Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kierowana olbrzymim sentymentem do serialu "Z Archiwum X" z chęcią sięgnęłam po edycję książkową i raczej się zawiodłam. Klimat niestety zupełnie nie ten sam, a poniżej SPOILERY.

Dynamika relacji Scully i Muldera była bardzo ważna w serialu, choć pewnie do końca wszystkich odcinków nie widziałam, więc nie wiem, w którą stronę się potoczyła. W książce jednak są w związku i to niezbyt różowym, bo przewija się gdzieś motyw aborchi w jakichś traumatycznych okolicznościach. Nie pasowało mi to. Nie pasowała też kryminalna, nadnaturalna zagadka, która wydała mi się jakaś naciągana. Chyba pooglądam sobie stare odcinki serialu.

Kierowana olbrzymim sentymentem do serialu "Z Archiwum X" z chęcią sięgnęłam po edycję książkową i raczej się zawiodłam. Klimat niestety zupełnie nie ten sam, a poniżej SPOILERY.

Dynamika relacji Scully i Muldera była bardzo ważna w serialu, choć pewnie do końca wszystkich odcinków nie widziałam, więc nie wiem, w którą stronę się potoczyła. W książce jednak są w związku i...

Już mnie trochę zaczyna męczyć idea niefortunnych zdarzeń, może dlatego, że równolegle oglądam serial i już po prostu trochę tego za dużo. Sama lektura natomiast szybka i dość przyjemna. Ogłaszam przerwę przed następnym tomem. Być może długą.

Już mnie trochę zaczyna męczyć idea niefortunnych zdarzeń, może dlatego, że równolegle oglądam serial i już po prostu trochę tego za dużo. Sama lektura natomiast szybka i dość przyjemna. Ogłaszam przerwę przed następnym tomem. Być może długą.

Chyba przydałaby mi się mała dawka ze Stepford, żeby się trochę życiowo ogarnąć. Natomiast gdyby kobiety zostały na stałe podmienione na takie wersje, świat byłby bardzo nudny. Książka o przesłaniu rodem z "Seksmisji" - samiec nasz wróg! Polecam.

Chyba przydałaby mi się mała dawka ze Stepford, żeby się trochę życiowo ogarnąć. Natomiast gdyby kobiety zostały na stałe podmienione na takie wersje, świat byłby bardzo nudny. Książka o przesłaniu rodem z "Seksmisji" - samiec nasz wróg! Polecam.

Dobry, stary Koontz. Myślę, że czytałam już "Opiekunów" wiele lat temu, bo miałam jakieś przebłyski podczas czytania. Lektura do krótkich nie należy, ale nie da się tego odczuć, bardzo wciąga. A jeśli głównym bohaterem jest w sumie pies, to ja już nie mam żadnych pytań, biorę w ciemno.

Książka nasuwa też trochę refleksji w temacie tego, co mogą i co będą mogli zrobić ludzie w miarę szeroko rozumianego postępu technologicznego i czego robić nie powinni, nawet jeśli są w stanie.

Nie chciałabym, żeby mój kot mógł się ze mną porozumieć. Chyba nie byłby za mądry. Książkę polecam.

Dobry, stary Koontz. Myślę, że czytałam już "Opiekunów" wiele lat temu, bo miałam jakieś przebłyski podczas czytania. Lektura do krótkich nie należy, ale nie da się tego odczuć, bardzo wciąga. A jeśli głównym bohaterem jest w sumie pies, to ja już nie mam żadnych pytań, biorę w ciemno.

Książka nasuwa też trochę refleksji w temacie tego, co mogą i co będą mogli zrobić...

Po długiej przerwie, pewnie w związku z kończącym się serialem, wróciłam do czytania sagi i bardzo szybko zrozumiałam, o ile ona jest lepsza od adaptacji. Historię pochłonęłam. Bardzo podoba mi się podział na rozdziały nazywane imionami bohaterów - lubię skoki akcji w czasie i przestrzeni. Książka zaczyna też już odbiegać od serialu i zdecydowanie na lepsze. Pochłaniam już kolejną część. Może Martin się zepnie i zanim skończę te, co mam, powstanie następna, chociaż moja wiara jest wątła w tej kwestii. Długa, fantastyczna lektura.

Po długiej przerwie, pewnie w związku z kończącym się serialem, wróciłam do czytania sagi i bardzo szybko zrozumiałam, o ile ona jest lepsza od adaptacji. Historię pochłonęłam. Bardzo podoba mi się podział na rozdziały nazywane imionami bohaterów - lubię skoki akcji w czasie i przestrzeni. Książka zaczyna też już odbiegać od serialu i zdecydowanie na lepsze. Pochłaniam już...

