Mimo nielubianej przeze mnie literatury poruszającej konserwatywne i patriotyczne tematy, Iwaszkiewicza czyta się z poruszeniem. Ikara czytałam już kilka razy i na pewno będzie ich jeszcze kilka. Po latach mam wrażenie, że złapałam autora na ignorancji w temacie buddyzmu, ale to temat na dłuższą debatę.

Mimo nielubianej przeze mnie literatury poruszającej konserwatywne i patriotyczne tematy, Iwaszkiewicza czyta się z poruszeniem. Ikara czytałam już kilka razy i na pewno będzie ich jeszcze kilka. Po latach mam wrażenie, że złapałam autora na ignorancji w temacie buddyzmu, ale to temat na dłuższą debatę.

Wróciłem do opowiadań Iwaszkiewicza i oczywiście trafiłem na "Matkę Joannę od Aniołów". Ksiądz Suryn (jezuita) na kresach siedemnastowiecznej Rzeczpospolitej – zajeżdża do Ludynia właśnie na progu września, w słońcu (aura podobna do tej, jaką mamy teraz). Potem jednak już wrony, błotniste drogi smoleńskie, niepokój i nieszczęsne mniszki (szalone czy opętane?). Autor pisał swój tekst w 1942 r. (groza okupacji),a opublikował go zaraz po wojnie.

Rozważania teologiczne w rozmowie Suryna z miejscowym proboszczem księdzem Brymem:
Brym: Ojciec Laktancjusz twierdzi, że skoro lud widzi diabła, to lepiej wierzy w Pana Boga i w Kościół Katolicki, toteż pokazuje ludowi, co tylko może – jak sztuki na jarmarku.
Suryn: Pana Boga przez diabła w duszę ludzką wprowadzić?
Brym: Diabeł zajmuje wszystkie najtajniejsze zakamarki naszej duszy, wciska się wszędy swoją ohydną istotą. Pozwala, że dusza nasza wypełnia się złem po same brzegi. A potem diabła wypędzamy… Może tak można robić świętych: Dopuścić diabła, wezwać go, oddać mu ciało i duszę, a potem wygnawszy, podstawić pustkę duchową pod rosę niebieską jak pustą beczkę pod rynnę deszczową, aż naleje się do niej sama istota Boża po brzegi.
Suryn: Tak, ale dusza ludzka nie ma kształtu szklanki. Podobna jest raczej do włoskiego orzecha – tyle tam kawałków, części, zakamarków, zagłębień. Jeżeli diabeł, uchodząc z duszy ludzkiej, zostawi w głębinie samej, w oddalonej jakiejś cząstce duszy choć kroplę swojego diabelstwa, to kropla ta zepsowa wlewającą się miłość Bożą jak kropla inkaustu psuje cały kielich wina.

Wróciłem do opowiadań Iwaszkiewicza i oczywiście trafiłem na "Matkę Joannę od Aniołów". Ksiądz Suryn (jezuita) na kresach siedemnastowiecznej Rzeczpospolitej – zajeżdża do Ludynia właśnie na progu września, w słońcu (aura podobna do tej, jaką mamy teraz). Potem jednak już wrony, błotniste drogi smoleńskie, niepokój i nieszczęsne mniszki (szalone czy opętane?). Autor pisał...

Bardzo plastyczny język, jakim są pisane te opowiadania zachwyca do dziś!

Bardzo plastyczny język, jakim są pisane te opowiadania zachwyca do dziś!

<3

<3

Panny z Wilka 9*,
Brzezina 8*,
Matka Joanna od Aniołów 8*,
Bitwa na równinie Sedgemoor 7*

Panny z Wilka 9*,
Brzezina 8*,
Matka Joanna od Aniołów 8*,
Bitwa na równinie Sedgemoor 7*

Opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza wydane przez wydawnictwo Zielonej Sowy przedstawiają wybór opowiadań z lat 1932-1967.Mimo że jest to kropla w morzu ,to wybór opowiadań jest trafny,znajdują się tu opowiadania które zostały już zekranizowane jak Brzezina,Panny z Wilka,Matka Joanna od aniołów,kochankowie z marony.Jednak należy dodać że bardzo dobre mimo że jest opowiadanie ikar,stara cegielnia,kościół w skaryszewie.Ikar,stara cegielnia,kościół w skaryszewie są opowiadaniami czasu okupacji, dotyczą one chłopaka który czyta książkę niezauważając na nadjeżdżający samochód gestapo,kościół w skaryszewie opisuje historię zlecenia wykonania wyroku przez tajną organizację na jednego z mieszkańców,osoba która ma wykonać wyrok to młody człowiek który prosi o rozgrzeszenie księdza,jednak ksiądz namawia jego że to on wykona wyrok.Jednak opowiadanie się kończy tym że ksiądz razem z osobą co ma zaginąć,wyjeżdząją ze wsi jednak giną w czasie wojny,nieznany jest los partyzanta Rysia ,który miał wykonać wyrok jednak możemy się domyślić jak los go spotkał.

