Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ten tom nie jest już powieścią o zabójcach, to jedna wielka intryga polityczna. Zmiana w porównaniu do pierwszego tomu jest widoczna jak belka w oku. Moim zdaniem wpływa to na samą konwencję negatywnie, jednak to właśnie w finałowym tomie wiele wątków zostaje wyjaśnionych, choć też nie wszystkie. Koniec jest dziwaczny, to już fantasy i epickość pełną gębą. Jak czytałeś poprzednie tą też skończ.

Ten tom nie jest już powieścią o zabójcach, to jedna wielka intryga polityczna. Zmiana w porównaniu do pierwszego tomu jest widoczna jak belka w oku. Moim zdaniem wpływa to na samą konwencję negatywnie, jednak to właśnie w finałowym tomie wiele wątków zostaje wyjaśnionych, choć też nie wszystkie. Koniec jest dziwaczny, to już fantasy i epickość pełną gębą. Jak czytałeś...

Książka pełna ciekawych, egzotycznych motywów, bezwzględnych morderców i ... dłużyzn. Świat jest największym atutem tego dzieła, jest ciekawym połączeniem różnych kultur i nacji, różnorodnym i spójnym.
Sam Merkuriusz to typowa historia od pucybuta do bohatera... ale książka potrafi wciągnąć, zaś relacje między postaciami są złożone. Książka długa i wymagająca cierpliwości, ale ciekawa.

Książka pełna ciekawych, egzotycznych motywów, bezwzględnych morderców i ... dłużyzn. Świat jest największym atutem tego dzieła, jest ciekawym połączeniem różnych kultur i nacji, różnorodnym i spójnym.
Sam Merkuriusz to typowa historia od pucybuta do bohatera... ale książka potrafi wciągnąć, zaś relacje między postaciami są złożone. Książka długa i wymagająca cierpliwości,...

Tym razem długie opowiadanie, Piekara miał sporo miejsca by zaciekawić i przestraszyć czytelnika. No i w końcu można poznać kogoś, kogo przeląkł się nasz inkwizytor...

Tym razem długie opowiadanie, Piekara miał sporo miejsca by zaciekawić i przestraszyć czytelnika. No i w końcu można poznać kogoś, kogo przeląkł się nasz inkwizytor...

Kolejna cześć cyklu, tym razem uwagę przykuwa zwłaszcza pierwsze z opowiadań-mroczne, niezwykłe i przerażające. Drugie z nich jest lżejsze niż reszta, taki spokojniejszy i optymistyczny akcent... o ile cos takiego istnieje w powieściach Piekary.
Historia jak zawsze trzyma w napięciu, zaś czytelnik z niecierpliwością czeka by przełożyć kartkę...

Kolejna cześć cyklu, tym razem uwagę przykuwa zwłaszcza pierwsze z opowiadań-mroczne, niezwykłe i przerażające. Drugie z nich jest lżejsze niż reszta, taki spokojniejszy i optymistyczny akcent... o ile cos takiego istnieje w powieściach Piekary.
Historia jak zawsze trzyma w napięciu, zaś czytelnik z niecierpliwością czeka by przełożyć kartkę...

Pierwsza cześć cyklu o Madderlinie. A pierwsze z opowiadań... ciekawe, choć przy końcu można się domyśleć finału. Opowiadanie drugie nie jest tak dobre, choć też czyta się je z przyjemnością. Książka ukazuje brutalną wizję rzeczywistości, która w jakiś sposób wydaje się mi jednak bliska...

Pierwsza cześć cyklu o Madderlinie. A pierwsze z opowiadań... ciekawe, choć przy końcu można się domyśleć finału. Opowiadanie drugie nie jest tak dobre, choć też czyta się je z przyjemnością. Książka ukazuje brutalną wizję rzeczywistości, która w jakiś sposób wydaje się mi jednak bliska...

Książka jest niesamowicie wciągająca, dowcipna, intrygująca, fascynująca i momentami przygnębiająca. Autor pisze z sensem, konsekwentnie ukazując nam wizję świata, w którym gniew i zemsta to cnoty, gdzie człowiek musi przez cały czas uważać na to co mówi i robi. Jednocześnie musi wystrzegać się zła, które zawsze krąży wokoło...

Książka jest niesamowicie wciągająca, dowcipna, intrygująca, fascynująca i momentami przygnębiająca. Autor pisze z sensem, konsekwentnie ukazując nam wizję świata, w którym gniew i zemsta to cnoty, gdzie człowiek musi przez cały czas uważać na to co mówi i robi. Jednocześnie musi wystrzegać się zła, które zawsze krąży wokoło...

