W trakcie trwania Targów Książki w Katowicach, u znajomego antykwariusza (o którym kiedyś Wam opowiadałem),kupiłem dwie książki autorstwa Wiktora Suworowa: "Dzień M" oraz "Kontrola". Jako, że już miałem przyjemność zapoznać się z twórczością tego autora, więc wiedziałem na pewno, że nie będę żałował tego zakupu. Z tych dwóch zakupionych powieści na pierwszy ogień poszła "Kontrola". Ten egzemplarz został wydany w 1995 roku przez Wydawnictwo Adamski i Bieliński. Jak łatwo policzyć jest to książka, która ma już 28 lat.
Powieść to opowiada o losach Anastazji Strzeleckiej. Kobietę tę poznajemy w momencie, gdy przeprowadzona jest na niej egzekucja. Następnie poznajemy jej losy i wydarzenia, które zaprowadziły ją w tak feralne miejsce. Nastia bierze udział w morderczym treningu, pracuje w zakładzie "Sierp i młot". Jej upór, determinacja i doskonałe wyniki doprowadzają ją do towarzysza Chołowanowa, legendarnego pilota. U niego przechodzi kurs spadochroniarski, a po splocie wielu zdarzeń, na polecenia samego Stalina, trafia do elitarnej jednostki służb specjalnych. W tej ostatniej dostaje coraz trudniejsze zadania, z których zawsze wychodzi obronną ręką.
Tytuł ten był bardzo wciągający. Na przeczytanie 286 stron potrzebowałem czterech posiedzeń i trzech dni. Dzięki tak szybkiemu czytaniu "Kontrola" znalazła się na 19 miejscu wśród 252 książek Przeczytanych Na Tronie. Zdecydowanie chciałbym Wam polecić ten tytuł, niekoniecznie w tak starym wydaniu. Możliwe, że uda się Wam trafić na książkę, którą wznowił w 2010 roku Dom Wydawniczy Rebis.

https://www.facebook.com/czytamnatronie

W trakcie trwania Targów Książki w Katowicach, u znajomego antykwariusza (o którym kiedyś Wam opowiadałem),kupiłem dwie książki autorstwa Wiktora Suworowa: "Dzień M" oraz "Kontrola". Jako, że już miałem przyjemność zapoznać się z twórczością tego autora, więc wiedziałem na pewno, że nie będę żałował tego zakupu. Z tych dwóch zakupionych powieści na pierwszy ogień poszła...

Choćby inne rzeczy wydawały się nudne albo niezbyt lotne, to 9 należy się za opis rozstrzeliwań. Chyba tylko pan Suworow potrafi z humorem napisać o czymś takim.

Choćby inne rzeczy wydawały się nudne albo niezbyt lotne, to 9 należy się za opis rozstrzeliwań. Chyba tylko pan Suworow potrafi z humorem napisać o czymś takim.

Polecam

Polecam

Jedna z moich ulubionych książek. Dynamiczna fabuła i przeplatające się wątki trenowania agentów ZSRR i ciężkich rosyjskich realiów. Wątek obyczajowy trochę jak z Nikity Luc'a Bessona. Trudne początki młodej i zdolnej Nastii w elitarnej jednostce służb specjalnych. Czytałam 2 lata, pierwszy raz jak byłam jeszcze 12-13 latką. Książka po kilkunastu latach budzi podobne emocje.

Jedna z moich ulubionych książek. Dynamiczna fabuła i przeplatające się wątki trenowania agentów ZSRR i ciężkich rosyjskich realiów. Wątek obyczajowy trochę jak z Nikity Luc'a Bessona. Trudne początki młodej i zdolnej Nastii w elitarnej jednostce służb specjalnych. Czytałam 2 lata, pierwszy raz jak byłam jeszcze 12-13 latką. Książka po kilkunastu latach budzi podobne emocje.

