Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Barbarę Toporską kojarzyłem najpierw po prostu jako żonę Józefa Mackiewicza, która nie była znana jedynie z faktu bycia żoną", ale przede wszystkim z bycia intelektualną partnerką swojego męża. Mimo wszystko Toporska nigdy nie zajmowała moich myśli- zmieniło się to jednak po przeczytaniu jej korespondencji z Mieczysławem Grydzewskim, w których ujęła mnie swoim poczuciem humoru (w czym kontrastuje z, raczej ponurym, Mackiewiczem), ciętym językiem, bystrością umysłu i podobną do męża bezkompromisowością światopoglądową. Wtedy zapragnąłem zapoznać się bliżej z jej twórczością, która niestety nie jest zbyt dostępna na rynku.

"Athene Noctua" jest zbiorem wierszy. Nie wydają mi się porywające, jako że przyzwyczajony jestem do poezji romantycznej, której zdecydowanie bliżej do skamandryckiej melodyjności, o której wspominała sama autorka w listach do Grydzewskiego właśnie. Niemniej są one przyjemne w odbiorze, niektóre nawet wydają mi się naprawdę dobre (m.in. "Dialog", czy "Preludia na cztery wiatry") i- choć to może być opinia kontrowersyjna, a dla niektórych nawet obrazoburcza- jako poetkę mogę postawić ją wyżej od Szymborskiej.

Polecam tę pozycję przede wszystkim miłośnikom poezji, która zarówno pod względem melodyjności, jak i tematyki raczej wyróżnia się na tle poezji polskiej.

Barbarę Toporską kojarzyłem najpierw po prostu jako żonę Józefa Mackiewicza, która nie była znana jedynie z faktu bycia żoną", ale przede wszystkim z bycia intelektualną partnerką swojego męża. Mimo wszystko Toporska nigdy nie zajmowała moich myśli- zmieniło się to jednak po przeczytaniu jej korespondencji z Mieczysławem Grydzewskim, w których ujęła mnie swoim poczuciem...