Natomiast pozostałe opowiadania to całkowity majstersztyk Iwaszkiewicza.Opisują one kryzys człowieka,tęsknotę za czasem który odszedł który obecnie jest obcy a nie tak dawno był bardzo bliski.Opowiadanie Brzezina doskonale pokazuje co to jest pasja,życie,radość z życia,miłość do muzyki.Natomiast opowiadanie Matkaj joanna od aniołów opisuje opętanie diabła przez zakonnicę,walkę z diabłem przez księdza egzorcystę,który sam zostaje zainfekowany przez diabła.
Kochankowie z Marony jest kolejnym opowiadaniem wysokich lotów ,które pokazuje historię miłośći w Maronie małej miejscowości uzdrowiskowej pomiędzy miejscową nauczycielką Olą a pacjentem uzdrowiska Jankiem .Jest to piękna co tragiczna historia gdyż od początku ich związek jest skazany na porażkę,na dodatek przed śmiercią Ola dowiaduje się że Janek ma zonę i dziecko,mimo to między obojgiem istnieje coś takiego jak uczucie,Ola odchodzi ze szkoły żyjąc z Jankiem przez jakiś czas do czasu jego śmierci.
Mimo że w ogóle opowiadania są krótszą formą epicką to opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza ,bardzo silnie oddziaływują na czytelnika i są ponadczasowe bo historie ukazane w Opowiadaniach wydanych przez wydawnictwo Zielonej Sowy mogą się zdarzyć każdemu z nas w różnych ramach czasowych.Odnoszą się one bardzo mocno do kryzysu człowieka,jednostki,oraz kryzys w relacji pomiędzy mężczyzną a kobietą.
Są to jedne z lepszych opowiadań które jak dotąd czytałem.Mimo że różnie możemy oceniać osobę Jarosława Iwaszkiewicza,to jego powieści ,opowiadania są jednymi z lepszych dzieł w XX wiecznej literaturze polskiej,ja mogę o opowiadaniach Iwaszkiewicza nie tylko z tych wybranych o których piszę że na pewno do nich wrócę,oraz będę chciał poznać opowiadania które nie zostały ukazane w tym tomie.Natomiast szkoda że obecnie twórczość Iwaszkiewicza jest mało znana w Polsce,może poza wyjątkami,bo jego Opowiadania naprawdę są ponadczasowe i na pewno każdy znajdzie opowiadania ,które na pewno trafią do niego .

Opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza wydane przez wydawnictwo Zielonej Sowy przedstawiają wybór opowiadań z lat 1932-1967.Mimo że jest to kropla w morzu ,to wybór opowiadań jest trafny,znajdują się tu opowiadania które zostały już zekranizowane jak Brzezina,Panny z Wilka,Matka Joanna od aniołów,kochankowie z marony.Jednak należy dodać że bardzo dobre mimo że jest opowiadanie...

piękne wydanie i te opowiadania, może nie wszystkie oceniłabym 10/10 Ale matka Joanna od aniołów np jest dla mnie ponad wszystkie kategorie, (również wersja filmowa z Lucyną Winnicką) jest tu coś co hipnotyzuje. kocham... oraz się utożsamiam, bardzo lubię większość z nich, a nawet jeśli nie, to uważam, że wybór zawarty w tomie jest bardzo trafny - trzyma poziom ;)

piękne wydanie i te opowiadania, może nie wszystkie oceniłabym 10/10 Ale matka Joanna od aniołów np jest dla mnie ponad wszystkie kategorie, (również wersja filmowa z Lucyną Winnicką) jest tu coś co hipnotyzuje. kocham... oraz się utożsamiam, bardzo lubię większość z nich, a nawet jeśli nie, to uważam, że wybór zawarty w tomie jest bardzo trafny - trzyma poziom ;)

Przyznaję bez bicia - słabo znam wiersze Iwaszkiewicza, nie czytałam "Sławy i chwały", ale za to uważam, że jego opowiadania to jedno z arcydzieł literatury polskiej. I co ja poradzę, że znów mam skojarzenia literacko-filmowe. "Brzezina" - Wajda. "Panny z Wilka" - Wajda. Tak, Iwaszkiewicz pisał Wajdzie genialne scenariusze. A i Wajda stanął na wysokości zadania. Cóż to za film te "Panny". Jakie aktorstwo! I jakie to piękne opowiadania.

Przyznaję bez bicia - słabo znam wiersze Iwaszkiewicza, nie czytałam "Sławy i chwały", ale za to uważam, że jego opowiadania to jedno z arcydzieł literatury polskiej. I co ja poradzę, że znów mam skojarzenia literacko-filmowe. "Brzezina" - Wajda. "Panny z Wilka" - Wajda. Tak, Iwaszkiewicz pisał Wajdzie genialne scenariusze. A i Wajda stanął na wysokości zadania. Cóż to za...

To jest piękno... to jest Iwaszkiewicz.

To jest piękno... to jest Iwaszkiewicz.

"Spokój, spokój, prawie szczęście". Opowiadania Iwaszkiewicza to po prostu jedno z najwybitniejszych zjawisk w polskiej literaturze XX w. Kropka.

"Spokój, spokój, prawie szczęście". Opowiadania Iwaszkiewicza to po prostu jedno z najwybitniejszych zjawisk w polskiej literaturze XX w. Kropka.