Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo lubię powieści Joy Fielding.
Głównymi bohaterkami są przeważnie kobiety i ich skomplikowane relacje z mężczyznami,przypuszczam więc,że to one są w większości "konsumentkami" książek w/w autorki.
"Strefa Szaleństwa" to powieść bardzo w stylu Joy Fielding,choć wysuwających się na plan pierwszy bohaterów mamy tu znacznie więcej niż zazwyczaj.
Autorka bardzo szczegółowo obrazuje nam to co się dzieje w głowie każdego z nich,jaki wpływ mają bieżące wydarzenia na nich i na ich wzajemne stosunki.
Bardzo ciekawy pomysł na fabułę,która z czasem intryguje coraz bardziej i bardziej nie pozwalając oderwać się od lektury.
Zakończenie zaskakuje,choć znając inne powieści tej autorki wiem że potrafi zaskoczyć jeszcze bardziej.
Dlatego uznaję powieść tylko za dobrą,jak najbardziej jednak zachęcam do przeczytania.

Bardzo lubię powieści Joy Fielding.
Głównymi bohaterkami są przeważnie kobiety i ich skomplikowane relacje z mężczyznami,przypuszczam więc,że to one są w większości "konsumentkami" książek w/w autorki.
"Strefa Szaleństwa" to powieść bardzo w stylu Joy Fielding,choć wysuwających się na plan pierwszy bohaterów mamy tu znacznie więcej niż zazwyczaj.
Autorka bardzo szczegółowo...

Przeczytałam wiele thrillerów,których głównymi bohaterami byli seryjni mordercy.Wiele z nich w bardzo brutalny sposób opisywało ich działania,metody zabijania i obchodzenia się z ciałem ofiary.
Żadna z tych książek nie pozwoliła mi jednak wniknąć tak głęboko w umysł seryjnego mordercy jak powieść Dana Wellsa "Nie jestem seryjnym mordercą".
I chociaż John Cleaver seryjnym mordercą nie jest,mógłby nim być,gdyby tylko pozwolił się obudzić drzemiącemu w nim potworowi.
Nie lubię pisząc opinię streszczać fabuły książki,uważam że każdy powinien sam zapoznać się z treścią.
Mogę jedynie zachęcić do przeczytania tej książki fanów wielu gatunków:powieści psychologicznej,thrillera a nawet horroru.
Wartka akcja,ciekawe dialogi oraz wewnętrzne monologi głównego bohatera doskonale się uzupełniają tworząc ciekawą,pełną napięcia lekturę.

Przeczytałam wiele thrillerów,których głównymi bohaterami byli seryjni mordercy.Wiele z nich w bardzo brutalny sposób opisywało ich działania,metody zabijania i obchodzenia się z ciałem ofiary.
Żadna z tych książek nie pozwoliła mi jednak wniknąć tak głęboko w umysł seryjnego mordercy jak powieść Dana Wellsa "Nie jestem seryjnym mordercą".
I chociaż John Cleaver seryjnym...

"Milczący zamek" autorstwa Kate Morton nie jest książką,którą od razu czyta się jednym tchem.
Akcja z początku płynie powoli,swoim tempem,przenosząc nas raz po raz ze współczesności o kilkadziesiąt lat wcześniej ,gdy w Anglii i na świecie szalała II Wojna Światowa.
Wojna stanowi tło wydarzeń rozgrywających się w zamku w Mildehurst,wydarzeń dramatycznych,mających wpływ na życie bohaterów książki jeszcze przez wiele lat poźniej.
Przepiękne opisy dzikiej przyrody,wspaniale oddana atmosfera starego zamczyska,barwne postacie to wielkie atuty powieści.
Do tego jeszcze tajemnice,mnóstwo tajemnic skrywanych przez dziesiątki lat i mamy fascynującą lekturę od której trudno się oderwać.
Jest jeszcze jedna rzecz,która przebija z kart powieści i której nie sposób nie zauważyć.
To książki.
Są obecne w życiu wszystkich bohaterów przez cały czas, mając znaczący wpływ na przebieg wydarzeń.

