowane były do wyjścia. Giermek Paddy niósł Achillesowi torbę golfową i tarczę. Z balkonu zatrzymywał ich David. 5 jego strażników mierzyło do dzieci, ale Ollie ze wsparciem zaczął strzelać do nieprzyjaciół z procy. Na pomniku Victoria Memorial Achilles dopisał do dzieła Dziwa na czerwono: DZIWO ŻYJE ACHI-LĄG . Achilles przeszedł na stronę Maxie, kiedy David ją uwięził. Ollie zaś blefował przed Davidem, żeby przekonać się, do czego jest zdolny. Według obliczeń Olliego wyrurzyli na zachód o 22:15, a jutro miały być jego urodziny. Po wejściu na Belgrave Square ujrymeli 10 dorosłych jedzących psa. Maxie zawołała zombie, a oni uciekli. Nocą w czasie intensywnego Zaćmienia ojciec łapał myśli zanim uciekną w głębi zamętu i bólu. Patrzył się na niego mężczyzna w biadj koszulce z czerwonym krzywem. Zawył. Otaczali go ludzie. Przypomniał sobie, że to jego armia. Wdrapał się na auto. Zapomniał nazwę ulicy, ale przypominał sobie pojedyńcze słowa. Zamierza pozabijać dzieci, tak jak tego ze sklepu, którego głowę mieli na kiju jako sztandar. Stojrzał na płonący sklep. Przypomniał sobie jak dzieci ze szkoły go wyśmiewały. Mężczyzna w koszulce z krzyżem Świętego Jerzego był jego odbiciem w oknie. Rytmicznie podskakiwał na samochodzie, a jego ludzie to powtórzyli. Zszedł i potukł wszystkie szyby kijem. Wszystko, co zniszczył, dawało mu siłę. Zamierzał przejąć miasto.
Charles Murray "Charlie" Higson urodzony 3 lipca 1958 to angielski aktor, komediant, autor i były piosenkarz. Synonimy słowa "wróg" to m.in. przeciwnik, polemista, konkurencja, zaborca, zdrajca, czemuś, zawistnik, oponent, antagonista, poskramiacz, obcy, okupant, tępiciel, pogromca, konkurent, rywal, współzawodnik, adwersarz, nienawistnik, prześladowca, ciemięzca, nieprzyjaciel, napastnik, najeźdźca, zazdrośnik, agresor. Słowo to idealnie oddaje główny wątek omawianej powieści. Pierwszą stroną są dzieci, a drugą dorośli, którzy niewiadomo czemu zamienili się w zombie i pragną ludzkiej krwi. Dzieci nie wiedzą, co się stanie, kiedy dorosną. Choćby sam ten powód zachęca do przeczytania kolejnych części. Rzadko kiedy polecam książkę w środku jej omawiania, gdyż takie rzeczy robi się zwykle na końcu. Bohaterowie są tu różnorodni, są nimi dzieci, które zostały zmuszone, żeby zbyt szybko dorosły, budowały małe społeczności międy sobą i podzieliły się obowiązkami. Czytało się bardzo przyjemnie, ale żeby nie nazwać jej książką idealną, wspomnę o jej głównej wadzie: bohaterami są dzieci. Dla innych może to nie ma znaczenia, ale mi to przeszkadza, ponieważ każdy błąd popełniony przez bohaterów tłumaczę sobie "Przecież to są jeszcze dzieci.". Oprócz tego przestrzegam przed zbyt uczuciowym początkiem. Emocje bohaterów są za bardzo opisane, ale rekompensują to mocne sceny gore. Żałuję, że tylko jedna z 7 części tej opowieści została wydana w j.polskim. Kilka lat temu książkę tą odradziła mi przyjaciółka, której w twarz mogę teraz powiedzieć, że się myliła. Z tego właśnie powodu próbujcie nie kierować się opinią innych ludzi. Po prostu przeczytajcie!

(przeczytano 20.08.2017)
Najmniejszy z grupy chłopiec nazywany Małym Samem, został złapany przez dorosłych dowodzonych przez matkę w różowym dresie, czyli Zombie, podczas zabawy figurkami na parkingu za supermarketem Waitrose. Dorośli osaczyli go w rogu parkingu i kiedy dotarła odsiecz w postaci Maxie, Calluma i Josha, dorośli uciekli przez mur z chłopcem w worku. Maxie,...

(przeczytano 7.08.2017)
Prawnik Gabriel John Utterson i jego krewny Richard Enfield przechadzali się ulicą Londynu. Widząc pewne drzwi Enfield przypomniał sobie jak pewnej nocy około 3:00 widział jak nieprzyjazne mężczyzna prawie zdeptał małą dziewczynkę. Przez niemałe zamieszanie, wracając z mijanych drzwi, zapłacił on rodzinie dziewczynki rządane 10 funtów i czek na 90. Tego samego wieczoru po spotkaniu obu panów, przed snem pan Utterson rozmyślał nad zmianą testamentu doktora praw i medycyny, członka Akadmemii Królewskiej, Henry'ego Jekylla, który zapisał cały swój majątek niejakiemu Edwardowi Hyde. Prawnik udał skgę w stronę Cavendish Square, słynnej twierdzy medyków, gdzie rezydentował i przyjmował pacjentów doktor Lanyon, który z Jekyllem widuje się rzadko, ponieważ poróżniły ich kwestie naukowe. O panu Hydzie nie słyszał wogóle. Pewnego wieczu poznał go kiedy wracał do domu Jekylla przez dawne prosektorium, przedstawił się, ale już przy pierwszej rozmowie niski mężczyzna nie przypadł mu do gustu. Poole, lokaj Henry'ego, mówi, że Hyde ma własny klucz i ma nakaz od szefa słuchania jego poleceń. Dwa tygodnie później Henry Jekyll zaprosił starych przyjaciół na wystawny obiad. Utterson został dłużej, żeby porozmawiać o testamencie, lecz Henry prosił tylko, żeby dopilnował, aby Edward otrzymał cały majątek po jego śmierci. Rok później w sierpniu o 23:00 samotna służąca w oknie domu nieopodal Tamizy, ujrzała jak starszy mężczyzna pytał pana Hyde'a o drogę, a ten powalił go, kopał i tłukł laską. Kobieta zemdlała. O 2:00 odzyskała przytomność i wezwała policję. Narzędzie zbrodni pękło, część laski znaleziono w pobliskim rynsztoku, a drugą część morderca wziął ze sobą. Ofiara nie miała dokumentów, jedynie złoty zegarek, portfel i kopertę dla pana Uttersona. Rano prawnik rozpoznał go jako Danversa Carewa. Laska była prezentem Uttersona dla Jekylla. O 9:00 razem z inspektorem Newcomenem, funkcjonarjuszem Scotland Yardu, prawnik udał się do dzielnicy Soho, do domu Hyde'a. W domu była tylko jedna kobieta. Późnym popołudniem Utterson udał się do domu, Henry'ego, którego doktor kupił od spadkobierców słynnego chirurga. Jekyll obiecał, że nie spotka się już z Hyde'm. Przekazał prawnikowi list od Hyde'a, który oświadcza, że ukrył się w miejscu niemożliwym do wykrycia. List zapewne przyniesiono pod drzwi jego gabinetu, a Henry sam nie wie, czy powiniem z nim udać się na policję. U siebie prawnik gościł pana Guesta, który zawiadywał jego kancelarią. Poradził się go w sprawie listu. Guest uważa, że pismo Jekylla jest podobne do tego z listu, różnica tkwi jedynie w pochyłości liter. Za schwytanie mordercy zbrodni przeciw porządkowi publicznemu wyznaczno nagrodę w wysokości kilku tysięcy funtów. Po ucieczce Hyde'a przez ponad dwa miesiące Henry cieszył się aktywnym życiem towarzyskim. 8.01 Utterson i Lanyon byli u niego na kolacji w niewiekim gronie znajomych. 12, 14 i 15.01 Poole nie wpuścił Uttersona do doktora. 5 wieczoru prawnik zaprosił do siebie Guesta, a 6 udał się do Lanyona, który przeżył wstrząs i z tajemniczych powodów nie chce mieć z Jekyllem nic wspólnego. W domu Utterson napisał list do doktora z pytaniami o przyczynę izolacji i jego konflikt z Lanyonem. Otrzymał długą odpowiedź, doktor o nic nie obwinia Lanyona, a sam odtąd planuje żyć w samotności. W następnym tygodniu Lanyon nie wstawał z łóżka, a po 2 tygodniach zmarł. Lanyon zostawił Uttersonowi kopertę podpisana "SPRAWA PRYWATNA: WYŁĄCZNIE do rąk własnych G.J.Uttersona; w razie jego przedwczesnej śmierci zniszczyć bez otwierania", w której była kolejna, z dopiskiem "Nie otwierać do chwili śmierci bądź zniknięcia Henry'ego Jekylla". Choć ciekawość była silna, zwyciężył zawodowy honor, a koperta spoczęła w najdalszym zakątku sejfu. Pewnej niedzieli, podczas cotygodniowej przechadzki Uttersona z Enfieldem, przeszli uliczką i zajrzali w okno Jekylla. Henry odmówił wyjścia i zamknął okno. Pewnego wieczoru w marcu spanikowany Poole przyszedł prosić Uttersona o pomoc. Lokaj uważa, że popełniono morderstwo. Na miejscu prawnik zastał spanikowaną służbę. Mieszkający u Jekylla od 20 lat lokaj uważa, że dochodzący od tygodnia zza drzwi gabinetu głos nie należy do jego pana. Informuje też, że osoba ta domaga się od tygodnia domaga się od panów Maw substancji, a otrzymane od nich dawki są zanieczyszczone. Utterson uważa, że Henry nabawił się deformującej go choroby, lecz Poole uważa, że osobnik jest za niski, ponieważ widział go raz jak nosząc maskę pędem wbiegał do gabinetu i mógł to być Hyde. Za tylne drzwi laboratorium wysłał sługę Bardshawa z pomywaczem, a on z Uttersonem włamią się do pokoju doktora. Lokaj machnął siekierą 5 razy, a na środku Edward umierał z fiolką w ręku. Obaj zaczęli szukać zwłok Jekylla, ale niczego nie znaleźli. Na biurku leżała koperta zaadresowana do Uttersona z testamentem, listem i plikiem. W testamencie Henry zapisał wszystko Gabrielowi. W liście pożegnał się z nim i polecił przeczytać kopertę od Lanyona, a reszty dowie się z dołączonego pliku. Utterson umówił się z lokajem, że teraz w domu przeczyta informacje, a za 2h po 0:00 wróci i zadzwonią po policję. 9.01, Lanyon otrzymał list polecony od Jekylla. W liście z 10.12 kazał Lanyonowi wyważyć drzwi do jego gabinetu i w szafce E po lewej stronie wziął ze sobą do domu szufladę z proszkami, fioką i notatnikiem, czwartą od góry, a trzecią od dołu. Po północy ma przekazać ją przybyłemu człowiekowi. Jest to sprawa życia i śmierci. W notatniku były tylko daty, wyraz "podwójna" i "zupełna klęska!!!". Hyde zachowywał się nieuprzejmie. Lanyon zdecydował się poznać prawdę. Edward zmieszał sól z fiolką, a po zażyciu substancji stał się Henry'm Jekyllem. W wyjaśnieniach Henry'ego, doktor przedstawił się jako dziedzic ogromnej fortuny i dóbr ziemskich. Studiując metafizykę i zagadnienia mistyczne coraz częściej rozmyślał na temat dwoistości natury ludzkiej, złej strony ludzkiej natury oraz tej szlachetnej. Marzył o rozdzieleniu tych dwóch swer. Z czasem zdołał on ustalić granicę między fizycznym ciałem i wytworem sił składającym się na duszę, rozświetloną aurą. Odkrył też preparat pozbawiającym te siły przewagi i władzę nad ciałem. Zastępuje te siły innym obliczem uosobniającym najniższe instynkty własnej duszy. Po bólach przemienił się w Edwarda Hyde'a. Budził on niechęć otoczenia, ponieważ ucieleśniał czyste zło. Na wszelki wypadek wynajął dom w Soho oraz upoważnił Hyde'a do poruszania się po domu i dziedziczenia majątku. Mniej więcej 2 miesiące przed zamordowaniem Danversa, Jekyll po przebudzeniu obudził się jako Hyde w pokoiku w Soho. Raz mikstura go zawiodła. Zmuszony został więc podwoić swoją dawkę leku. Po 2 miesiącach bez przemiany nie wytrzymał i jeszcze raz wypił elixir. Na drugi dzień po odwróceniu przemiany okazało się, że naoczny świadek morderstwa rozpoznał Edwarda Hyde'a. Niedługo po tym wydarzeniu, podczas spaceru znów bez elixiru stał się Hyde'm. Został zmuszony prosić Lanyona o wyniesienie medykamentów z domu. W hoteliku na Portland Street napisał dwa listy, do Lanyona i Poole'a. Następnego dnia po przemianie w Jekylla, 6h po śniadaniu, przy kominku znów bez mixtury zamienił się w Hyde'a. Od tamtej pory musiał brać chemikalie, aby być Jekyllem. Zawsze budził się jako Hyde. Kiedy kończył się zapas soli niezbędnej do przyrządzenia elixiru. Sól z nowej dostawy nie zmieniła drugi raz barwy napoju. Okazało się, że zanieczyszczona była pierwsza próbka i właśnie owo zanieczyszczenie nadawało mixturze skuteczności. Tydzień później, trzymając się dzięki ostatniej dawce skutecznej substancji Jekyll pisze wyjaśnienia. Zastanawia się, co się stanie z Hydem za 30 min po przemianie.
"Doktor Jekyll i pan Hyde" to nowela napisana przez szkockiego autora Roberta Louisa Stevensona, po raz pierwszy w oryginale opublikowana w dniu 5 stycznia 1886 roku. Data ta jest bliska roku 1888, podczas gdy w okolicach Whitechapel w Londynie grasował morderca zwany Kubą Rozpruwaczem. Postać ta wzbudziła we mnie podziw, głównie pod tym względem, że przez ponad wiek nie została potwierdzona jego tożsamość. Dopiero początkiem września 2014 Brytyjczycy potwierdzili, że był nim 23-letni polski imigrant Aaron Koźmiński. Odkryto to dzięki DNA z szala należącego do jednej z ofiar, Catherine Eddowes. Trafił on na aukcję w 2007, wcześniej przez lata przekazywany pokoleniami w rodzine policjanta, który pełnił służbę w noc zabicia Catherine i zatrzymał szal dla swej małżonki. Mr Hyde to kolejna, choć fikcyjna, mroczna postać, która działała na terenie cudownego, londyńskiego miasta. Niejaki dr Henry Jekyll odkrył recepturę na specyfik, dzięki któremu oddzielił swoją złą, człowieczą stronę, aby lepiej rozwijać tą dobrą. Niestety, los sprawił, że za swoje experymenty zapłacił wysoką cenę. W tej kwestii Henry przypomina dr Wiktora Frankensteina, który chcąc znaleść sposób na przywrócenie życia zmarłym, stwarza monstrum. Potwór ten doprowadził nie tylko do swego upadku, ale także i swego stwórcy. W okresie powstania dzieł świat został opanowany przez pozytywizm. Jest to kierunek w kulturze, literaturze i filozofii propagujący potęgę rozumu, badania naukowe oraz użyteczność dla społeczeństwa. Frankenstein'a jeszcze nie czytałam, ale w najbliższym czasie napewno po niego sięgnę.
Główna, omawiana przeze mnie książka jest cienka, zaciekawia czytelnika w taki sposób, że błyskawicznie się ją czyta, a barwni bohaterowie podwyższają opinię fabule. Zdziwiło mnie podejście prawnika: "Nie, drogi panie. Jestem człowiekiem dyskretnym. Wystrzegam się zadawania pytań, bo zawsze przywodzą mi na myśl dzień Sądu Ostatecznego. Zadajesz pan jedno pytanie i jakbyś poruszał lawinę. Siedzisz spokojnie na szczycie wzgórza i puszczasz jeden, jedyny kamyk, a on popycha kolejne. Mija chwila i po głowie dostaje ten czy inny poczciwiec uprawiający swój ogródek, a jego rodzina musi zmienić nazwisko. Nie, panie szanowny, to jedna z moich zasad: im dziwniej się sprawy mają, tym mniej pytań z mojej strony.", prawników utożsamiała z osobami dążącymi do prawdy, lecz dbającymi głównie o własne interesy. Pan Utterson jest natomiast znakomitym przyjacielem i człowiekiem nieciekawskim. Myślę, że omawiana nowela to pozycja obowiązkowa dla każdego fana tego typu literatury.

(przeczytano 7.08.2017)
Prawnik Gabriel John Utterson i jego krewny Richard Enfield przechadzali się ulicą Londynu. Widząc pewne drzwi Enfield przypomniał sobie jak pewnej nocy około 3:00 widział jak nieprzyjazne mężczyzna prawie zdeptał małą dziewczynkę. Przez niemałe zamieszanie, wracając z mijanych drzwi, zapłacił on rodzinie dziewczynki rządane 10 funtów i czek na 90....

