Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Genialna! Pozycja obowiązkowa dla lubiących kryminały. Mimo, że to 10 tom serii o Harrym Hole, można przeczytać jako osobną powieść.

Genialna! Pozycja obowiązkowa dla lubiących kryminały. Mimo, że to 10 tom serii o Harrym Hole, można przeczytać jako osobną powieść.

Najlepszą rekomendacją niech będą 2 zarwane noce i tempo w jakim przeczytałem tę książkę. Zakończenie zaskakuje. I to mocno.

Najlepszą rekomendacją niech będą 2 zarwane noce i tempo w jakim przeczytałem tę książkę. Zakończenie zaskakuje. I to mocno.

Dobry, świetny, rewelacyjny kryminał.

Dobry, świetny, rewelacyjny kryminał.

Jest tyle opinii, że nie ma sensu pisać kolejnej :) Na początku ciężko ogarnąć mnogość bohaterów, klanów i miejsc. Nie jest to powieść należąca do łatwych, które można czytać np w zatłoczonym i hałaśliwym autobusie miejskim. Przynajmniej z początku.

Jest tyle opinii, że nie ma sensu pisać kolejnej :) Na początku ciężko ogarnąć mnogość bohaterów, klanów i miejsc. Nie jest to powieść należąca do łatwych, które można czytać np w zatłoczonym i hałaśliwym autobusie miejskim. Przynajmniej z początku.

Boso, ale w ostrogach i z gruźlicą.. Po prostu Grzesiuk. Polecam!

Boso, ale w ostrogach i z gruźlicą.. Po prostu Grzesiuk. Polecam!

"Nie masz cwaniaka nad Warszawiaka" ten tytuł piosenki Grzesiuka idealnie wprowadza w książkę.

Lekko napisana, z niezwykłym humorem i bez zbędnego patosu. Przeczytałem błyskawicznie, gdyż klimat warszawskiego Czerniakowa w latach 30 wciąga bez reszty. Grzesiuk i jego koledzy to nie tylko cwaniacy, ale też ludzie ze sobą zżyci, bardzo honorowi i niezwykle charakterni. Coś co teraz niestety jest rzadkością.

Boso, ale w ostrogach to życiowe motto autora, które po przeczytaniu książki nabiera nowego głębokiego sensu..

"Nie masz cwaniaka nad Warszawiaka" ten tytuł piosenki Grzesiuka idealnie wprowadza w książkę.

Lekko napisana, z niezwykłym humorem i bez zbędnego patosu. Przeczytałem błyskawicznie, gdyż klimat warszawskiego Czerniakowa w latach 30 wciąga bez reszty. Grzesiuk i jego koledzy to nie tylko cwaniacy, ale też ludzie ze sobą zżyci, bardzo honorowi i niezwykle charakterni. Coś...

Po prostu rewelacja.

Po prostu rewelacja.

Druga część przygód Anastazji Strzeleckiej. Jak ktoś czyta Wybór, to na pewno przeczytał Kontrolę, tak więc zachwalać nie trzeba!

Druga część przygód Anastazji Strzeleckiej. Jak ktoś czyta Wybór, to na pewno przeczytał Kontrolę, tak więc zachwalać nie trzeba!

Dobra, czy nawet bardzo dobra książka. Nie spodziewajcie się porywającej akcji. Suworow przedstawia wiele faktów ukazujących, że Rosja szykowała się do ataku na Hitlera, który po prostu nie dał się oszukać Stalinowi i wyprzedził atak o 2 tygodnie. Warto zapoznać się z tą wielce prawdopodobną teorią.

Dobra, czy nawet bardzo dobra książka. Nie spodziewajcie się porywającej akcji. Suworow przedstawia wiele faktów ukazujących, że Rosja szykowała się do ataku na Hitlera, który po prostu nie dał się oszukać Stalinowi i wyprzedził atak o 2 tygodnie. Warto zapoznać się z tą wielce prawdopodobną teorią.

Jedna z lepszych powieści szpiegowskich jaką miałem okazję czytać. Akcja wciąga bezlitośnie. Mimo, że to literacka fikcja można wiele dowiedzieć się o strukturach i funkcjonowaniu władzy stalinowskiej Rosji. Zdecydowanie muszę szerzej przyjrzeć się rosyjskiej literaturze :)

Jedna z lepszych powieści szpiegowskich jaką miałem okazję czytać. Akcja wciąga bezlitośnie. Mimo, że to literacka fikcja można wiele dowiedzieć się o strukturach i funkcjonowaniu władzy stalinowskiej Rosji. Zdecydowanie muszę szerzej przyjrzeć się rosyjskiej literaturze :)

Zbiór dziesięciu opowiadań różnego rodzaju skonstruowanych w taki sposób, aby na koniec zaskoczyć czytelnika rozstrzygnięciem. Szczególnie tytułowe opowiadanie przypadło mi do gustu, któremu dałbym 10 gwiazdek. Polecam.