"Milczący zamek" autorstwa Kate Morton nie jest książką,którą od razu czyta się jednym tchem.
Akcja z początku płynie powoli,swoim tempem,przenosząc nas raz po raz ze współczesności o kilkadziesiąt lat wcześniej ,gdy w Anglii i na świecie szalała II Wojna Światowa.
Wojna stanowi tło wydarzeń rozgrywających się w zamku w Mildehurst,wydarzeń dramatycznych,mających wpływ na...

"Dom sióstr" to przepiękna historia opisująca losy kilku kobiet na przestrzeni wojen aż po czasy współczesne.
Autorka stworzyła niesamowity klimat skupiając swą uwagę nie tylko na postaciach występujących w książce ale również na tle wydarzeń jakim jest surowy,lecz piękny krajobraz Yorkshire.
Historia pełna zagadek,tajemnic,emocji - od miłości do nienawiści.
Romans,thriller i saga rodzinna w jednym.
Taka mieszanka nie pozwala się nudzić nawet przez chwilę.
Polecam na długie zimowe wieczory.

"Dom sióstr" to przepiękna historia opisująca losy kilku kobiet na przestrzeni wojen aż po czasy współczesne.
Autorka stworzyła niesamowity klimat skupiając swą uwagę nie tylko na postaciach występujących w książce ale również na tle wydarzeń jakim jest surowy,lecz piękny krajobraz Yorkshire.
Historia pełna zagadek,tajemnic,emocji - od miłości do nienawiści.
Romans,thriller...

Sensacyjna powieść Brendy Novak nie wyróżnia się niczym szczególnym w tym gatunku.
Zapewnia dobrą,lekką rozrywkę i nic poza tym.
Dla mnie to trochę za mało.
Nie wzbudziła większych emocji,niczym nie zaintrygowała,nie zaskoczyła.
Z tego też powodu nie sięgnę raczej po kolejne powieści z tej serii.

Sensacyjna powieść Brendy Novak nie wyróżnia się niczym szczególnym w tym gatunku.
Zapewnia dobrą,lekką rozrywkę i nic poza tym.
Dla mnie to trochę za mało.
Nie wzbudziła większych emocji,niczym nie zaintrygowała,nie zaskoczyła.
Z tego też powodu nie sięgnę raczej po kolejne powieści z tej serii.

"Sobowtór" Tess Gerritsen to czwarta przeczytana przeze mnie powieść tej autorki i jak dotychczas najlepsza.
To kolejna część cyklu Rizolli i Isles.
Tym razem autorka skupia się na osobie Maury Isles,która w nieszczęśliwych okolicznościach dowiaduje się że miała siostrę bliźniaczkę.
Śmierć siostry,poszukiwanie jej zabójcy powodują że Maura zaczyna szukać swoich korzeni.
Zdobyte informacje na temat rodziny nie są jednak dla niej powodem do radości.
"Sobowtóra" przeczytałam jednym tchem.
Autorka po mistrzowsku splata ze sobą różne,pozornie nie mające z sobą nic wspólnego wątki, które z czasem łączą się w zaskakującą całość.

"Sobowtór" Tess Gerritsen to czwarta przeczytana przeze mnie powieść tej autorki i jak dotychczas najlepsza.
To kolejna część cyklu Rizolli i Isles.
Tym razem autorka skupia się na osobie Maury Isles,która w nieszczęśliwych okolicznościach dowiaduje się że miała siostrę bliźniaczkę.
Śmierć siostry,poszukiwanie jej zabójcy powodują że Maura zaczyna szukać swoich...

Trochę się zawiodłam na tej powieści.Spodziewałam się po Kavie czegoś lepszego:bardziej skomplikowanej i dynamicznej fabuły,ciekawszego zakończenia.
Książka jest napisana w starym,dobrym stylu pani Kavy,czegoś mi jednak w niej zabrakło.Autorka przyzwyczaiła mnie do większych emocji.
Stąd moje rozczarowanie.