(przesłuchano 14.05.2017)
Młody chłopak wysyła na poczcie do Jenny kasety Hannah Baker i mapę, w taki sam sposób jaki on ją otrzymał, 24h po tym, jak ją otrzymał.
1h po zakończeniu zajęć Clay Jensen znajduje przed drzwiami paczkę zaadresowaną do niego. W środku znajduje 7 kaset magnetofonowych luzem, ponumerowanych w prawych górnych rogach stron. Na ostatniej z kaset tylko po jednej stronie znajduje się numer: 13. Postanawia przesłuchać je na miniwieży ze stołu warsztatowego w garażu, którą jego tata tanio kupił na wyprzedaży. Kaseta 1: Strona A. Przedstawia się osoba, która nagrała kasetę. Jest to Hannah Baker, dziewczyna, która kilka dni temu popełniła samobójstwo. Clay wytłumaczył się mamie, że przesłuchuje projekt do szkoły przyjaciela. Dziewczyna ostrzega, że jeśli ktoś zniszczy kasety, ich kopia zostanie upubliczniona. Ich zadaniem jest przesłuchanie kaset i wysłanie jej do następnej osoby z listy. Ostatnia 13 osoba może je zachować. Osoby te rzekomo są po części odpowiedzialne za jej samobójstwo. Clay pracował Hannah w kinie, a na jednej z imprez całowali się. Do kaset dołączyła podpisaną "Zachowaj - przyda się" mapę miasta z miejscami oznaczonymi czerwonymi gwiazdkami. W podstawówce Clay uczył się stron świata z takich samych mapek Izby Handlowej z niebieskimi gwiazdkami oznaczających przedsiębiorstwa. Hannah proponuje, żeby słuchający udali się w wyznaczone miejsca, żeby lepiej wszystko zrozumieć. Pierwszą osobą z listy jest czwartoklasista, pierwszy chłopak, z którym Hannah się całowała, Justin Foley. Hannah opowiada jak 2 lata temu kiedy ona była w 1 klasie, a on w 2, chodziła za nim. Na 6 lekcji pracowała w sekretariacie w dziale frekwencji, więc znała rozkład jego zajęć i sxerowała sobie jego plan zajęć, który miała gdzieś do śmierci. Teraz pewnie po jej śmierci go wyrzucą jako bezwartościowy papier. Clay zastanawia się, który on jest w kolejce i co jej zrobi. Pierwsza czerwona gwiazdka to dom, gdzie Hannah mieszkała w lecie przed pierwszą klasą. Tam ujrzała Justina, który kochał się w jej przyjaciółce Kat mieszkającej drzwi obok. Twierdziła, że cały ubiegły rok się na nią gapił i rzekomo przypadkiem wpadał na korytarzach, a na dyskotece zorganizowanej z okazji zakończenia roku szkolnego przetańczyli razem każdy utwór. Hannah chciała go zobaczyć, więc dziewczyny zadzwoniły po niego i zaprosiły do Hannah, ponieważ Kat ukrywała przed nim swoje lokum. Po grze w kosza przyszedł z przyjacielema. Zachem Dempsey'em. Clay widział go z Hannah wyłącznie w dniu, w którym ją poznał. Opisywanego przez Hannah dnia Zach przyglądał się Hannah i wpadł na Justina, a po chwili uciekł. Clay słyszał tę historię od Kat w dniu poznania Hannah tego lata, na pożegnalej imprezie Kat. Sąsiadka się wyprowadziła, a Hannah zakochała się w Justinie. Witała go, a jak raz się nie przywitała, porozmawiali dłużej. Wkrótce poprosił ją o numer. Zanim wróciła do domu dzwonił do niej dwa razy rzekomo w sprawie problemu z matmy, jak przekazała jej mam. Clay chciał pójść w miejsce oznaczonym 1 gwiazdą, ale najpierw uda się do Tony'ego, który ubóstwia swojego mustanga otrzymanego od ojca. Pożyczy od niego żółtego walkmana na kasety z plastikowymi słuchawkami. Hannah umówiła się z Justinem za 15 minut w parku Eisenhowera przy zjeżdżalni rakiecie, ponieważ takie same zjeżdżalnie miała w parku w starym mieście, dlatego w tutejszym parku myślała o domu. Nocami śniło jej się, że właśnie tam ma swój pierwszy pocałunek, po tym jak ujrzała czekającego Justina pod jej klasą. Clay słyszał, że Hannah zdjęła koszulkę i pozwoliła, żeby Justin położył ręce na jej staniku. Tymczasem on ją tylko 2 razy pocałował i rozeszli się do domów. Clay miał swój 1 pocałunek za salą gimnastyczną. W 7 klasie Andrea Williams zaproponowała Clayowi w czasie lunchu pocałunek, kiedy to założyła się z przyjaciółkami o 10 dolarów. Hannah z Justinem całowała się przez miesiąc, póki nie zaczął się przechwalać. Tydzień później plotki do niej dotarły. Kiedy Clay dotarł do domu Tony'ego, ten naprawiał z ojcem mustanga. Clay wziął bez słowa jego walkana z samochodu i nie chciał podwózki. Kaseta 1: Strona B. Dotyczya ona Alex Standalla, który w pierwszej klasie, na filmie dokumentalnym w czasie lekcji pani Strumm zrobił ranking wyglądu dziewczyn. Karteczka dotarła ławkę za nią, do Jimmy'ego Longa. Zanim pani Strumm podarła kartkę, Hannah zobaczyła, że jest właścicielką najlepszej dupy. Z drugiej strony sali uznana za największy pasztet, w rzeczywistości o niebo ładniejsza od Hannah, Jessica Davis wyglądała na wkurzoną. Alex zrobił to specjalnie, żeby się na niej zemścić. Clay dotarł do starego domu Hannah, gdzie teraz mieszka jakieś starsze małżeństwo. Pewnej nocy, miesiąc temu mąż rozmawiał przez telefon z chorą na serce żoną, gdy uderzył w inne auto. Staruszek wtedy uparcie chciał do niej zadzwonić, telefon zaginął podczas zderzenia, a ona się nie rozłączyła, była zdezorientowana i przerażona. Clay wezwał karetkę i obiecał wydzwaniać dalej. Inni przechodnie pomagali chłopakiem z ostatniej klasy z drugiego samochodu. Clay wezwał kilka osób, zostawił staruszka i pobiegł uspokoić jego żonę. Kolejne wskazane przez dziewczyne miejsce to sklepik Blue Spot Liquor. W tym sklepiku zaczepił ją z winy rankingu Alexa, kiedy kupowała batony. Złapał ją za pośladki, a sprzedawca, Wally, się nic nie odezwał. Clay teraz kupił tam batony, Wally'ego nie było, ponieważ miał dzienną zmianę. Clay zrozumiał przesłanie Hannah, ponieważ z powodu tego rankingu miał obsesję ma punkcie ust Angeli Romero. Zeszłego lata grając w butelkę ją pocałował i zrobili to ponownie na tarasie. Tydzień przed końcem wakacji szkolny pedagog, pani Antilly zadzwoniła do Hannah z zaproszeniem na krótki kurs przygotowawczy do nowej szkoły. Nestety kobieta przeniosła się do innej szkoły, wiec teraz zastąpił ją nauczyciel od angielskiego, pan Porter. Wtedy zapoznała Hannah z inną nową uczennicą, Jessicą Davis. Polubiły się od razu i udały do kolejnego miejsca z mapy, Kawiarnii Ogród Moneta. Nie lubiały kawy, więc zamówiły czekoladę. Patrzył się na nie chłopak, Alex, jak go zagadnęły, okazało się, że też jest nowy. W ciągu roku spotykali się tam. Wkrótce Alex znalazł inne towarzystwo, a rozmowa Hannah z Jessicą nie kleiła się. Pewnego dnia Jessica podeszła do niej i powiedziała, że muszą pogadać. Pokazała jej karteczkę z ławki Jimmy'ego. Hannah wytłumaczyła się, że Alex zrobił to z zemsty i wie o ich związku. Jessica ją uderzyła, a blizna nad brwią została. Kaseta 2: Strona B Clay dotarł do Moneta i zamówił kawę. Za ladą zagadnęła do niego dziewczyna, z którą w liceum chodził na zetpete, stolarstwo. Rodzice Hannah przenieśli się z powodu zakupu sklepu obuwniczego od właściciela, który po 30 latach działalności chciał go sprzedać i odejść na emeryturę. Teraz na szybie było pełno kartek z avizo. Kolejne miejsce na mapie to okno fotografa Tylera, który podglał Hannah przez okno w jej pokoju. W wieczór zebrania zespołu kroniki szkolnej zerknęła do jego okna. Dookoła leżał sprzęt fotograficzny. Tyler podjechał samochodem i wszedł do domu, a Hannah dalej nagrywała opowiadając jego historię. Po tym jak rodzice wyjechali, a jeden z chłopaków odprowadził ją pod dom, siedząc w pokoju usłyczała jak ktoś robi zdjęcie. Następnego dnia opowiedziała o tym dziewczynie, która siedziała przed nią. Zaprosiła ją do siebie, żeby pomogła złapać podglądacza. W sypialni znów było słychać aparat. Plotkowały dalej, a potem Hannah zrobiła jej masaż. Nakryły Tylera kończącego masturbację, a dziewczyna go wyśmiała. W jednym z 5 pamiątkowych brulionów znajduje zdjęcie Hannah z popularną w szkole Courtney Crimsen. Ona była tą dziewczyną, która pomagała Hannah nakryć Tylera. Następnego dnia po lekcji pani Dillard Courtney olała Hannah, jakby wogóle jej nie znała. Courtney była miła dla wszystkich, żeby być popularną, co Hannah miała jej za złe. Clay wyszedł z Moneta i wsiadł do autobusu. Courtney zatrzymała Hannah na korytarzu i zaprosiła na imprezę z futbolistami. Miały jechać samochodem Hannah. Kolejne miejsce na mapie to dom Courtney. Weszły za darmo dzięki pozycji panny Crimsen. Wkrótce zostawiła koleżankę samą przypominając, że ją odwozi po imprezie. W autobusie Claya woła siedząca za nim Skye Miller, jego miłość z ósmej klasy. Pyta, czy przegapił swój przystanek, lecz on zaprzecza. Nie rozumie, dlaczego tak ładna dziewczyna ubiera nieefektowne ubrania i odsunęła się od większości ludzi. Chłopak wysiada w okolicy domu Tylera Downa i Courtney. Pod domem Tylera spotyka Marcusa Cooley'a, który proponuje mu rzucić kamieniem w okno podglądacza. Clay jest trzecią osobą, która się tu zjawia, a pierwszą, która mu odmówiła. Hannah widziała bójkę. Zastała zajętą łazienkę, spotkała Tylera, a Courtney wysłała jakiegoś chłopaka, żeby zamienił z nią kilka słów. Okazało się, że sam postanowił ją poznać, z powodu nieprzyjemnych plotek Courtney. Wzięła Tylera i kazała mu zrobić zdjęcie jej i Courtney. Potem zostawiła koleżankę bez podwózki. Wzięła za to Tylera, ponieważ ją o to poprosił, ale nie chciała z nim rozmawiać pomimo jego próśb. Kaseta 3: Strona B. Hannah opowiada o Oh, My Dollar Valentine, komputerowym psychoteście. Za dolara otrzymuje się nazwisko i numer bratniej duszy, a za pięć dostaje się dane pięć osób. Natomiast zysk idzie na obóz cheerleaderek. Psychotest był dwuczęściowy. W 1 części, stanowiącej około 20 pytań, opisywało się swój kolor włosów, oczu, typ budowy, filmów i muzyki. Stawiało się też x przy 3 ulubionych formach spędzania czasu w weekendy. Druga to opis potencjalnego partnera: wzrost, figurę, budowę ciała i cechy charakteru. Opisała konkretnego chłopaka ze szkoły, ale nie dostała go na liście kandydatów. Po lekcji historii pana Patricka poszła do samorządu uczniowskiego i wrzuciła test do wielkiej urny na ankiety. Panna Benson złapała ją i spytała czy przyjaźni się z Courtney Crimson, ale zaprzeczyła. Clay zatrudnił się w kinie tylko dla Hannah, ale nidm wyznał jej swoich uczuć w obawie przed wyśmianiem. Pierwszego dnia po przyjęciu przydzielili go do stoiska dla przekąsek z Hannah, która mu pokazała jak wyciskać maślaną omastę do popcosnu. Powiedziała mu, że jak przyjdzie dziewczyna, która mu się podoba, nie powinien nakładać masła w dolnej części tutki. Wtedy jest szansa, że pojawi się w trakcie seansu prosząc o uzupełnienie. Kandydatów wydrukowała cheerleaderka za ladą. Zadzwonił do Hannah, swojego numeru 1 i podszedł jajcarz Marcus Cooley. Umówili się na lody do baru u Rosie. Jest to kolejna gwiazdka na mapie. Obiecała opowiedzieć o spotkaniu cheerleaderce jeśli zachowa to spotkanie w tajemnicy do jutra. Cheerleaderka to Jenny Kurtz, Clay miał z nią biologię. Hannah nie opowiedziała jej jednak o spotkaniu, za to unikała ją jak tylko mogła. Była to jej pierwsza wizyta w tym barze, ponieważ nie miała kogo tam wziąć. Wiele o nim słyszała, obsługa przymyka oczy na pewne rzeczy. Alex Standall niecały tydzień po przyjeździe zaliczył tam pierwszą bójkę. Alex zadawał się z Marcusem. Do Claya dzwoni mama, chłopak prosi ją o przywiezienie mu kaset. Marcus pojawił się z 30 minutowym spóźnieniem. Sam nie spodziewał się, że ona przyjdzie. Marcus ją rozśmieszył, lecz potem dotknął jej kolana. Nikt nie zainteresował się ich spięciem, nawet Zach. W końcu Hannah zrzuciła go z krzesła, a Marcus nazwał ją puszczalską i wyszedł. Clay przechodzi obok kina, w którym pracował. Następnego dnia po zajściu z Marcusem Hannah postanowiła się dowiedzieć, jak ludzie ze szkoły by zareagowali, gdyby jedna z uczennic zniknęła i już nie wróciła. Clay wspominał jak Bryce Walker przyszedł do kina z jakąś dziewczyną. Bryce chciał, żeby Clay sprzedał jej bilet ulgowy dla dzieci. Ostatecznie jednak zapłacił całą sumę. W połowie seansu dziewczyna zapłakana wypadła z kina, trzymając się za nadgarstek. Po seansie Walker zagadywał i rozśmieszał Hannah. Kiedy Clay nakreślił jej zachowanie dziewczyny, ona odpowiedziała, że wie jaki jest ten typek, a Clay nie musi się o nią martwić. Kaseta 4: Strona A. Przy barze mama Clay'a przekazała mu kasety. Jego mama orientuje się, że Clay kłamał, ale radziła mu tylko na siebie uważać. Ulubionym obowiązkowym przedmiotem wszystkich w szkole jest komunikacja społeczna, prowadziła ją raz dziennie pani Bradley, pozbawiona zadań domowych, punktująca aktywność oraz gwarantująca łatwą 6. Nauczycielka nie pozwalała się naśmiewać, łamiący zasady dawali jej snickersa lub batony XXL. Każdego dnia dostawali do przeczytania krótki text pełen statystyk i życiowych przykładów, a następnie poddawali go dyskusji. Clay za wcześniejszą radą mamy zamówił koktajl czekoladowy. Na tyłach pracowni pani Bradley stał druciany stojak na książki. Na początku roku szkolnego każdy uczeń otrzymywał papierową torbę na lunch. Po ich ozdobieniu przyczepili je do stojaka taśmą klejącą. Anonimowo wrzucano tam pochwały dla posiadacza torby. Tony spałzował nagranie i przywitał się z kolegą. Clay uważa, że pytał go rano o pożyczenie walkmana. Tony go zapewnia, że zapewne tak, ale wyleciało mu to z głowy. Po scenie z Marcusem Zach spytał Hannah, czy wszystko w porządku. Odmówiła, kiedy chciał postawić jej koktajl. Zapłacił i poszedł do przyjaciół. Postanowił się na niej zemścić, gdyż pewno podpuścili go znajomi, żeby do niej wtedy podszedł, a później został wyśmiany. Clay'a chciał podpuścić w ten sposób młody pracownik kina. Zach podkradał sympatyczne liściki z jej papierowej torby. Tylko ona nic nie dostawała, nawet, kiedy obcięła włosy od razu po incydencie z Marcusem. Przez 3 tygodnie nie dostała żadnej karteczki, a jak sprytnie podrzuciła liścik do samej siebie, następnego dnia już jej nie było. Rozmawiając z nieznajomą dziewczyną, obserwując torby w tym samym czasie przyłapała go jak zerkał do jej torby. Następnego dnia zmniejszyła umocowanie torby. Kiedy Zach włożył tam rękę, torba spadła. Spotkali się twarzą w twarz, ale chłopak uciekł i przeczytał liścik. Krzyknęła "Dlaczego?", tylko Zach na korytarzu się zatrzymał, a ona dalej krzyczała i się rozpłakała. Wyznała na nagraniu, że rodzice ją kochają, ale mieli dużo na głowie odkąt otwarto duże centrum handlowe. Clay w wiadomościach widział państwo Baker. Ostrzegali, że otwarcie centrum handlowego wyrządzi szkodę sklepom w śródmieściu. Mama Hannah nawet nie zauważyła jej nowej fryzury. Pani Bradley zachęcała, żeby wrzucali do jej papierowej torby uwagi o lekcjach. Hannah wrzuciła tam karteczkę "Samobójstwo. Rozważam taką możliwość. Niezbyt poważnie, ale się zastanawiam.". Widział to tylko Zach, ale nic nie zrobił. Pani Bradley wyjęła go z torby dzień po wybuchu Hannah w korytarzu. Jedna z uczennic podczas dyskusji powiedziała, że nadawca liściku chce tylko zwrócić na siebie uwagę, w przeciwnym razie by się ujawnił. Po dyskusji pani Bradley odczytała lokalne dane statystyczne dotyczące samobójstw. Głównie dochodzi do nich przy świadkach, ale sprawa nie trafia do mediów z woli rodziców i jest uznawana za wypadek. Na ulotce od pani Bradley odnośnie samobójstw jednym z punktów ostrzegawczych była nagła zmiana wyglądu. Kaseta 4: Strona B. Na kolejnej taśmie Hannah opowiada o poezji, nie lubiła jej, dopóki ktoś nie nauczył ją jej cenić. Czytelnik wiersza ma za zadanie odszyfrować ze słów ukryte znaczenie, za którym zwykle skrywają się emocje. W kołonotatniku zapisywała własne wiersze, zwykle u Moneta. Tony zjadł i opuścił restauracje, a Clay tam został. Po kilku tygodniach przerwy, Hannah wróciła do pisania. Ulotka z moneta reklamowała darmowy kurs pod hasłem "Pokochać życie z poezją". Odbywał się on w świetlicy biblioteki publicznej, kolejnej gwiazdki na mapie. Niestety wiersze kobiet wcale nie opowiadały o radości życia, więc Hannah na spotkaniach pojawiła się tylko trzy razy. Na kurs uczęszczał też licealista Ryan Shaver, redaktor naczelny szkolnej gazetki "Biuro Rzeczy Znalezionych". Jej motto to "Prawda cię wyzwoli". Ostatni wiersz, jaki napisała, Clay wielokrotnie omawiał na angielskim. Ryan uważał, że wszystko co publikuje znalazł przypadkiem lub zostało mu to do szafki. Drukował 50 egzemplarzy gazety i zostawiał w różnych miejscach w szkole. Co tydzień po kółku poetyckim Hannah siadała z Ryanem na schodach biblioteki i wyśmiewała dołujące wiersze. Po drugim tygodniu czytali sobie wzajemnie własne wiersze. W trzecim tygodniu zamienili się brulionem z wierszami. Hannah podziwiała jego wiersze, a Ryan pytał o wiersz z dnia dyskusji o samobójstwach. Nie zdradziła mu daty ani okoliczności jego powstania. Ryan odszyfrował, że w liście dziewczyna pisze do samej siebie. Ryan bez jej zgody upublicznił w gazetce jej wiersz jako anonimowy. Wiele klas i nauczycieli go analizowało, co Hannie się nie spodobało. Pan Porter liczył, że autor się ujawni. Hannah się nie przyznała. Uczniowie z czasem pisali parodie jej wiersza. Hannah już nawet własne myśli nie uważała za bezpieczne miejsce. Barman darował Clay'owi zapłatę za koktajl mleczny, ponieważ widział po chłopaku, że coś w jego życiu się źle ułożyło. Kaseta 5: Strona A. Tuż przed zamknięciem Clay opuszcza bar u Rosie. Niespodziewanie Tony podjechał samochodem. Znają się z Clay'em od lat, razem się wygłupiali po lekcjach i pracowali przy wielu projektach, ale nigdy nie odbyli poważnej rozmowy. Clay czuł, że teraz właśnie się to zmieni. W samochodzie Tony, wyznał, że ma 2 zestaw kaset, a Clay jest 9 osobą, którą śledzi. Kolejna taśma rzekomo jest o Clay'u. Słucha taśmy u Tony'ego w samochodzie na przejażdżce. Hannah dziwiła się, dlaczego Clay ma mśród ludzi tak dobrą reputację. Wspomniała o Kristen Rennert, która zawsze ma na sobie coś czarnego, i Stevie Oliverze, który każde zdanie zaczyna od "Nie bo". Tak jak te rzeczy wpadły jej w oczy, tak i nieugięta reputacja Clay'a. Wspomina też o powiązaniu tych osób i o tym, że jeśli te kasety zostaną upublicznione, niektóre osoby będą miały kłopoty. Ta kaseta jest o imprezie, która wydarzyła się tej nocy, kiedy Clay biegł uspokajać żonę staruszka, a drugi z kierowców umierał. Był to dom z kolejnej gwiazdki na mapie, Cottonwood 512. Hannah miała na nią nie iść, ponieważ rodzice co tydzień sprawdzali jej oceny, a jeśli nie było poprawy, miała tylko 1h na powrót ze szkoły do domu. Postanowiła tam pójść, ponieważ usłyszała, że Clay też tam będzie, dlatego wymknęła się oknem, kiedy rodzice zasnęli. Przeszła okrężną drogą obok jej starego domu i ujrzała tam starsze małżeństwo. Clay w końcu podszedł do Hannah i zaprosił ją do kuchni na drinka. W bawialni usiedli na kanapie obok Jessici Davis i Justina Foleya. We dwoje świetnie się dogadywali, a Hannah żałowała, że nie porozmawiali wcześniej, zanim postanowiła trzymać się z daleka od ludzi ze szkoły. W końcu przenieśli się do pustego pokoju, a tam Hannah dwa razy go pocałowała. Później przemknęły jej przez głowę nazwiska złych ludzi i go odepchnęła, bojąc się kolejnego zawodu. Kazała mu wyjść. W pokoju została sama i płakała. Kiedy później w szkole Clay próbował złapać jej wzrok, ona go unikała. Po powrocie do domu wypisała nazwiska i zaczęła je ze sobą łączyć. Clay wyznał Tony'emu, że Hannah podobała mu się od dawna, a on nie zdążył jej tego wyznać. Kaseta 5: Strona B. Tony przed domem tej imprezy wytłumaczy mu, dlaczego akurat jemu dała kopie taśm. Tymczasem Clay słucha jak Hannah siedziała na podłodze, a do pokoju wpada pijana para z kanapy. Chłopak zaczął partnerkę całować, ale dziewczyna była nieprzytomna, więc przykrył ją i zostawił w pokoju. Miał zajrzeć do niej później. Kiedy pod drzwiami były dwie pary butów, Hannah ukryła się w szafie. Justin zostawił ją z jego przyjacielem, który miał ją pilnować, ale on ją zgwałcił, a Hannah jej nie pomogła. Gwałciciel to Bryce Walker. Kaseta 6: Strona A. Hannah, podejrzanie znając adres, przyszła Tony'ego i oddała mu swój rower. W zamian chciała dyktafon. Kilka dni później znalazł paczkę. Po przesłuchaniu domyślił się, że otrzymał drugi zestaw kaset. Jej rodzice nie odbierali, a ona nie pojawiła się w szkole. Zgodnie z jej prośbą postanowił dopilnować, żeby wszyscy wysłuchali nagrań. Po szkole zabierał ich do mustanga. Clay zadzwonił do matmy i powiedział, że zostaje u Tony'ego na noc. Kolejna taśma jest o cheerleaderce z biura samorządu uczniowskiego, Jenny Kutz, która zaproponowała jej podwózkę z imprezy do domu. Padało, a Jenny dobiła do znaku stopu. Hannah kazała jej zaparkować i to zgłosić, a Jenny wyprosiła ją z samochodu i odjechała. Było to następne miejsce z mapy. Clay wyszedł z samochodu Tony'ego i udał się tam.Przez to zginął dostawca pizzy, chłopak z ostatniej klasy. Nie wiedziała, że drugi samochód prowadził staruszek mieszkający w jej starym domu. Jechał odwieść szczoteczkę do zębów wnuczce. W dzień pogrzebu nie było zajęć. Tygodniami po incydencie Jenny unikała Hannah. Po wyjściu z samochodu Hannah udała się na stację benzynową, kolejne miejsce na mapie. Tam Hannah zadzwoniła na policję, informując o zniszczonym znaku na skrzyżowaniu Tanglewood i South. Okazało się, że policja już o tym wie. Następnego dnia dowiedziała się o wypadku. Przed powrotem do domu ze stacji spacerowała godzinami. Kaseta 6: Strona B. Zaczęła myśleć o samobójstwie, ale miała wahania. Chciała, żeby było oczywiste, że jej śmierć to nie był wypadek. Zdecydowała się na najmniej bolesny sposób, czyli tabletki. Jutro wyśle kasety Justinowi Foley'owi i spędzi ostatni dzień w szkole. Weekend po wypadku pilnowała domu przyjaciela jej ojca, a kilka budynków dalej, kolejnym miejscu z mapy, domu Courtney Crimsen była impreza. Po imprezie, podczas spacaceru z domu Courtney zaprosił ją
Bryce. Siedział z właścicielką domu w jacuzzi. Panna Crimsen zaproponowała, że odwiezie ją później do domu. Hannah weszła do jacuzzi, a kiedy Bryce zaczął ją obmacymać, Courtney wyszła. Wspomniał o jej rankingu, a ona się odwróciła i stłumiła łzy. Kiedy skończył ją obmacymać, poszła dwa domy dalej. Poszła do nich, żeby się dobić. Przy najbliższej stacji benzynowej Clay opatrzył ranę dłoni, którą nabawił się z wypływu emocji ściskając ogrodzenie siatki. Kaseta 7: Strona A. Clay dotarł do Parku Eisenhowera. Ostatnia kaseta jest o pedagogu, panu Porterze, do którego zwróciła się o pomoc. Powiedziała, że na niczym jej już nie zależy, nie ma przyjaciół, czuje się pusta w środku, chce, żeby jej życie się skończyło. Wspomina o plotce stworzonej przez ranking i pewnym chłopaku z imprezy. Pan Porter radzi wezwać go lub zapomnieć o sprawie. Hannah podziękowała i odeszła, mimo protestów pana Portera. To spowodowało podjęcie decyzji o samobójstwie. Kaseta 7: Strona B. Słychać szum i jej ostatnie słowo: dziękuję. Nazajutrz po wysłaniu taśm do Jenny Kurtz Clay idzie do szkoły. Ostatni raz widział Hannah żywą przed pracownią pana Portera. Clay słyszy, jak polecenie pana Portera Steve Oliver zanosi papiery do sekretariatu. Steve prawie dobił do dziewczyny, która przed chwilą zamykała szafkę. Oliver upomina Claya, z powodu spóźnienia. Dziewczyna stanęła, spojrzała na Clay'a i odeszła. Była to Skye. Clay pożegnał się ze Steve'm i poszedł za Skye. Kątem oka spojrzał na pustą ławkę Hannah w sali pana Portera. Dwa kroki od Skye chłopak woła ją po imieniu.

