Opiekunowie

Czytałem wiele lat temu z zapartym tchem. Wartka akcja, napięcie. Bardzo mi się podobała.
Polecam

Czytałem wiele lat temu z zapartym tchem. Wartka akcja, napięcie. Bardzo mi się podobała.
Polecam

Pokaż mimo to

Jedna z najlepszych ksiażek autora.

Jedna z najlepszych ksiażek autora.

Pokaż mimo to

To nie tylko thriller. To także wzruszająca opowieść o miłości - dwojga ludzi do siebie oraz do istoty innej niż one i innej niż byliby sobie w stanie sami wyobrazić, która została im dana przez los. To także opowieść o tym, gdzie nas, jako ludzkość, jest w stanie zaprowadzić rozum, gdy zaczniemy bawić się w Boga - z jednej strony pozwoli nam tworzyć dotychczas nieznane istoty piękne i wspaniałe, z drugiej - potwory skazane na wyrządzanie krzywdy, ale także na cierpienie. To też opowieść o tym, jak wielką próbą dla naszego człowieczeństwa będzie relacja z istotą dotychczas nieznaną naszej cywilizacji. I to też opowieść o granicach odpowiedzialności za zbrodnie dokonane przez potwora stworzonego przez człowieka tylko po to by zabijać. A to wszystko powyżej to tylko część refleksji jakich doświadczymy ją czytając. Wartkiej akcji towarzyszą tu głębokie emocje oraz wręcz ewangeliczny przekaz. A Dean Koontz potwierdza, że potrafi tworzyć dzieła wspaniałe.

To nie tylko thriller. To także wzruszająca opowieść o miłości - dwojga ludzi do siebie oraz do istoty innej niż one i innej niż byliby sobie w stanie sami wyobrazić, która została im dana przez los. To także opowieść o tym, gdzie nas, jako ludzkość, jest w stanie zaprowadzić rozum, gdy zaczniemy bawić się w Boga - z jednej strony pozwoli nam tworzyć dotychczas nieznane...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Będąc na etapie Mastertona i Kinga w bibliotece wpadłam na Opiekunów. Zaczęłam czytać popołudniu, a o 4 nad ranem zamknęłam książkę. To było jakieś 20 lat temu. Od zawsze uwielbiałam czytać i dotychczas przeczytałam już setki książek, ale tylko ta historia kazała mi pochłonąć ją bez żądnej przerwy.. i bez kolacji ;) Akcja trzymająca w napięciu praktycznie od pierwszej strony, mimo lekkiej przewidywalności nie pozwoliła się oderwać nawet na chwilę.

Będąc na etapie Mastertona i Kinga w bibliotece wpadłam na Opiekunów. Zaczęłam czytać popołudniu, a o 4 nad ranem zamknęłam książkę. To było jakieś 20 lat temu. Od zawsze uwielbiałam czytać i dotychczas przeczytałam już setki książek, ale tylko ta historia kazała mi pochłonąć ją bez żądnej przerwy.. i bez kolacji ;) Akcja trzymająca w napięciu praktycznie od pierwszej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zanim zabrałam się za tę recenzję, koniecznie chciałam zobaczyć filmową adaptację z ‘88. Dzięki temu upewniłam się, że książka rzeczywiście wypadła lepiej (na ten moment trzy pozycje ze wszystkich przeczytanych przeze mnie książek przebijają swój pierwowzór). Film nie był zły, nawet nieźle go przerobili pod względem fabuły, ale bądźmy szczerzy - kukurydziana krew i efekty specjalne z zeszłego wieku już nie budzą euforii…

Na “Opiekunów” wpadłam w Biedronce. Zaintrygowała mnie historia z okładki. Zwierzęta - to coś dla mnie. I w dodatku w wykonaniu Koontza - musi być dobre! Nie zawiodłam się, choć czytanie szło mi długo. Raczej zwalam to karb braku czasu niż chęci. Ostatnią ćwiartkę pochłonęłam w dwa wieczory, gdyż akcja rozwinęła się na tyle, że już nie mogłam odłoży lektury na później. To świadczy samo przez się. ;-)

Bardzo podobał mi się sposób, w jaki autor skonstruował fabułę. Krok po kroku wszystko się układało logicznie w całość i tak jak pożądał tego czytelnik. Irytował mnie za to brak logiki rzeczowej w niektórych miejscach, ale żeby uniknąć spojlerów, nie będę się wdawać w szczegóły. To coś na kształt “nie znam cię, ale poświęcę się dla ciebie” (ten przykład nie ma związku z fabułą!). I właśnie dlatego daję punkt mniej w całościowej ocenie. Rzucało się to mocno w moje oczy i nie potrafiłam zignorować takich irracjonalizmów.

Budowę postaci i ich rozwój z biegiem wydarzeń zaliczam na duży plus. Charaktery nie były banalne, pokazane “na siłę”, czy infantylne. Nie było także postaci zbędnych - każdy pełnił określoną rolę w historii. Dzięki temu zakończenie było jeszcze lepsze. A to jest naprawdę dobre! Już się po cichu spodziewałam, w jakim kierunku zmierza fabuła i w głębi ducha czułam zawód… Ale Koontz mnie pozytywnie zaskoczył. :-) Poczułam ulgę.