Trochę się zawiodłam na tej powieści.Spodziewałam się po Kavie czegoś lepszego:bardziej skomplikowanej i dynamicznej fabuły,ciekawszego zakończenia.
Książka jest napisana w starym,dobrym stylu pani Kavy,czegoś mi jednak w niej zabrakło.Autorka przyzwyczaiła mnie do większych emocji.
Stąd moje rozczarowanie.

Rewelacyjna.
Pogmatwana fabuła,niesamowite zwroty akcji oraz ciekawie nakreślone postaci.Wszystko co lubię najbardziej.
Zdecydowanie zaliczam Sebastiana Fitzka do moich ulubionych autorów.

Rewelacyjna.
Pogmatwana fabuła,niesamowite zwroty akcji oraz ciekawie nakreślone postaci.Wszystko co lubię najbardziej.
Zdecydowanie zaliczam Sebastiana Fitzka do moich ulubionych autorów.

Po kilkunastu przeczytanych stronach chciałam odłożyć książkę.Uznałam, że takie historie to nie dla mnie, że nie lubię takich książek:prostych,nieskomplikowanych,gdzie zamiast oczekiwanych sensacji i zagadek większość fabuły pochłaniają utarczki słowne między głównymi bohaterami,które zawsze kończą się jednym.
Czytałam jednak dalej bo nie lubię porzucać rozpoczętej lektury i muszę przyznać że powieść nawet mnie wciągnęła i nieźle się przy niej bawiłam.
Nie było w niej nic odkrywczego i zaskakującego,ale miło spędziłam czas a o to przecież chodzi.
Czytając wywody bohaterki i poznając jej poglądy na wiele spraw nie sposób się nie uśmiechnąć.
Polecam jaką lekką lekturę na jesienną chandrę.

Po kilkunastu przeczytanych stronach chciałam odłożyć książkę.Uznałam, że takie historie to nie dla mnie, że nie lubię takich książek:prostych,nieskomplikowanych,gdzie zamiast oczekiwanych sensacji i zagadek większość fabuły pochłaniają utarczki słowne między głównymi bohaterami,które zawsze kończą się jednym.
Czytałam jednak dalej bo nie lubię porzucać rozpoczętej lektury...

Bardzo dobra do przeczytania w jedną noc.W moim przypadku nie dało się inaczej,strony przewracały się same.
To taka powieść,o której myśli się jeszcze długo po przeczytaniu.
Pełna niedomówień i ukrytych podtekstów.
Polecam fanom psychothrillerów.

Bardzo dobra do przeczytania w jedną noc.W moim przypadku nie dało się inaczej,strony przewracały się same.
To taka powieść,o której myśli się jeszcze długo po przeczytaniu.
Pełna niedomówień i ukrytych podtekstów.
Polecam fanom psychothrillerów.

"Marina" jest trzecią przeczytaną przeze mnie powieścią Zafona i niestety nie da się nie zauważyć pewnego schematu jakim autor się posługuje.
Tajemnicze postacie,symbole,magiczne,budzące grozę zdarzenia.Wszystko to już znam z przeczytanego wcześniej "Księcia Mgły".
Nie zmienia to jednak faktu że bardzo,ale to bardzo lubię taki klimat,choć nie spodziewałam się tego po sobie.Gustuję raczej w innego typu literaturze.
Zafon przekonał mnie do siebie tym,że czytając to co pisze widzę wszystko wyraźnie.Maluje słowami piękne obrazy,których nie da się łatwo zapomnieć.
Język powieści jest przepiękny,wysmakowany,autor dba o każdy szczegół.
Fabuła troszkę przewidywalna,jeśli zna się już twórczość tego pisarza.
No i dużo,dużo emocji,zwłaszcza po koniec powieści.
Podsumowując,myślę ,że "Marina" ma szansę wywołać ogromne wrażenie na czytelnikach,którzy będą mieli pierwszy raz styczność z pisarzem.
Dla pozostałych to będzie kontynuacja czegoś co dobrze znane i do czego tęskni się od czasu do czasu.
Cieszę się że mam przed sobą jeszcze trzy powieści Carlosa Ruiza Zafona.

