Pomysł na książkę świetny, wykonanie tragiczne. Takie łapanie zbyt dużej ilości byków za rogi. Dużo rozpoczętych wątków, następnie każdy potraktowany zaledwie "po łebkach" i już mamy koniec. Miałam wrażenie, że czytam streszczenie, szkic powieści. Szkoda, bo to mogła być naprawdę dobra książka.

Pomysł na książkę świetny, wykonanie tragiczne. Takie łapanie zbyt dużej ilości byków za rogi. Dużo rozpoczętych wątków, następnie każdy potraktowany zaledwie "po łebkach" i już mamy koniec. Miałam wrażenie, że czytam streszczenie, szkic powieści. Szkoda, bo to mogła być naprawdę dobra książka.

Na „Siostry” trafiłam zupełnym przypadkiem i szczerze przyznam, że książka musiała sporo wystać na półce, zanim po nią wreszcie sięgnęłam. Chyba obawiałam się, że mimo ciekawego tematu, nie będzie historią, która podbije moje serce.

Sam zarys fabuły jest naprawdę interesujący. Trzy siostry – Barbara, Ludmiła i Helena – razem z matką zostają wysłane do ciężkich robót na kazachstańskich stepach. Tam doświadczają głodu, chorób, śmierci oraz wysiłku ponad swoje siły. Nieprzyjemne warunki i nieprzerwana praca sprawiają, że wkrótce młode dziewczyny zostają same w świecie pełnym niesprawiedliwości, korupcji i ogólnej antypatii.

Kiedy pojawia się możliwość opuszczenia kołchozów i wyruszenia z armią Andersa, Ludmiła i Helena są przeszczęśliwe. Mają nadzieję, że wreszcie zostawią za sobą beznadziejną i smutną przeszłość, a może nawet uda im się dotrzeć do ukochanej ojczyzny. Tylko Barbara ma wątpliwości – zakochana w Rosjaninie, który uratował ją przed aresztowaniem i skazaniem, postanawia zostać w Związku Sowieckim. Siostry rozdzielają się, mając jednocześnie świadomość, że prawdopodobieństwo ponownego spotkania jest bliskie zeru.

Ludmiła trafia do Afryki, gdzie zajmuje się kierowaniem obozem dla repatriantów wojennych. Tam poznaje pewnego mężczyznę, który skrada jej serce. Niestety okazuje się, że los była przewrotny, a dziewczyna musi jeszcze wiele wycierpieć w drodze do wolności i szczęścia.

Helena kończy kurs traktorzystów, a potem przedostaje się do Persji. Również i jej życie nie oszczędza. Na szczęście dziewczyna dostaje szansę od losu – udaje jej się przedostać do Kanady i rozpocząć nowe życie.

Spodziewałam się konkretnej fabuły o losach trzech głównych bohaterek, a zamiast tego otrzymałam coś na kształt powiązanych ze sobą opowiadań, skróconych i spłaszczonych do minimum. Nie powiem, że jest to zły zabieg, ale z pewnością trudniej mi było odnaleźć się w wydarzeniach. Przez fragmentaryczność historii również ciężej było zrozumieć emocje, które targają tytułowymi siostrami. Mimo to książkę czyta się bardzo szybko i lekko. Żałuję tylko, że nie dowiedziałam się więcej o Helenie, Ludmile i Barbarze – skupienie tylko na ich życiu (a przede wszystkim uczuciach i wyborach) byłoby o wiele lepsze. 

Na „Siostry” trafiłam zupełnym przypadkiem i szczerze przyznam, że książka musiała sporo wystać na półce, zanim po nią wreszcie sięgnęłam. Chyba obawiałam się, że mimo ciekawego tematu, nie będzie historią, która podbije moje serce.

Sam zarys fabuły jest naprawdę interesujący. Trzy siostry – Barbara, Ludmiła i Helena – razem z matką zostają wysłane do ciężkich robót na...

"Nie oceniaj książki po okładce"-tak mówi przysłowie. Co zrobić,że okładka gra dla mnie ważną rolę przy wyborze książki? Następnie ważny jest opis.
W przypadku "Sióstr" wszystko się sprawdziło- okładka się spodobała, opis też. Ale środek to tragedia.
Przyznaję, że choć książka nie ma dużo stron, to jej nie skończyłam...
Nie wciągnęła mnie wcale, chociaż powinna. Tak sknocić taki dobry temat!

"Nie oceniaj książki po okładce"-tak mówi przysłowie. Co zrobić,że okładka gra dla mnie ważną rolę przy wyborze książki? Następnie ważny jest opis.
W przypadku "Sióstr" wszystko się sprawdziło- okładka się spodobała, opis też. Ale środek to tragedia.
Przyznaję, że choć książka nie ma dużo stron, to jej nie skończyłam...
Nie wciągnęła mnie wcale, chociaż powinna. Tak...

