Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam tę książkę jednym tchem - i nie żałuję, że sięgnęłam po nią! Nie jest to Reymont, którego znamy. Mamy tutaj do czynienia z szeregiem postaci, których status ontologiczny jest mocno niepewny, zwanych "wampirami". Piękna Daisy, ucieleśnienie XIX-wiecznych wyobrażeń femme fatale, zafascynowany okultyzmem Joe, który uczy się dalekowschodnich praktyk medytacyjnych i wreszcie rozdarty między racjonalizmem a fascynacją wszystkimi niepokojącymi zjawiskami Zenon - Polak przebywający w Londynie. Powieść wciąga i prowokuje do odpowiedzi na pytanie: czy Europejczycy mogą oraz potrafią żyć tak, jak ludzie ze Wschodu? Czy taka fascynacja wychodzi im na dobre?
Polecam.

Przeczytałam tę książkę jednym tchem - i nie żałuję, że sięgnęłam po nią! Nie jest to Reymont, którego znamy. Mamy tutaj do czynienia z szeregiem postaci, których status ontologiczny jest mocno niepewny, zwanych "wampirami". Piękna Daisy, ucieleśnienie XIX-wiecznych wyobrażeń femme fatale, zafascynowany okultyzmem Joe, który uczy się dalekowschodnich praktyk medytacyjnych i...

Nie czytuję kryminałów - czytuję za to Tokarczuk, a w dodatku nigdy tego nie żałuję, ponieważ bardzo lubię jej styl (mimo - miejscami - wojującego feminizmu). Tym razem mamy do czynienia z wojującą ekokrytyką, mówiąc dokładnie, krytyką myśliwych.
Książka dobra nie tylko dla miłośników zwierząt. ;)

Nie czytuję kryminałów - czytuję za to Tokarczuk, a w dodatku nigdy tego nie żałuję, ponieważ bardzo lubię jej styl (mimo - miejscami - wojującego feminizmu). Tym razem mamy do czynienia z wojującą ekokrytyką, mówiąc dokładnie, krytyką myśliwych.
Książka dobra nie tylko dla miłośników zwierząt. ;)

Wszyscy śmieją się z Browna, a ja uważam, że facet ma łeb jak sklep! Wiedza, jaką posiada o religiach i symbolach robi wrażenie - a "Zaginiony symbol" to kolejna pozycja, w której tej wiedzy dowiódł. Przy tym jest wszystko, czego potrzeba - czytamy i jesteśmy nieco mądrzejsi, jest też wartka akcja, przygody, ale przede wszystkim - daje do myślenia. Podsumowując, nie ma co się śmiać z Dana Browna, moi drodzy. ;)

Wszyscy śmieją się z Browna, a ja uważam, że facet ma łeb jak sklep! Wiedza, jaką posiada o religiach i symbolach robi wrażenie - a "Zaginiony symbol" to kolejna pozycja, w której tej wiedzy dowiódł. Przy tym jest wszystko, czego potrzeba - czytamy i jesteśmy nieco mądrzejsi, jest też wartka akcja, przygody, ale przede wszystkim - daje do myślenia. Podsumowując, nie ma co...

Postawiłam na półce z ulubionymi książkami, które wiszą nad moim łóżkiem czekając, by zwalić mi się na głowę w nocy (jak u Hrabala). To znaczy, że bardzo, bardzo mi się podobała.

Postawiłam na półce z ulubionymi książkami, które wiszą nad moim łóżkiem czekając, by zwalić mi się na głowę w nocy (jak u Hrabala). To znaczy, że bardzo, bardzo mi się podobała.

Czytając "Inferno" czułam, że popadam w obłęd wraz z głównym bohaterem. Połknęłam ją w jeden wieczór, zaintrygowana - co będzie dalej, jak zakończy się schizofreniczny epizod w życiu Strindberga?
Polecam. Jedna z tych książek, które - nieodkryte przez krytykę i media - leżą zakurzone na półkach bibliotek i antykwariatów. A przy tym wielka gratka dla miłośników XIX wieku!

Czytając "Inferno" czułam, że popadam w obłęd wraz z głównym bohaterem. Połknęłam ją w jeden wieczór, zaintrygowana - co będzie dalej, jak zakończy się schizofreniczny epizod w życiu Strindberga?
Polecam. Jedna z tych książek, które - nieodkryte przez krytykę i media - leżą zakurzone na półkach bibliotek i antykwariatów. A przy tym wielka gratka dla miłośników XIX wieku!