(przesłuchano 14.05.2017)
Młody chłopak wysyła na poczcie do Jenny kasety Hannah Baker i mapę, w taki sam sposób jaki on ją otrzymał, 24h po tym, jak ją otrzymał.
1h po zakończeniu zajęć Clay Jensen znajduje przed drzwiami paczkę zaadresowaną do niego. W środku znajduje 7 kaset magnetofonowych luzem, ponumerowanych w prawych górnych rogach stron. Na ostatniej z kaset...

(przeczytano 20.01.2017)
Cathy Riley przyjaźni się z młodym sąsiadem, Jimmy'm Goldsteinem. Chłopak mieszkał z zaniedbującym go ojcem. Jimmy przekazał jej nowinę, że ktoś wprowadził się do domu Lauterów. Kiedy Cathy miała 6 lat, Keith Lauter zabił swoją żonę i popełnił samobójstwo. Porucznik Allan Grant razem z kapitanem Pynchonem pojechał na miejsce zbrodni. W domu przy Grayson Street obdarto staruszka ze skóry i pozostawiono na stole w kuchni. Tim Halback i Dan Samson chcą dać nauczę Jimmy'emu za nazwanie Daltona mięczakiem. Zwierzył się z tego przyjacielowi, Paulowi Bulterowi. Cathy pracowała w księgarni razem z przyjaciółką, Ann Turner i Jeff'em Martinem. Ann opowiada o morderstwie na Grayson Street. Po powrocie z pracy Jimmy opowiada o swoim problemie z prześladowcami. Wkrótce popełniono kolejne morderstwo przy Tucker Avenue, gdzie na ulicę przewróciła się kobieta z powykręcanym ciałem. Ojciec Jimmy'ego, Al Goldstein w drodze do domu wstąpił do baru do Benny'ego i wspomnał byłą żonę, Shirley. Słuchając radia przy śniadaniu Cathy dowiedziała się o morderstwie 30 letniej aplikantki, Susan Welmers. Ojciec wyznał jej, że lunatykowała w nocy. Po upieczeniu czekoladowego ciasta z Jimmy'm , udali się poznać nowych sąsiadów, starszą Katrinę West i jej 9 letniego upośledzonego syna, Randy'ego, który boleśnie zranił piłką Jimmy'ego. Allan dowiedział się, że jego współpracownik, Bob Whitehead zaginął. Allan wysłał go zeszłej nocy z Lee i Dobrinina na przeszukanie ulicy. Bob obudził się w ciemnościach. Okazało się, że jest sparaliżowany, nagi, nabity na igły i szpilki, a jego powieki są przyszpilone do brwi. Wkrótce jego ciało znaleziono na strychu domu na sprzedaż. Jimmy znów przeżył bolesną konfrontację z Randy'm Westem. Cathy chciała zaprowadzić go do domu, lecz znalazła zmasakrowane ciało Dusty, psa chłopca. Na komisariacie Allan przesłuchał Cathy i Jimmy'ego, który wyznał mu swoje podejrzenia co do kolegów. Wdowa, Rina Ralston została zaatakowana u siebie w domu. Randy obserwuje Cathy w sypialni. Dziennikarz z "Arizona Republic", Tom Houghton nazwał mordercę "Szatanem z Phoenix". Cathy i Ann poszły do restauracji Gracii. Tam rozmawiają o Szatanie z Phoenix i Allanie. Allan przyszedł do księgarni i poprosił Cathy o książkę "Ekspresjonizm". Porucznik zaprosił dziewczynę na kolację do Pinnacle Peak. Katrina zatęskniła za zawodem pielęgniarki. Cathy obudziła się na podwórzu. Halback i Samson zaatakowali Jimmy'ego. Wracając z pracy Cathy spotkała spanikowaną Katrinę, która szukała Randy'ego. Samson i Halback przybyli ukarać Jimmy'ego, ale spotkali Randy'ego. W tunelu zostali przez kogoś zaatakowani. W niedzielę Allan zabrał Cathy do Muzeum Hearda. Dziewczyna wyznaje, że jej matka zginęła w wypadku samochodowym i o problemach z bratem, Dawidem. Przed domem Cathy ujrzała poplamionego Randy'ego na ulicy. Porozdzierane ciało Havarda Browna znaleziono na ogródku. W kanale burzowym pod Third znaleziono ciała 2 chłopców. Katrina przywiązała Randy'ego do słupa w garażu i biła kneblem. W domu Cathy ogląda reportaż o utalentowanych dzieciach z syndromem swanta. Podejrzewa, że talent Randy'ego to zabijanie. Po powrocie do domu Al Goldstein został zaatakowany przez figurkę z nożem. Katrina dziękuje Jimmy'emu za niezaistniałą poranną zabawę z Randy'm. W łazience znalazł ciało ojca. W holu był Randy. Rano Cathy dowiaduje się od Allana o śmierci Ala i porwaniu Jimmy'ego. Cathy zdradza porucznikowi, że dokonał tego Randy. Cathy pokłóciła się z Allanem. Na własną rękę włamała się do domu Lauterów. W sypialni znalazła przywiązanego, nagiego, upośledzonego mężczyznę. Wkrótce przyjechała Katrina z synem. Cathy ukryła się w szafie. Doktor Frank Martin opowiedział Allanowi o Jorge Onofre z zespołem swanta, który w 1963 wymordował całą wioskę, każdego na inny sposób. Znaleziono go, kiedy bawił się głowami swoich rodziców, a wokół niego leżało ok. 60 ciał. Po tej historii Allan uwierzył w teorie Cathy. Robert był dożywotnim pacjentem w Meadowview, gdzie pracowała Katrina. Postanowiła wykraść pacjenta i wyjechać. Katrina znalazła ją i zaczęła tłumaczyć syna. W końcu kazała chłopcu zamordować dziewczynę. Na szczęście Allan ze wsparciem przybył na czas. W kuchni Cathy znalazł ukrzyżowane na kulach ciało jej ojca. Wbiegł do domu Westów, gdzie Randy złamał Cathy ramię. Upośledzony chłopak uciekł. Żywego Jimmy'ego Allan znalazł w garażu, przywiązanego do góry nogami do belki stropowej. Oprócz tego policja znalazła metalowe, ręcznie zbudowane gadżety służące do zabijania. Cathy i Jimmy trafili do szpitala. John Boyd z Kanału Cztery ogłosił w wiadomościach wydarzenia z ulicy First Street. Dwie kobiety i chłopiec zostali porozcinani i artystycznie ułożeni z kupkach na asfalcie. Allan zorientował się, że ciała znaleziono w pobliżu szpitala, do którego trafił Jimmy i Cathy. Allan wyznał dziewczynie, że jej ojciec nie żyje. Kiedy Jimmy się obudził zastał mamę przy łóżku. Ellen Brigham na dyżurze nie zauważyła upośledzenego chłopca w korytarzu. Elvin Brown y magazynie na parterze natknął się na Randy'ego. Chłopiec złamał mu kręgosłup. Dobrinin czekał na wsparcie, lecz upośledzony chłopak rozciął mu skalpelem gałki oczne. Randy znalazł Cathy, a ona schowała się za drugim łóżkiem, gdyż pierwszym wcześniej próbowała zabarykadować drzwi. Jimmy usłyszał Randy'ego, za drzwiami pokoju ujrzał stos trupów. Wziął broń od martwego policjanta i wszedł do pokoju Cathy. Następnie ostrzelił Randy'emu palec, ale dzieciak wogóle tego nie poczuł. Randy zaatakował chłopca i pozbawił go przytomności. Cathy zebrała siłę i niezwarzając na ból przytrzymała Randy'ego przy szybie. Wkrótce pod wpływem obrażeń została zmuszona wyrzucić go za okno. Z chłopca zostało tylko martwe ciało za oknem, a policjanci łącznie z Allanem podziwiali ją z dołu. Cathy zadecydowała się na remont domu, dlatego tydzień mieszkała u Ann. Jimmy zamieszkał z matką w Glendale. Spotkali się kilka razy, lecz ich rozmowy były sztywne. Allan nadal odwiedza Cathy.
"Instynkt śmierci" to pierwsza książka autorstwa Bentley Little, z jaką mam do czynienia. Co prawda czytałam ją prawie miesiąc, ale to wina problemów osobistych. Książka nie ma skomplikowanych słów, czyta się płynnie. Opisy nie są duże, ale dla osób uczulonych na nie, mogą irytować. Nie przywiązałam się do pisma autora, a historia była interesująca, lecz jak dla mnie zbyt przewidywalna. Co do bohaterów, też nie przywiązałam się jakoś szczególnie. Z początku akcji nie jest za wiele, im bliżej końca, tym jest jej więcej. Po zakończeniu książki odczuwam lekki niedosyt. Mogę zaproponować ją fanom horrorów, lecz nie jest to pozycja wybitna.

(przeczytano 20.01.2017)
Cathy Riley przyjaźni się z młodym sąsiadem, Jimmy'm Goldsteinem. Chłopak mieszkał z zaniedbującym go ojcem. Jimmy przekazał jej nowinę, że ktoś wprowadził się do domu Lauterów. Kiedy Cathy miała 6 lat, Keith Lauter zabił swoją żonę i popełnił samobójstwo. Porucznik Allan Grant razem z kapitanem Pynchonem pojechał na miejsce zbrodni. W domu przy...