Zbiór dziesięciu opowiadań różnego rodzaju skonstruowanych w taki sposób, aby na koniec zaskoczyć czytelnika rozstrzygnięciem. Szczególnie tytułowe opowiadanie przypadło mi do gustu, któremu dałbym 10 gwiazdek. Polecam.

Dobra książka o najemnikach. Jednak nie jest książka o akcji najemników (bo tej jest kilkanaście stron na końcu), tylko przede wszystkim o planowaniu i przygotowaniu akcji. Polecam.

Dobra książka o najemnikach. Jednak nie jest książka o akcji najemników (bo tej jest kilkanaście stron na końcu), tylko przede wszystkim o planowaniu i przygotowaniu akcji. Polecam.

Bardzo dobra powieść szpiegowska. Tak na prawdę, są to 4 różne opowiadania. Warto przeczytać.

Bardzo dobra powieść szpiegowska. Tak na prawdę, są to 4 różne opowiadania. Warto przeczytać.

Trzyma poziom pierwszej części, jak dla mnie nawet troszkę lepsza :) Obowiązkowa pozycja dla fanów gatunku i nie tylko.

Trzyma poziom pierwszej części, jak dla mnie nawet troszkę lepsza :) Obowiązkowa pozycja dla fanów gatunku i nie tylko.

Dużo lepsza niż część pierwsza. Wciąga, po prostu wciąga.

Dużo lepsza niż część pierwsza. Wciąga, po prostu wciąga.

Kolejna świetna powieść Forsytha. Stawiam ją zaraz za Dniem Szakala. Wciągająca powieść o poszukiwaniach w celu uprowadzenia i postawienia przed amerykańskim sądem serbskiego zbrodniarza wojennego Zorana Żilicia. Opowiada też o sytuacji politycznej w Serbii w latach 90.

Kolejna świetna powieść Forsytha. Stawiam ją zaraz za Dniem Szakala. Wciągająca powieść o poszukiwaniach w celu uprowadzenia i postawienia przed amerykańskim sądem serbskiego zbrodniarza wojennego Zorana Żilicia. Opowiada też o sytuacji politycznej w Serbii w latach 90.

Nikt nie potrafi wyjaśnić, dlaczego w 1944 r. wymordowano mieszkańców Oradour-sur-Glane na południu Francji. Czy ma z tym związek skarb Świątyni Jerozolimskiej? Stało się to 10 czerwca 1944 r., gdy wjechał tam oddział dywizji SS „Das Reich”.

Kolejny dobry kawałek sensacji zmieszanej z historią.

Nikt nie potrafi wyjaśnić, dlaczego w 1944 r. wymordowano mieszkańców Oradour-sur-Glane na południu Francji. Czy ma z tym związek skarb Świątyni Jerozolimskiej? Stało się to 10 czerwca 1944 r., gdy wjechał tam oddział dywizji SS „Das Reich”.

Kolejny dobry kawałek sensacji zmieszanej z historią.

Druga książka Berry'ego którą miałem wielką przyjemność czytać. Bursztynowa komnata bardzo mi się podobała, ale Dziedzictwo Templariuszy jest jeszcze lepsze!

Kapitalna powieść sensacyjna połączona z legendą skarbu templariuszy. Trzyma w napięciu do końca. Do tego wiele ciekawych faktów historycznych. Podoba mi się, że Berry w Epilogu wyraźnie nakreśla granicę między faktami, a fikcją literacką, oraz podaje źródła skąd zaczerpnął pewne wątki.

Obowiązkowa pozycja.

Druga książka Berry'ego którą miałem wielką przyjemność czytać. Bursztynowa komnata bardzo mi się podobała, ale Dziedzictwo Templariuszy jest jeszcze lepsze!

Kapitalna powieść sensacyjna połączona z legendą skarbu templariuszy. Trzyma w napięciu do końca. Do tego wiele ciekawych faktów historycznych. Podoba mi się, że Berry w Epilogu wyraźnie nakreśla granicę między...

Dobra powieść sensacyjna, czyta się lekko, sporo faktów historycznych (co nie każdemu się spodoba)

Dobra powieść sensacyjna, czyta się lekko, sporo faktów historycznych (co nie każdemu się spodoba)

Leka i przyjemna. Typowo Pilipiukowy humor. Warto przeczytać.

"Być wampirem w PRL to nie przelewki"

Leka i przyjemna. Typowo Pilipiukowy humor. Warto przeczytać.

"Być wampirem w PRL to nie przelewki"