Powieść ta jest oparta na prawdziwych wydarzeniach. Jej bohaterkami są trzy siostry, które wraz z matką zostają zesłane do Kazachstanu. Wiedząc, że wojna zmieniła ich życie i pozbawiła ich marzeń próbują przetrwać w nowych warunkach, trzymając się razem i obdarzając się wzajemnym wsparcie. Kiedy zostaje ogłoszona amnestia, ich drogi się rozchodzą.

Powieść ta dla mnie była poruszająca i pełna emocji. Losy bohaterek są pełne zawirowań, ale i radosnych chwil. Każda z nich ma nadzieję, że kiedyś ponownie spotkają się i odbudują zerwane więzi. Szkoda tylko, że przez to, że książka ta liczy ponad 200 stron historia ta wydaje się okrojona i niepełna. Mimo tego uważam, że książka ta jest bardzo dobra.

Powieść ta jest oparta na prawdziwych wydarzeniach. Jej bohaterkami są trzy siostry, które wraz z matką zostają zesłane do Kazachstanu. Wiedząc, że wojna zmieniła ich życie i pozbawiła ich marzeń próbują przetrwać w nowych warunkach, trzymając się razem i obdarzając się wzajemnym wsparcie. Kiedy zostaje ogłoszona amnestia, ich drogi się rozchodzą.

Powieść ta dla mnie była...

"Siostry. Kresy, zsyłka, wielki świat" Agnieszki Lewandowskiej-Kąkol to książka, która mnie niezwykle wciągnęła, a jej lektura sprawiła dużą przyjemność, choć treść do przyjemnych nie należy.
Jak można się zorientować po tytule i okładce, akcja ciągnie się latami - od przełomu lat 1939/1940 do późnych lat siedemdziesiątych. Kilka dni po aresztowaniu ojca tytułowe siostry: Barbara, Ludmiła i Helena (są nastolatkami) razem z matką zostają zesłane z Wilna do ciężkiej pracy w Kazachstanie. Cieszą się, że każda z nich może pracować i dzięki temu mają zabezpieczony byt. Wkrótce jednak matka umiera z wycieńczenia. Po amnestii w 1941 roku Ludka i Hela postanawiają przyłączyć się do tworzonej armii gen. Andersa. Barbara postanawia zostać i związać się z ukochanym (rosyjskim żołnierzem). Po ślubie osiadają w Wołgogradzie, gdzie przychodzi na świat ich szóstka dzieci. Życie jej nie rozpieszcza.
Ludka i Hela też wkrótce tracą kontakt ze sobą. Po sporych perypetiach i po przekroczeniu wielu granic Helena dociera do Kanady, dokąd ściąga Ludmiłę przebywającą w Afryce. Każda z nich układa sobie życie w Kanadzie po swojemu. Niespokojny duch Heli wciąż szuka wrażeń i dzięki kuzynce mieszkającej w Warszawie udaje się jej nawiązać kontakt z Barbarą. Po 30 latach postanawiają się spotkać. Barbara wybiera się w długą, żmudną i pełną wspomnień podróż pociągami do Warszawy. Helena udaje się w to samo miejsce samolotem.
Książka należy raczej do smutnych i poruszających, ale nie jest ckliwa. Powstała jako opis prawdziwych wydarzeń i autentycznych życiorysów. Dla mnie to kolejna lektura o Polakach zesłanych do Kazachstanu, ale muszę przyznać, że ta książka najlepiej opisuje tamtejsze życie, zręcznie wpisując w to historię tworzenia armii Andersa.

To jedna z lepszych polskich książek ostatnich lat. Zdecydowanie polecam!

"Siostry. Kresy, zsyłka, wielki świat" Agnieszki Lewandowskiej-Kąkol to książka, która mnie niezwykle wciągnęła, a jej lektura sprawiła dużą przyjemność, choć treść do przyjemnych nie należy.
Jak można się zorientować po tytule i okładce, akcja ciągnie się latami - od przełomu lat 1939/1940 do późnych lat siedemdziesiątych. Kilka dni po aresztowaniu ojca tytułowe siostry:...

Dłuższe opowiadanie-streszczenie.
Wszystkiego po trochu,bez większego zagłębiania się.
Czyta się całkiem dobrze,jednak to za mało,by uznać ją za dobrą książkę.

Dłuższe opowiadanie-streszczenie.
Wszystkiego po trochu,bez większego zagłębiania się.
Czyta się całkiem dobrze,jednak to za mało,by uznać ją za dobrą książkę.

Agnieszka Lewandowska – Kąkol - muzykolog i dziennikarz. I to koniec wiadomości, nie wiem więc z jakiej przyczyny zajmuje się najtrudniejszą tematyką tj "kresów", a jest to istotne, bo na okładce czytam:
"Książka oparta na prawdziwych życiorysach"

Pomysł niezły, choć oklepany i wyeksploatowany, więc trzeba mieć naprawdę coś ciekawego do zaproponowania, by wzbudzić zainteresowanie czytelników. Ale to ćwierć biedy, bo masowy czytelnik wszystko łyknie, gdy zagra się na nucie „polskiego” Lwowa czy Wilna, a potem Kazachstanem i Andersem się poleci. Przeciętność nad przeciętnościami i basta.