Wampir Lestat jest w Miami. Tropi morderców, żeby się nimi pożywić. Trafił na dusiciela, który upatrzył z sklepie staruszkę za ofiarę. W jej mieszkaniu Lestat się ujawnił, pod hotelem dorwał uciekającego mężczyznę. Lestat wrócił do staruszki i wbrew swoim zasadom, ją także zamordował. Na chodniku dostrzegł brązowowłosego i brązowookiego śmiertelnika z zamkniętym przed wampirem umysłem. Lestat spotkał go w Wenecji wisząc na krawędzi Piazza San Marco i miesiące później w Hongkongu z pobliżu Nigth Market. Chłopak wyczuł głód wampira, wrzucił w piasek kopertę i uciekł. W liście było napisane opowiadanie "Rzecz na progu" autorstwa H.P. Lovecrafta. Opodal Londynu w siedzibie stowarzyszenia Tajamasci Lestat miał pożegnać się z przyjacielem Davidem Talbotem, z którym ostatni raz widział się kilka miesięcy temu w Amsterdamie. Spotkał się z nim przypadkowo tydzień po przyjeździe na ławce w Rijksmuseum przed portretem Rembranta. Lestat był zły na przyjaciela, że nie chce on zostać wampirem. Znów go opuścił. W liście z przeprosinami podzielił się swoją teorią na temat Rembranta, który mógł zaprzedać duszę Diabłu. Wiele miesięcy później Lestat pojechał odwiedzić go w dworku w Cotswolds. Lestat chciał się pożegnać, ponieważ zamierza się unicestwić. Dawid natomiast zamierza go od tego odwieść. Lestat pokazał mu list od nieznajomego. Na Pustyni Gobi Lestat wystawił się na słońce. Obudził się następnego wieczoru w piasku. Leżał przez kilka h. Nie został unicestwiony, lecz jego skóra zmieniła kolor na ciemniejszy. Wrócił do Davida. Inne wampiry przyszły do niego, by zobaczyć, jak się czuje. David opowiedział Lestatowi o wycieczce do Brazylii i poznanym synu kapłanki Candomble, Carlosie. Kapłanka z zemsty za odciągnięcie syna od szkoły zesłała na niego duchy. David wyjechał tej samej nocy, w której dowiedział się od Carlosa. David zapragnął być jej uczniem. Opowiedział mu też jak w Paryżu w kawiarnii przy Gauche Bord przysłuchał się jak iluzoryczne postacie, Bóg i Szatan. Bóg nakazywał diabłu kontynuować pracę, a on nie chciał, za długo pracował, a przydarzyło mu się to samo co innym. Bóg oznajmił, że rozumie, lecz Diabeł musi zrozumieć, jak ważne są jego obowiązki, ponieważ Bóg potrzebował jego siły. Po wizji David nie potrafił przypomnieć sobie żadnych szczegółów. Ludzie, którym opowiadał o tym nie dali wiary. David zamierza odejść z Talamasci. Lestat pożegnał się z przyjacielem i udał się do Londynu. W hotelu "Claridge" zameldował się jako Sebastian Melmoth. Chłopak z obsługi hotelowej podarował mu list z opowiadaniem "Oczy mumii" Roberta Blocka". Śnił, że rozmawia ze swoim prześladowcą. Lestat przeglądał zapiski z wypraw Davida. Błąkając się po Paryżu doznał uczucia dezorientacji, która przepowiadała pojawienie się tajemniczego prześladowcy. Po drugiej stronie rzeki z samochodu wysiadł przestraszony młody brunet, przeszedł przez most, przekazał Lestatowi kolejną kopertę. Zapowiedział, że zaoferuje mu wkrótce propozycję nie do odrzucenia, następnie odjechał. W kopercie była kaseta wideo z filmem "Vice versa", a w hotelu czekała już na niego paczuszka z filmem "Dwoje we mnie". W całym "Ritzu" nie było magnetowidu, dlatego postanowił sprowadzić Davida do Paryża. W restauracji omawiali sytuację. W opowieści Lovecrafta diaboliczna kobieta Asenath zamieniła się ciałami ze swoim mężem, lecz tak naprawdę dokonał tego jej ojciec w jej ciele. W Egipskim opowiadaniu mumia posiadła duszę archeologa, a on musiał tkwić w jej zgniłej powłoce. Film "Vice versa" jest o chłopcu i mężczyźnie, którzy zamienili się ciałami, a "Dwoje we mnie" też dotyczy zamiany ciał. Lestat zorientował się, że mężczyzna potrafi dokonać zmiany ciał. Opowiedział Davidowi o nietypowej dezorientacji i wibracjach w obecności mężczyzny. Lestat jest podekscytowany nowym doświadczeniem, ale David nakazuje mu nie plątać się w takie rzeczy. Lestat przysiągł nie podejmować pochopnych decyzji i dać Davidowi swój numer telefonu w Nowym Orleanie. Lestat uważa, że inne wampiry zrobiłyby wszystko, żeby ponownie stać się ludźmi. Po spacerze zastał w hotelu wiadomość od Davida z prośbą o jutrzejszy kontakt. Na stoliku koło łóżka znalazł kopertę od znajomego prześladowcy z napisem "Hrabia van Kindergan". Młodzieniec podpisał się jako Raglan James, chce się spotkać z wampirem jutro w nocy na Jackson Square w Nowym Orleanie. Rozmyślając doznał wizji Claudii. Przybył do Nowego Orleanu dzień wcześniej. Odwiedził Louisa i opowiedział mu o tajemniczym brunecie. Louis poradził mu go zniszczyć, ponieważ według niego pragnie on poprzez zamianę ciał posiąść nieśmiertelność. Lestat jednak nie zamierzał posłuchać przyjaciela. W porze spotkania Lestat poszedł z młodzieńcem do kawiarnii. Pierwszej klasy zmieniacz ciał nie cieszył się swego czasu zdrowiem, zatem obecne ciało, ujrzane rok temu w Wenecji, uzyskał dzięki zamianie. Raglan opowiada, że dusza składa się z dwóch części: większej, czyli podróżującej osobowości oraz mniejszej, szczątkowej, która utrzymuje ciało przy życiu. Lestat zarządał zdjęcia z jego poprzednim ciałem. Ujrzał 50 letniego staruszka. James przyznał, że należał do Talamaski, skąd go wyrzucili za posługiwanie się umiejętnością zamiany ciał i to dzięki niej wie o istnieniu Lestata. Śledził go podróżując cieleśnie oraz poprzez systemy komputerowe. Za zamianę ciał rząda 10 milionów. Zdradził, że Talamaska ma medalik z miniaturką Claudii. Zamiana w Georgetown miała obejmować od nocy środowej do 2h przed piątkowym świtem. David dowiedział się, że zmieniacz ciał ma 67 lat, urodził się w Indiach, dorastał w Londynie, był 5 razy w więzieniu jako oszust i przestępca z potężną psychiką. Właściciel ciała przebywał przez krótki okres w londyńskim szpitalu dla niezrównoważonych psychicznie kryminalistów, matka to Angielka hinduskiego pochodzenia. Pracował w jednej z londyńskich stacji obsługi samochodów, specjalizował się w najdroższych autach, handlował narkotykami, a pewnej nocy zamordował żonę, 2 dzieci, matkę, szwagra i oddał się policji. W jego krwi wykryto sporą dawkę mieszanki halucynogenów z alkoholem. Od tragedii nie wypowiedział ani słowa, nie reagował na bodźce, a 3 tygodnie po trafieniu do szpitala zamordował pielęgniarza i uciekł w tajemniczych okolicznościach. Zabitym pielęgniarzem chorym na raka z pozostałym przewidywanym 0,5 rokiem życia, był Raglan James. Jest komputerowym geniuszem, potrafi 8 języków, wstąpił on do zakonu dla poznania tajemnic, a obrabowywał jego członków, podrabiał akta. Jego matka umarła na raka, a siostra jako szwaczka pracuje w sklepie z artykułami ślubnymi. Na statku "Królowa Elżbieta II", gdzie przez 6 lat przed śmiercią pracował jego ojciec, Raglan jako pracownik okradł pasażera na 400 funtów. Po tej sytuacji ojciec go wydziedziczył. Lestat zapytał Davida czy w skarbcu Talamaski jest medalion z wizerunkiem Claudii, który śni się wampirowi po nocach, odpowiedź była twierdząca. Po północy Lestat dotarł do domu Jamesa w Georgetown. Ulicą przebiegł owczarek niemiecki z czarnym nosem. Był przyjazny w stosunku do Lestata. Z obroży wiadomo, że wabił się Mojo. Umówił się z Raglanem po zmroku. Na spotkaniu okazało się, że James poszukiwał człowieka w ciężkim szoku z funkcjonującym ciałem i mózgiem. Z Talamaski dowiedział się anatomii wampirów. Omówili szczegóły, następnie zamienili się ciałami. Raglan w ciele wampira zniknął, a Lestat jako śmiertelnik zostal z psem. Raglan zostawił mu paszport i dwa liściki. Poszedł więc na spacer i oglądał świat innymi oczyma. W restauracji młoda kobieta podarowała mu wino i słone paluszki. Po zmianie miał ją odprowadzić ją do domu. Kobieta chciała przespać się z nim z prezerwatywą, ale wbrew jej woli zrobił to bez. Szlochająca kobieta wyrzuciła go z domu, a on obiecał jej wyjątkowy prezent. Następnie poszedł zwiedzać. Pracownica hotelu przyniosła mu torbę z lekarstwami, bo kaszlał. Następnego dnia Lestat stracił przytomność, w karetce i szpitalu doznał wizji Claudii pytającej o swoją matkę. Trafił do waszyngtońskiego szpitala z zapaleniem płuc. Przy jego łóżku czuwała zakonnica, Gretchen Marguerite. Opowiedział jej o wampirach, Davidzie i zamianie ciał. Gretchen zabrała go do domu. Dalej opowiadał jej o sobie. Ona jako zakonnica pracowała z dziećmi na misjach. Claudia ukazuje mu się coraz częściej. Obiecał Gretchen, że jak powróci do ciała ukaże się jej. 40 letnia zakonnica wzięła urlop od misji, ponieważ nigdy nie doznała bliskości mężczyzny. Zrobili to. Następnego dnia opowiedziała mu o sobie więcej o jej wierze w Boga i oddaniu mu. Kiedy miała 16 lat jej matka zachorowała na anemię. Po modlitwach w ciągu miesiąca wyzdrowiała, a Gretchen w zamian za ten dar, wstąpiła do sióstr misjonarek. Nie mogła pogodzić się z nędzą i niedolą panującą na świecie, więc pomagała jak największej liczbie ludzi. Lestat spytał, czy jeśli powróci do swojego ciała, ma ją odwiedzić, choć z pewnością się przerazi. Zakonnica powiedziała, że rano był moment, kiedy mogła rzucić wszystko, żeby z nim być, więc napewno chce go ujrzeć. Lestat telefonicznie dowiedział się, że jego nowojorski agent został okradziony z komputera i archiwum oraz zabity. Paryski agent przyznał, że jakiś gość podawał się za Lestata, ale znał tylko dwa hasła. Lestat ostrzegł go przed telepatą. Lestat pożegnał się z Gretchen i razem z psem poleciał do Nowego Orleanu do opuszczonego domu Louisa, który cisnął nim o ziemię i pozbawił Mojo przytomności. Lestat w ostatniej chwili się przedstawił. Poprosił swe pisklę, żeby go przemienił. Louis się nie zgodził, ponieważ przysiągł, że nikogo już nie stworzy. Opuścił dawnego wampira. Lestat próbował wzywać Mariusa, lecz na próżno. Powrócił więc do swojego mieszkania przy Dumaine Street. Okazało się, że Raglan dotarł tam przed nim. Nagle ujrzał Davida, który opowiedział mu o "wampirzym zabójstwie" mężczyzny w Nowym Jorku, ostatnie na Dominikanie 2 noce temu, tak jak przy zabójstwie 2 kobiet na Florydzie w pobliżu Bal Harbour zaatakował w wieżowcu. W San Domingo zamordowano całą rodzinę, tylko ojca pozbawiono krwi. Na miejscach zbrodni znaleziono roztrzaskne meble i zdewastowane, obrabowane sejfy. David zorientował się, że Lestat był z kobietą. Razem obmyślają plan przeciwko Jamesowi. Poszli do hotelu. Lestat podzielił się z nim żalem do Louisa o przemianę i obawami, czy Marius nie zniszczy jego powłoki. Lestat pragnie opuścić to ciało i odzyskać swoje. Razem opracowują plan. Tymczasem pięć osób zamordowano wczoraj wieczorem w Willi na wyspie Curacao, ciała znaleziono o 4 nad ranem. Ź nietypowych podróży Raglana wywnioskowali, że oszust płynie statkiem "Królowa Elżbieta II". James zameldował się na statku jako Jason Hamilton w apartamencie królowej Wiktorii, który teraz zawinął do La Guaira u wybrzeży Wenezueli. Zamierzają wsiąść na statek w Grenadzie, Lestat jako Amerykanin Sheridan Blackwood, a David jako emerytowany angielski chirurg, Alexander Stoker. Wkrótce do hotelu przybył Jake, ich człowiek z Meksyku, który pomógł im przemycić rewolwer na statek. Dowiedział się, że James Gamilton ma 1,8 m wzrostu, ostro gra w ruletkę, nie je, sypia za dnia i rzekomo cierpi na poważną chorobę. Na statku zmarło sześć kobiet na atak serca. David dał mu wskazówki jak kamuflować swój umysł. Potem nauczył go wychodzić z ciała, wyobrażając sobie duchowego, unoszącego się sobowtóra. Następnie szkolił się w wypychaniu duszy z ciała. Tymczasem Raglan dokonał rabunku wśród wzgórz Caracas, zginęły 3 osoby. O 3:00 zamordowano wszystkich w domu zamożnej Austriaczki. Na statku dwie kabiny od kabiny Lestata, Quenns Grill, miał apartament pan Hamilton, poinformował go o tym stary seward. Wampir spał w czarnym, metalowym, kufrze. David i Lestat spacerowali po statku. Na korytarzu ujrzał Jamesa w swoim ciele i zaczął go obserwować. David i Lestat wkradli się do apartamentu złodzieja ciał, zastali pusty kufer, a kiedy James nadbiegł, David wymierzył w niego rewolwer. Lestat duchowo zaatakował, choć został natychmiast dwa razy odrzucony. Po trzecim ataku, w blasku słońca Lestat odzyskał swoje ciało, pędem ruszył do kabiny i zamknął się w kufrze. W drodze usłyszał dwa wystrzały. Po przebudzeniu okazało się, że Davida nie ma na statku. Seward poinformował go, że Brytyjczyk próbował zamordować Amerykanina. Oboje byli pod fałszywym nazwiskiem. Wysadzono Davida na lotnisku, miał wyruszyć do Miami, a Talamaska wyjaśniała sprawę przemytu broni. Talbot kazał przekazać Lestatowi wiadomość, żeby spotkali się w Miami w hotelu Park Central w dogodnym dla niego terminie. Drugi człowiek zniknął. Lestat wyruszył na poszukiwanie Gretchen. Siostra Marguerite słysząc, kim przybysz jest, chwyciła odruchowo za swój naszyjnik i nie chciała uwierzyć, że przybył do niej Lestat w swoim dawnym ciele. Wampir zostawił na stoliku pieniądze. Zapalił siłą woli świecę. Gretchen nazwała go kłamcą i kazała się wynosić. Odchodząc Lestat usłyszał Claudię. Pożegnał Gretchen w kaplicy. W Miami wampir umówił się z przyjacielem w Bailey's. David opowiedział, że Złodziej Ciał uciekł oknem, David skontaktował się z Domem Macierzystym i nakłonił szefów do wpłacenia za niego kaucji. Lestat z kolei opowiedział mu o Gretchen i swoim zawodzie. Liczył, że w jego oczach kobieta ujrzy duszę, którą pokochała. Podziękował też Davidowi, za to, że nie odwrócił się od niego. Co dziwne David poprosił go o przemianę. Kiedy go ugryzł, okazało się, że w ciało Davida wszedł Raglan James, którym wampir cisnął o ziemię. Przed utratą przytomności prosił o zawiadomienie matki. James w ciele Davida został przewieziony do szpitala. Lestat zadzwonił z budki telefonicznej do Talamaski, żeby powiadomić ich o zajściu. Za szybą pojawił się David w ciele ukradzionym przez Jamesa ze szpitala. Razem pojechali do hotelu Grand Bay przy Coconut Grove. 74 latka teraz czeka śmierć, przez poważne uszkodzenie mózgu, ale Lestat namawia go, żeby zgodził się na przemianę. David opowiedział, jak Raglan wypchnął go z ciała. David w panice wskoczył do wolnego ciała i zeskoczył z ganku na niższy pokład. Schronił się w Queens Grill Lounge, a potem obserwował swoje dawne ciało. W głośnikach nakazali Raglanowi Jamesowi zgłosić się do jednego z oficerów pokładowych. Na pokładzie Lido dwóch oficerów go szukało, a z głośników tym razem padło nazwisko Blackwood. Wysiadł ze statku na Barbadosie i udał się w stronę urzędu celnego. Za ten czas Złodzieja Ciał władze przenieśli na brzeg i wpakowali do radiowozu. W Bridgetown David jeździł z taxówkarzem po mieście. Później zwiedził ogród botaniczny i wybrzeże wyspy. Zatrzymał się w hotelu nad samym morzem. David i Lestat postanowili udać się do szpitala. W szpitalu okazało się, że oficjalnie David Talbot zmarł pół godziny temu. Obejrzał swoje zwłoki. Dom Talbot Manor trafi w ręce jego kuzyna, który od razu wystawi go na sprzedaż. Większość majątku zapisał zakonowi, więc mogą oni wykupić posiadłość. Dwie noce później Lestat i Mojo wrócili do domu w Nowym Orleanie. Przez tydzień podróżował po świecie. Był w Georgetown, Bangkoku, Hongkongu, Singapurze, Moskwie, Pradze, Wiedniu, Paryżu, Heidelbergu, Lizbonie, Madrycie, Atenach, Kairze i Marrakesz. Wrócił do Nowego Orleanu żeby spotkać się z Louisem, któremu spalił dom. Louis go przeprosił, za to, że w potrzebie się od niego odwrócił, ale sumienie nie pozwoliło przemienić kolejnej osoby. Po 3 tygodniach na Barbados w hotelu nad morzem Louis nadzorował remont mieszkania przy rue Royale. David zamierzał niedługo wybrać się na karnawał do Rio. Opowiadał mu o wieczornych imprezach w Bridgetown, spotkaniach z Aaronem i udawaniu swojego kuzyna. Lestat postanowił go przemienić wbrew jego woli. David podarował mu Medalion Claudii, który odzyskał. Zerwał go z ciała martwej matki Claudii, spadł mu nad ciałem umierającej Claudii, kiedy to zapinka pękła, wiele miesięcy później znalazł go w kieszeni i uniósł do światła. Choć David prosił go, żeby tego nie robił, Lestat chwycił go za kark i ugryzł. Obserwował jego walkę. Ugryzł się w język i pozwolił mu ssać. Nad wodospadem uczył go używać mocy. Na 1h udał się polować. David ze złości zniknął. Potem zaprosił go na karnawał w Rio i na wycieczkę do dżungli. Jedzie też Louis. Oboje mają mu za złe swoje przemiany.
Opowieść o złodzieju ciał" to czwarta część "Kronik wampirów" Anny Rice. Dowiadujemy się tu o przygodzie wampira Lestata z Raglanem Jamesem, oszustem i przestępcą z potężną psychiką. Książka pokazuje siłę przyjaźni między dwoma mężczyznami. Pozatym wielką głupotę wampira. Lestat jest to stwór ciekawy, żyjący na ryzyka, samolubny, nie słucha nikogo. Ta część była najsłabsza ze wszystkich czterech. Mam nadzieję, że kolejne okażą się bardziej wciągające.

Wampir Lestat jest w Miami. Tropi morderców, żeby się nimi pożywić. Trafił na dusiciela, który upatrzył z sklepie staruszkę za ofiarę. W jej mieszkaniu Lestat się ujawnił, pod hotelem dorwał uciekającego mężczyznę. Lestat wrócił do staruszki i wbrew swoim zasadom, ją także zamordował. Na chodniku dostrzegł brązowowłosego i brązowookiego śmiertelnika z zamkniętym przed...