Ta opinia będzie równocześnie opinią dla całego cyklu (bez spoilerów).
Na początku strasznie trudno było mi ocenić tę serię. Polecił mi ją jeden z nauczycieli i długo sama przed sobą bałam się przyznać, że mi się nie podoba. Starałam się znaleźć w niej jakieś pozytywy, ale poza dobrym tłumaczeniem nie widziałam nic więcej.
Potem jednak odbyłam z owym nauczycielem pogawędkę na temat serii i mnie olśniło. Patrzyłam na nią jak na każdą inną serię, do których przywykłam.
Seria nie ma na celu przedstawienia przygód bohaterów w ZSRR. Ma przedstawić ZSRR poprzez przygody bohaterów. I tak oto nie znajdziemy w powieści żadnych przemian wewnętrznych bohaterów, nie wyciągniemy z opowieści żadnych życiowych mądrości, bo to nigdy nie było zamysłem autora.
Jedyne czego pragnął Suworow, to przybliżyć nam obraz ZSRR, pokazać okrucieństwo ludzi na usługach Stalina, podać kilka faktów i ciekawostek historycznych. Postacie nie istnieją same dla siebie, istnieją tylko po to, żeby "trzymać dla nas kamerę" i pokazywać nam najróżniejsze zdarzenia.
Kiedy już się to zrozumie, seria zdecydowanie zyskuje.

Ta opinia będzie równocześnie opinią dla całego cyklu (bez spoilerów).
Na początku strasznie trudno było mi ocenić tę serię. Polecił mi ją jeden z nauczycieli i długo sama przed sobą bałam się przyznać, że mi się nie podoba. Starałam się znaleźć w niej jakieś pozytywy, ale poza dobrym tłumaczeniem nie widziałam nic więcej.
Potem jednak odbyłam z owym nauczycielem...

Przeczytałem zaraz po Akwarium, tak samo świetna, polecam.

Przeczytałem zaraz po Akwarium, tak samo świetna, polecam.

Kontrola podstawą zaufania. Tak w skrócie można streścić książkę. Kto kontroluje kogo? Wielki Wódz, Światło Narodów czyli sam towarzysz Stalin kontroluje wszystkich albowiem jak sam maiwał "Nie ufam nawet sobie samemu". Ten kto czytał inne książki Suworowa odnajdzie wśród kilku tutejszych bohaterów osoby, które istniały naprawdę w czasach stalinowskich o których Suworow pisał w innych książkach.

Kontrola podstawą zaufania. Tak w skrócie można streścić książkę. Kto kontroluje kogo? Wielki Wódz, Światło Narodów czyli sam towarzysz Stalin kontroluje wszystkich albowiem jak sam maiwał "Nie ufam nawet sobie samemu". Ten kto czytał inne książki Suworowa odnajdzie wśród kilku tutejszych bohaterów osoby, które istniały naprawdę w czasach stalinowskich o których Suworow...

Wciągająca, pełna zwrotów akcji książka, kilka razy dałam się Suworowowi "nabrać", że tym razem Nastia już nie wywinie się śmierci, z żalem żegnałam się z bohaterką jednocześnie buntując się na decyzję autora... Jednak za każdym razem okazywało się, że Nastia Strzelecka jest twarda i za każdym razem wyrywa się ze szponów śmierci. Sam autor jest dla mnie mistrzem pióra... Jest byłym wywiadowcą, co czyni jego książki arcydziełami. Na pewno sięgnę po kolejną.

Wciągająca, pełna zwrotów akcji książka, kilka razy dałam się Suworowowi "nabrać", że tym razem Nastia już nie wywinie się śmierci, z żalem żegnałam się z bohaterką jednocześnie buntując się na decyzję autora... Jednak za każdym razem okazywało się, że Nastia Strzelecka jest twarda i za każdym razem wyrywa się ze szponów śmierci. Sam autor jest dla mnie mistrzem pióra......

Super

Super

Do tej powieści trzeba podejść z przymrużeniem oka. Postać głównej bohaterki przerysowana do granic możliwości, ale dzięki stylowi i czarnemu humorowi pisarza czyta się to świetnie.

Do tej powieści trzeba podejść z przymrużeniem oka. Postać głównej bohaterki przerysowana do granic możliwości, ale dzięki stylowi i czarnemu humorowi pisarza czyta się to świetnie.