Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo wzruszająca i bogata historia trzech sióstr, ale opowiedziana w sposób, który zabrał tej historii cały urok. Czyta się to jak wypracowania na szkolny konkurs. Napisane bez polotu, bez głębi, bez sensu...

Bardzo wzruszająca i bogata historia trzech sióstr, ale opowiedziana w sposób, który zabrał tej historii cały urok. Czyta się to jak wypracowania na szkolny konkurs. Napisane bez polotu, bez głębi, bez sensu...

Ponoć książka jest dobra jeśli zrodzi w nas wątpliwości... we mnie "Kocha, nie kocha" zrodziło dwa fundamentalne pytania np. czy autorka nałogowo piła zgierowany soku z jabłek i czy piła to razem ze swoim wydawcą?

Książka jest naiwnym, żenująco naiwnym bełkotem.

Ponoć książka jest dobra jeśli zrodzi w nas wątpliwości... we mnie "Kocha, nie kocha" zrodziło dwa fundamentalne pytania np. czy autorka nałogowo piła zgierowany soku z jabłek i czy piła to razem ze swoim wydawcą?

Książka jest naiwnym, żenująco naiwnym bełkotem.

Popłynęłam na fali znanego nazwiska i omal się nie utopiłam w bezmiarze beznadziejności tej książki.

Popłynęłam na fali znanego nazwiska i omal się nie utopiłam w bezmiarze beznadziejności tej książki.

Ktoś pięknie ujął w komentarzu do książki 'nie lubię jak się ze mnie robi idiotkę'. Tyle w temacie, na resztę szkoda słów.

Ktoś pięknie ujął w komentarzu do książki 'nie lubię jak się ze mnie robi idiotkę'. Tyle w temacie, na resztę szkoda słów.

Dobrze to wszystko ulepione i czytałoby się świetnie, ale dla mnie (na ten moment) za mocna.

Dobrze to wszystko ulepione i czytałoby się świetnie, ale dla mnie (na ten moment) za mocna.

Potrzebowałam książki, która mnie motywacyjnie "kopnie w tyłek", ale zamiast tego Vujicic mnie pokonał swoją nachalną próbą ewangelizacji. Nie do przebrnięcia.

Potrzebowałam książki, która mnie motywacyjnie "kopnie w tyłek", ale zamiast tego Vujicic mnie pokonał swoją nachalną próbą ewangelizacji. Nie do przebrnięcia.

Nie doczytałam - może nie ten czas. Przyznaję, że Varga posługuje się językiem kształtnym i niebanalnym, ale... ileż można?! Nie przebrnęłam przez to morze narzekań, wypluwanego jadu i krytyki.

Nie doczytałam - może nie ten czas. Przyznaję, że Varga posługuje się językiem kształtnym i niebanalnym, ale... ileż można?! Nie przebrnęłam przez to morze narzekań, wypluwanego jadu i krytyki.