"Marina" jest trzecią przeczytaną przeze mnie powieścią Zafona i niestety nie da się nie zauważyć pewnego schematu jakim autor się posługuje.
Tajemnicze postacie,symbole,magiczne,budzące grozę zdarzenia.Wszystko to już znam z przeczytanego wcześniej "Księcia Mgły".
Nie zmienia to jednak faktu że bardzo,ale to bardzo lubię taki klimat,choć nie spodziewałam się tego po...

Nigdy wcześniej nie czytałam takiej książki.
Opisane w niej wydarzenia to fikcja a cały czas miałam wrażenie że to co czytam dzieje się naprawdę,że wszystkie postacie i ich dramaty naprawdę mają miejsce.
Szczery podziw dla autorów,za to że potrafili ująć treść powieści w taki sposób.
Sama powieść jest bardzo ciężka,przerażająco brutalna,czyta się ją niekiedy z wielkim trudem.
Wiele postaci,każda z nich przeżywa jakiś dramat,skrywa tajemnicę.
Morderca,w którego umysł wchodzimy i poznajemy jego myśli,których wcale nie chcemy znać bo przyprawiają nas o dreszcze i powodują nienawiść do tego człowieka - nie człowieka.
Mała dziewczynka w czerwonych bucikach,radosna i niewinna.
Ojciec,którego ból jest tak wielki że nie czuje nic oprócz pustki.
Strażnik,policjant,prokurator,więzień - wszystkich poznajemy,widzimy ich emocje,ich najskrytsze myśli.
Czytając ostatnie strony książki miałam gęsią skórkę.
Wstrząsająca pozycja.

Nigdy wcześniej nie czytałam takiej książki.
Opisane w niej wydarzenia to fikcja a cały czas miałam wrażenie że to co czytam dzieje się naprawdę,że wszystkie postacie i ich dramaty naprawdę mają miejsce.
Szczery podziw dla autorów,za to że potrafili ująć treść powieści w taki sposób.
Sama powieść jest bardzo ciężka,przerażająco brutalna,czyta się ją niekiedy z wielkim...

"Taniec śmierci" to obszerny wielowątkowy thriller którego kluczowymi postaciami są dwaj bracia:jeden z nich to agent FBI,drugi - seryjny morderca.
Początkowa duża ilość wątków trochę mi przeszkadzała,każdy rozdział dotyczył osobnej historii,nie mogłam wczuć się w powieść.Po jakimś czasie jednak wątki zaczęły się ze sobą łączyć i lektura zrobiła się naprawdę bardzo przyjemna,momentami wręcz fascynująca.
Tempo oraz niesamowite zwroty akcji powieści nie pozwoliły mi się nudzić nawet przez chwilę.
Zakończenie to zapowiedź dalszego rozwoju wydarzeń, zachęca do przeczytania kolejnej części cyklu.

"Taniec śmierci" to obszerny wielowątkowy thriller którego kluczowymi postaciami są dwaj bracia:jeden z nich to agent FBI,drugi - seryjny morderca.
Początkowa duża ilość wątków trochę mi przeszkadzała,każdy rozdział dotyczył osobnej historii,nie mogłam wczuć się w powieść.Po jakimś czasie jednak wątki zaczęły się ze sobą łączyć i lektura zrobiła się naprawdę bardzo...

"Ciężar milczenia" Heather Gudenkauf to opowiedziana z różnych punktów widzenia historia zaginięcia dwóch siedmioletnich dziewczynek Calli i Petry.
Dla fanów thrillerów psychologicznych,do których się zaliczam to bardzo interesująca pozycja.
Jest w niej wszystko,co może zaciekawić wymagającego czytelnika:
zagadka,napięcie a przede wszystkim emocje,dużo emocji.
Warto przeczytać.

"Ciężar milczenia" Heather Gudenkauf to opowiedziana z różnych punktów widzenia historia zaginięcia dwóch siedmioletnich dziewczynek Calli i Petry.
Dla fanów thrillerów psychologicznych,do których się zaliczam to bardzo interesująca pozycja.
Jest w niej wszystko,co może zaciekawić wymagającego czytelnika:
zagadka,napięcie a przede wszystkim emocje,dużo emocji.
Warto przeczytać.