O jak dobrze się to czytało. Obozy i kolonie stanowią w pewnym stopniu traumatyczną część mojego dzieciństwa, choć nawet nie w zbliżonym stopniu do tego z książki. Groza i niezrozumienia, brak możliwości kontaktu z rodzicami i pewność, że w tym obozie dzieje się coś bardzo złego. Oj, dzieje się. Polecam.

O jak dobrze się to czytało. Obozy i kolonie stanowią w pewnym stopniu traumatyczną część mojego dzieciństwa, choć nawet nie w zbliżonym stopniu do tego z książki. Groza i niezrozumienia, brak możliwości kontaktu z rodzicami i pewność, że w tym obozie dzieje się coś bardzo złego. Oj, dzieje się. Polecam.

Ciężko jest mi pisać opinię o tej książce, bo w trakcie czytania zaliczyła u mnie tak dużo wzlotów i upadków, jak rzadko kiedy. Generalnie książka jest dobra. Szybko się ją czyta, wciąga i choć historia w niej opisana jest naprawdę okropna, uważam, że to dobra pozycja, ale...

Zawsze musi być jakiś "ale", skoro książka zarobiła u mnie tylko sześć gwiazdek. To, co mnie najbardziej drażniło, pewnie dla wielu jest zaletą: dialogi. Wiem, że to efekt zamierzony, mający podkreślić zaściankowość i niejaki prymitywizm (żeby nie powiedzieć patologię) opisywanej społeczności, ale mam alergię na takie rozwiązania, niczym żywcem wyciągnięte z filmów Koterskiego, których niestety nie znoszę. Powtarzanie słów, fraz, "mówienie" jednym ciągiem, bez przerw między słowami, nie do końca zrozumiałe skróty myślowe. Drażni, choć naprawdę jest uzasadnione. Jeśli wiedziałabym wcześniej, że tak to jest w książce zrobione, zapewne bym jej nie przeczytała, żeby się niepotrzebnie nie denerwować. Parę rozdziałów, które były w całości z jakiegoś wymyślonego internetowego forum, w ogóle moim zdaniem potrzebne nie były.

Za coś jednak te sześć gwiazdek jest. Dla mnie najbardziej istotna jest tu historia Wałbrzycha, historia Zamku Książ w powiązaniu z II Wojną Światową - to wszystko bardzo mnie interesuje i sprowokowało do odwiedzenia tych miejsc raz jeszcze, ponieważ poprzednio będąc na tamtych terenach w ogóle Zamek Książ odpuściłam. Na duży plus zasługuje też wątek kociar i kotów, który po prostu jest mi bliski.

Film jest, choć pewnie go nie obejrzę. Ani obsada ani oceny mnie nie zachęcają, ale challenge skłonił do poznania nowej autorki, co zawsze jest na plus. Niewykluczone, że jeszcze się kiedyś spotkamy.

Ciężko jest mi pisać opinię o tej książce, bo w trakcie czytania zaliczyła u mnie tak dużo wzlotów i upadków, jak rzadko kiedy. Generalnie książka jest dobra. Szybko się ją czyta, wciąga i choć historia w niej opisana jest naprawdę okropna, uważam, że to dobra pozycja, ale...

Zawsze musi być jakiś "ale", skoro książka zarobiła u mnie tylko sześć gwiazdek. To, co mnie...

Po przeczytaniu poprzedniej części nie wierzyłam, że postaci Abby może być za dużo. W tym tomie gra w sumie dość pierwszoplanową postać i jest jej za dużo. Jej specyficzna osobowość zdecydowanie przytłacza. Jako, że jest to ostatni tom tej serii, całość oceniam bardzo dobrze, z małym spakiem formy autora na koniec. Czasami śmiechu jest już po prostu za dużo.

Po przeczytaniu poprzedniej części nie wierzyłam, że postaci Abby może być za dużo. W tym tomie gra w sumie dość pierwszoplanową postać i jest jej za dużo. Jej specyficzna osobowość zdecydowanie przytłacza. Jako, że jest to ostatni tom tej serii, całość oceniam bardzo dobrze, z małym spakiem formy autora na koniec. Czasami śmiechu jest już po prostu za dużo.