Abigail po trzech dniach czekania, udaje się do parku w Shenandoah. Tam pewien mężczyzna napadł na nią i zrobił sobie z nią zdjęcie.
Urodzona 24 grudnia Vee pracuje za kulisami teatru pod okiem instruktorki, pani Santany. W sztukach gra jej najlepsza przyjaciółka Sydney i bliski jej chłopak, Matthew. Razem oglądają na telefonie poczynania uczestników gry Nerve, w której jakaś dziewczyna udaje, że kradnie w sklepie, mężczyzna pozwala pić psu zupę z własnych ust. Oglądający mogą ocenić nagrania najwyżej na 5 gwiazdek. W pierwszej edycji gry w rundzie finałowej uczestnicy spędzili pół h z palcami stóp zawiniętymi o krawędź dachu. Sydney chciała w tym miesiącu wziąć udział, lecz zatrzymały ją obowiązki gwiazdy przedstawienia. Matthew proponuje Vee, żeby przyjęła jakieś wyzwanie od Nerve. Dziewczyna ogląda przyjaciółkę i Matthew całujących się na scenie. Syd dostaje bukiet kwiatów od tajemniczego wielbiciela. Vee nie może iść dzisiaj na imprezę do Ashley, z powodu 5 miesięcznego szlabanu od rodziców, który pozwala jej wyłącznie na wychodzenie do pracy i biblioteki. Ostatecznie prosi o pomoc Tommy'ego Totha, scenarzystę i operatora od spraw technicznych w teatrze, aby w kawiarni Gotta-Hava-Java nagrał na żywo jak wylewa na siebie wodę z lodem. Niestety okazało się, że tego dnia miała na sobie prześwitującą bluzkę, kupioną jak inne cichy za połowę ceny w Vintage Love. Spóźniła się do domu, lecz okłamała rodziców, a ci jej uwierzyli. Rano razem z Tommym, zamierza utrzymać zdarzenie w tajemnicy, ale to wychodzi na jaw i przyznaje się przed Syd. Przyjaciółka doradza jej, jak zachować się przed znajomymi w tej sytuacji i odradza wzięcia udziału w dalszych wyzwaniach. Okazało się, że ekipa Nerve wysłała Matthew jej nagranie. Jej przyjaciółki, Liv i Eulie, składają Vee gratulacje. Następnego dnia Vee kończy się szlaban, lecz dziewczyna dostaje wiadomość od Nerve. By wygrać buty, ma udać się do tej samej kawiarni, niejaki Ian ma kupić jej latte. Do tego czasu Vee ma śpiewać na środku lokalu. Tommy idzie z nią jako kamerzysta. Ian szantażuje ją, że w zamian za latte, ma ogłosić, że jest świetny w łóżku. Obydwoje spełniają zadanie i razem śpiewają. Syd martwi się, że dalsze wyzwania zniszczą Vee, lecz ta zazdrości jej urody i scen z Matthew. Nerve wysyła do niej wiadomość, ponieważ chcą jej w rundzie finałowej w Seattle. Na początek ma spotkać się przed kręgielnią Pacifia i zaśpiewać z nim. Tommy zgłasza się na obserwatora. W klubie czystości, mają zapytać po 10 osób o prezerwatywę. Jack, ukochany Eulie, orientuje się, że to chyba gra. Wkrótce zostają wyrzuceni za drzwi. Tam wita ich tłum obserwatorów. W następnym wyzwaniu Vee ma namówić kogoś, żeby zapłacił 100 dolarów za jej usługi sexualne, a Ian ma namówić dziewczynę, żeby przespała się z nim za darmo. Tommy telefonicznie odradza jej dalszego udziału w grze. Napotyka dwie prostytutki, Tiffany i Ambrorię, a następnie namawia je podstępnie do przespania się z Ianem, niby sławnym piosenkarzem. Mimo incydentu z Alfonsem, ratuje ich grupa obserwatorów. Vee ostaje kosza od kilku mężczyzn, a nawet trafia na duszpasterza. W końcu ktoś się zgadza, ale okazuje się policjantem. Graczom udaje się uciec. Dziewczyna dostaje filmiki przyjaciół z gratulacjami, ale zbywa Tommy'ego. W następnym zadaniu Vee ma skonfrontować się z Sydney i skrytykować jej występ, a Ian ma tam flirtować tam z majatrakcyjniejszą dziewczyną. Vee przyznaje w teatrze, że była wściekła na Syd za obściskiwanie się z Matthew. Po zajściu Ian wyżywa się na Jake'u. Okazuje się, że było to częścią wyzwania. W finale Ian miał dostać samochód i karnet na paliwo, żeby mógł wyjechać, a Vee stypendium do szkoły artystycznej. Gracze mają udać się do sali dla VIP-ów w Club Poppy, udzielić tam 5 minutowego wywiadu, zostać tam przez kolejne 3h i wykonać wszystkie finałowe wyzwania. Doszła również możliwość rozmowy Sydney z agentem Hollywood, żeby naprawić relacje przyjaciółek. Na miejscu para powstaje się, Vee trafia do garderoby z kosmetykami. Później udziela wywiadu Gayle, która nie odpowiada na jej pytania o szczegóły techniczne. Natomiast redaktorka informuje ją, że musi współpracować wraz z 6 osobami. Po rezygnacji jednego wszyscy stracą nagrody, a po zagrożeniu przez gracza spójności gry, jego zadania zostaną utrudnione. Inni członkowie grupy to Daniella w tonie bransoletek i rudy Timon z Boise, czarny Samuel z Portland, Azjatka Jen i jej dziewczyna Micki z Reno. Na początek mają zgadnąć ilość widzów, kto poda najbliższą liczbę otrzyma 100 dolarów. Wygrywa Timon. Redaktorzy Guy i Gayle oferują 50 dolarów za przedstawienie się. Potem za każde wypite piwo otrzymają kolejne 50 dolarów. Następnie 100 dolarów za taniec. Według obserwatorów najwyższy procent na Micki i Timon, a najmniejszy Vee. W kolejnej rundzie uczestnicy mają wykonać telefon. Daniela miała zadzwonić do byłego chłopaka, Marco, i powiedzieć, że zgodnie z jego oskarżeniami zdradziła go z jego bratem, Nate'm. Ian ma wyznać byłej dziewczynie, zerwanie z nią było najgłupszą rzeczą, jaką w życiu zrobił i chce do niej wrócić. Vee ma powiedzieć Tommy'emu, że wie, że się w niej podkochuje oraz wymienić trzy powody, dla których nigdy nie będą razem. Wyznaje, że są do siebie zbyt podobni stojąc za kulisami, chłopak za bardzo się angażuje, a ona nie dorównuje jego standardom, z czego wynikła wymiana zdań. Następnie uczestnicy mają zadzwonić do rodziny innego zawodnika, powiadomić o jego ciężkim wypadku i się rozłączyć. Vee dzwoni do ojca Jen, lecz kiedy Timon dzwoni do mamy Vee, ta krzyczy, że nic jej nie jest. Za zagrożenie spójności gry ma zapłacić później. Ian dzwoni do domu opieki do babci Micki. Wcześniej dzwoniła do pewnej dziewczyny z wyznaniem, że od lat się w niej kocha i zrobi wszystko, żeby były razem. Między uczestnikami dochodzi do sprzeczek. W kolejnym zadaniu mają wejść samemu do określonego pomieszczenia na 15 minut. Przed wyzwaniem Jen przyznaje, że boi się ciemności i wspomina, jak Abigail, zawodniczce z poprzedniej edycji dali wyzwanie z wężami, a w zeszłym tygodniu skoczyła ze skały do wodospadu przed kamerą. Ian zdenerwowany wychodzi po wyzwaniu z pomieszczenia. Vee zostaje zamknięta w samochodzie z wonią spalin, identycznie jak podczas incydentu w garażu, przez co miała szlaban i wszyscy myśleli, że próbowała popełnić samobójstwo. Vee chce zrezygnować, ale Gayle pokazuje jej filmy przyjaciół i oferuje staż wakacyjny w jednym z największych domów mody w Nowym Yorku. Ian dostaje prawnika. W ostatniej rundzie finałowych wzywań uczestnicy mają wybrać ofiarę. Po głosowaniu pada na Vee. W zielonej szufladzie jest 7 pistoletów. Vee próbuje się wydostać, ale drzwi są zamknięte. Za sto dolarów Timon kładzie pistolety na przeciwko graczy. Nerve zastrasza Vee. Grupa dostaje instrukcje, jak posługiwać się bronią. Za swoje zachowanie do gry wkraczają porwani Sydney i Tommy. Tommy obwinia Iana. Wykonując zadanie grupa celuje w ofiarę lub w gości. Vee osłania przyjaciół. Ian stanął po stronie dziewczyny. Broń za poleceniem zostaje odbezpieczona. Podczas reklamy zawodnicy decydują się odłożyć broń, lecz światło gaśnie i rozlegają się 5 strzałów. Okazuje się, że nikt w pomieszczeniu nie strzelał, a zawodnicy mają celować z pistoletów przez ostatnie 20 minut gry. Vee podejrzewa, że za lustrem weneckim jest widownia. Dzieli się tą informacją z Ianem i zdradza, że jej imię brzmi Venus. Ian i Vee rozkołysali stół i wybili lustro osiem minut przed końcem gry. Spójność znów została zagrożona, a uczestnicy mają skierować broń na graczy, albo stracą wszystkie nagrody. Miki rzuca się na Iana, Jen na Syd, a Timon na Tommy'ego. Vee próbuje się wydostać przez rozbite lustro, choć próbuje zatrzymać ją Timon, udaje jej się wyswobodzić. Uciekając natrafia na Obserwatorów. Za zakładnika bierze opiekuna prawników z klubu, który wyrzucił ją za drzwi. Wracają do pokoju gry, zakładnik oferuje nagrody graczom, jeśli Vee go nie postrzeli. Dziewczyna odbiera mu dokumenty. Zabiera przyjaciół i wypuszcza mężczyznę przy windzie. Vee dowiaduje się, że telefon Tommy'ego miał zasięg, a on sam zdradził szczegóły jej życia Nerve, ponieważ organizatorzy wybrali Iana zamiast niego, żeby złamał serce Vee. W klubie trwa dyskoteka i są tam fani uczestników. Vee obwinia ich, że nie udzielili jej pomocy. Do klubu wpada policja, a uciekinierzy wsiadają do samochodu Iana. Udaje im się zgubić obserwatorów. Sydney wybacza przyjaciółce. Miesiąc później Vee nadal otrzymuje wiadomości od fanów. Podczas treningu, w biegu informuje Iana, że Gayle na prawdę nazywa się Jordan, ponieważ Tommy rozpoznał jej twarz w aplikacji. Tommy wyprosił ją o przebaczenie. Policja nie znalazła dowodów, zawodnicy i ludzie z kręgielni milczeli. Facet bez zgody Iana i Vee zaczął ich filmować, ale przepędzili go. Zgodziliby się, gdyby spytał, ponieważ liczą, że im częściej będą pokazywani, tym szybciej stracą na popularności. Rodzice dziewczyny uwierzyli, że incydent w samochodzie to wypadek, a nie próba samobójcza. Vee otrzymuje luksusowe buty wygrane na początku gry. Z dołączonego listu okazuje się, że ktoś liczy na powrót Vee do gry. Vee wrzuca buty do pudła z rzeczami do oddania. Przechodząc przez salon, otrzymuje wiadomość od Nerve.
A teraz inna historia...
18-letnia Venus "Vee" D. mieszka z matką, lecz pragnie wyjechać z miasta. Mama nie zgadza się na akademik. Spokojna i niewidoczna wśród tłumu Vee żyje w cieniu swojej przyjaciółki, cheelderki Sydney, która lubi imprezy, jest ładna i popularna. Vee podkochuje się w kapitanie baseballistów, JB. Kiedy Sydney próbuje umówić ich na randkę, chłopak daje jej kosza. D
Mimo przekonań swojego przyjaciela, Timmy'ego dziewczyna decyduje się na udział w internetowej grze Nerve. Człowiek może stać się graczem, podejmującym płatne wyzwania w drodze do finału oraz płacącym obserwatorem, siedzącym losy bohaterów. Timmy towarzyszy jej podczas pierwszego zadania. Ma pocałować w barze mężczyznę. Pada na chłopaka, który czytał jej ulubioną powieść. Chłopak ten okazuje się graczem i ma zabrać ją na miasto. Dziewczyna ubiera się w zieloną suknię, tajemniczy Ian dobiera jej buty. Następnie, zgodnie z wyzwaniem, razem uciekają nago ze sklepu. Później razem jadą motocyklem 100 km, podczas gdy Ian za kierownicą ma związane oczy. Sydney jest zrozpaczona z powodu popularności przyjaciółki, podczas gdy ona traci widzów. Nieustraszony Ty proponuje jej pomoc. Sydney rezygnuje z dalszej gry po utknięciu na drabinie między budynkami. Ian zabiera Vee na imprezę u Syd. Dochodzi między dziewczynami do wymiany słownej, a Vee zwycięsko przechodzi przez drabinę. Timmy zdradza Vee, że jego przyjaciółka ustaliła, że Ian w Seattle był już uczestnikiem w Nerve. Dziewczyna decyduje się iść ze sprawą na policję. Policjant nie pomaga jej, a w zamian za złamanie regół gry Ty porywa ją. Vee budzi się w zamknięciu, jako więzień Nerve. Wszystkie pieniądze z konta jej matki znikają. Ian tłumaczy uciekinierce, że poza graczami i obserwatorami są jeszcze więźniowie, którzy złamali zasady gry, a teraz Nerve ma kontrolę nad ich życiem. Jedyny sposób, aby się uwolnić, to zwycięstwo. Ian zamierza przejść z nią do rundy finałowej i dać jej zwyciężyć. Dręczona wyrzutami sumienia Syd wraz z Tommym odnajdują Vee i zamierzają pomóc jej w obaleniu Nerve. Ian wypełnia swoje zadanie, wisząc przez 5 sekund na jednej ręce z dźwiga. Na wysokości zginął jego przyjaciel, z którym wykonywał zadanie w Seattle. W czasie trwania finału grupa hakerów Kween ma włamać się do gry. W wielkim finale uczestnicy mają się zastrzelić, a zwycięzca odzyska wolność. Vee rezygnuje, a na ochotnika zgłasza się Ty. Wszyscy oglądający mają zagłosować, czy Ty ma zabić Vee. Tymczasem za namową Sydney Ty pomaga Vee upozorować postrzał, a ekipa Kween oskarża głosujących za o współudział w morderstwie.
Książka autorstwa Jeanne Ryan nie była wybitna. Patrząc na opis, spodziewałam się coś w stylu filmu Gamer (2012). Można powiedzieć, że jest to ocenzurowana, gorsza wersja tego filmu.
"Nerve" to młodzieżowy thriller, w którym bohaterzy zostają wciągnięci do gry. Ukazuje to ile człowiek zgodzi się zrobić, żeby otrzymać to o czym pragnie. Książka została napisana w przystępnym języku, czyta się ją szybko. W filmach i literaturze często pojawia się motyw analizy ludzkiego zachowania, dążenie człowieka do władzy, wątki romantyczne, zazdrość i zemsta. Dlatego książka nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia. Zdecydowałam się ją przeczytać tylko dlatego, że wyszła ekranizacja, a chciałam pójść do kina na film z Emmą Roberts, znaną mi z świetnego serialu "Scream Queens". W Nerve (2016) rola Emmy była płytka i kiepsko ją przedstawiająca. Dużo lepiej pokazali się pozostali aktorzy: Dave Franco jako Ian, Emily Meade jako Sydney, Machine Gun Kelly jako Ty oraz Miles Heizer jako Tommy. Film również nie polecę, fabuła była jeszcze bardziej zdziecinniała niż w książce. Podsumowując, książka i film różniły się postaciami drugoplanowymi oraz sposobem pokazania Nerve jako zagrożenia. W filmie zadania Iana i Vee były komiczne, a niebezpieczeństwo ukazano oczami innych uczestników. W książce to na Vee i Iana spadało niebezpieczeństwo.

Abigail po trzech dniach czekania, udaje się do parku w Shenandoah. Tam pewien mężczyzna napadł na nią i zrobił sobie z nią zdjęcie.
Urodzona 24 grudnia Vee pracuje za kulisami teatru pod okiem instruktorki, pani Santany. W sztukach gra jej najlepsza przyjaciółka Sydney i bliski jej chłopak, Matthew. Razem oglądają na telefonie poczynania uczestników gry Nerve, w której...

"Ostatnia gwiazda" to ostatnia część cyklu "Piąta Fala" Ricka Yancey'ego. Powstała ekranizacja pierwszej części, gdzie główną rolę zagrała Chloe Grace Moretz, znana jako Carrie (2013) oraz Mindy Macready z Kick-Ass. Reżyserem jest J Blakeson, którego kojarzę z filmu Uprowadzona Alice Creed. Z książkmi z pewnością męczyłam się bardziej niż filmem, gdyż były dłuższe, a na film poświęciłam znacząco mniej czasu.
Za sprawą eksperymentu Voscha Ringer została ulepszona, jest szybsza i sprawniejsza od zwykłego człowieka. Po śmierci Filiżanki i Brzytwy, jej jedynym celem stało się ocalenie przyjaciół i uśmiercenie Voscha. Ten obecnie planuje schwytać Evana Walkera, uciszacza, którego program zawiódł. Z braku zaufania do Ringer, na misje schwytania Evana przez ulepszoną Mariko wysyła też Constance. Walker natomiast planuje wysadzić w powietrze statek matkę zanim Przybysze wysadzą wszystkie miasta na Ziemi. Ostatecznie jednak nie udaje mu się to, a inicjatywę przejmują dziewczyny, Ringer i Cassie. W trakcie podróży ginie jeden z członków oddziału Zombie'go, Dumbo. Książka kończy się częściowym happy endem. W porównaniu do cyklu "Monstrumolog" tego samego autora, seria "Piąta Fala" nie dorasta mu do pięt. Nie czytałam jeszcze jego cyklu o Alfrdzie Kropp'ie, ale może kiedyś po niego sięgnę. Nie skreślam autora po jednym, choć szczególnie nieudanym cyklu. Nie polecam żadnej książki o obcych, bo to moja pierwsza seria o tej tematyce i żałuję, że się za nią zabrałam.

"Ostatnia gwiazda" to ostatnia część cyklu "Piąta Fala" Ricka Yancey'ego. Powstała ekranizacja pierwszej części, gdzie główną rolę zagrała Chloe Grace Moretz, znana jako Carrie (2013) oraz Mindy Macready z Kick-Ass. Reżyserem jest J Blakeson, którego kojarzę z filmu Uprowadzona Alice Creed. Z książkmi z pewnością męczyłam się bardziej niż filmem, gdyż były dłuższe, a na...

Wampir Lestat, bohater "Wywiadu z wampirem" i "Wampira Lestata" postanawia opowiedzieć koleiną historię. Tym razem skupia się na wydarzeniach sprzed koncertu, widzianych z punktu widzenia innych bohaterów oraz chaosie na świecie spowodowanym przebudzenia królowej Akaszy, pierwszej wampirzycy. Wampiry i istoty nadprzyrodzone nawiedzają sny o bliźniaczkach i zbezczeszczonym przez żołnierzy rytuale spożycia organów zmarłego. Według legendy, Matkę zniszczy jedna z rudowłosych bliźniaczek, na które królowa zesłała okropny los. Czy śmierć Matki spowoduje unicestwienie wszystkich wampirów? Tego dowiemy się w powieści.
W książce spotykamy starych bohaterów, Louisa, Gabrielę, Armanda, Daniela, Maela, Mariusza, Akaszę, Enkila, i oczywiście Lestata. Pojawiają się też nowi, tacy jak np. Eryk, Khayman, Mała Jenks, Aaron Lightner, David Talbot, Jessica Miriam Reeves, Maharet i Mekare oraz wspomniani w "Wampiru Lestacie" Pandora i Mael. Postacie te są różnorodne. Niewiele było niestety o moim ulubionym, Louis'ie de Pointe du Lac, lecz koleina część ma rozwinąć wątek zjawy jego zmarłej ukochanej widzianej przez Jesse w starym nowoorleańskim mieszkaniu Lestata. Co do treści zakończenia, pewnością było przewidywalne. Według mnie nie skończyło się ani źle, ani dobrze. Powieść została napisana na poziomie "Wampira Lestata". Jednak treść akcji trzeciej części podobała mi się ciut bardziej. W "Królowej potępionych" dzieje się dużo akcji, lecz są też długie, szczegółowe opisy, przez co czyta się ją ciężko. Książka też do cienkich nie należy, dlatego polecam po nią sięgnąć przed świętami lub dłuższym wolnym, żeby wczuć się w temat i nie zapomnieć za szybko treści.

Wampir Lestat, bohater "Wywiadu z wampirem" i "Wampira Lestata" postanawia opowiedzieć koleiną historię. Tym razem skupia się na wydarzeniach sprzed koncertu, widzianych z punktu widzenia innych bohaterów oraz chaosie na świecie spowodowanym przebudzenia królowej Akaszy, pierwszej wampirzycy. Wampiry i istoty nadprzyrodzone nawiedzają sny o bliźniaczkach i zbezczeszczonym...