Książka pełna krwi, bólu, intryg i nieprzyjemnych ludzkich typów. Jest jednocześnie wciągająca, ciekawa, obrzydliwa, złośliwa... Główni bohaterowie są dość... niezwykli. Do samego końca nie wiadomo co o nich dokładnie sadzić, a sam koniec dodatkowo utrudnia opinię. Świat odmalowany przez Piekarę przyciąga i odpycha....

Książka pełna krwi, bólu, intryg i nieprzyjemnych ludzkich typów. Jest jednocześnie wciągająca, ciekawa, obrzydliwa, złośliwa... Główni bohaterowie są dość... niezwykli. Do samego końca nie wiadomo co o nich dokładnie sadzić, a sam koniec dodatkowo utrudnia opinię. Świat odmalowany przez Piekarę przyciąga i odpycha....

No i w końcu, ostatnia cześć cyklu... Burdel na kółkach, niespodziewane zwroty akcji i statek z ludzkich resztek. Zwariowana książka, a jej zakończenie... no cóż, co najmniej dziwne. Moim skromnym zdaniem nieco niesatysfakcjonujące... Jednakże same przygody Lokiego są ciekawe i wciągające, więc jak już przeczytałeś pozostałe 3 nie możesz sobie odpuścić 4.

No i w końcu, ostatnia cześć cyklu... Burdel na kółkach, niespodziewane zwroty akcji i statek z ludzkich resztek. Zwariowana książka, a jej zakończenie... no cóż, co najmniej dziwne. Moim skromnym zdaniem nieco niesatysfakcjonujące... Jednakże same przygody Lokiego są ciekawe i wciągające, więc jak już przeczytałeś pozostałe 3 nie możesz sobie odpuścić 4.

Dalszy ciąg przygód Lokiego, akcja rozpędza się coraz bardziej, a pod koniec książki szlag wszystkich trafia że co będzie dalej dowiedzą się dopiero w następnym tomie. I bardzo dobrze!

Dalszy ciąg przygód Lokiego, akcja rozpędza się coraz bardziej, a pod koniec książki szlag wszystkich trafia że co będzie dalej dowiedzą się dopiero w następnym tomie. I bardzo dobrze!

W tym tomiku autor przeszedł od luźnych opowiadań na rzecz fabuły. I bardzo dobrze wpłynęło to na całokształt książki!

W tym tomiku autor przeszedł od luźnych opowiadań na rzecz fabuły. I bardzo dobrze wpłynęło to na całokształt książki!

Książkę łyknęłam w jeden dzień, i do tej pory mam mieszane uczucia.
Z jednej strony ciekawy temat, konflikt bóstw różnych kultur-zarówno tych dobrych jak i złych.
Z drugiej... ciężko to wytłumaczyć, ale nie byłam w stanie polubić Lokiego. Nordycki bóg, wcielenie cwaniaka i egoisty wydawał mi się przepakowaną postacią, która wszystko i wszędzie może, nie licząc się niemal z nikim.
Książka jest zdecydowanie 18+, bowiem występują tu zarówno przekleństwa jak i sceny drastyczne... Te ostatnie nawet dość często. Bohater lezie sobie i ukatrupia co rusz jakiegoś bezbronnego człowieczka, ewentualnie całą bandę.
Czytam jednak dalsze części cyklu, bo tytuł ten mimo licznych niedoskonałości jest całkiem interesującą lekturą.

Książkę łyknęłam w jeden dzień, i do tej pory mam mieszane uczucia.
Z jednej strony ciekawy temat, konflikt bóstw różnych kultur-zarówno tych dobrych jak i złych.
Z drugiej... ciężko to wytłumaczyć, ale nie byłam w stanie polubić Lokiego. Nordycki bóg, wcielenie cwaniaka i egoisty wydawał mi się przepakowaną postacią, która wszystko i wszędzie może, nie licząc się niemal z...

No i już, trzecia cześć przeczytana... Nie poszło lekko, główne tematy tomu-walka i wojna-nigdy mnie zbytnio nie podniecały.
Rozwiązało się wiele kwestii, a widz dowiedział się że Akkarin wcale nie jest taki zły na jakiego pozuje. I to mnie szczerze mówiąc trochę zawiodło-wolałam go jako nieczułego drania, potwora i Czarnego Maga niż niewolnika i ukochanego Sonei.
Co do tego związku-nie podoba mi się ani trochę. Ta nagle ni z gruszki ni z pietruszki stwierdziła że go kocha-może i miała jakieś głębsze motywy, ale moim zdaniem troszkę przesadziła by wiązać się ze starszym o 13 lat magiem, który jeszcze niedawno szantażował ją i najbliższe jej osoby.
Patrzenie jak magowie miotają się było nieco irytujące, ale jednocześnie zabawne.
I pod koniec, gdy już nastąpiła inwazja... szczerze przyznaję, że trzymałam tylko kciuki, by nie zatłukli Dannyla i Tayenda. Ta parka byłą 100000 razy lepsza niż Sonea i Akkarin!
Książka jednak jak cały cykl opowiada ciekawą historię, pełną różnych przenikających się wątków. Żałowałam tylko, że na koniec nie powiedziano nic o tym, co po nieudanej inwazji działo się w Sahace-a byłam tego szczerze ciekawa.