Uśmiałam się do łez i to więcej niż raz. Wiadomo, jak chodzi o kasę to się robi chaos. Wiadomo, im więcej bab tym większy chaos. A już jak [SPOILER] tygrys zeżarł Capustę, odpadłam kompletnie.

Uśmiałam się do łez i to więcej niż raz. Wiadomo, jak chodzi o kasę to się robi chaos. Wiadomo, im więcej bab tym większy chaos. A już jak [SPOILER] tygrys zeżarł Capustę, odpadłam kompletnie.

Ostrzeżenie dla siebie samej: nie czytaj serii od środka czy też końca. Książkę wybrałam do jednego z challenge'y i nawet nie zdążyłam jej skończyć, kiedy trzeba było, bo jest długa i bardzo długo nie mogła mnie wciągnąć, prawdopodobnie ze względu na nieznajomość poprzednich tomów. Historie bohaterów nic dla mnie nie znaczyły, bo ich nie znałam, a sama zagadka jakoś niemrawo się toczyła. Przyspieszenie nastąpiło dopiero pod koniec i ten koniec podobał mi się bardzo, ale stoję przed dylematem czy nadrabiać te nieprzeczytane tomy. Ze wspomnień i urywków rozmów już mniej więcej historię znam, więc nie wiem czy czytanie o tym samym będzie przyjemne. Chyba polecę serię, ale od tomu 1, jeśli trzyma poziom tego, jest całkiem niezła.

Ostrzeżenie dla siebie samej: nie czytaj serii od środka czy też końca. Książkę wybrałam do jednego z challenge'y i nawet nie zdążyłam jej skończyć, kiedy trzeba było, bo jest długa i bardzo długo nie mogła mnie wciągnąć, prawdopodobnie ze względu na nieznajomość poprzednich tomów. Historie bohaterów nic dla mnie nie znaczyły, bo ich nie znałam, a sama zagadka jakoś...

Lubię sobie raz na jakiś czas wrzucić jakiegoś Pattersona. Króciutkie rozdziały, szybka akcja, jakiś romansik, najczęściej nieudany, parę rodzinnych kłopotów, generalnie wiadomo, co się u Alexa Crossa będzie działo. Ale cóż za końcówka w tym tomie! Szał, ale trzeba przeczytać wcześniejsze, żeby rozłożyło na łopatki.

Lubię sobie raz na jakiś czas wrzucić jakiegoś Pattersona. Króciutkie rozdziały, szybka akcja, jakiś romansik, najczęściej nieudany, parę rodzinnych kłopotów, generalnie wiadomo, co się u Alexa Crossa będzie działo. Ale cóż za końcówka w tym tomie! Szał, ale trzeba przeczytać wcześniejsze, żeby rozłożyło na łopatki.

Tak, znowu dziecinnieję i kupiłam sobie przepiękne wydanie wszystkich części o Panu Kleksie. Frajda z czytania nieziemska. Okazuje się, że nadal znam całą historię prawie na pamięć, umiem śpiewać pod nosem wszystkie piosenki i tak, teraz będę oglądać filmy, bo również uwielbiam.

Tak, znowu dziecinnieję i kupiłam sobie przepiękne wydanie wszystkich części o Panu Kleksie. Frajda z czytania nieziemska. Okazuje się, że nadal znam całą historię prawie na pamięć, umiem śpiewać pod nosem wszystkie piosenki i tak, teraz będę oglądać filmy, bo również uwielbiam.

Najpierw obejrzałam dość niezły serial Netflixa, a potem zorientowałam się, że to serial na podstawie książki, więc kolejność zła. Ale chyba dobrze, że tak się stało, bo szczerze mówiąc, gdybym najpierw przeczytała książkę, chyba odpuściłabym serial. W ogóle miałam wrażenie, że książka była pisana na podstawie serialu, co nigdy dobrze się nie sprawdza, ale nie, książka była pierwsza. I czyta się ją dziwnie. Ciężko skleić całość w logiczną fabułę i choć serial pozostawił po sobie wiele pytań bez odpowiedzi, książka zostawiła jeszcze więcej. Szału nie było.

Najpierw obejrzałam dość niezły serial Netflixa, a potem zorientowałam się, że to serial na podstawie książki, więc kolejność zła. Ale chyba dobrze, że tak się stało, bo szczerze mówiąc, gdybym najpierw przeczytała książkę, chyba odpuściłabym serial. W ogóle miałam wrażenie, że książka była pisana na podstawie serialu, co nigdy dobrze się nie sprawdza, ale nie, książka była...