16 Maj. Wieczorem autor dwóch sfilmowanych książek, oraz powieści "Przecież to zbrodnia", która miała zostać niedługo sfilmowana, Andrew Thomas samotnie mieszka w posiadłości nad jeziorem Norman. Obecnie pracuje nad nowym thrillerem "Spiekota", a sprawy wydawnicze załatwia jego managerka, Cynthia Mathis. W skrzynce na listy oprócz koperty z listami od fanów, a w drugiej było ostrzeżenie dotyczące zakopania ciała w jego ogrodzie zaginionej Rity Jones. Andrew ma czas do jutra do 12:00, żeby zadzwonić pod numer z kratki z kieszeni ofiary, inaczej policja z Charlotte dowie się o ciele i miejscu ukrycia narzędzia zbrodni ukrytym w domu pisarza. Andrew odnalazł ciało, wyciągnął z szortów ofiary numer i zadzwonił dwie godziny po powrocie do domu. Wcześniej pomyślał o swoim nieudanym związku z Karen, swojej matce i niewidzianym od 13 lat bracie. Szantażysta karze mu pojechać samolotem, na który bilet otrzyma pocztą, a przyjaciołom powiedzieć, że wraca na Arubę, gdzie rok temu spędził lato. Za argument podał krew Andrew'a z fiolki doktora Xu na koszuli ofiary i nóż kuchenny. Rankiem 21 maja przyjaciel Andrew'a, Walter Lancing, podwiózł go na lotnisko. Andre w dał mu szarą kopertę, którą ma otworzyć, jeśli nie wróci do 1.06. Po przylocie do Denver, na terminalu czekał na niego szofer Hiram. W odpłatnej tajemnicy dowiózł go do Motelu 6 przy 1-25 na północ od Denver, gdzie wedle poleceń z koperty od Hiriama, miał zameldować się pod nazwiskiem Randy Sinder. Obudził się nie w pokoju 112, lecz . Prześladowca zostawił mu jego zdjęcia znad grobu, miejsce pochowania 4 innych ludzi oraz dowodów zbrodni. Za dwa miesiące ktoś dostarczy to policji, jeśli porywacz go nie powstrzyma. Za oknem widać było pustynię. Andrew rozmawiał z porywaczem. Za oknem dostrzegł uciekającą dziewczynę i pozwalającego ją mężczyznę. Andrew rozpoznał w nim swojego brata, Orsona, który zniknął z Appalachian State University, gdzie studiowali. Brat powiadomił, że miał planował się kilka dni później. Za zabranie rewolweru ukarał go wystrzałem strzałem z 1/5 naładowanego pistoletu. Pistolet nie wystrzelił, a ofiara była kelnerką. Bracia wspominali wyjazdy na wieś do dziadków na północ od Winston-Salem, gdzie przyłapali właściciela sądu jabłkowego, Joe Hamby'ego na zabawianiu się z dynią. Andy siedział na pustkowiu tak długo, że zaczął prowadzić dziennik. Czyta książki i wspomina jak w pobliżu ich domu w Winston-Salem, przypalali jaszczurkę. W dniu 6 od rozpoczęcia dziennika, Orson zaprowadził brata do dotychczas zamkniętej szopy, przykuł brata łańcuchem do krzesła. Kazał mu grać z porwaną kobietą, matką 3 dzieci, Shirley Tanner, która miała przeżyć, kiedy odpowie na 5 pytań. Dotyczyły książek Shakespeara, filozofa Kanta, Golgoty, państwa Gabon, Deklaracji Niepodległości. Orson chciał zamordować ją nożem zamówionym w Montanie, chyba, że Andy zastrzeli ją przywiezionym z domu kalibrem 357, ale Andrew strzelił do niego. W broni były ślepe naboje. Został ukarany kolejnym niepewnym strzałem, a pod groźbą kolejnego, Andrew musiał wyciąć serce dziewczyny. W pokoju Orsona była zamrażarka z trofeami w postaci serc. Orson opowiada, jak zimą 1988 jako 26latek rozwalił kamieniem bezdomnemu tył czaszki. Pisząc na szczycie urwiska, Andrew dostrzegł kowboja, Percy Madding, który sprzedał w 1991 farmę na Wind River, doktorowi historii z college'u w Vermont, Dave'owi Parkerowi. Orson rozważnie pojechał z bratem ukryć ciało, natknął się na rodzinę zmierzającą do Yellowstone oraz 3 złodziei z czarnego forda. Jednego z nich Orson przystanął maską, pozostałych, Jeffa i Wilbura, przywiózł do szopy. Jeden dostanie kulę, drugiemu wytnie serce. Zastrzelić miał Andrew, czego dokonał po wyjściu brata z szopy. Orson wypuścił brata do chaty, a sam zajął się Wilburem. Tego pamiętnego 11 dnia Orson postanowił wypuścić brata. Nocą uśpił go i pożegnał się.
W księgarni 9th Street Books, której właścicielką jest Adrienne Phelps odbyło się spotkanie fanów z Andrewem. Była też obecna jego 50letnia agentka, Cynthia Mathis, która na kolacji wyznała mu, że ma mu za złe wyjazd na początku wydania Spiekoty, za co szczerze przeprosił. Po wrześniowych podróżach, w październiku Andrew wrócił do domu. Dwa tygodnie po powrocie pijany Andrew zwierzył się swojemu przyjacielowi, Walterowi Lancingowi, męża Beth i 3 dzieci, ze swojego spotkania z bratem, jego zniknięciu w wielu 20 lat, ciele nauczycielki Rity Jones i swoich koszmarach. Jeanette Thomas mieszkała samotnie w domu w Winston-Salem w Karolinie PN, gdzie dorastali jej synowie i zmarł jej mąż. W drodze do domu matki, jakiś mężczyzna zatrzymał od Andrew podpis Spiekoty z dedykacją dla jego dziewczyny, Jenny. Andrew odwiedził matkę pierwszy raz od 4 miesięcy. Dowiedział się, że na grób ich ojca ktoś położył kwiaty. Wybrał się z matką na spacer. Andy wspominał swoje dzieciństwo z Orsonem. Przewinęło mu się też mgliste wspomnienie z papierosem na końcu tunelu. Wspomina też Karen, która obecnie czyta rękopisy dla wydawnictwa w Bostonie i mieszka z rzecznikiem patentowym. Andrew'a obudziła muzyka w jego domu. Na stoliku znalazł kasetę wideo. Było na niej nagranie spotkania z chłopakiem Jenny, odwiedzin matki i jej zabójstwa przez Orsona. Zszokowany Andy zadzwonił do niej, lecz nie odebrała. W Halloween ktoś podłożył 12 pudeł pod Biały Dom, a zamiast materiałów wybuchowych były tam ludzkie serca z nazwiskami. Sprawą zajmuje się agent specjalny Harold Trent. Sprawcę nazwano "Kardiochirurgiem". Andrew wiedział, że sprawcą jest jego brat, ponieważ w chacie w Wyoming miał on zamrażarkę pełną serc. Andrew zdradził to Walterowi. Opowiedział też o nagraniu, śmierci matki, nieznanym wspólniku Orsona i jego groźbie skierowaną do rodziny Waltera. Walter radzi pójść na policję, lecz Andrew zamierza zabić brata i prosi przyjaciela o pomoc. Ten z kolei odmawia i zakazuje wszelkiego kontaktu. W internecie na stronie Woodside College znalazł Davida L. Parkera. Do drzwi Andy'ego zapukał przebrany na Halloween za Zorro John David i aniołek Jenna z ojcem, dzieci Waltera. Na spacerze Walter powiedział Andrew, że Beth z dziećmi wyjeżdża, a on pomoże mu zająć się bratem. Walter zdecydował się, ponieważ jakiś pan w szkole napisał jej na prawym przedramieniu "Pssst". W przeddzień ich wyjazdu do Vermont wypadły 35 urodziny Orsona i Andy'ego, dlatego Orson przysłał bratu życzenia i kolaż z ofiarami. Andrew i Walter zatrzymali się w zajeździe na skraju Gór Zielonych w Woodside. Melody Terrence, pracownica zaprosiła ich na obiad. W czwartek Andrew odwiedził Woodside College, otrzymał plan kampusu i książkę telefoniczną. Dowiedział się, że brat pracuje w gabinecie 209. Potem poszedł na wykład brata dotyczący historii Rzymu. Andrew śledził brata i przysłuchiwał się jego rozmowie z innym profesorem, Jackiem. Andy ukrył się w męskiej łazience i wywołał pożar, aby na spokojnie przeszukać gabinet. Odkrył, że Orson mieszka na 617 Jennings Road w Woodside w Vermont. W lesie Walter i Andrew wykopali grób i zostawili łopatę. W piątek po południu sprawdzili swój arsenał. Orson miał zostać odurzony Versedem, który w przypadku zapaści oddechowej można było zneutralizować Flumazenilem. Przyjaciele ułożyli plan i mieli porozumiewać się walkie-talkie na kanale 8 i 17. Po pierwszym znaku Walter miał się zjawić w okolice domu, a po drugim z powrotem pod 617 i na podjazd. Andy włamał się do domu brata, zwiedził go, a gdy właściciel przyjechał, ukrył się pod biurkiem. Orson umówił się w domu z Arlene i wziął prysznic. Andy dał Walterowi pierwszy znak. Andrew przeniósł się do szafy Orsona. Jako Dave zamierzał zabić dziewczynę, ale powiedziała o nim swoim znajomym, więc z hukiem wyrzucił ją z domu. Orson nagrał się na dyktafonie i obejrzał nagranie z zabójstwa Cindy sześciocalowym nożem do trybowania. Andrew stracił przytomność, a po przebudzeniu Orson spał. Wstrzyknął bratu 15mg Versedu i wezwał Waltera. Zanim jednak odpłynął, zdążył robić Andrew. Przyjaciele zamierzają go przesłuchać odnośnie zdjęć Andrewa i faceta kreślącego po ręce Jenny. Dotarli do lasu. Zanim Orson się obudzi, Andy zamierza przespać się w samochodzie. Andrew podał bratu antidotum. Orson opowiedział, że jego przyjaciel nazywa się Luther i trzy lata temu wywiózł go na pustkowie. Walter chciał zastrzelić Orsona, lecz Andrew kazał mu się wstrzymać z powodu Luthera. Orson kopnął fotel Andy'ego, przez co niechcący wystrzelił do Waltera. W dole zakopanym w lesie złożył jego ciało. Orson spał w bagażniku po 5mg dawce Ativanu i pojechał do domu Orsona wziąć prysznic. Zadzwonił do Cynthi i udawał zaskoczenie na wieść o śmierci matki. Policja z Winston-Salem oskarża go o zabójstwo. Po południu Orson obudził się przywiązany do krzesła w swoim salonie. Porwany mówi, że zdjęcia obciążające Andy'ego są w chacie w Wyoming, a z Lutherem Kite porozumiewa się e-mailem. Andy jako Dave umówił się z nim w poniedziałek wieczorem w Scottsbluff w Nebrasce. Według Orsona kiedyś spotkali się w mieście w barze przy autostradzie "U Rickiego". Orson pod przymusem umówił się z nim telefonicznie na 21:00. W barze Andy przekazał kelnerce list do Luthera, który nagle pojawił się w barze. Mimo, że Andrew został zauważony, udało mu się uciec do samochodu i pojechał w kierunku chaty. We wtorek natknął się na policjanta, który powiadomił go o nadchodzącej zamieci śnieżnej. W Rock Springs pod supermarketem kobieta usłyszała dźwięki z bagażnika, ale zbył ją. W pobliżu chaty Andrew przeniósł brata do przodu, żeby wskazał mu drogę do chaty. W zamieci auto utknęło. Orson wspomina jak w wieku 12 lat znaleźli pod tunelem mężczyznę, Wallarda Bassa. Orson opowiedział, jak mężczyzna z tunelu pobił Andrew, a Orsona zgwałcił i przypalił. Kiedy kazał ssać Andrew, Orson roztrzaskał mu głowę kamieniem. Andrew także się przypalił, żeby bracia pozostali tacy sami. Kiedy chata pojawiła się w zasięgu wyroku, pieszo ruszyli w jej kierunku. Niestety Andy stracił brata z oczu. Wszedł do środka i ograł się. W szufladzie znalazł 5 kaset wideo, na pierwszej wykonano odręcznym pismem: Jessica Horowitz:29.05.92, Jim Yountz:20.06.92, Mandy Sommers:06.07.92. Wszystkie nagrano w maju, czerwcu, lipcu lub sierpniu. Pisana poezja jego brata była banalna. Orson prowadził kronikę ze zdjęciami 6letnich sezonów zabijania jego i Luthera. Andrew śnił o dzieciństwie z bratem. Po drzemce, przy piecu oberwał w głowę. Obudził się na podłodze bez broni. Orson zaprowadził brata do szopy. Tam przypominał sobie, jak zabójca-podpalacz w Spiekocie rozrywa łańcuch spinający obręcze kajdanek w radiowozie i morduje policjanta O'Malleya. Orson najpierw związał brata, potem dla tortury postrzelił w ramię. Andrew stracił przytomności. Po jej odzyskaniu Orson zamierzał pociąć go, lecz do szopy zawitał Percy Madding, który przestrzelił Orsona strzelbą myśliwską. Kowboj uwalnia Andrew, który wraca do chaty po dowody i staje twarzą w twarz z Lutherem. Po postrzale od Andrew, Luther posadził Orsona i Percy'ego na bujanych fotelach na ganku. Do chaty przyjechała Pam, żona Percy'ego. Po krótkiej rozmowie ją także zastrzelił. Luther każe Andy'emu wstać z łóżka, a kiedy próbuje go zastrzelić, przewraca się na skutek wcześniejszej rany. Andrew nie zabił go, lecz zostawił związanego na ostatnim z bujanych foteli. Przy drodze zatrzymuje się długi biały van z małżeństwem i 3 dzieci kierującymi się do rodziny w Montanie. Głowa rodziny, Richard decyduje się podwieźć Andrew do najbliższego miasta.
Autor "Pustkowia" to Blake Crouch. Pisarz ten znany mi jest z trylogii "Miasteczko Wayward Pines", na podstawie którego powstał serial telewizyjny. Blake pisze kryminały.
W "Pustkowiach" głównym bohaterem również jest autor kryminałów, Andrew Thomas, który szczęśliwy żyje sobie samotnie, do czasu aż nie zostaje zaszantażowany przez mordercę. Spędza piekielne dni w towarzystwie bliskiej mu osoby. To przez nią bezpowrotnie traci wszystkie ukochane osoby. Postać dużo przeszła, lubię Andrew, choć jego luki pamięci i częsta utrata przytomności jest niezwykle irytująca. Reszta bohaterów jest albo nierozsądna, albo to szaleńcy. Nie zgłębiłam się w motywy zbrodni Orsona i Luthera. Jestem średnio zadowolona z zakończenia, ponieważ Andrew powinien dobić wroga.
Małe mam doświadczenie z kryminałami, ale ostatecznie mogę tę książkę ocenić jako lekki kryminał, nie zły, ale też nie wybitny.

16 Maj. Wieczorem autor dwóch sfilmowanych książek, oraz powieści "Przecież to zbrodnia", która miała zostać niedługo sfilmowana, Andrew Thomas samotnie mieszka w posiadłości nad jeziorem Norman. Obecnie pracuje nad nowym thrillerem "Spiekota", a sprawy wydawnicze załatwia jego managerka, Cynthia Mathis. W skrzynce na listy oprócz koperty z listami od fanów, a w drugiej...

Po zawale matki, księżniczka Eadlyn Helena Margarete Schreave podczas Biuletynu opowiada o stanie swojej matki, nieoczekiwanym wyjeździe brata dla ślubu z księżniczką Francji Camille de Sauveterre i odesłaniu kolejnych kandydatów Eliminacji. W walce o koronę pozostał Kile Woodwork, Hale Garner, Henri Jaakoppi, Fox Wesley i Gunner Croft. Po nagraniu dostała od kandydatów kwiaty. Nawet Erik, tłumacz Henri'ego, przyniósł jej mlecz. Król Maxon nie chce opuszczać pokoju żony będącej w śpiączce. Po wizycie u rodziców księżniczka udała się na swoją pierwszą naradę z lady Brice, sir Andrewsem, sir Coddlym, panem Rasmusem i resztą. Politycy chcą wojny z Francją, lecz księżniczka nie wyraża na to zgody, a Coddly'ego zwalnia. Lady Brice przesunęła jej pomysł, żeby ze swojej pokojowi, Neeny, zrobiła damę dworu. Podczas rozmowy z Kile'm, odwiedza ją jej daleki kuzyn, syn Augusta Illéi i Georgii Whitaker, Marid. Ich rodzice pokłucili się o sposób zreformowania państwa i nie utrzymują ze sobą kontaktu. Marid jest ceniony wśród społeczeństwa, dlatego daje jej swój numer i oferuje pomoc. Wieczór Eadlyn spędza z rodzeństwem, a poranku dołączają kandydaci. Wkrótce królowa się przebudziła. Dziewczyna obawia się, że zostanie w przyszłości wdetronizowania o czym zwierza się Kile'owi. Do pałacu przyjeżdża babcia Eadlyn, pani Singer, która poznaje kandydatów. Opowiada też wnuczce o tej dziadku. Dziewczyna umawia się z Henrim na obiad. Nocą idąc po kawę spotyka Erika. Zwierza się chłopcu o swoich początkowych wątpliwościach co do eliminacji i obecnym zmieszaniu. Marid przed kamerami udaje, że kocha Eadlyn. Gunner prosi księżniczkę o pocałunek, żeby zobaczyć, co wtedy poczuje. Oboje dochodzą do wniosku, że nie są dla siebie stworzeni. Chłopak postanawia opuścić pałac. Hale zajmuje się przerobieniem czerwonej sukni matki Eadlyn na Biuletyn. Erik z kolei został przez nią poproszony o lekcję fińskiego dla niej i Elity. Eadlyn kłóci się z Josie, która chce urządzić przyjęcie. Kile z kolei pogratulował jej pierwszego samodzielnego Biuletynu. Grupa ma spotkać się z księżniczką na kolacji, a rano mają mieć lekcję fińskiego. Eadlyn zadzwoniła do Marida, żeby zorganizował spotkanie z ludźmi z różnych grup społeczeństwa, aby poznać oczekiwania społeczeństwa. Podczas nauki gry w szachy Hale zwierza się Eadlyn, że ma przyjaciółkę, Carrie. Wyraża też swoje spostrzeżenia co do funkcji księcia. Na spotkaniu z ludnością Brenton i Ally Shellowie pragną zmienić miejsce zamieszkania, a młoda Bree Marksman chce, żeby społeczeństwo zyskało więcej swobody. Na sali był obecny Marid, Don i Sharron Spinner, Jamal i Suzette Palter, Andrew Barns z żoną, Joel i Blake. Z opresji ratuje ją Marid. W czasie kiedy generał Lager szukał w gabinecie okularów Maxona, wyszło na jaw, jak bardzo on i lady Lucy cierpią z powodu uniemożliwionej ciąży. Eadlyn znalazła okulary w saloniku. Podczas rozmowy z ojcem dowiedziała się, jak bardzo pragną oderwać się od spraw państwowych i znaleźć czas dla siebie, dlatego księżniczka zdecydowała, że wcześniej wstąpi na tron. Królowa ogłosiła to w piątkowym Biuletynie. Po tym wydarzeniu, Eadlyn po raz pierwszy tak wiele zyskała w oczach prasy. Hale nieoczekiwanie zakochuje się, lecz nie w księżniczce. Na jego prośbę ma zostać odesłany. Eadlyn odeśle także Eana. Jej suknie koronacyjną przygotowywała Neena. Pracownicy pałacu poskarżyli się, że Erik nie chce ubrać takiego garnituru jak Elita, lecz księżniczka przekonuje go. Na szczęście przekazuje jej obrączkę ślubną swojej praprababci. Hale dopracował suknię. Na koronację przyleciała Camille z Ahrenem. Na widok brata przyszła królowa bardzo się ucieszyła. Eadlyn składa przysięgę. Lady Marlee nalegała, by Josie towarzyszyła królowej w pracy. Później nadszedł czas na zdjęcia. Przy wywiadzie z dziennikarką, wychodzą na jaw zamiary Madrida. Chce poślubić Eadlyn, żeby wstąpić na tron. W czasie krótkiej, prywatnej rozmowy grozi jej zomarnowaniem opinii. Razem z lady Brice i Neeną obmyśla plan. Zamierza w ciągu czterech dni wybrać męża spośród Elity i jest pewna swojego kandydata. Ze swoich problemów zwierza się Erikowi, a właściwie Eikko Petteri Koskinen'owi, który opowiada jej o jego rodzicach, wiecznie roześmianej matce i nieśmiałym ojcu. Fox z kolei wyznaje jej miłość. W wiadomościach Josie zauważyła, że Marid wybierał u jubilera pierścionek. Wkrótce wybuchła kłótnia między doradcami królowej. Josie przeprasza ją, że wrzuciła Kile'a do puli. Zrobiła to, ponieważ chciała być księżniczką. Kandydatów zostało mało, a na dodatek Marid stanowi zagrożenie. Czy Eadlyn wybierze któregoś z kandydatów? Jak rozwiąże się problem z Maridem? Tego dowiemy się po lekturze!
Piąta część, a zarazem ostatnia do tej pory napisana powieść z serii "Rywalki" była ciut gorsza od "Następczyni". Jeśli chodzi o język i styl pisania, jest identyczny jak w poprzednich częściach, prosty, nie na trudnych słów, a czyta się szybko i przyjemnie. Nie ukrywam, że ta uwaga jest spowodowana moimi osobistymi odczuciami. W pierwszej części utożsamiałam się z bohaterką. Była samotna, stała w przekonaniach, chłodna, lecz dla rodziny zrobiłaby wszystko. Im dalej brniemy w fabułę, tym bardziej księżniczka wszystko zmienia i kombinuje.
Z plusów mogę wymienić nieprzewidywalność. Trylogia o Americe Singer była oczywista, książę oczywiście wybrał główną bohaterkę, nie od razu widać happy end, lecz jest on pewny. Tutaj wyboru dokonuje młoda dziewczyna, która nie jest tak pewna swojego zdania jak jej ojciec. W jej głowie jest spory mętlik. Otaczana przez mężczyzn nie czuje się pewnie i stabilnie, głównie dlatego, że do tej pory nie miała za dużo towarzystwa. Tym bardziej, że szkodzi jej społeczeństwo i daleka rodzina, a ci najbliżsi ją opuszczają. W ostatnich dwóch częściach jest mało opisów, America zachwycała się wyglądem głównie pałacu i sukni. Tutaj natomiast Eadlyn ceni potrawy. Ostatecznie przyznam, że nie podobało mi się zakończenie. Eadlyn wydawała mi się podobna do mnie i nie wyobrażam ją sobie w przyszłości u boku mężczyzny.

Po zawale matki, księżniczka Eadlyn Helena Margarete Schreave podczas Biuletynu opowiada o stanie swojej matki, nieoczekiwanym wyjeździe brata dla ślubu z księżniczką Francji Camille de Sauveterre i odesłaniu kolejnych kandydatów Eliminacji. W walce o koronę pozostał Kile Woodwork, Hale Garner, Henri Jaakoppi, Fox Wesley i Gunner Croft. Po nagraniu dostała od kandydatów...

