Nie będę oryginalna i powiem, że nie wiem skąd tyle negatywnych recenzji? Książka może i jest trochę dziwna, ale prawdziwa i nie szła bym tak daleko w domysłach, że autorka była pod wpływem jakichś środków... np. odurzających. Wystarczy tu dobre stare wino ;) Tym niemniej autorka nie upiększa i nie wybiela, nawet jeśli koloryzuje. Mówi prawdę o kobietach, przynajmniej niektórych i nie potępia ich, nie ucnotliwia... w końcu kobieta też człowiek.
"Mówię: „Wino jest bardzo zdrowe". Obie wybuchamy śmiechem. „Zwłaszcza pite w dużych ilościach". Rechocze Sinobroda. „Wiesz co, mnie to wszystko jedno, co będzie z tym Trysterem. (...) I nie potrzebuję żadnego Trystera, żeby poradzić sobie ze złym czasem, jaki przeżyłam z Sinobrodym". (...) „Dolej mi wina, bo masz bliżej do butelki. Ten szowinista Perrault uznał, że ona sama nie poradzi sobie z tym, co zobaczyła w krwawej komnacie, i koniecznie musi się pojawić jakiś facet. Najlepiej od razu. Musi przejść z jednych męskich rąk w inne". Zgadzam się z tym. Mówię: „Masz oczywiście rację. Ale męskie ręce są fajne. Niektóre". Z tym też się zgadzam. Sinobroda kiwa głową."

Nie będę oryginalna i powiem, że nie wiem skąd tyle negatywnych recenzji? Książka może i jest trochę dziwna, ale prawdziwa i nie szła bym tak daleko w domysłach, że autorka była pod wpływem jakichś środków... np. odurzających. Wystarczy tu dobre stare wino ;) Tym niemniej autorka nie upiększa i nie wybiela, nawet jeśli koloryzuje. Mówi prawdę o kobietach, przynajmniej...

Nie wiem skąd tyle negatywnych opinii, ponieważ książka jest naprawdę ciekawa. Opowiada o pięknym rodzaju masochizmu, obłąkania. Autorka prezentuje cudowny styl. Mam wrażenie, że powieść ta została napisana bardzo lekko. Czyta się szybko. Lektura ta zmusza do przemyśleń. I refleksjami wciąż się do niej wraca.

Nie wiem skąd tyle negatywnych opinii, ponieważ książka jest naprawdę ciekawa. Opowiada o pięknym rodzaju masochizmu, obłąkania. Autorka prezentuje cudowny styl. Mam wrażenie, że powieść ta została napisana bardzo lekko. Czyta się szybko. Lektura ta zmusza do przemyśleń. I refleksjami wciąż się do niej wraca.

Problem z tą książką jest chyba taki, że mniej więcej w 1/3 objętości autorka zaczęła zażywać narkotyki i dalej pisała na ciągłym haju, ew. miała ostry nawrót schizofrenii tudzież choroby afektywnej, przez co czyta się to jak wynurzenia kompletnie pijanej w barze o 5 nad ranem. W sumie ciekawy eksperyment, ale następnym razem, zamiast czytać książkę, pójdę po prostu późno do baru.

Problem z tą książką jest chyba taki, że mniej więcej w 1/3 objętości autorka zaczęła zażywać narkotyki i dalej pisała na ciągłym haju, ew. miała ostry nawrót schizofrenii tudzież choroby afektywnej, przez co czyta się to jak wynurzenia kompletnie pijanej w barze o 5 nad ranem. W sumie ciekawy eksperyment, ale następnym razem, zamiast czytać książkę, pójdę po prostu późno...

Takie sobie bleblanie. Sensem życia głównej bohaterki są faceci. Gdybym była młodsza, pewnie by mi się spodobało, teraz doceniam tylko styl autorki. Napisane świetnie, ale nic z tego nie wynika.

Takie sobie bleblanie. Sensem życia głównej bohaterki są faceci. Gdybym była młodsza, pewnie by mi się spodobało, teraz doceniam tylko styl autorki. Napisane świetnie, ale nic z tego nie wynika.

Oceniwszy wstępnie książkę po wykształceniu autorki i dość ciekawym opisie, myślałam, że będzie to nieco ambitniejsza pozycja. Natomiast to, co w książce było wartościowe, to cytowane fragmenty. No, poza jedną rzeczą. Zgadzam się z autorką, że kobiecości nie definiuje spódnica i, że w imię tzw. "piękna" kobiety dały się bezsensownie namówić na obcasy lub pomniejszanie stóp (Chiny). Jednakże zakończenie mnie dobiło. Zupełnie wyciągnięte z kapelusza, jakby autorka nie mogła znaleźć innego sposobu, aby sfinalizofać akcję. Ponadto, nie mam nic przeciwko dozie spontanicznego chaosu w książce. Ale każdy chaos ma jednak ukryty porządek. Tu tego nie było. Natomiast daję plus, za kreatywność w wymyślaniu pomysłowych sformułowań np. "lody poziomkowo-mógowe", lubię myślenie poza schematami, a to na pewno autorkę cechuje. Nie było tak, że miałam ochotę książkę odłożyć, autorka ma swój styl, ale nastawiłam się na coś innego, stąd rozczarowanie.

Oceniwszy wstępnie książkę po wykształceniu autorki i dość ciekawym opisie, myślałam, że będzie to nieco ambitniejsza pozycja. Natomiast to, co w książce było wartościowe, to cytowane fragmenty. No, poza jedną rzeczą. Zgadzam się z autorką, że kobiecości nie definiuje spódnica i, że w imię tzw. "piękna" kobiety dały się bezsensownie namówić na obcasy lub pomniejszanie stóp...

Bezsens, nuda, niedoczytane.

Bezsens, nuda, niedoczytane.

Biorąc do ręki pierwszy raz książkę pani Bożek byłam wprost zachwycona stylem, w jakim została napisana Sinobroda. Chłonęłam wszystko, chciałam zapamiętać każde zdanie, bo każde zdanie wydawało się być mądre, niewymuszone, napisane cholernie spontanicznie, ot przemyślenia kobiety takiej jak ja. Książki tej nie da się przeczytać na raz, a szkoda, bo niestety z każdym kolejnym sięgnięciem traci na wartości. Frazy, które na początku wciągają czytelnika, pozwalają mu odnaleźć podobieństwa między sobą a główną bohaterką, z czasem wydają się być mocno wymuszone, pisane "byle jak, byle mądrze brzmiało", czyta się je z przeokropnym wręcz trudem. Do tego mniej więcej w połowie książki siada akcja, w zasadzie nie wiem czego niby ta druga część ma dotyczyć, bo po mojemu jest o niczym. Kompletne nieoczekiwane zakończenie w złym tego słowa znaczeniu. Z mojej perspektywy wygląda to tak, jakby autorce nagle skończyła się wena i postanowiła nagle uciąć przygody naszej bohaterki ( w sumie mogła zrobić to 20 stron wcześniej, albo 20 stron później, jestem pewna, że różnica byłaby niewielka). Podsumowując, duże dwa z minusem. A szkoda, bo zapowiadało się ciekawie.

Biorąc do ręki pierwszy raz książkę pani Bożek byłam wprost zachwycona stylem, w jakim została napisana Sinobroda. Chłonęłam wszystko, chciałam zapamiętać każde zdanie, bo każde zdanie wydawało się być mądre, niewymuszone, napisane cholernie spontanicznie, ot przemyślenia kobiety takiej jak ja. Książki tej nie da się przeczytać na raz, a szkoda, bo niestety z każdym...