Moje pierwsze spotkanie z tą popularną autorką thrillerów medycznych uważam za bardzo udane i na pewno nie ostatnie.
Powieść czyta się znakomicie.Sposób narracji bardzo mi odpowiada.
Co ciekawe,bardziej niż kryminalny zaciekawił mnie wątek obyczajowy dotyczący zarówno Maury Isles jak i detektyw Jane Rizzoli.
Z tego też względu postaram się śledzić ich losy czytając powieści Tess Gerritsen w odpowiedniej kolejności.

Moje pierwsze spotkanie z tą popularną autorką thrillerów medycznych uważam za bardzo udane i na pewno nie ostatnie.
Powieść czyta się znakomicie.Sposób narracji bardzo mi odpowiada.
Co ciekawe,bardziej niż kryminalny zaciekawił mnie wątek obyczajowy dotyczący zarówno Maury Isles jak i detektyw Jane Rizzoli.
Z tego też względu postaram się śledzić ich losy czytając powieści...

Do przeczytania "Dziewczyny,która pływała z delfinami" Sabiny Berman zachęciła mnie notka ,że to opowieść na miarę "Forresta Gumpa",powieści która wywarła na mnie duże wrażenie,wyzwalała wiele emocji od śmiechu do łez.
Z przykrością muszę napisać,że moim zdaniem "Dziewczynie..." do "Forresta Gumpa" troszkę brakuje.
Nie twierdzę że to zła powieść,brakowało mi w niej jednak czegoś co pozwoliłby mi bardziej zżyć się z główną bohaterką,bardziej ją polubić.
Słusznie już ktoś napisał,że głównym wątkiem tej książki są ryby,a konkretnie tuńczyki wokół których wszystko się kręci ,a tytuł książki powinien brzmieć nieco inaczej.
Duży plus za to,że mogłam zapoznać się nieco z chorobą jaką jest autyzm.Reakcje Karen,sposób w jaki postrzegała świat,ludzi,jej niezwykłe umiejętności były dla mnie bardzo interesujące.
Sama opowieść jednak mnie nie porwała.

Do przeczytania "Dziewczyny,która pływała z delfinami" Sabiny Berman zachęciła mnie notka ,że to opowieść na miarę "Forresta Gumpa",powieści która wywarła na mnie duże wrażenie,wyzwalała wiele emocji od śmiechu do łez.
Z przykrością muszę napisać,że moim zdaniem "Dziewczynie..." do "Forresta Gumpa" troszkę brakuje.
Nie twierdzę że to zła powieść,brakowało mi w niej jednak...

Bardzo dobry thriller.
Historia opowiedziana w taki sposób że naprawdę ciężko jest oderwać się od czytania.Napięcie rośnie ze strony na stronę,a niesamowite zwroty akcji raz po raz wprawiają czytelnika w osłupienie.
Zakończenie - zaskakujące, choć czytając opis na skrzydełkach okładki książki można się co nieco domyślić jak było w moim przypadku.
Dlatego lepiej pominąć wszelkie opisy i od razu skupić się na treści.

Bardzo dobry thriller.
Historia opowiedziana w taki sposób że naprawdę ciężko jest oderwać się od czytania.Napięcie rośnie ze strony na stronę,a niesamowite zwroty akcji raz po raz wprawiają czytelnika w osłupienie.
Zakończenie - zaskakujące, choć czytając opis na skrzydełkach okładki książki można się co nieco domyślić jak było w moim przypadku.
Dlatego lepiej pominąć...