Dwadzieścia lat temu Maxon Schreave został królem i zniósł podział klasowy wśród społeczeństwa. Mimo znacznych ułatwień ludzie nadal nie mają pracy i protestują. Maxon i dawna Piątka, America, mają czwórkę dzieci: następczynię tronu Illéi, 18 letnią Eadlyn, młodszego od niej o 7 minut Ahrena, 14 letniego Kadena i 10 letniego Ostena. W pałacu mieszkają także dzieci Lady Marlee, Kile i Josie Woodwork, za którymi Eadlyn nie przepada. Kile uczy się w Fennley. Ahren jest zakochany w następczyni tronu Francji, córce królowej Daphne, Camille. W celu uspokojenia nastrojów społecznych, państwo Schreave naciskają córkę na proces Eliminacji, podczas którego spośród 35 wylosowanych mężczyzn wybierze swojego męża. Choć początkowo nie chce się zgodzić, za namową brata, idzie na układ z ojcem. Nie zamierza wybrać żadnego z chłopców, lecz dać ojcu czas na zmiany państwowe, odwracając uwagę społeczeństwa Eliminacjami. Informacja o tym została ujawniona w Biuletynie prowadzonym przez Gavrila Fadaye'a. Dziewczyna musiała też nadzorować wszystkie przygotowania do przyjazdu kandydatów, a szukając chwili odpoczynku odnajduje ją podekscytowana Eliminacjami Josie i jej przyjaciółka Shannon. W korytarzu Osten podaje jej dwa ukradzione pamiętniki Josie, a ona pozostawiła je przy drzwiach do ogrodu. Szukając mamy, dotarła do Komnaty Dam zwanej Biblioteką Newsome. Mama dodaje jej otuchy i zdradza, że ona z początku wcale nie chciała wyjść za Maxona. Wracając do pokoju Eadlyn podsłuchuje rozmowę Lady Lucy i generała Legera. Okazało się, że Lady Lucy nie może mieć dzieci. W obliczu kamer w gabinecie Eadlyn kostkę koperty z kandydatami spośród 35 koszy. Od ojca dowiaduje się, że jego ojciec sam wybrał dla niego kandydatki, a Americę król chciał wyrzucić. W Biuletynie ogłoszono wyniki. Wylosowano m.inn. MacKendricka Sheparda z Likely, Winslowa Fieldsa z Zuni, Holdena Messengera, Kesleya Timbera, Hale Garnera, Edwina Bishopa i ku zaskoczeniu nawet samego wybranego, który wypiera się zgłoszenia, Kile'a Woodworka z Angeles. Jego matka chciała zatrzymać na dłużej syna w pałacu, ponieważ pragnie on wyjechać. W odwiedziny do rodziny królewskiej przyjeżdża siostra Americi, May. Musi ona wkrótce wyjechać na mecz Leo i konkurs taneczny Astry, kuzynów Eadlyn. Wbrew zasadom, dziewczyny oglądają zdjęcia kandydatów. Uwagę May przyciąga Baden Trains z Sumner. Dziewczyna poznaje kandydatów podczas ich pierwszego spotkania w cztery oczy. Pierwszy był niski Fox Wesley. Następny Hale Garner, którego ojciec był Dwójką. Po Kile'u przybył karmelowowłosy Ean. Ostatni był Henri z fińskim akcentem, który pochodzi z Norwegoszwecji, dlatego miał przy sobie tłumacza, Erika. Następnego dnia w czasie parady dziewczyna bierze Garnera i Henri'ego Jaakoppi koło siebie. Chłopcy chronią ją gdy ludzie rzucają w nią jedzeniem. Następnego dnia w Salonie Kawalerskim odesłała do domu 11kandydatów, m.inn. Paisleya Fishera, Blakleya, Jamala, Connora, Issira, Arizonę, Bradyego, Paulyego i Mackendricka, ale opinii publicznej nie wyszło to na dobre, choć księżniczka obroniła się przy dziennikarce. W pokoju chłopaka umawia się więc z Kile'm na pocałunek przed aparatem. Woodwork pokazuje jej swoje projekty budowlane. Dziewczyna z kolei uwielbia projektować ubrania. Eadlyn zaprasza Hale'a na randkę. Poznaje go bliżej, 19 latek z Belcourt ma trzech braci, jego ojciec był sportowcem i zmarł z powodu skrzepu, a mama pracuje jako sekretarka na lokalnym uniwersytecie. Chłopak z kolei pracuje u krawca, a on lubi zszywać ubrania na swój styl. Kiedy prosi ją o pokazanie swych szkiców, dziewczyna ucieka. Następną randkę uzyskał Baden, który gra na gitarze. Podczas przyjęcia Kile odzyskuje tiarę księżniczki ukradzioną przez Josie, umawiają się wieczorem w jej pokoju, a od Erika dziewczyna dowiaduje się, że 18 letni Henri przyjechał do Illéi jako emigrant w zeszłym roku i jest kucharzem. W pokoju księżniczka z Kilem całują się. Rano rozmawia z Neeną o jej chłopaku, Marku, który studiuje chemię. Pokojówka zdradza, że nie zamierza spędzić w tej pracy całego życia. Następną randkę miała z Jackiem Rangerem w sali kinowej. Po obejrzeniu "Czarnych brylantów" chłopak zaatakował ją, a Ahren doprowadził go do utraty przytomności. Następnego dnia po śniadaniu urządziła konkurs na temat wiedzy historycznej. Najlepiej wypadli Hale, Raoul i Ean, a najsłabiej Henri. Randka z Eanem Cabelem odbyła się na koniach, a chłopak wyznał, że w zamian za dogodne życie przy jej boku zagwarantuje jej niezależność i wolność rządów. Kile, Henri, Burke oraz Fox zapraszają Eadlyn na wspólną randkę w kuchni. Kończy się ona bójką, Burke zaatakował Foxa i został wydalony z pałacu. Fox z Clermont ma chorego na raka ojca. Podczas Biuletynu rodzina księżniczki jest niespokojna, ale ona świetnie sobie radzi, podkreślając zainteresowania kandydatów. Brat mówi jej, że ludzie nie są gotowi na jej rządy, dlatego mobilizują się, żeby obalić monarchię. Dziewczyna coraz bardziej zbliża się do kandydatów. Pani burmistrz, Milla Warren z Calgary nie sprzyja opinii o księżniczce, co pokazała w gazetach. America zdradza córce, że w młodości ciągle kłóciła się z Maxonem. Erik zaoferował Eadlyn swoją przyjaźń, a między nią, a Kilem znów dochodzi do pocałunku. Na prośbę brata Eadlyn urządza przyjęcie na część Camille. Na przyjęciu zdradza Erikowi, że chciałaby być taka jak Camilla. Hale, Kile, Henri, Apsel, Travis, Harrison, Linde, Raoul, Edwin i Osten zaprosili ją na grę w baseball. Wkrótce dołączyli do nich inni. Winslow zaprosił księżniczkę na grupową randkę z tymi, którzy nie grali w baseball, z wyjątkiem Eana. Eadlyn jest zazdrosna o Camillę i daje o tym do zrozumienia bratu. Winslow, Fox, Lodge, Leeland, Ivan, Calvin, Julian i Gunner urządzają przedstawienie. Gavril poinformował króla o tym, że Ahren i Camille za zgodą Daphne legalnie wzięli ślub. Kamerdyner Ahrena zostawił Neenie list do Eadyn, a America zachorowała.
"Następczyni" to czwarta część serii "Rywalki" Kiery Cass. Narratorką jest tym razem nie rywalizator, lecz oko cyklonu, sama przyszła królowa, silna Eadlyn. Cass. Zawsze w opinii skupiam się na streszczeniu, rzadko zdarzają się one tak szczegółowe, lecz scena z listem brata była tak wzruszająca, że nie mogłam tego nie opisać. Eadlyn wyraźnie podkreśla, że nikogo nie kocha bardziej od brata bliźniaka i ojca. Nastolatka jest obarczona jest problemami, z którymi nie powinna borykać się tak młoda osoba. Dziewczyna jest pogodzona ze swoją sytuacją, choć ma żal do brata, że nie urodził się wcześniej. Potrafi korzystać z bogactw, zna się na modzie, polityce i potrafi zachować zimną krew przed kamerami. Przez całą książkę obserwujemy jej walkę ze swoją podświadomością. Na domiar złego, pod koniec tej części traci najważniejszą osobę w swoim życiu i podejmuje pochopną decyzję. Wyczytałam na temat tej części, że jest o wiele gorsza od oryginalnej trylogii. Co prawda nudziły mnie spotkania z chłopakami i bardziej wołałam, co się żaden zdarza, skupić na postaci Eadlyn i w pełni ją zrozumieć. Wydawało mi się, że mamy wiele wspólnego. Obie uważamy małżeństwo za niepotrzebne, kochamy osoby nas otaczające i nie zamierzamy poszerzać listy słabości. Pewna siebie na zewnątrz, lecz w skrycie skromna. Z charakterem, pozornie samolubna, ale całym sercem oddana rodzinie. Rozumiałam ją prawie doskonale, ale ostatnie trzy akapity wprawiły mnie w osłupienie. Stało się to, czego się obawiałam i spoglądając na obecną sytuację szczerze wątpię, żebym w kolejnej części odnalazła siebie w księżniczce. Nie polecam czytania tej książki. Fani rywalek mogą nie polubić postaci Eadyn, która ani trochę nie przypomina Ameriki. Zwykli czytelnicy mogą być znudzeni niepotrzebnym opisem randek. Osobiście boję się, że główna bohaterka mnie zawiedzie, przejdzie wewnętrzną przemianę i nie będzie takiego zakończenia, jakie obie na początku chciałyśmy.

Dwadzieścia lat temu Maxon Schreave został królem i zniósł podział klasowy wśród społeczeństwa. Mimo znacznych ułatwień ludzie nadal nie mają pracy i protestują. Maxon i dawna Piątka, America, mają czwórkę dzieci: następczynię tronu Illéi, 18 letnią Eadlyn, młodszego od niej o 7 minut Ahrena, 14 letniego Kadena i 10 letniego Ostena. W pałacu mieszkają także dzieci Lady...

17 letnia Hayden Holland, należąca do rasy Zmiennokształtnych posiadających umiejętność przemiany w wilka, wyczuwa emocje innych Zmiennokształtnych. Od dwóch tygodni przebywa w Wilczym Szańcu, osady ukrytej w lesie będącej miejscem spotkań Zmiennokształtnych oraz pobytu mędrców, Starszych. Pewnej nocy budzi ją odczuwany przez kogoś niewyobrażalny strach. Okazuje się, że to emocje Justina, 18-latka przechodzącego tej nocy swoją pierwszą przemianę w wilka. Po wołaniach dziewczyny Zmiennokształtni przybywają na miejsce, lecz chłopak jest już martwy. Po śmierci nie powrócił do wilczej postaci, co jest dość nietypowym zjawiskiem. Zamordowała go istota człekopodobna z długimi szponami i ostrymi kłami, zwana Kosiarzem. Stworzenie zapowiedziało, że przy następnej pełni przyjdzie po Hayden. Dziadek Lucasa, przywódcy Strażników Nocy, chroniących innych Zmiennokształtnych, Elder Wilde zamierza poczytać w starożytnych tekstach sposobu na unicestwienie bestii. Kosiarz powstaje z piekielnej otchłani podczas pełni księżyca, aby schwytać dusze i moc Zmiennokształtnego w trakcie przemiany, bowiem karmił się on strachem i zdolnościami ofiar. Nie widziano go od wieków, dlatego uznano go za mit. Ponieważ w trakcie przemiany, żeby przeżyć kobiety potrzebują partnera, nie chcąc narażać cudzego życia, Hayden postanawia uciec z osady. Trzy tygodnie później do baru w kurorcie Athena, "Hot Brew Café", w którym pracuje Hayden, przychodzi Strażnik Nocy, Daniel Foster. Choć dziewczyna próbuje się go pozbyć, nie udaje jej się to. Zgodnie z jej przypuszczeniem, chłopak przybył zabrać ją z powrotem do Wilczego Szańca. Po pracy Hayden umówiła się z koleżanką, Lisą w klubie "Poza Szlakiem". Dowiaduje się, że Starsi wybrali Hayden partnera, Daniela. Chłopak idzie z nią do klubu. Grają razem w bilard. Dziewczyna coraz bardziej nabiera wrażenia, że Daniel nie jest jej obojętny. Obydwoje stracili rodziców, Hayden w wypadku samochodowym, a rodzice i starszy brat Daniela prawdopodobnie zostali zabici przez Kosiarza, ponieważ po śmierci nie przybrali ludzkiej formy. W piątek razem z Danielem idzie na wyciąg narciarski, zwany Mglistym Szlakiem. Okazuje się, że zaginął mały chłopiec, Timmy. Daniel odnajduje go po zapachu z czapki. Na imprezie z okazji pożegnania ferii zimowych, dochodzi między Zmiennokształtnymi do zbliżenia. Następnego dnia wyruszyli oni w podróż do Wilczego Szańca ratrakiem. Nocą podczas postoju, Hayden spotyka czarną panterę ocierającą się o drzewo. Dwa dni później, Hayden i Daniel dotarli do Wilczego Szańca. Strażnicy Nocy ciepło ich przywitali. Po prysznicu w łazience Hayden wyczuła przerażenie. Okazuje się, że Setha zaatakował Kosiarz. Następnego ranka podczas spotkania w Sali Rady, starsi ogłosili, że srebro może zabić Kosiarza, dlatego obdarowują Strażników stalowymi meczami. W trakcie treningu Hayden zraniła Daniela, lecz Starsi zabronili mu się przemieniać. Mimo to, chłopak zrobił to w pomieszczeniu z bronią. Daniel wyznaje dziewczynie miłość oraz prawdę, że przemienia się w inne zwierzę niż ona, ale Hayden to nie przeszkadza. Choć przedstawicieli jego gatunku jest tylko 12, chłopak pragnie pomóc swoim. Podczas uczty publicznie wyznaje swoje oddanie, lecz Hayden go odrzuca. Tymczasem noc przemiany Hayden i decydujące starcie z Kosiarzem zbliża się wielkimi krokami. Czy Hayden przeżyje i będzie żyć razem z ukochanym? Tego dowiemy się w ostatniej części.
"Cień księżyca" to ostatnia część serii "Strażnicy Nocy" autorstwa Rachel Hawthorne. Pierwsze trzy części pokazywały zagrożenie działalności człowieka dla rasy innej niż ludzka. W czwartej wrogiem jest istota nadprzyrodzona. Również główna bohaterka swoimi zdolnościami różni się od pozostałych dziewczyn, nawet tych należących do jej gatunku. Choć był nie jest niczym szczególnym, przypuszczam, że pisarka stworzyła tę część, żeby pokazać, że z tej serii nie wycisnęła jeszcze 100%, dodając nowe stworzenia. Zwykle po tak dość odważnym zabiegu późniejsze części są gorsze, w tym cyklu nie odgrywa to wielkiego znaczenia. Język książek jest prosty, ale romantyczne wyznania i opisy bywają przytłaczające. Uwielbienie dla lasu nie jest w moim stylu. Z racji wymienionych powodów nie polecę czytelnikom tej serii z wyjątkiem samotnych kobiet pracujących w lesie lub atrakcjach górskich.

17 letnia Hayden Holland, należąca do rasy Zmiennokształtnych posiadających umiejętność przemiany w wilka, wyczuwa emocje innych Zmiennokształtnych. Od dwóch tygodni przebywa w Wilczym Szańcu, osady ukrytej w lesie będącej miejscem spotkań Zmiennokształtnych oraz pobytu mędrców, Starszych. Pewnej nocy budzi ją odczuwany przez kogoś niewyobrażalny strach. Okazuje się, że to...

W lipcu nadeszła noc, na którą Brittany Reed tak bardzo oczekiwała. Podczas pierwszej pełni księżyca po 17 urodzinach kobiet, rasa Zmiennokształtnych przechodziła swoją pierwszą przemianę bardzo boleśnie, w towarzystwie partnera. Choć Brittany samotnie spędziła ten czas, nie przypuszczała, że transformacja się nie dokona. Żeby zostać jednym ze strażników nocy, postanawia zachować to wydarzenie w tajemnicy. Podczas powrotu do Wilczego Szańca, znajduje sidła, najprawdopodobniej zastawione przez członków organizacji Bio-Chrome, chcących przeprowadzić eksperyment na wilkołakach. W Wilczym Szańcu koło strumyka spotkała Connora McCandlessa, który bardzo jej się podobał, lecz swoje uczucia przekazał Lindsey. Okazało się, że chłopak stoczył z Rafe pojedynek o Lindsey. Informuje go o sidłach przy rzece. Connor gratuluje jej przejścia samotnej przemiany, ale kiedy przemienia się, nie podąża za nim. W rezydencji w pomieszczeniu z książkami, przegląda zakazaną księgę, ale nie potrafi jej odczytać. Przychodzi tam Lindsey. Wyznaje jej swój sekret i nakazuje jej milczeć. Nie zdradza go jednak Kayli. Nazajutrz w jadalni ludzie podziwiają ją za samotną przemianę, podeszła do niej też trójka młodych Zmiennokształtnych, 17letni Samuel i 16-latki, Mia i Jocelyn. Samuel ostatniego letniego przesilenia ogłosił Jocelyn swoją partnerką. Mia chce pójść w ślady Brittany i przejść samotną przemianę. Podczas rozmowy z Danielem, z którym próbowali ją zeswatać Starsi, cały czas wpatrywała się w Connora, a on w nią. Przed naradą, dziewczyna odbyła rozmowę z dziadkiem szefa, Elderem Wildem. Podziwiał jej odwagę podczas przemiany i wypytywał o starożytną księgę. Chciał też przenieść ją do innego klanu, żeby znalazła sobie partnera, ale odmówiła. Narada dotyczyła niebezpieczeństwa związanego z organizacją Bio-Chrome i możliwości ujawnienia przed ludzkością istnienia Zmiennokształtnych. Choć Kayla chciała porozmawiać z Brittany, ta poszła pobiegać. Szef Lucas podzielił drużyny. W siłowni Connor poddał Brittany testowi, który zdała, choć w walce wręcz dała mu zwyciężyć. Dziewczyna jest zła za test, lecz nie dała Kayli możliwości ostrzeżenia. Wieczorem w pokoju rozrywki z małym kinem, Connor wyprowadza ją z sali. Z rana okazało się, że oddział Connora wyruszył do Tarrant, a wieczorem drużyna spotka się w knajpie Sly Fox. Kiedy matka Brittany wróciła z Europy, zdradza córce sekret. Choć przemianę przeszła z przyjacielem, Michaelem, we Francji zakochała się w człowieku, Antonio, dlatego Brittany nie potrafi się przemieniać. Idąc w kierunku knajpy, zostaje uśpiona przez Masona. Zbadana krew wykazała, że jest człowiekiem, a drugi więzień, Connor jest wilkołakiem. Mason pracuje z Tylerem, Ethanem, Monique i najemnikami, bliźniakami Johnsonem i Wilsonem. Zamykają ich w metalowej klatce, pobierają Connorowi krew i torturują go. Po długich godzinach decydują się wpuścić do klatki pumę. Connor przemienia się, a Brittany wyznaje swój sekret. Wspólnie pokonują zwierzę. Naukowcy usypiają Connora, zanim zdąży się uleczyć. Brittany zdradza Masonowi część informacji, w zamian za zszycie ran Connora. Zataja istnienie osady Starszych. W zamian za powrót do klatki, zgłasza się na ochotnika, do wstrząśnięcia eliksiru przemiany. W klatce okazało się, że Connor nie żywi do niej nienawiści. Komunikując się z innymi Connor dowiedział się, że do laboratorium zmierza cała armia Zmiennokształtnych wilków. W tej część okaże się, jaki los spotka rodzinę Keanów oraz Brittany.
"Nów księżyca" ma najładniejszą okładkę ze wszystkich czterech części, ale jak wszyscy dobrze wiemy, nie należy oceniać książki po okładce. Powieść napisana jest na tym samym poziomie co poprzednie, z tą różnicą, że narratorką jest człowiek. Bohaterowie nie są irytujący, z wyjątkiem Masona. W tym cyklu bardziej rozumiemy bohaterów, kiedy to oni są narratorami, ale widząc ich zachowanie z perspektywy kogoś innego, nie wychylają się, kurczowo trzymając się swoich partnerów w cieniu, wręcz dając wrażenie pustej skorupy z dobrym sercem. Jak dla mnie, książka powinna być zakończeniem serii, lecz z umieszczonego fragmentu dowiadujemy się, że na Zmiennokształtnych czeka nowe, nadprzyrodzone zagrożenie, a narratorką będzie niezwykła Zmiennokształtna, Hayden Holland. Na pewno przeczytam ostatnią część, lecz wątpię, że okaże się lepsza od poprzednich. Jeśli ktoś chciał sięgnąć po literaturę młodzieżową z elementami fantastycznymi, nie polecam tej, tylko serię "Pamiętniki wampirów" Lisy Jane Smith, albo "Nieśmiertelni" Alyson Noel.

W lipcu nadeszła noc, na którą Brittany Reed tak bardzo oczekiwała. Podczas pierwszej pełni księżyca po 17 urodzinach kobiet, rasa Zmiennokształtnych przechodziła swoją pierwszą przemianę bardzo boleśnie, w towarzystwie partnera. Choć Brittany samotnie spędziła ten czas, nie przypuszczała, że transformacja się nie dokona. Żeby zostać jednym ze strażników nocy, postanawia...

