Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytana z żalem, że to ostatnie dzieło Stiega Larssona, znów powala akcją, narracją i przenikliwością. Po skończeniu pozostaje niedosyt, jednak tylko dlatego, że chciałoby się, by autor tworzył kolejne części. Niestety w tym przypadku tak się nie stanie. Na szczęście do "Millenium" można wracać i wracać.

Czytana z żalem, że to ostatnie dzieło Stiega Larssona, znów powala akcją, narracją i przenikliwością. Po skończeniu pozostaje niedosyt, jednak tylko dlatego, że chciałoby się, by autor tworzył kolejne części. Niestety w tym przypadku tak się nie stanie. Na szczęście do "Millenium" można wracać i wracać.

Czasem zdarza się, że druga część rozczarowuje. W tym przypadku utrzymany świetny poziom. Autor udowodnił, że wiedzy i pomysłów mu nie zabrakło. Poza tym wielki plus za zwrócenie uwagi na problemy kobiet bez patetyczności i tworzenia przerysowanej, ultrafeministycznej postaci. Lisbeth Salander to ktoś wymykający się szufladkom, dlatego tak bardzo interesujący.

Czasem zdarza się, że druga część rozczarowuje. W tym przypadku utrzymany świetny poziom. Autor udowodnił, że wiedzy i pomysłów mu nie zabrakło. Poza tym wielki plus za zwrócenie uwagi na problemy kobiet bez patetyczności i tworzenia przerysowanej, ultrafeministycznej postaci. Lisbeth Salander to ktoś wymykający się szufladkom, dlatego tak bardzo interesujący.

Książka dosłownie połknięta w dwa dni. Wielowątkowość, obrazowość, a przede wszystkim świetna fabuła. Do tego wnikliwy opis pracy dziennikarza śledczego i nie tylko. Przepyszne!

Książka dosłownie połknięta w dwa dni. Wielowątkowość, obrazowość, a przede wszystkim świetna fabuła. Do tego wnikliwy opis pracy dziennikarza śledczego i nie tylko. Przepyszne!

Świetny język i stylistyka, niestety nie "trzymała" do końca.

Świetny język i stylistyka, niestety nie "trzymała" do końca.

Ciekawa, symboliczna. Brak tego "czegoś".

Ciekawa, symboliczna. Brak tego "czegoś".

Nie ma chyba większego rozczarowania, niż to, gdy po kilku pierwszych stronach odgadniesz zakończenie książki. A ona niczym nie zaskoczy i tak właśnie, przewidywalnie, się skończy. Taka, niestety, jest Weronika.

Nie ma chyba większego rozczarowania, niż to, gdy po kilku pierwszych stronach odgadniesz zakończenie książki. A ona niczym nie zaskoczy i tak właśnie, przewidywalnie, się skończy. Taka, niestety, jest Weronika.

Barwne, ale można było lepiej. Obrazek w miejsce fabuły

Barwne, ale można było lepiej. Obrazek w miejsce fabuły

Czytane pięć razy, jeśli nie więcej.

Czytane pięć razy, jeśli nie więcej.

Niesamowita atmosfera, nie do powtórzenia, również w kolejnych książkach tego samego autora.

Niesamowita atmosfera, nie do powtórzenia, również w kolejnych książkach tego samego autora.

Książka dzieciństwa, wstęp do absurdu ;)

Książka dzieciństwa, wstęp do absurdu ;)