Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć. A niejeden z tych, którzy umierają zasługuje na życie. Czy możesz ich nim obdarzyć? Nie bądź więc tak pochopny w ferowaniu wyroków śmierci, nawet bowiem najmądrzejszy nie wszystko wie.

Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć. A niejeden z tych, którzy umierają zasługuje na życie. Czy możesz ich nim obdarzyć? Nie bądź więc tak pochopny w ferowaniu wyroków śmierci, nawet bowiem najmądrzejszy nie wszystko wie.

Nic nie wiesz Jonie Snow

Nic nie wiesz Jonie Snow

Lannisterowie zawsze spłacają swoje długi.

Lannisterowie zawsze spłacają swoje długi.

- Są tylko trzy takie zespoły jak wy - orzekł ze zgrozą. - Mazowsze, Gawęda ... i zespół Downa. Trudno powiedzieć, który lepiej strzela.

- Są tylko trzy takie zespoły jak wy - orzekł ze zgrozą. - Mazowsze, Gawęda ... i zespół Downa. Trudno powiedzieć, który lepiej strzela.

Dobra groźba jest często skuteczniejsza niż cios.

Dobra groźba jest często skuteczniejsza niż cios.

Północ blisko, ogień przygasa. Posiedzę jeszcze, zawsze najlepiej układało mi się rymy przy dogasającym ogniu. A potrzebuję dla mojej ballady tytułu. Ładnego tytułu. - Może "Kraniec świata"? - Banalne - parsknął poeta. - Nawet jeśli to faktycznie kraniec, trzeba to miejsce określić inaczej. Metaforycznie. Zakładam, że wiesz, co to metafora, Geralt? Hm... Niech pomyślę... "Tam, gdzie..." Cholera. "Tam, gdzie..." - Dobranoc - powiedział diabeł.

Północ blisko, ogień przygasa. Posiedzę jeszcze, zawsze najlepiej układało mi się rymy przy dogasającym ogniu. A potrzebuję dla mojej ballady tytułu. Ładnego tytułu. - Może "Kraniec świata"? - Banalne - parsknął poeta. - Nawet jeśli to faktycznie kraniec, trzeba to miejsce określić inaczej. Metaforycznie. Zakładam, że wiesz, co to metafora, Geralt? Hm... Niech pomyślę... "Tam, ...

- I co? - nie wytrzymał poeta. - Co jest na tym polu? - Ano - Dhun uniósł głowę, podrapał się za uchem. -Ano, grasuje tam diaboł. - Co? - parsknął Jaskier. - Co takiego? - Przecie mówię. Diaboł. - Jaki diaboł? - A jaki ma być? Diaboł i tyle. - Diabłów nie ma! - Nie wtrącaj się, Jaskier - rzekł Geralt spokojnym głosem. - A wy mówcie dalej,mości Dhun. - Przecie mówię: diaboł. - To już wiem. - Geralt, gdy chciał, potrafił być niesłychanie cierpliwy. - Powiedzcie, jak wygląda, skąd się wziął, w czym wam przeszkadza. Po kolei, jeśli łaska. - Ano - Dhun uniósł sękatą dłoń i jął wyliczać, po kolei odginając palce, z wielkim trudem. - Po kolei, jako żywo, mądry z was człek. Ano, tak. Wygląda to on, panie, jak diaboł, wypisz wymaluj diaboł. Skąd się wziął? Ano znikąd. Bęc, trzask, prask i patrzym: diaboł. A przeszkadzać to on nam po prawdzie nie zanadto przeszkadza. Bywa nawet, że pomaga. - Pomaga? - zarechotał Jaskier, usiłując wyciągnąć muchę z piwa. - Diabeł? - Nie wtrącaj się, Jaskier. Mówcie dalej, panie Dhun. W jaki to sposób pomaga wam ten, jak powiadacie... - Diaboł - powtórzył z naciskiem kmieć. - Ano, pomaga tak: grunt użyźnia, glebę wzrusza, krety tępi, ptaki płoszy, rzepy i buraków dogląda. A i liszkę, co się w kapuście lęgnie, zjada. Ale kapustę takoż po prawdzie zjada. Nic, ino by żarł. Jak to diaboł. Jaskier znowu zarechotał, po czym pstryknął palcami i strzelił zmoczoną w piwie muchą w kota śpiącego przy palenisku. Kot otworzył jedno oko i spojrzał na barda z wyrzutem. - Wszelakoż - rzekł spokojnie wiedźmin - gotowiście mi zapłacić, by pozbyć się tego diabła, czy tak? Innymi słowy, nie chcecie go w okolicy? - A któżby - Dhun spojrzał na niego ponuro - chciał diaboła na ojcowiźnie?

- I co? - nie wytrzymał poeta. - Co jest na tym polu? - Ano - Dhun uniósł głowę, podrapał się za uchem. -Ano, grasuje tam diaboł. - Co? - parsknął Jaskier. - Co takiego? - Przecie mówię. Diaboł. - Jaki diaboł? - A jaki ma być? Diaboł i tyle. - Diabłów nie ma! - Nie wtrącaj się, Jaskier - rzekł Geralt spokojnym głosem. - A wy mówcie dalej,mości Dhun. - Przecie mówię: diaboł. - T...

- Co mamy? - Pewnie morderstwo, może zabójstwo. - Może… może… A coś przypuszczasz? - „Ja nie przypuszczam – odpowiedział Major – ja się dowiaduję. Dopiero potem zaczynam przypuszczać.” (…) „- A ty, Psycholog, coś przypuszczasz? (…) - Ja nie przypuszczam. (…) - Ja czekam aż Major się dowie i powie mi, co przypuszcza. I wtedy ja zaczynam przypuszczać.

- Co mamy? - Pewnie morderstwo, może zabójstwo. - Może… może… A coś przypuszczasz? - „Ja nie przypuszczam – odpowiedział Major – ja się dowiaduję. Dopiero potem zaczynam przypuszczać.” (…) „- A ty, Psycholog, coś przypuszczasz? (…) - Ja nie przypuszczam. (…) - Ja czekam aż Major się dowie i powie mi, co przypuszcza. I wtedy ja zaczynam przypuszczać.