Przyjaciółka Kayli, Lindsey Lancaster, niedawno skończyła 17 lat. Podczas najbliższej pełni księżyca, jak każda dziewczyna z gatunku Zmiennokształtnych, przejdzie swoją pierwszą przemianę w wilka. W czasie tego aktu, aby przeżyć, towarzyszyć jej powinien wybranek serca. Do tej pory sądziła, że będzie nim Connor, najbliższy przyjaciel z dzieciństwa, który był przy niej od zawsze, ponieważ ich bogaci rodzice trzymają się razem. Od jakiegoś czasu śni jednak o innym chłopaku, Rafe Lowell, którego brutalny ojciec zginął w wypadku samochodowym. Razem z Lindsey, przemianę przejdzie również Brittany Reed, która podkochuje się w Connorze. Silna i wyćwiczona fizycznie Brittany zamierza sama przejść przemianę. Zmiennokształtni obawiają się zagrożenia ze strony szefa zespołu badawczego z Bio-Chrome, doktora Keane'a i jego syna Masona, którzy chcą eksperymentować na wilkołakach. Od jakiegoś czasu Rafe obserwuje Lindsey, a z Brittany Zmiennokształtni nie czują specyficznej dla wilków więzi. W czasie oglądania gry Connora, Rafe zaprasza Lindsey na przejażdżkę motocyklem. Wyznaje jej swoje uczucia i fakt, że wytatuował sobie jej imię w celtyckim języku na łopatce, co oznacza, że nadawał ją uczuciem i żadna inna partnerka go nie zechce. Dziewczyna jest zszokowana, spada z urwiska, a Rafe zamortyzował jej upadek, łamiąc przy tym lewą rękę. Wydostanie się z ciemności trochę im zajęło, a uroczystości dobiegły końca. Rodzice Lindsey, prawnik i właścicielka światowej klasy spa w miasteczku Tarrant, wykluczają wybór Rafe, ponieważ chcą, żeby to Connor towarzyszył jej przy przemianie. Po wyjściu dziewczyny z domu, Connor poinformował Lindsey, że Starsi zrobili losowanie partnera na przemianę Brittany. Padło na Daniela z Seattle, który tego lata został Strażnikiem Nocy. Grupka idzie do knajpy Sly Fox, którą właścicielem był Mitch. Brittany poznaje Dallasa, który wydaje się podejrzany. Rafe został przydzielony do jego obserwowania, a reszta drużyny z rana powitała skautki. Brittany nie jest zainteresowana Danielem, a on nią także. Dziewczyna zwierza się Lindsey, że nie czuje się Zmiennokształtną. W czasie nocnej warty, Lindsey rozmawia z Connorem, który wyczuł od niej woń Rafe. Dziewczyna przeczuwa, że ktoś ich obserwuje. Dwa dni później, zbierając jeżyny, Lindsey atakuje puma. Rafe jako wilk przychodzi jej z pomocą, czego Dallas jest światkiem. Chłopak zwierza się grupie Lucasa, że niedawno pracował w Bio-Chrome, chciał się przekonać, czy istnieją oraz ostrzec ich przed laboratorium wybudowanym przy północno-wschodnim narożniku parku w celu identyfikacji genu M, dotyczącym metamorfozy. Kayla odkryła sekret Lindsey. Connor kłuci się ze swoją dziewczyną o Rafe, a następnie wyczuwają krew martwego Dallasa z rozszarpanym gardłem. Rafe zostaje wysłany na poszukiwania laboratorium i bierze Lindsey ze sobą, bez zgody Lucasa. Dochodzi do bójki między Rafe, a Connorem. Nocą Mason odnajduje ich kryjówkę, schwytał Zmiennokształtnych, a uciec zdołali tylko Lindsey i Rafe. Znaleźli ich z powodu urządzenia naprowadzającego przyczepionego do motocykla. Kayle czeka koleina konfrontacja z Masonem, a Rafe i Lindsey muszą znaleźć laboratorium i uwolnić przyjaciół. Mało tego, Lindsey i Brittany czeka pełnia, a wraz z nią pierwsza wilcza przemiana. Kto pomoże nastolatkom przeżyć transformację? Ujawni to treść "Pełni księżyca".
Część druga była napisana na tym samym poziomie co "Blask księżyca". Tym razem narratorką jest Lindsey, która oczekuje na pierwszą pełnię po swoich 17 urodzinach. Nie tylko metamorfozy obawia się dziewczyna, martwi się też decyzją, co do wyboru partnera. Co prawda u Zmiennokształtnych to mężczyźni wiążą się na całe życie, a kobiety mogą zmienić zdanie, lecz tradycja nakazuje przeżyć pierwszą przemianę z pomocą swojej prawdziwej miłości. Książka przedstawia prostą historię, brak tu skomplikowanej fabuły. Akcja dzieje się głównie w lesie, lecz wolę miasto, ponadto wilcze cechy nie przypadły mi do gustu aż tak jak wampiry. Choć rozważania Lindsey są wątkiem dominującym, aojej wątpliwościach wspomniano już w pierwszej części, w powieści przeplata się walka z członkami zespołu badawczego. Książka nakreśla nam też wątek kontynuacji. Według dodanego na koniec fragmentu kolejnej części, główną narratorką "Nowiu księżyca" jest Brittany, która nie przeszła oczekiwanej przemiany w wilka i dopuściła się zdrady wobec drużyny. Szczegóły z pewnością poznamy w następnej części. Nie pokazała ta powieść nic nowego, w pierwszej części mieliśmy błyskawiczną miłość, tu mamy czystą rywalizację. Nie tego chce od książek z elementami fantastycznymi. Wszelkie romantyczne opisy można by zastąpić większą dawką akcji. Jak na razie nie polecę serii, ale przeczytam koleiną część.

Przyjaciółka Kayli, Lindsey Lancaster, niedawno skończyła 17 lat. Podczas najbliższej pełni księżyca, jak każda dziewczyna z gatunku Zmiennokształtnych, przejdzie swoją pierwszą przemianę w wilka. W czasie tego aktu, aby przeżyć, towarzyszyć jej powinien wybranek serca. Do tej pory sądziła, że będzie nim Connor, najbliższy przyjaciel z dzieciństwa, który był przy niej od...

W wieku 5 lat Kayla Madison straciła rodziców, ponieważ zastrzelili ich dwóch pijanych myśliwych, którzy pomylili ludzi z wilkami. Dziewczynka mieszka w Dallas z przybranymi rodzicami, policjantem Jackiem i Teri Asher. Kayla miewa koszmary z warczącymi wilkami w roli głównej. Według jej terapeuty, dr. Brandona, musi ona dotrzeć do źródła koszmarów. W tym celu w wakacje wyjeżdża do lasu niedaleko miasteczka Tarrant, gdzie ów tragedia miała miejsce. W dniu 17 urodzin znajomi robią dla niej imprezę w lesie. Na miejsce prowadzi ją jedna z przewodniczek, przyjaciółka, platynowowłosa Lindsey, z którą zaprzyjaźniła się rok temu. Na imprezie są jeszcze inny przewodnicy. Brittany, z którą dziewczyny dzieliły mały domek, Connor, Rafe i tajemniczy Lucas Wilde, w którym jest zakochana, oraz kilka nieznanych jej osób. Kayla i Lucas czują się obserwowani. Tego samego dnia przewodnicy mają doprowadzić w określone miejsce i zostawić na 2 tygodnie antropologa dr. Keane, jego syna Masona i studentów Ethan, Tyler i Monique. Mason przejawia zainteresowanie Kaylą, lecz Lucas mu nie ufa, ponieważ wyczuł zapach jego mydła w lesie w czasie trwania imprezy. Podczas ogniska doktor opowiada historię o wilkołakach zamierzających miejscowe lasy. Nocą, Kayla podsłuchała rozmowę Masona z ojcem o wilkołakach. Mason podejrzewa, że Lucas jest jednym z nich. Po oglądaniu gwiazdozbiorów Mason i Kayla spotykają w lesie czarnego wilka z szarymi oczami Podobnego wilka Mason widział w noc przyjęcia. Następnego dnia po południu, podczas przeprawy przez rwącą rzekę, Kayla wpadła do wody, ponieważ lina się urwała. Na lądzie zaatakował ją niedźwiedź, ale w bójkę z nim wdał się wielokolorowy wilk ze srebrnymi oczami. Wilk uciekł. Przyjaciele dobiegają do niej, ale Lucas przegapił jej wypływ, ponieważ biegł za szybko. Dziewczyna spostrzegła, że Rafe ma na lewej łopatce podobny tatuaż do Lucasa, który ponoć jest warunkiem przyjęcia do bractwa. Okazało się, że linę ktoś przeciął. Lucas podejrzewa, że zrobił to niebezpieczny przewodnik, Devril, który chce się zemścić na Lucasie. Mason wypytuje Kaylę o wilka i namawia ją, żeby została z nimi. Potem atakuje dziewczynę, a z pomocą przychodzi jej wielokolorowy wilk. Mason postrzelił go, a studenci zamknęli go w klatce. Okazuje się, że studenci to tak na prawdę geniusze z zespołu badawczego, którzy chcą przeprowadzić badania na wilkołaku, którym ich zdaniem jest. Rany wilka goją się w błyskawicznym tempie. Dziewczyna pozornie jest po stronie badaczy, ale nocą uwalnia wilka, który przemienia się w Lucasa. Chłopak zanosi ją do kryjówki pod wodospadem, gdzie opowiada o jej wilczej naturze. Chłopcy przechodzą przemianę w wieku 18 lat, natomiast kobiety 17 i żeby przeżyć potrzebują partnera w czasie pierwszej pełni po urodzinach. Wilkołaki nazywają siebie zmiennokształtnymi, a ludzi statycznymi. Lucas jest jednym z młodych wojowników ochraniających pozostałych zmiennokształtnych, zwanych Strażnikami Nocy powołanych przez bractwo zamieszkujące Wilczy Szaniec. Inni spotykają się tam, w czasie letniego przesilenia. Zmiennokształtni potrafią czytać w myślach i szybko zdrowieć. Niestety srebro jest ich słabością. Tatuaż oznacza w starożytnym języku stada imię partnerki, której wybrał. Wybiera tylko jedną na całe życie, a jeśli ona go nie wybierze, to zostaje sam na całe życie, ponieważ żadna inna go nie zechce. Przewodnicy, w tym jej przyjaciółka, też są zmiennokształtnymi. Wkrótce przybywa do nich Devlin, który był przywódcą stada przed Lucasem i jego bratem, ale narażał innych na niebezpieczeństwo. Teraz zamierza zemścić się na bracie, ponieważ rzucił mu wyzwanie. Devlin chce być człowiekiem, ponieważ jego ludzka dziewczyna, Jenny, przeraziła się go, kiedy po przemianie uratował ją przed kryminalistami, dlatego nasłał doktora na stado. Lucas musi stoczyć ostateczny pojedynek ze stadem, a Kayla przejść przemianę, dokonać wyboru partnera oraz uporać się z przeszłością i swoją głęboko skrywaną naturą.
"Blask księżyca" to pierwsza książka Rachel Hawthorne, jaką przeczytałam. Wydawnictwo Amber zwykle wydaje książki fantastyczne, które przypadają mi do gustu. Błąkanie się po lesie nie jest moim ulubionym zajęciem wilkołaków, bardziej wolę walki miejskie. Czytało się przyjemnie, język jest prosty, lubię krótkie książki, ale po skończeniu czytania miałam wrażenie, że historia Kayli była za krótka. Wolałabym, żeby wydawnictwo włączyło dwie części i wydało je w jednym tomie. Choć książkę nie zaliczę do wspaniałych pozycji, z przyjemnością przeczytam kolejną część.

W wieku 5 lat Kayla Madison straciła rodziców, ponieważ zastrzelili ich dwóch pijanych myśliwych, którzy pomylili ludzi z wilkami. Dziewczynka mieszka w Dallas z przybranymi rodzicami, policjantem Jackiem i Teri Asher. Kayla miewa koszmary z warczącymi wilkami w roli głównej. Według jej terapeuty, dr. Brandona, musi ona dotrzeć do źródła koszmarów. W tym celu w wakacje...

"Rywalki dziennik kreatywny" został stworzony na podstawie serii "Rywalki" autorstwa Kiery Cass. Z powodu ogromnej internetowej aktywności fanów, wydawcy Seguinte w Brazylii wpadli na pomysł stworzenia tego dziennika. W Polsce przetłumaczyło go wydawnictwo Jaguar, o czym dowiadujemy się z pierwszej notatki.
Dziennik ma służyć pobudzeniu wyobraźni. Choć podstawowe pytanie brzmi "Co by było, gdybyś to ty miała uczestniczyć w Eliminacjach?", książka ma w sobie dużo więcej, m.inn. wybieramy aktorów do obsady, wybieramy cechy charakteru do poszczególnych osób, wymyślamy dalsze losy bohaterów, projektujemy ubrania, a przede wszystkim przypominamy sobie kluczowe momenty serii i dzięki nim, także i istotne chwile naszego życia. Dowiadujemy się też dużo o sobie, główkując na temat ulubionej muzyki, zespołów, aktorów, osób, miejsc i rzeczy. Nie mam zamiaru uzupełniać dziennika, uważam to za stratę czasu i przyborów artystycznych, ale przeczytałam go korzystając z szerokich możliwości grafiki mojego umysłu.
Choć zabawy w kolorowanki i projekty to nie moja bajka, czytanie tego dziennika było przyjemne i sprowokowało do myślenia o tym, o czym na codzień nawet się nie zastanawiam. Posiadam go, ponieważ kupiłam dziennik w znacznie obniżonej kwocie, lecz patrząc na cenę rynkową nigdy bym go nie zakupiła.

"Rywalki dziennik kreatywny" został stworzony na podstawie serii "Rywalki" autorstwa Kiery Cass. Z powodu ogromnej internetowej aktywności fanów, wydawcy Seguinte w Brazylii wpadli na pomysł stworzenia tego dziennika. W Polsce przetłumaczyło go wydawnictwo Jaguar, o czym dowiadujemy się z pierwszej notatki.
Dziennik ma służyć pobudzeniu wyobraźni. Choć podstawowe pytanie...

Amberly Station z Honduragui przybyła do pałacu jako jedna z kandydatek na żonę dla księcia Clarksona Sherave, syna królowej Abby. Wśród kandydatek nie była jeszcze Gillian, Leigh, Madison, Uma, Nova, Maureen, Keller, Clementine, Bianca, Hendly, Tea, Pescha, Marcy, Piper, Skye, Kelsa, Neema, a także Bianca, którą Amberly poznała w samolocie, oraz Madeline, której pokój znajdował się obok pokoju Amberly. Po napisaniu listu do swojej o dwa lata starszej siostry, Adeli, Amberly słabo się poczuła. Kiedy siedziała na kanapie w korytarzu, znalazł ją książę Clarkson i zaniósł ją do pielęgniarki. Kandydatka skarży się na zawroty głowy i częste migreny. W czasie jednego z obiadów Clarkson powiedział jej, że ładniej wyglądałaby w krótszych włosach. Bez wahania poprosiła jedną z pokojowek, Martha, żeby znacznie przycięła jej włosy, a później razem z pozostałymi pokojówkami, Cindly i Emon, pomogła ją wystroić. Pewnego wieczoru Clarkson zaprosił ją na deser. Dziewczyna zwierzyła mu się, że choć jest Czwórką, ręcznie pracuje na plantacji kawy jej wójka, zbierając i parząc ziarna kawy. Książę kazał jej zachować to w tajemnicy. Z powodu jej stanu zdrowia, wysyła ją też na badania do doktora Missiona. Amberly jest światkiem kłótni króla i królowej, oraz nerwowego wybuchu Clarksona. Następnego dnia, po badaniach, w Komnacie Dam królowa Abby wyrzuciła Tię z pałacu, podrapała Piper i uderzyła Amberly. Amberly poleciła dziewczynom zachować to zdarzenie w tajemnicy przed księciem. Kandydatki poznały nowego prowadzącego Biuletyn, 22 letniego Gavrila Faydaye'a, którego jako następcę osobiście wyznaczył emerytowany Barton Allroy. Amberly znowu źle poczuła, a u lekarza okazało się, że z powodu toksyn z jej miasta, będzie mieć problemy z zajściem w ciążę. Choć dziewczyna rozpacza nad swoim losem, Clarkson karze jej wziąć się w garść i kontynuować rywalizację. Podczas gazowego ataku na pałac, Clarkson ratuje Amberly. Zastrasza też lekarza, który chce ujawnić problemy zdrowotne dziewczyny. Książę zdradza jej też, że zamierza wybrać ją na królową Illéi, ponieważ była niezwykle lojalna, przekładając go nad wszystko inne.
Schodząc w szpilkach na parter, Marlee Tames z Kentu, przewróciła się. Światkiem tego zdarzenia był gwardzista Carter Woodwork z Allens, który na wszelki wypadek kazał jej udać się do skrzydła szpitalnego. Po kolacji, siedząc z pokojówkami, Jadą, Niną i Sheą, odwiedza ją gwardzista Woodwork i daje jej żółte kwiaty. Innym razem, obserwując Americę i Maxona, dziewczyna wdaje się w rozmowę z Carterem. Pewnego razu, gwardzista ten przychodzi do jej pokoju i wyznaje jej miłość. Dziewczyna odwzajemnia jego uczucia i caluje go. Wkrótce ich romans wychodzi na jaw i grozi im kara śmierci. W celi odwiedza ich Maxon, który złagodził wyrok skazując ich na 15 uderzeń chłostą, choć żałuje, że muszą cierpieć. Po biczowaniu Marlee budzi się w pokoju z Carterem. Na stole znalazła list od Maxona, skoki z lekarstwami i bagaże. Para rozmyśla, gdzie ich ześlą. Mieli trafić do Panamy, ale zamiast nich pojedzie tam rodzeństwo, Abril i Juan Diego, którzy chcą wrócić do domu. Carter oświadcza się Marlee. Para od teraz nazywają się Mallory i Dostają też dyskretny przydział do pracy w pałacu. Marlee pracuje w kuchni, a Carter jako ogrodnik. Dziewczyna tęskni za swoimi rodzicami, z czego zwierza się Carterowi. Nagle zostaje pilnie wezwana. Okazuje się, że ma pomóc Anne opatrzeć ranę postrzałową Ami. Napoiła ją brandy, żeby uśmierzyć ból, przez co pacjentka zaczęła śpiewać i majaczyć. Tej nocy w łóżku Marlee i Cartera spała była prostytutka, Paige. Para domyśla się, że z jakiegoś powodu America i Maxon opuścili pałac. Po przejęciu przez Maxona władzy w kraju, wyroki Marlee i Cartera zostały cofnięte, a oni stali się pierwszymi obywatelami nie należącymi do żadnej klasy społecznej. Mogli też wybrać sobie dom i zawód. Zamieszkali więc w pałacu, Marlee jako dama dworu, a Carter chciał pracować na powietrzu jako ogrodnik. Otrzymali też od królowej obrączki ślubne.
Jadąc taksówką na lotnisko w Karolinie, Celeste podpisała czasopismo z nią reklamującą bikini dla córki szofera, którego córka, mimo niskiej klasy społecznej, chce zostać modelką. W samolocie ocenia pozostałe kandydatki. Po jednym ze spotkań z księciem ma poważne wątpliwości, czy da radę zwyciężyć z Americą. Ostatecznie w pokojowych stosunkach żegna się z Maxonem.
Lucy, pokojówka Ameriki, dowiedziała się, że jej ukochany Aspen był zakochany w Americe. Nie wie, czy potrafi być z kimś, kto oddał swoje serce innej. Tym bardziej, że gwardzista sam przyznał, że America zawsze będzie dla niego ważna. Mer jednak potrzebowała lat, żeby na niego wpłynąć, a Lucy zajęło to kilka tygodni. Dwa lata po małżeństwie, w urodziny Maxona, America wydaje mężowi przyjęcie. Na ławce wyznaje mu, że jest w ciąży.
Z mojego krótkiego streszczenia wydaje się, że "Królowa I Faworytka" to długa książka, a w wyobraźni maluje się ogromny tom. Nic bardziej mylnego. Książka jest napisana dużymi literami, zawiera lekko powyżej 200 stron. Jest to dodatek przedstawiający walczącą o księcia Amberly, matkę księcia Maxona. Jest to najciekawsze z opowiadań, widzimy młodego Clarksona i dobroduszną Amberly, zakochaną całym sercem, niezwykle oddaną i posłuszną. Następnie widzimy oczami Marlee relacje między kandydatką, a gwardzistą Woodworkiem oraz ich królewskie ułaskawienie. Dowiadujemy się tu o ogromnym zaangażowaniu Maxona w dobro przyjaciółki Ami oraz gwardzisty, którego ledwo znał. Czytamy o sytuacjach z Celeste w roli głównej, opisywane z jej perspektywy. Choć wydaje się zadufana w sobie, nie ignoruje zagrożenia ze strony rywalek. Przybliżona jest tu także jej wewnętrzna przemiana. Choć z powodu własnych niepowodzeń wyżywała się na swojej pokojówce, Vedzie i kandydatach, zrozumiała swoje błędy. Przedstawiony jest też mętlik w głowie Lucy, po odkryciu prawdy o przeszłości Ami i Aspena. Dodatkowo mamy scenę po epilogu "Jedynej", z Americą jako narratorką, odbywające się dwa lata po ślubie. Znalazły się tu także krótkie opisy życia po opuszczeniu pałacu trzech kandydatek, Kriss Ambers, Natalie Luca oraz Elise Whisks. Są ciekawe, ale nie niezbędne. Każde z opowiadań pozwala się nam zbliżyć do bohatera, szczególnie tych, których ingerencja w fabułę nie przyciągała do siebie aż tak bardzo uwagi. Natomiast całkowicie niepotrzebnie pisarka dołożyła pytania do autorki, które zadowolą fana, lecz zniechęcą zwykłego czytelnika, dla którego to tylko strata czasu i papieru. Książka była krótka i ciekawa. Nie potrzebowałam historii Marlee i Lucy, ale o królowej Amberly i Celeste czytałam z przyjemnością. Z chęcią też poczytałabym o scenach z Maxonem więzionych oczami Kriss, ponieważ jej udział w trylogii był znaczący, a jako osoba jest interesująca. Nie polecam książki tym, którzy nie przeczytali trylogii. Nie polecę serii zwykłym czytelnikom, ponieważ wolę lepsze książki. Natomiast fanom serii "Rywalki" z uśmiechem polecam opowieść Amberly i Celeste.

Amberly Station z Honduragui przybyła do pałacu jako jedna z kandydatek na żonę dla księcia Clarksona Sherave, syna królowej Abby. Wśród kandydatek nie była jeszcze Gillian, Leigh, Madison, Uma, Nova, Maureen, Keller, Clementine, Bianca, Hendly, Tea, Pescha, Marcy, Piper, Skye, Kelsa, Neema, a także Bianca, którą Amberly poznała w samolocie, oraz Madeline, której pokój...