Historia nieciekawa i kompletnie nierealna, bohaterowie beznadziejni i irytujący, książka niesamowicie nudna. Przyznam szczerze, że w pewnym momencie zasnęłam w trakcie czytania. Gdybym nie była uparta i nie czytała wszystkiego, co zacznę, do końca, porzuciłabym ją po 20 stronach. Jeszcze miałam nadzieję, że może końcówka wynagrodzi męczarnię. Niestety.

Trochę potwierdziło się moje przekonanie, że jeśli ktoś lub coś (autor, film, cokolwiek) jest popularny, bo media go takim zrobiły, można się mocno na tym przejechać. Pana Mroza opuszczam, krzywdy mu to wielkiej nie zrobi, bo fanów ma aż za dużo i tym, którzy jeszcze "Wieży Milczenia" nie czytali, bardzo odradzam. Ze spokojnym sumieniem zapomnę i o tej książce i o tym autorze, najszybciej, jak się uda.

Historia nieciekawa i kompletnie nierealna, bohaterowie beznadziejni i irytujący, książka niesamowicie nudna. Przyznam szczerze, że w pewnym momencie zasnęłam w trakcie czytania. Gdybym nie była uparta i nie czytała wszystkiego, co zacznę, do końca, porzuciłabym ją po 20 stronach. Jeszcze miałam nadzieję, że może końcówka wynagrodzi męczarnię. Niestety.

Trochę potwierdziło...

Miałam ochotę na jakąś dobrą sensację w stylu Crichtona, a po tą pozycję sięgnęłam bezmyślnie, nie zapoznając się z tematyką. A jest to książka o medycynie, z perspektywy światowej historii, ale przede wszystkim o opiece zdrowia w Ameryce. Nikt nie zaprzeczy, że nasz NFZ nie należy do najbardziej normalnych i wydajnych, ale wersja amerykańska też mrozi krew w żyłach. Mimo że tematyka ciekawa, za mało wiem o realiach leczenia w warunkach amerykańskich, żeby poczuć do fabuły coś więcej niż drobną ciekawość. I dla takich ciekawskich jest ta książka.

Miałam ochotę na jakąś dobrą sensację w stylu Crichtona, a po tą pozycję sięgnęłam bezmyślnie, nie zapoznając się z tematyką. A jest to książka o medycynie, z perspektywy światowej historii, ale przede wszystkim o opiece zdrowia w Ameryce. Nikt nie zaprzeczy, że nasz NFZ nie należy do najbardziej normalnych i wydajnych, ale wersja amerykańska też mrozi krew w żyłach. Mimo...

Skorzystałam z okazji, że autor udostępnił ten tom opowiadań w wersji na czytniki za darmo i uważam, że to świetna forma promocji. Bo ja pana Siglera wcześniej ani nie znałam ani nawet o nim nie słyszałam, a już bardzo mi się podoba jego twórczość i teraz z pewnością zainwestuję w kolejne pozycje jego autorstwa. Czyli udało się złapać kolejnego czytelnika.

Tom opowiadań bardzo różnych, przeważnie strasznych, mających jedną wspólną cechę: odczuwalną lekkość pisania. Podobały mi się też komentarze autora do każdego z opowiadań, co bardzo cenię u Kinga. Taki delikatny wgląd w proces twórczy pisarza. Polecam więc i mówię autorowi "do przeczytania wkrótce".

Skorzystałam z okazji, że autor udostępnił ten tom opowiadań w wersji na czytniki za darmo i uważam, że to świetna forma promocji. Bo ja pana Siglera wcześniej ani nie znałam ani nawet o nim nie słyszałam, a już bardzo mi się podoba jego twórczość i teraz z pewnością zainwestuję w kolejne pozycje jego autorstwa. Czyli udało się złapać kolejnego czytelnika.

Tom opowiadań...

Drugi tom bardziej mi przypadł do gustu niż pierwszy. Jakoś więcej w nim było akcji, wszystko bardziej się trzymało kupy, było momentami strasznie. Nie jestem w posiadaniu kolejnych tomów, ale myślę, że jeśli mi się gdzieś trafią, z chęcią przeczytam, z nadzieją, że każdy kolejny będzie lepszy niż poprzedni.

Drugi tom bardziej mi przypadł do gustu niż pierwszy. Jakoś więcej w nim było akcji, wszystko bardziej się trzymało kupy, było momentami strasznie. Nie jestem w posiadaniu kolejnych tomów, ale myślę, że jeśli mi się gdzieś trafią, z chęcią przeczytam, z nadzieją, że każdy kolejny będzie lepszy niż poprzedni.