No i już, trzecia cześć przeczytana... Nie poszło lekko, główne tematy tomu-walka i wojna-nigdy mnie zbytnio nie podniecały.
Rozwiązało się wiele kwestii, a widz dowiedział się że Akkarin wcale nie jest taki zły na jakiego pozuje. I to mnie szczerze mówiąc trochę zawiodło-wolałam go jako nieczułego drania, potwora i Czarnego Maga niż niewolnika i ukochanego Sonei.
Co do...

Książka jest niewątpliwie lepsza niż jej poprzedniczka-dzieje się tu dużo więcej, w dodatku mamy okazję śledzić nie tylko losy Sonei...
Muszę przyznać, wątek zakazanej miłości Dannyla wciągnął mnie momentami bardziej niż sama główna bohaterka! Pod koniec szalenie kibicowałam jemu i Tayendowi, trzymając kciuki by w końcu powiedzieli szczere co do siebie czują ^W^
Z kolei wątek naszej bohaterki-Regin szybko zaczął mnie irytować, ale była o złość dobra dla autorki-autentyczna niechęć wobec osoby o takich zachowaniach jak chłopak. Miło było czytać jak w końcu dostaje po gębie!
Prawdopodobnie najlepsza książka z całego cyklu!

Książka jest niewątpliwie lepsza niż jej poprzedniczka-dzieje się tu dużo więcej, w dodatku mamy okazję śledzić nie tylko losy Sonei...
Muszę przyznać, wątek zakazanej miłości Dannyla wciągnął mnie momentami bardziej niż sama główna bohaterka! Pod koniec szalenie kibicowałam jemu i Tayendowi, trzymając kciuki by w końcu powiedzieli szczere co do siebie czują ^W^
Z kolei...

W książce dość denerwowała mnie pierwsza połowa, gdy to nasza bohaterka uciekała przed magami. W pewnym momencie przejadły mi się już te wszystkie kanały, domy znajomych znajomych i kryjówki...
Jednakże książkę tę cenię głównie przez relacje między bohaterami-ta książka wręcz kipi od ich emocji! Zwłaszcza ciekawie się czytało o budującym się zaufaniu Sonei do Rothena. Momentami jednak te nieporozumienia między bohaterami w stylu "on pewnie coś knuje i mnie podpuszcza" irytowały.
Przeskok świata w porównaniu z Uczennicą jest olbrzymi, tak duży że nawet teraz-mimo przeczytaniu całej trylogii-nie jestem pewna ile czasu minęło od wydarzeń opisanych w prequelu.
Mimo wszystko przygody Sonei są interesujące i wciągają. Polecam wszystkim!

W książce dość denerwowała mnie pierwsza połowa, gdy to nasza bohaterka uciekała przed magami. W pewnym momencie przejadły mi się już te wszystkie kanały, domy znajomych znajomych i kryjówki...
Jednakże książkę tę cenię głównie przez relacje między bohaterami-ta książka wręcz kipi od ich emocji! Zwłaszcza ciekawie się czytało o budującym się zaufaniu Sonei do Rothena....

Choć z biblioteki wypożyczyłam jednocześnie trylogię i ten tomik to od niego właśnie zaczęłam-w końcu prequel to prequel.
Książka obszerna zarówno pod względem stron, bohaterów i akcji! Czytało się ją dość długo, jednakże nie żałuję-historia jest wciągająca i zaskakująca, choć przyznaję-najlepiej smakuje w małych dawkach po 3-4 rozdziały dziennie.

Choć z biblioteki wypożyczyłam jednocześnie trylogię i ten tomik to od niego właśnie zaczęłam-w końcu prequel to prequel.
Książka obszerna zarówno pod względem stron, bohaterów i akcji! Czytało się ją dość długo, jednakże nie żałuję-historia jest wciągająca i zaskakująca, choć przyznaję-najlepiej smakuje w małych dawkach po 3-4 rozdziały dziennie.