Tragedia zaczyna się z formą, bo dostaliśmy streszczenie, a może raczej zwięzłe sprawozdanie z losów trzech sióstr. I tą formą zaprzepaszczono fabułę. Chciałem powiedzieć, że jedyną zaletą tej książki jest 208 stron, lecz paradoksalnie, ja, zawsze zrzędzący na wodolejstwo i grube tomiska, tym razem w tej zwięzłości upatruję przyczynę porażki.

Jakby nie patrzeć, forma nie pozwala czytelnikowi zaangażować się w treść, uniemożliwia jakąkolwiek empatię. Można by nakręcić niezły serial traktując książkę jako zarys scenariusza.

Autorka nie pozwoliła mnie przejąć się losami bohaterek i dlatego nie mogę dać więcej niż 5 gwiazdek

Agnieszka Lewandowska – Kąkol - muzykolog i dziennikarz. I to koniec wiadomości, nie wiem więc z jakiej przyczyny zajmuje się najtrudniejszą tematyką tj "kresów", a jest to istotne, bo na okładce czytam:
"Książka oparta na prawdziwych życiorysach"

Pomysł niezły, choć oklepany i wyeksploatowany, więc trzeba mieć naprawdę coś ...

Bardzo wzruszająca i bogata historia trzech sióstr, ale opowiedziana w sposób, który zabrał tej historii cały urok. Czyta się to jak wypracowania na szkolny konkurs. Napisane bez polotu, bez głębi, bez sensu...

Bardzo wzruszająca i bogata historia trzech sióstr, ale opowiedziana w sposób, który zabrał tej historii cały urok. Czyta się to jak wypracowania na szkolny konkurs. Napisane bez polotu, bez głębi, bez sensu...

Ludmiła, Barbara i Hela trzy siostry, które przeszły przez piekło zsyłki do Kazachstanu. Gdy wybucha II Wojna Światowa, losy każdej z nich potoczą się zgoła odmiennie.
Opowieść ta jest oparta na autentycznych wydarzeniach, szkoda że autorka niektóre tematy potraktowała ogólnikowo, mało wyraziście.

Ludmiła, Barbara i Hela trzy siostry, które przeszły przez piekło zsyłki do Kazachstanu. Gdy wybucha II Wojna Światowa, losy każdej z nich potoczą się zgoła odmiennie.
Opowieść ta jest oparta na autentycznych wydarzeniach, szkoda że autorka niektóre tematy potraktowała ogólnikowo, mało wyraziście.

Agnieszka Lewandowska – Kąkol opisuje tym razem prawdziwe przeżycia trzech sióstr, których młodzieńcze lata przypadły na okres II wojny światowej. W pierwszych miesiącach wojennych zostały one wywiezione z Kresów do Kazachstanu. Początkowo trzymały się razem, lecz po niedługim czasie los je rozdzielił i każdą rzucił w inny region świata. Barbara zakochała się w Rosjaninie i postanowiła pozostać w Związku Radzieckim, natomiast Helena i Ludmiła zaciągnęły się do Armii Andersa, dzięki czemu udało im się wydostać z ZSRR. Helena od razu po zakończeniu wojny osiadła na stałe w Kanadzie, natomiast Ludmiła dołączyła do niej dopiero po kilku latach przebywania w Rodezji.

Książka charakteryzuje się bardzo szybko toczącą się akcją, w której teraźniejszość przeplata się ze wspomnieniami. Autorka przede wszystkim skupiła się na opisie powojennego życia kobiet. Czas przebywania na Kresach oraz w Kazachstanie został przedstawiony bardzo skrótowo. Były to w zasadzie jedynie krótkie napomknięcia o tamtejszym życiu. Niestety historia powojenna również została przedstawiona zwięźle, bez zagłębiania się w szczegóły. Było to powodem tego, że podczas czytania, w wielu momentach można było odczuć pewien niedosyt. Często brakowało np. opisu emocji i myśli, jakie towarzyszyły bohaterkom w różnych sytuacjach życiowych, a to powodowało, że chwilami miałam wrażenie jakby były one całkowicie pozbawione uczuć wyższych.

Moim zdaniem, książka ta nie jest dobra, ale do najgorszych też nie można jej zaliczyć. Warto ją przeczytać, choć trzeba też pamiętać, że na rynku istnieją dużo lepsze pozycje o tej tematyce.

Agnieszka Lewandowska – Kąkol opisuje tym razem prawdziwe przeżycia trzech sióstr, których młodzieńcze lata przypadły na okres II wojny światowej. W pierwszych miesiącach wojennych zostały one wywiezione z Kresów do Kazachstanu. Początkowo trzymały się razem, lecz po niedługim czasie los je rozdzielił i każdą rzucił w inny region świata. Barbara zakochała się w Rosjaninie i...