Klimat tej książki wywołał u mnie swego rodzaju wewnętrzny niepokój, nie do opanowania. Wątek albinizmu zrobił swoje, bo kiedyś oglądałam drastyczny film dokumentalny o tym, jak bardzo są zagrożeni albinosi w którymś kraju Afryki, ze względu na wierzenia, że krew i narządy albinosów mają moc, więc ludzie chcą ich zabijać. U Małeckiego wątek albinosa to w sumie tylko tło historii, polskie wierzenia na ten temat też chyba nie są tak dramatycznie głupie.

Cała historia to historia życia ludzi, w jakiś sposób ze sobą mniej lub bardziej powiązanych. Ludzi normalnych, z wadami, popełniających błędy, nie zawsze chcących się do tych błędów przyznać. Po prostu normalnych. Życie bywa piękne. Życie bywa brzydkie. Przecież wszyscy to wiemy, w teorii.

Moje pierwsze spotkanie z Małeckim, bo ma imię na "J", jak ja, i myślę, że do niego wrócę. Challenge LC skłania mnie do poznawania nowych autorów i to dobrze, bo chyba na co dzień jestem mało skłonna do wypuszczania się w tereny nieznane.

Książka z rodzaju wciągających. Polecam.

Klimat tej książki wywołał u mnie swego rodzaju wewnętrzny niepokój, nie do opanowania. Wątek albinizmu zrobił swoje, bo kiedyś oglądałam drastyczny film dokumentalny o tym, jak bardzo są zagrożeni albinosi w którymś kraju Afryki, ze względu na wierzenia, że krew i narządy albinosów mają moc, więc ludzie chcą ich zabijać. U Małeckiego wątek albinosa to w sumie tylko tło...

O tej książce można napisać tak wiele, że aż nie wiadomo od czego zacząć. Nie bez powodu dostaje ode mnie maksymalną ilość gwiazdek i ląduje na podium książek najukochańszych, bo jest to najbardziej zaskakujący prezent, jaki dostałam i największe objawienie czytelnicze, na jakie trafiłam od bardzo długiego czasu.

Myślę, że większość z nas po prostu żyje własnym życiem i nawet się nie zastanawia, jakby to nasze życie wyglądało, gdybyśmy mieli je wieść w jakiejś innej części globu. A tu dostajemy wgląd w życia różnych osób rozrzuconych po całym świecie i uświadamiamy sobie, jak ich życie jest różne od naszych. Każda z tych historii jest na swój sposób wstrząsająca i bardzo uświadamiająca. Pełno tu kultury i polityki, bo jest to nierozerwalnie związane z codzienną egzystencją. I choć wydaje mi się, że swój żywot mogłabym poprawić na bardzo wielu frontach, chyba nie zamieniłabym się z żadnym z bohaterów tej książki. Nie są to autobiografie tylko wyrywkowe wspomnienia, rzeczy, które utkwiły w pamięci bohaterom, od okresu dzieciństwa do dorosłości. Niesamowita lektura, którą bardzo gorąco polecam absolutnie każdemu.

O tej książce można napisać tak wiele, że aż nie wiadomo od czego zacząć. Nie bez powodu dostaje ode mnie maksymalną ilość gwiazdek i ląduje na podium książek najukochańszych, bo jest to najbardziej zaskakujący prezent, jaki dostałam i największe objawienie czytelnicze, na jakie trafiłam od bardzo długiego czasu.

Myślę, że większość z nas po prostu żyje własnym życiem i...

Z serii moich powrotów do lektur zapamiętanych z dzieciństwa (tak, dziecinnieję na starość), tą pozycję pamiętałam jako bardziej ekscytującą. Nie zmienia to absolutnie frajdy z czytania, bo Bahdaj umie pisać dla dzieci/młodzieży. Tajemnica czarnego parasola po dwudziestu latach również jest tajemnicza, a bohaterowie, i ci pozytywni i ci negatywni, bardzo dobrze napisani. Polecam.

Z serii moich powrotów do lektur zapamiętanych z dzieciństwa (tak, dziecinnieję na starość), tą pozycję pamiętałam jako bardziej ekscytującą. Nie zmienia to absolutnie frajdy z czytania, bo Bahdaj umie pisać dla dzieci/młodzieży. Tajemnica czarnego parasola po dwudziestu latach również jest tajemnicza, a bohaterowie, i ci pozytywni i ci negatywni, bardzo dobrze napisani....