Jeśli jesteś fanem futrzaków - książka Ci się spodoba. Warto ją przeczytać choćby z tego powodu. Mnie osobiście Einstein bardzo rozczulał. Tego psa nie dało się nie kochać!

Na plus:
+ zakończenie
+ kilka fajnych zwrotów akcji
+ budowa całej historii i rozwój postaci

Na minus:
- miejscami brak rzeczowej logiki

Zanim zabrałam się za tę recenzję, koniecznie chciałam zobaczyć filmową adaptację z ‘88. Dzięki temu upewniłam się, że książka rzeczywiście wypadła lepiej (na ten moment trzy pozycje ze wszystkich przeczytanych przeze mnie książek przebijają swój pierwowzór). Film nie był zły, nawet nieźle go przerobili pod względem fabuły, ale bądźmy szczerzy - kukurydziana krew i efekty...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobry, stary Koontz. Myślę, że czytałam już "Opiekunów" wiele lat temu, bo miałam jakieś przebłyski podczas czytania. Lektura do krótkich nie należy, ale nie da się tego odczuć, bardzo wciąga. A jeśli głównym bohaterem jest w sumie pies, to ja już nie mam żadnych pytań, biorę w ciemno.

Książka nasuwa też trochę refleksji w temacie tego, co mogą i co będą mogli zrobić ludzie w miarę szeroko rozumianego postępu technologicznego i czego robić nie powinni, nawet jeśli są w stanie.

Nie chciałabym, żeby mój kot mógł się ze mną porozumieć. Chyba nie byłby za mądry. Książkę polecam.

Dobry, stary Koontz. Myślę, że czytałam już "Opiekunów" wiele lat temu, bo miałam jakieś przebłyski podczas czytania. Lektura do krótkich nie należy, ale nie da się tego odczuć, bardzo wciąga. A jeśli głównym bohaterem jest w sumie pies, to ja już nie mam żadnych pytań, biorę w ciemno.

Książka nasuwa też trochę refleksji w temacie tego, co mogą i co będą mogli zrobić...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kiedy w pilnie strzeżonym laboratorium wojskowym Banodyne wybucha pożar, na wolność wydostają się dwa stworzenia.
Jedno z nich to superinteligentny golden retriever, drugie - Obcy, inteligentna maszyna do zabijania, której jedynym celem
jest odnaleźć psa i zabić go. Pies trafia do rąk Travisa Cornella, samotnego mężczyzny, który nie potrafi pogodzić się z utratą
bliskich i jest przekonany, że na jego życiu ciąży klątwa. Dzięki psu, Travis, były żołnierz elitarnej jednostki Delta Force, odnajduje
szczęście, spokój i miłość. Nie wie jednak, że tropem retrievera podąża Obcy. Oba stworzenia łączy niewytłumaczalna więź, dzięki
której wyczuwają się wzajemnie, i która nieuchronnie prowadzi do ich dramatycznego spotkania. Obcego i psa poszukują także
ludzie z Agencji Bezpieczeństwa Narodowego i Vince Nasco - bezlitosny, płatny zabójca-szaleniec, który wierzy, że raptem krok
dzieli go od nieśmiertelności. Dla Travisa, jego przyjaciółki - Nory i wiernego golden retrievera zaczyna się szaleńczy wyścig z czasem
i prawdziwa walka o przetrwanie...

Kiedy w pilnie strzeżonym laboratorium wojskowym Banodyne wybucha pożar, na wolność wydostają się dwa stworzenia.
Jedno z nich to superinteligentny golden retriever, drugie - Obcy, inteligentna maszyna do zabijania, której jedynym celem
jest odnaleźć psa i zabić go. Pies trafia do rąk Travisa Cornella, samotnego mężczyzny, który nie potrafi pogodzić się z utratą
bliskich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna pozycja Deana Koontza która rzuciła mnie na kolana :) zazdroszcze pisarzowi wyobraźni :) polecam, nie sposób się oderwać :)

Kolejna pozycja Deana Koontza która rzuciła mnie na kolana :) zazdroszcze pisarzowi wyobraźni :) polecam, nie sposób się oderwać :)

Pokaż mimo to

spoiler! książka bardzo wciągająca, nie mogłam się od niej oderwać, niestety mam wrażenie że od momentu choroby psa było już tylko gorzej - zakończenie napisane na szybko, mam wrażenie że autor chciał je mieć z głowy. całość bardzo mi się podobała ale uważam że koniec mógłby być lepszy

spoiler! książka bardzo wciągająca, nie mogłam się od niej oderwać, niestety mam wrażenie że od momentu choroby psa było już tylko gorzej - zakończenie napisane na szybko, mam wrażenie że autor chciał je mieć z głowy. całość bardzo mi się podobała ale uważam że koniec mógłby być lepszy

Pokaż mimo to

Książka średnio mi się podobała, wiedziałem w połowie książki jakie będzie zakończenie. czytało się fajnie szybko. Dla zabicia czasu można przeczytać.

Książka średnio mi się podobała, wiedziałem w połowie książki jakie będzie zakończenie. czytało się fajnie szybko. Dla zabicia czasu można przeczytać.

Pokaż mimo to