Bonnie Wheeler ,kobieta po trzydziestce,szczęśliwa żona i matka ślicznej córeczki wiodąca spokojne i ustabilizowane życie.
Zamordowanie byłej żony męża Bonnie burzy to wszystko.
Cały dotychczasowy świat rozpada się,kobieta nie wie komu ufać,podejrzewa o to morderstwo nawet najbliższe jej osoby.
Joy Fielding stworzyła bardzo wyrazistą bohaterkę,miotaną sprzecznymi uczuciami,wrażliwą i delikatną lecz jednak silną.
Fabuła powieści bardzo wciągająca,niestety dla mnie okazała się troszkę przewidywalna dlatego daję trzy gwiazki.
Nie zmienia to faktu że książka przyciąga uwagę i trudno się od niej oderwać.

Bonnie Wheeler ,kobieta po trzydziestce,szczęśliwa żona i matka ślicznej córeczki wiodąca spokojne i ustabilizowane życie.
Zamordowanie byłej żony męża Bonnie burzy to wszystko.
Cały dotychczasowy świat rozpada się,kobieta nie wie komu ufać,podejrzewa o to morderstwo nawet najbliższe jej osoby.
Joy Fielding stworzyła bardzo wyrazistą bohaterkę,miotaną sprzecznymi...

Uwielbiam powieści wiktoriańkie,w szczególności te sióstr Bronte.
Z niezwykłą ciekawością sięgnęłam więc po książkę Jane Harris,którą określono jako pastisz tejże powieści.
Muszę przyznać że się nie zawiodłam.
Powieść ujęła mnie już od pierwszych stron,a zagłębiając się dalej w jej treść podobała mi się coraz bardziej.
Jest to historia kilkunastoletniej Bessy,dziewczyny po przejściach, która podejmuje pracę jako służąca w posiadłości zwanej Zamek Haivers.
Pokazuje niezwykłe relacje między dziewczyną a jej ekscentryczną panią,które to doprowadzają ostatecznie do ciekawych wydarzeń.
Bardzo polubiłam główną bohaterkę za jej pogodę ducha i osobliwe podejście do wielu spraw.
"Obserwacje" to po trosze powieść obyczajowa ,po trosze historia z dreszczykiem.
Wszystko opowiedziane barwnym,żywym językiem z dużą dozą humoru.
Czytając nie nudziłam się nawet przez chwilę.
Polecam wielbicielom tego gatunku i nie tylko.
Bardzo udany debiut.

Uwielbiam powieści wiktoriańkie,w szczególności te sióstr Bronte.
Z niezwykłą ciekawością sięgnęłam więc po książkę Jane Harris,którą określono jako pastisz tejże powieści.
Muszę przyznać że się nie zawiodłam.
Powieść ujęła mnie już od pierwszych stron,a zagłębiając się dalej w jej treść podobała mi się coraz bardziej.
Jest to historia kilkunastoletniej Bessy,dziewczyny po...

"Książę Mgły" to moje drugie spotkanie z hiszpańskim pisarzem,które tylko utwierdziło mnie w przekonaniu,że bardzo podoba mi się to co tworzy.
Przeczytawszy "Cień Wiatru" byłam prawie,prawie pewna że kolejne książki Zafona również mnie zauroczą.
"Książę Mgły" rozwiał moje wątpliwości.
Uwielbiam,jak pisarz opowiada swoje historie pięknym,prostym językiem,umiejętnie przy tym dozując napięcie co nie pozwala oderwać się od lektury.
To przepiękna opowieść o przyjaźni,miłości,nie tylko tej pierwszej ale również miłości między rodzeństwem,które po wielu latach spędzonych pod jednym dachem dopiero zaczyna się poznawać.
Opowieść trochę mroczna,pełna złowrogiej magii,ale i wzruszająca do łez.
Polecam każdemu,nie tylko młodzieży.
Za kilka lat książkę tę dostanie ode mnie moja córka.

"Książę Mgły" to moje drugie spotkanie z hiszpańskim pisarzem,które tylko utwierdziło mnie w przekonaniu,że bardzo podoba mi się to co tworzy.
Przeczytawszy "Cień Wiatru" byłam prawie,prawie pewna że kolejne książki Zafona również mnie zauroczą.
"Książę Mgły" rozwiał moje wątpliwości.
Uwielbiam,jak pisarz opowiada swoje historie pięknym,prostym językiem,umiejętnie przy tym ...