Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zakochałam się w tej książce, co ciekawe, czytając ją jako lekturę.

Zakochałam się w tej książce, co ciekawe, czytając ją jako lekturę.

Piękna i, co zadziwiające, niewykorzystująca utartych konwencji związanych z tematem raka. Muszę przyznać, że spodziewałam się o wiele mniej po romantycznej książce opowiadającej o dwójce nastolatków chorych na raka, szukających miłości i zrozumienia w świecie. A natknęłam się na poruszający i niezwykle autentyczny (!) portret człowieka konfrontującego się ze wszechświatem. Każdy z nas w istocie tak jak Augustus boi się zapomnienia; i tak jak Hazel wie, że walka z otaczającym i przygniatającym nas wszechświatem jest już przesądzona. Po odpowiedź co zrobić z tym problemem, odsyłam do książki - bo warto!

Piękna i, co zadziwiające, niewykorzystująca utartych konwencji związanych z tematem raka. Muszę przyznać, że spodziewałam się o wiele mniej po romantycznej książce opowiadającej o dwójce nastolatków chorych na raka, szukających miłości i zrozumienia w świecie. A natknęłam się na poruszający i niezwykle autentyczny (!) portret człowieka konfrontującego się ze wszechświatem....

Cóż ja poradzę na tę moją miłość do Słowackiego.

Cóż ja poradzę na tę moją miłość do Słowackiego.

Przerażające fakty o człowieku kryją się w tej powieści. Dla mnie, jako młodej i wojującej idealistki, takie ogromne zderzenie wartości/stosunków do tych wartości było przeżyciem... zdumiewającym? strasznym? uświadamiającym? Chyba wszystkiego po trochę.
Poraziły mnie - w tym wypadku zdecydowanie pozytywnie! - pisarskie umiejętności autora, genialny język i kontrola słowa.
Ogólnie - trudno powiedzieć czy polecam, czy nie.
Czytacie na własną odpowiedzialność.

Przerażające fakty o człowieku kryją się w tej powieści. Dla mnie, jako młodej i wojującej idealistki, takie ogromne zderzenie wartości/stosunków do tych wartości było przeżyciem... zdumiewającym? strasznym? uświadamiającym? Chyba wszystkiego po trochę.
Poraziły mnie - w tym wypadku zdecydowanie pozytywnie! - pisarskie umiejętności autora, genialny język i kontrola...

Słowacki wielkim pisarzem był.

Słowacki wielkim pisarzem był.

Muszę powiedzieć, że na początku dość sceptycznie podchodziłam do prozy Tokarczuk. Jednak przekonałam się, że nie jest tak źle!
A sama książka? To jakby szukanie piękna w codzienności. Jednoczesne konfabulowanie jej, domalowywanie zatartych fragmentów życia subiektywnie, z wielką wyobraźnią i bez lęku o możliwe odchylenia od rzeczywistych wydarzeń. Urzekająca, wciągająca, napawająca najróżniejszymi uczuciami z każdą przewróconą kartką. Ja tak to widzę. I muszę powiedzieć - podoba mi się ! :)

Muszę powiedzieć, że na początku dość sceptycznie podchodziłam do prozy Tokarczuk. Jednak przekonałam się, że nie jest tak źle!
A sama książka? To jakby szukanie piękna w codzienności. Jednoczesne konfabulowanie jej, domalowywanie zatartych fragmentów życia subiektywnie, z wielką wyobraźnią i bez lęku o możliwe odchylenia od rzeczywistych wydarzeń. Urzekająca, wciągająca,...